Karta sieciowa do komputera. Dlaczego potrzebuję karty sieciowej z dwoma wejściami? Spalony port LAN na płycie głównej
Jakiś czas temu, a dokładniej pod koniec lutego, skontaktował się ze mną sprzedawca jednego ze sklepów Aliexpress z prośbą o napisanie o jego produkcie.
W zasadzie nietrudno coś napisać, a urządzenie było na swój sposób ciekawe, przynajmniej wtedy był pomysł na jego zastosowanie.
W ogóle wszystkich zainteresowanych czytaniem o dość znanej rzeczy proszę o podcięcie :)
Zazwyczaj wybieram produkty do recenzji, dlaczego sprzedawca zaproponował mi ten konkretny produkt, nie wiem. Ale tak rozumowałem, taka karta sieciowa w zasadzie mogłaby mi się przydać, czemu by nie napisać. To prawda, że później sprzedawca zaoferował jeszcze kilka towarów, ale nie były dla mnie interesujące i odmówiłem.
Nawiasem mówiąc, sprzedawca ma wiele różnych kart sieciowych, może się przydać.
Tytuł recenzji wskazuje, że karta sieciowa jest wyposażona w interfejs PCI. Tak, zgadza się, na końcu nie pominięto żadnych liter, to jest dokładnie stara standardowa karta, teraz takie złącza prawie nie są nawet umieszczane na płytach głównych.
Początkowo zabrano ją za płytę główną, na której jest tylko jedno złącze i jest to PCI, więc wszystko się zgadza. Ale o celu zamówienia i dlaczego z niego nie skorzystałem na samym końcu, ale na razie zrobię to, co obiecałem sprzedawcy, opowiem o jego produkcie.
Tablica przyjechała w pudełku z nieznaną mi nazwą firmy, a ten napis był wszędzie, na opakowaniu, na instrukcji, nawet na taśmie klejącej.
Zestaw jest prosty, choć nie wyobrażam sobie nawet, co jeszcze można dać w zestawie na kartę sieciową.
1. Karta sieciowa
2. Wspornik do montażu w obudowach niskoprofilowych.
3. Instrukcja
4. Płyta CD ze sterownikami
5. Pakowanie.
Instrukcja to nic specjalnego, ale planochka to przydatna rzecz, czasami montuję komputery w niskich przypadkach.
Karta sieciowa, odpowiednio, jest również niskoprofilowa, ale dość długa. Chociaż, jak dla mnie, spokojnie można by go skrócić o 20 proc.
Płytka posiada złącze PCI x32 i wygląda bardzo schludnie. Chciałbym napisać - jako zastrzeżoną, ale faktem jest, że jestem na 99% pewien, że jest to karta zastrzeżona, może Intel, może Compaq, ale zastrzeżona, to fakt.
Najprawdopodobniej są duże zapasy tych kart, więc sprzedają je powoli.
Deska przyszła w doskonałym stanie, nie powiem, że jest nowa, może dobrze umyta, ale równie dobrze może być nowa.
Jak wspomniano, karta ma dwa porty Ethernet.
Bliższe etykietowanie. Tu już widać drobne przetarcia, jest też oznaczenie producenta „Mic”, ale takiego oznaczenia nie znam.
Płytka jest zmontowana na podstawie chipa, sądząc po opisie, jest to kontroler Dual Port Gigabit Ethernet.
Ale też, sądząc po opisie, może współpracować z magistralami PCI/PCI-X, w tym przypadku mamy prostą opcję - PCI
Nie widziałem sensu w zdejmowaniu chłodnicy, po pierwsze wiem co jest pod nim, a po drugie jest dobrze przyklejony.
Kilka zdjęć komponentów zainstalowanych na płytce.
Ponieważ płytka ma możliwość uruchamiania komputera przez sieć (PXE), istnieje układ pamięci flash - 39F020, 2Mbit (256KB).
Na tablicy nie ma już nic do sprawdzenia, przejdźmy do testów.
Testy przeprowadzono na komputerze z systemem Windows 7 pro x64, procesorem Core™2 Duo E4500, 4GB RAM, płytą główną Foxconn P9657AA-8KS2H.
Windows rozpoznał adapter automatycznie, nie było potrzeby instalowania czegokolwiek.
Prawdziwym sterownikiem było wydanie 2008. Poza tym nie powiedziałbym, że sterownik ma wiele ustawień, zwykle jest ich więcej.
Tu przypomniałem sobie, że dali w zestawie płytę CD ze sterownikami.
Wszystko byłoby w porządku, ale znalezienie odpowiedniego nie jest tak łatwe, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. W końcu właśnie uruchomiłem aktualizację sterownika, wskazując na ten dysk, sam Windows coś tam znalazł, nawet nie rozumiałem, gdzie go zainstalował.
Obraz się poprawił, byli kierowcy z maja 2008, a stal z września 2008 :)
Jest jeszcze kilka ustawień.
Nie ma co robić, wspinamy się na stronę producenta (Intel) i pobieramy najnowszą czyli datowaną 2016 O_O
Jak się okazało, wersja sterownika pozostała ta sama, ale dodatek do kart sieciowych Intela „przykleił się” i wszystko, co ta karta sieciowa może zrobić, stało się dostępne.
Nie powiem, że rozumiem przynajmniej połowę tego, co ta karta potrafi, ale zawsze przyjemniej jest, gdy ustawień jest więcej.
Nawiasem mówiąc, uruchamianie przez PXE / RPL jest obsługiwane niezależnie dla każdego portu, co najmniej dwa punkty PXE podczas uruchamiania komputera.
Tym, którzy nie wiedzą, co to jest, wyjaśnię, jak to rozumiem. Komputer można uruchomić z twardy dysk/dysk kompaktowy/dysk flash. Ale jeśli zainstalujesz serwer w sieci, w której skonfigurowano rozruch sieciowy, komputer może w ogóle nie mieć dysku twardego, wszystko będzie się działo przez sieć.
Zrzut ekranu można kliknąć.
I tutaj zrobię małą rezerwację.
Chodzi o to, że układ karty może współpracować z magistralami PCI 33 MHz i 66 MHz.
Nie mogłem znaleźć informacji na jakiej częstotliwości to działa Magistrala PCI na moim płyta główna, a to jest bardzo ważne dla testu.
Autobus o częstotliwości 33 MHz ma maksimum wydajność 133 MB/s, a magistrala o częstotliwości odpowiednio 66 MHz jest dwukrotnie większa. I podana prędkość określone bez uwzględnienia kosztów ogólnych autobusu, tj. naprawdę bliżej 100MB/s. Okazuje się, że przy magistrali 33 MHz karta w zasadzie nie będzie w stanie wydać więcej niż jednego gigabita na oba porty.
Aby to sprawdzić, zrobiłem dysk RAM o pojemności 1 GB na komputerze (więcej w Darmowa wersja mi nie dał). Następnie połączyłem się bezpośrednio z innym komputerem, który ma na pokładzie gigabitową kartę sieciową i podłączyłem dysk RAM jako sieciowy.
Dlaczego nie użyłem bardziej poprawnego Iperf? Faktem jest, że taki reżim został zaplanowany - dysk sieciowy, dlatego przetestowałem go jako dysk.
1. Prędkość dysku RAM.
2. Szybkość pracy z dyskiem sieciowym.
Nawet dla ciekawości przeprowadziłem taki test, nie sądzę, żeby był bardzo przydatny, był raczej po prostu ciekawy.
Przeprowadziłem już poniższe testy z komputera, na którym zainstalowana jest monitorowana karta.
Szybkość dostępu do komputera, z którego przeprowadziłem poprzedni test, pracując z udostępnionym folderem podłączonym jako dysk sieciowy. Tutaj nie stworzyłem dysku RAM, ponieważ w komputerze jest zainstalowany dysk SSD.
Przy okazji można zauważyć, że prędkość wysyłania i odbierania jest inna, a podczas testu z drugiego komputera prędkości były odwrócone.
A potem sprawdziłem pracę z obydwoma portami sieciowymi.
Schemat wyglądał tak:
Test został przeprowadzony z komputera, na którym zainstalowana jest karta dwuportowa.
Pierwszy komputer został podłączony przez adapter USB 3/0 - GbLan, test został uruchomiony z twardy dysk komputer
Drugi komputer był podłączony bezpośrednio do wbudowanej karty sieciowej.
Wydaje się, że całkowita prędkość jest dobra, ale jeśli przyjrzysz się uważnie obciążeniu kart sieciowych, zobaczysz, że całkowite obciążenie wynosi około 96%.
Podczas testu było to prawdą, czasami obciążenie na jednym z portów wzrastało do 0-80%, ale ilość ta nigdy nie przekraczała 100%.
Wskazuje to, że układ karty sieciowej w tym samym czasie natrafił na pełne ograniczenie magistrali PCI i 2 portów płyta główna nigdy nie zadziała.
Następnie sprawdziłem działanie każdej karty z osobna.
Przy bezpośrednim podłączeniu do wbudowanej karty komputera pomocniczego obciążenie karty sieciowej bez problemów osiągnęło 96%, zapewniając jednocześnie szybkość transmisji danych do 111 MB/s.
Za pomocą Adapter USB 3/0 - prędkość szczytowa GbLan była taka sama, nawet trochę większa, ale wykres był bardziej „podarty”.
Można powiedzieć, że po drodze testowałem adapter USB 3.0 :)
Na samym początku napisałem, że planuję użyć tej karty. Kiedyś zrobiłem recenzję mojego mini "serwera". To w nim planowałem zainstalować tę kartę sieciową. To prawda, że teraz jest inna płyta główna, a raczej ta, która była tam wcześniej, Intel GLY2, ale to nie ma znaczenia.
Nie zainstalowałem płyty z dwóch powodów.
1. Deska nie zmieściła się na wysokości, chociaż jest to problem do rozwiązania, można ustawić deskę poziomo.
2. Gdy otrzymałem zamówienie, gdy sieć czekała na przegląd, moje plany wyraźnie się zmieniły i zniknął punkt instalacji karty w tym komputerze.
W ogóle aplikacja nie wyszła, najprawdopodobniej będzie leżała na stole, tak na pamiątkę, a może gdzieś z niej skorzystam.
Ogólnie kocham wszelkiego rodzaju piękne „rzeczy”. w lewym górnym rogu znajduje się tablica, która służyła w moim komputerze przez długi czas, dopóki nie zabiła go burza.
Druga płytka też długo działała, ale w końcu potrzebowałem wolnych slotów i przerzuciłem się na wbudowaną kartę sieciową, a różnicy nie zauważyłem :)
Tym razem nie będę malował plusów i minusów, tylko wyrażę swoją opinię.
Nie będę skarcił tej karty sieciowej, działa dobrze, wykonanie jest znakomite, ale delikatnie mówiąc jest trochę przestarzała.
Minusem jest stary Interfejs PCI, z którym może pracować z pełną prędkością tylko wtedy, gdy autobus działa z częstotliwością 66 MHz, ale zwykle nie dostaniesz częstotliwości 33 MHz i łącznie ponad 1 Gbps. Wbudowane karty sieciowe zapewniają teraz szybkość pracy nie gorszą niż obserwowana.
Generalnie sama karta jest normalna, ale jeśli jej potrzebujesz, to myślę, że lepiej i łatwiej poszukać jej na Avito lub OLX, na pewno takie tam są.
Szukając swojego pierwszego 3COM, natknąłem się na różnego rodzaju sprzęt do magistrali PCI, może ktoś się zainteresuje :)
Chwila historii
1.2. Fajna karta sieciowa 3COM, wyprodukowana w USA, kosztuje dużo pieniędzy :)
3.4. Karta sieciowa Intela, ale firmy Compaq. Działało świetnie, tak samo dobrze jak wcześniej.
Swoją drogą ciekawe, że tanie chińskie karty często zapewniały większą „penetrację” niż markowe. Powiedzieli, że wynika to z faktu, że w Chińczykach nikt nie zwracał uwagi na władzę, ponieważ nikt ich nie certyfikuje.
1.2. Ogólnie rzecz biorąc, ten można już przypisać rarytasom, został odkupiony w sklepie ISS, którego już dawno nie ma :(
3.4. A to jest karta graficzna Trident. Leży jak zapas, myślę, że przeżyje wszystkich :)))
Karty przechwytywania wideo do systemów nadzoru wideo. Moja znajomość systemów nadzoru rozpoczęła się od pierwszej tablicy około 10-15 lat temu. Opłata jest „nadal taka sama”, nie będziesz wyglądać bez łez.
Druga płyta była już lepsza, ale wciąż "oprogramowana" i z własnymi karaluchami, ale mogła pracować w czasie rzeczywistym 4 kanały lub 16 kanałów, ale z 5 klatkami na sekundę.
Cóż, myślę, że wiele osób zna to piękno, z jego pomocą nie tylko oglądali filmy, ale także „łowili” :)
Jakie ciekawe rzeczy masz w swojej skrytce?
Produkt został przekazany do napisania recenzji przez sklep. Recenzja jest publikowana zgodnie z punktem 18 Regulaminu Witryny.
planuję kupić +6 Dodaj do ulubionych Podobała mi się recenzja +35 +55Praktyka pokazała, że dostępne lokalne porty we/wy płyty głównej dość często zawodzą, zwłaszcza jeśli urządzenia są do nich podłączone „w biegu” (gdy komputer jest włączony). Najczęstsze awarie portów COM i PS/2. A jeśli port COM jest już używany dość rzadko (głównie do podłączania różnego rodzaju Sprzęt handlowy, niestandardowe kontrolery, klucze bezpieczeństwa itp.), to port PS/2 jest nadal szeroko stosowany, zwłaszcza jeśli do komputera podłączonych jest wiele urządzeń USB i nie ma wystarczającej liczby wolnych portów do podłączenia klawiatury i myszy. Jeśli jest co najmniej jeden dostępny Port USB, lepiej zaopatrzyć się w specjalną przejściówkę, która pozwoli podłączyć peryferia z portem PS/2 i nie zadzierać przy skomplikowanych naprawach.
Porty mogą nie tylko się przepalić, ale również ulec uszkodzeniu mechanicznemu. W pierwszym przypadku naprawy domowe są niemożliwe, ale uszkodzenia mechaniczne można naprawić we własnym zakresie.
Większość uszkodzeń występuje z Porty PS/2 do których podłączone są klawiatury i myszy. Ze względu na ciągłe korzystanie z tych portów (wymiana urządzeń, częste przestawianie komputera z odłączeniem wszystkich przewodów) wewnętrzne styki złącz są poluzowane. W rezultacie styk między złączami portu a urządzeniem zostaje przerwany. Ale nie zapomnij o tym USB złącze jest również podatne na tego rodzaju awarie.
Aby rozwiązać problem, musisz wymienić wadliwe złącze na dobre. Z reguły działające złącze jest odlutowane od niedziałającej płyty głównej. Lutowanie i lutowanie złącza nie jest najtrudniejszą, ale dość czasochłonną i niebezpieczną operacją. Aby wyciągnąć złącze, należy całość rozgrzać Podkładka. Jest to obarczone przegrzaniem drukowanych przewodników, które mogą odkleić się od płytki. Czasami w tym celu używają specjalnej dyszy na grocie lutownicy, która pozwala na jednoczesne podgrzanie wszystkich pinów złącza. Po wylutowaniu złącza z płytki konieczne jest przywrócenie go do normy. Najpierw należy wyrównać nóżki złącza, jeśli są wygięte podczas procesu wylutowywania. Następnym krokiem jest usunięcie z nich lutu. Aby to zrobić, użyj lutownicy lub płaskiego pilnika. Nogi powinny być gładkie i jednolitej grubości. Gwarantuje to łatwą instalację. Dodatkowo należy przygotować siedzenie. Aby to zrobić, delikatnie przetrzyj żądany obszar płyty alkoholem, a następnie spróbuj wyczyścić otwory w gnieździe, które lut wypełnił podczas lutowania złącza. Aby to zrobić, użyj igły o odpowiednim rozmiarze, wbijając ją w otwory wstępnie ogrzane lutownicą. Używaj igły bardzo ostrożnie, w przeciwnym razie przewód może zostać oderwany.
RADA. Otwory lutownicze należy czyścić od strony przewodów drukowanych w kierunku ich braku, czyli od strony, w której lutowane końce nóżek wystają po przeciwnej stronie. W przeciwnym razie tor przewodzący prąd może po prostu odkleić się od deski lub nawet pęknąć.
Urządzenie takie jak karta sieciowa pozwala laptopowi lub komputerowi pracować w Internecie i sieci lokalnej przez WiFi, z połączeniem przez USB lub za pomocą specjalnego kabla. Karta udostępnia unikalny adres, zwany MAC, który identyfikuje urządzenie komputerowe, które wysyła pakiety informacji przez sieć. Jeśli nie ma możliwości połączenia za pomocą kabla, można dokupić bezprzewodowy adapter wifi do sprzętu komputerowego.
Co to jest karta sieciowa
Element konfiguracji sprzętowej laptopa lub komputera nazywany jest kontrolerem interfejsu sieciowego, który zapewnia możliwość łączenia się z siecią, zapewniając interakcję między urządzeniami. karty sieciowe to karty LAN, karty sieciowe, karty Ethernet lub karty interfejsu. Teraz kontroler interfejsu sieciowego jest częścią pakietu komputerowego, ale wcześniej był produkowany osobno.
Rodzaje kart sieciowych
Adapter Ethernet jest przeznaczony do łączenia urządzeń komputerowych z siecią lokalną. Kontroler interfejsu sieciowego, który zapewnia połączenie z Internetem, ma główną cechę szybkości przesyłania danych. Aby połączyć się z urządzeniem komputerowym, karta sieciowa wykorzystuje szybkie interfejsy. Istnieją 4 konstruktywne typy płyt komputerowych. Wszystkie mają główne zalety i wady.
Rodzaje, na które podzielone są mikroukłady zgodnie z fizyczną implementacją:
- zintegrowany - jak sama nazwa wskazuje, wbudowany w płytę główną;
- bezprzewodowe - dla sieci bluetooth i WiFi;
- wewnętrzne (oddzielne płytki) - połączone przez PCI, wkładane do slotu PCI-E lub ISA;
- zewnętrzne karty sieciowe do laptopów - są niedrogie, podłączane przez USB.
Dlaczego potrzebujesz karty sieciowej w komputerze?
Głównym celem karty sieciowej jest łączenie ze sobą urządzeń komputerowych. Karta Ethernet zapewnia połączenie z Internetem. Jeśli nie ma wbudowanego kontrolera interfejsu sieciowego, używane są modemy USB, ale wtedy możliwości sieciowe są ograniczone. Podłączanie komputerów, laptopów, urządzenia peryferyjne(skanery, drukarki itp.) w tej samej sieci lokalnej można wymieniać dane przez WiFi w obrębie sieci mieszkania, domu lub dostawcy.
Zasada działania
Część funkcjonalności kontrolera interfejsu sieciowego może zostać przeniesiona do procesor lub kierowcy. Informacje są przesyłane przez sieć, która jest pogrupowana w pakiety danych. Przemieszczają się z jednego urządzenia na drugie. Jest oprogramowanie i Sprzęt komputerowy zaangażowanych w przesyłanie danych. NIC odnosi się do sprzętu. Odpowiada za nawiązanie fizycznego połączenia między urządzeniami.Wykorzystywane jest 8-pinowe złącze RJ-45 lub 15-pinowe złącze AUI.
Gdzie jest karta sieciowa w komputerze?
Karta sieciowa w komputerze znajduje się w jednostce systemowej. Możesz go znaleźć, otwierając boczną pokrywę jednostki systemowej. Nowoczesne komputery są wykonane z interfejsem Ethernet. Wbudowana karta sieciowa jest przylutowana do płyty głównej. Jeśli nie jest wbudowany, jest wkładany do jednego z wolnych białych gniazd. Funkcjonowanie i przesyłanie danych odbywa się za pomocą kabla ze światłowodem podłączonym do złącza adaptera.
Jak wygląda karta sieciowa?
Możesz zobaczyć jak wygląda karta sieciowa w sklepach internetowych, gdzie znajdują się zdjęcia urządzeń. Zewnętrznie urządzenie wygląda jak pendrive, a wewnętrznie wygląda jak mały chip lub płytka znajdująca się w pobliżu złącza połączenia śieć komputerowa. Jest zakrzywiony z jednej strony. Jeśli nie jest otwarty Pasek boczny blok systemowy, lokalizacja kontrolera interfejsu sieciowego wygląda jak gniazdo kablowe.
Jak znaleźć kartę sieciową komputera?
Na sali operacyjnej System Windows określenie karty sieciowej, która jest niezbędna w przypadku awarii lub wymiany, nie będzie trudne. Programiści nazywają takie adaptery materiałami eksploatacyjnymi, ponieważ mają tendencję do pękania. Karta sieciowa do komputera PC jest ważną częścią konfiguracji systemu, więc możesz jej użyć do jej wykrycia programy specjalne, takie jak „Everest” i „AIDA64”. Możesz samodzielnie określić nazwę modelu, podążając ścieżką:
- Początek.
- Panel sterowania.
- System i bezpieczeństwo.
- System.
- Menadżer urządzeń.
- Karty sieciowe.
Jak sprawdzić kartę sieciową pod kątem działania?
Zepsuta karta sieciowa do komputera lub wadliwa karta Wi-Fi nie pozwoli na dostęp do Internetu lub sieci lokalnej. Problemy zdrowotne mogą być ukryte w ustawieniach systemu (jeśli masz wbudowaną kartę LAN) lub w gęstości połączenia kablowego (jeśli jest zewnętrzny). Możesz spróbować zaktualizować sterowniki lub przetestować. Weryfikacja odbywa się w następujący sposób:
- właściwości komputera.
- Menadżer urządzeń.
- Jeśli obok nazwy adaptera nie ma żadnych wykrzykników, oznacza to, że urządzenie jest wykrywane normalnie. Skontaktuj się z dostawcą.
Jak zainstalować kartę sieciową na komputerze?
Zanim zdecydujesz się na zakup karty LAN, musisz upewnić się, że płyta główna nie ma swojego odpowiednika. Kartę sieciową można po prostu wyłączyć. Aby go włączyć, musisz go aktywować w system podstawowy We/Wy (BIOS). Jeśli tak nie jest, kup kartę sieciową w sklepie komputerowym, a następnie zainstaluj i podłącz kartę sieciową:
- Zdejmij boczną pokrywę jednostki systemowej.
- Wybierając wolne miejsce na płycie głównej zdejmij pokrywę z tyłu bloku.
- Zainstaluj kartę sieciową, zabezpiecz śrubą mocującą.
- Podłącz kabel do gniazda adaptera LAN.
- Włącz komputer. Diody świetlne będą migać, informując o wymianie informacji z siecią.
- Skonfiguruj połączenie: zainstaluj sterownik karty sieciowej, zarejestruj serwer dns (dns).
Cena £
Adapter będzie kosztować do 5 USD. Zestaw funkcji można dowolnie wybierać (adapter o większej szybkości transmisji danych, 2 porty SFP). Możesz zamówić zestaw adapterów za pośrednictwem katalogu w wyspecjalizowanych sklepach ze sprzętem komputerowym lub kupić w sklepie internetowym (od 299 rubli). W poniższej tabeli znajdziesz cenę karty sieciowej w Moskwie:
Jak wybrać kartę sieciową do komputera?
Kupując deskę, powinieneś skupić się na kryteriach. Najważniejsza będzie marka. Eksperci polecają znane marki, które działają przez długi czas. Nie powinieneś oszczędzać na technologii i kupować tanio. Właściwy wybór zapewni funkcjonalność urządzenia na długie lata. Wybór karty sieciowej do komputera jest łatwy, jeśli wybierzesz ją zgodnie z ogólnie przyjętymi parametrami, takimi jak:
- Znany producent. Liderami są Tp-link i Gembird. Najlepsze dyskretne adaptery, które działają przez długi czas, to Acorp i D-Link.
- Złącze do podłączenia do sieci lokalnej. Zgodnie ze standardem produkt powinien wskazywać - 1 port LAN.
- Typ portu. Klasyczny interfejs połączenia jest uważany za PCI dla komputerów (w tym najstarszych modeli), podczas gdy PCMCIA może być odpowiedni dla laptopów.
- Szybkość transmisji. Zależy to od szybkości ładowania danych. Optymalny parametr szybkości sieci Ethernet to 10/100 MB/Sek. Istnieją drogie modele z wysoką ceną i obsługą prędkości 1Gb/s.
Wideo: jak zmienić kartę sieciową na komputerze
Znalazłeś błąd w tekście? Wybierz, naciśnij Ctrl + Enter, a my to naprawimy!Omówić
karta sieciowa do komputera
W pierwszej części artykułu, drodzy czytelnicy, zaczęliśmy zapoznawać się z tym, czym jest płyta główna i zaczęliśmy rozważać jej interfejsy. Większość nowoczesne komputery mają dostęp do świata zewnętrznego, a do tego używają
Interfejs LAN
W większości przypadków płyta główna zawiera również kontroler. LAN(sieć lokalna, sieć lokalna) 100 Mb/s lub 1 Gb/s z odpowiednim złączem skrętki.
Jest to wygodne, ponieważ gdy komputer działa w lokalnym śieć komputerowa(LAN) nie są potrzebne dodatkowy adapter.
Odpowiedni układ kontrolera znajduje się zwykle blisko złącza.
Jest taka możliwość wyłączyć jest to adapter, zarówno w BIOS-ie, jak i w system operacyjny. Może to być wymagane w przypadku awarii (co może się zdarzyć z powodu wyładowań atmosferycznych indukujących napięcie w długim kablu). I dobrze, jeśli przetrwają inne elementy płyty głównej!
Możesz także użyć kontrolera LAN na osobnej płytce (). Ale zdarzały się przypadki, gdy wyładowania piorunowe wypaliły nie tylko oddzielny kontroler, ale także - przez jego złącze - i inne komponenty.
Tak więc, jeśli wyładowania huczą w pobliżu, lepiej odłączyć kabel LAN ze złącza.
Dotyczy to sieci wykorzystujących skrętkę miedzianą (a jednocześnie taki kabel przechodzi przez strychy lub dachy budynków). Za pomocą kabel optyczny(i odpowiedni adapter w komputerze) wyładowania atmosferyczne nie są straszne. W kablu światłowodowym sygnały elektryczne nie są wywołany.
Złącze LAN jest zwykle wyposażone w dwa wskaźniki LED.
Jeden z nich wskazuje na obecność lub brak połączenia. Jeśli ten wskaźnik się świeci, jest połączenie z przełącznikiem (lub innym komputerem), jeśli jest wyłączony, nie ma połączenia. Brak komunikacji może być spowodowany przerwa w kablu lub zły port przełącznik. Jeśli ten wskaźnik miga, informacja przepływa przez port LAN.
Drugi wskaźnik jest dwukolorowy. Może świecić na zielono lub żółto (lub opcjonalnie na pomarańczowo). Możesz powiedzieć po kolorze wskaźnika Kurs wymiany dane. Nowoczesne płyty główne obsługują kurs wymiany 1 Gbps (Gigabit na sekundę, Gigabit na sekundę).
Zwykle przy tej prędkości ten wskaźnik się świeci w zielonym, przy 100 Mb/s - pomarańczowy, przy 10 Mb/s - w ogóle się nie świeci. W starszych płytach przy 100 Mb/s wskaźnik świecił na zielono, przy 10 Mb/s na żółto. Konkretne położenie i kolor świecenia wskaźników podano w opisie (Podręcznik użytkownika) płyty głównej.
Łącznik zawiera w górnej części występ oraz łącznik (końcówkę) kabel internetowy- zatrzask. Złącze jest wkładane do gniazda, aż kliknie. W takim przypadku zatrzask jest bezpiecznie zamocowany w złączu i zapewniony jest niezawodny kontakt. Jeśli zatrzask jest zepsuty (łatwo się łamie), pewny kontakt (i klik) nie będzie. Jest to obarczone awariami sieci lub brakiem komunikacji.
Należy pamiętać, że w większości przypadków sieci lokalne korzystają z tej technologii Ethernet(przesył danych pakietowych).
Gniazda procesora
Płyta główna posiada gniazda na procesor i pamięć. Istnieje kilka rodzajów gniazd procesorów różniących się liczbą pinów.Złącze i procesor również mieć klucze, aby „kamień” można było włożyć do gniazda tylko w jeden określony - poprawny - sposób. Każde złącze jest przeznaczone do określonego grupy procesorów.
Procesory tej samej klasy AMD i INTEL (dwóch głównych producentów) nie wymienne, tzn. w gnieździe nie można zamontować procesora INTEL Procesor INTEL i wzajemnie.
Istnieją dwa rodzaje gniazd procesorów. Jeden typ złącza zawiera szpilki(lub piny - piny) i odpowiednio procesor, witryny("prosięta").
Gdy chip procesora jest włożony do gniazda, listwa sprężynująca mocno dociska „prosięta” do kołków gniazda.
Inny typ złącza zawiera sprężynę Łączność, a procesor ma wnioski.
Kontakt między procesorem a pinami gniazda jest dość niezawodny.
Ale czasami (po kilku miesiącach lub latach pracy) jakiś kontakt może osłabiać lub zniknąć. W takim przypadku komputer może się nie uruchomić lub „zamrozić”. Możesz pomóc w bardzo prosty sposób - po prostu wyjmij procesor i włóż go z powrotem do gniazda. Dobrze się zmienić smar przewodzący ciepło między procesorem a radiatorem.
Moduły pamięci
Obecnie istnieje kilka rodzajów modułów - DDR, DDR-2, DDR-3.
Różnią się od siebie częstotliwością pracy, napięciem zasilania i oczywiście zabezpieczeniem „niezawodnym”.
Każdy moduł zawiera odetnij w jego dolnej części, a gniazdo (złącze płyty głównej) jest odpowiednie półka. Na różne rodzaje moduły pamięci mają różne klucze. Niektóre płyty główne mogą obsługiwać dwa rodzaje modułów pamięci.
Złącza modułu pamięci są zatrzaski dla bezpiecznego mocowania. Moduł jest wkładany do gniazda z pewną siłą. Pasująca część złącza na płycie głównej ma tendencję do „wypychania” modułu jako „intruza” z powodu sił sprężystych. Zatrzaski temu zapobiegają.
Do tego czasu Pamięć DDR prawie przestarzałe, a nowe płyty główne go nie obsługują.
Moduł zwykle zawiera, oprócz rzeczywistych układów pamięci, mały układ scalony ( SPD) z dostępem sekwencyjnym. Przechowuje czasy(opóźnienia) dla tego modułu.
W BIOS-ie możliwe jest samodzielne ustawienie taktowania pamięci lub odczytanie ich z układu SPD. Podczas przetaktowywania (przetaktowywania) ustawiane są skrócone czasy.
Z biegiem czasu styki w złączach modułu pamięci również mogą się poluzować, co może spowodować zawieszenie się komputera. Lub może w ogóle się nie załadować. Traktuje się to tak samo w prosty sposób- należy wyjąć moduł i włożyć go z powrotem, po przetarciu jego styków szmatką zwilżoną alkoholem etylowym lub izopropylowym.
Gniazda rozszerzeń
Płyta główna zawiera gniazda rozszerzeń - zwykle PCI i PCI-express.
Można do nich włożyć karty rozszerzeń - karty graficzne, karty sieciowe, modemy itp. Karta graficzna jest umieszczona w gnieździe PCI-ekspresowy jako szybszy.
Wcześniej używane w tym celu AGP(Accelerated Graphics Port), ale do tej pory prawie wyszedł z użycia. Nie jest instalowany na nowych płytach głównych. Z biegiem czasu styki w złączach mogą się poluzować, powodując awarię. „Leczenie” w tym przypadku - tak jak w poprzednim przypadku.
Zauważ, że magistrala PCI również przeszła kilka specyfikacji. Jego złącza mogą mieć różne głębokości bitów i różnić się wygląd zewnętrzny w zależności od modyfikacji.
Złącza dyskretne
Na płycie głównej znajdują się również grzebienie ze stykami pinowymi - do podłączenia portów USB, COM, wskaźników na panelu przednim, przycisków zasilania i resetowania.
Czasami przycisk resetowania kije i pozostaje w stanie zwartym (i zwykle jest również mały). Procesor oczywiście nie startuje i możesz wyciągnąć błędny wniosek na temat nieprawidłowego działania płyty głównej.
Zanim chwycisz się za głowę, martwiąc się nadchodzącymi naprawami, musisz odłączyć przewody prowadzące do przycisku resetowania i sprawdzić, czy rozpocznie się autotest. Jeśli się uruchomi i komputer zacznie piszczeć (z podłączonym i działającym głośnikiem), to usterka była w przycisku resetowania.
Przyciski resetowania wciąż znajdowały się w komputerach z pierwszych wydań.
Komputery zawsze się rozłączały i zmagały się z tą „żelazną” metodą – wysyłaniem sygnału resetu do określonego pinu edytor. Jednocześnie wszystkie jego rejestry wewnętrzne zostały zresetowane do zera, a wykonywanie programu rozpoczęło się od adresu zerowego.
Chipset
Pierwsze komputery zawierały dużą liczbę dyskretnych układów scalonych.
Na nowoczesnych płytach większość obwodów jest pakowana w chipset(chipset) - jeden - dwa duże żetony. Jeśli istnieją dwa mikroukłady, często są one zorganizowane jako mostek północny (mostek północny) i mostek południowy (mostek południowy).
Most północny zawiera najszybsze urządzenia, most południowy zawiera całą resztę. Mostek północny robi się coraz cieplejszy i zwykle montowany jest na nim mały radiator. Grzejnik (mniejszy) można również zainstalować na moście południowym.
Układy scalone chipsetów mają na spodzie styki w kształcie kuli (a nie po bokach). Podczas instalacji są używane specjalne technologie. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby można było wymienić taki mikroukład „na kolanie”.
W następnym artykule przyjrzymy się . Bądźcie czujni! Mam nadzieję, że materiał był dla Ciebie przydatny.
Wszystkiego najlepszego!
Wcześniej ludzie nie myśleli tak naprawdę o szybkości połączeń kablowych w sieć domowa. Zawsze zapewniały wystarczającą szybkość i niezawodność, co w każdym przypadku zostało udowodnione przez ich użycie miliony razy. Jednak dzisiejsza technologia osiągnęła swój limit: w sumie jeszcze Komputery są wyposażone w dyski półprzewodnikowe, które są co najmniej pięć razy szybsze niż 1 Gb/s. I nowe standardy Sieć bezprzewodowa 802.11 „ac” i „ad” są znacznie szybsze niż prędkości Gigabit Ethernet.
Oczywiście istnieją technologie kablowe, które zapewniają prędkość do 10 Gb/s, ale są one przeznaczone do profesjonalnych centrów danych i są dość drogie. Ale istnieje inna możliwość zapewnienia wyższej prędkości. Polega na połączeniu kilku sieci gigabitowych. W podobnym schemacie tzw. „link agregation” łączy dwa konwencjonalne kable gigabit LAN, zapewniając w ten sposób doskonałą integrację z istniejąca sieć. Jednak w celu wdrożenia prosta zasada„2x1 Gb = 2 Gb” W naszych testach stwierdziliśmy kilka przeszkód w praktyce.
Agregacja łączy: przełączniki sieciowe od 2500 rubli
Głównym elementem agregacji łączy jest przełącznik sieciowy, który musi obsługiwać tę funkcję. W większości sieci domowych w router wbudowany jest tylko przełącznik – to jest jego Porty LAN. Często nie mogą się ze sobą połączyć.
Tę funkcję zapewniają tylko nowoczesne routery najwyższej klasy, takie jak ASUS RT-AC5300 lub Netgear Nighthawk X10 (cena każdego wynosi od 20 000 rubli). Jednak 8-portowe przełączniki LAN z możliwością agregacji łączy (takie jak TP-Link TL-SG108E lub Netgear Gs108E) są dostępne za jedyne 2500 USD i można je przełączać między routerem a urządzeniami sieciowymi (patrz schemat po prawej).
Podstawowa cecha: przełącznik musi być zarządzany (tzn. do jego konfiguracji wymagany jest interfejs sieciowy, a zainstalowane w nim oprogramowanie musi zapewniać możliwość podłączania portów). Wskazuje na to jeden z terminów „Link Aggregation”, „Port Trunking”, „LACP” lub „802.3ad” w opis techniczny.
Komputery lub urządzenia, które muszą łączyć się z prędkością kilku Gbps, muszą mieć odpowiednią liczbę portów LAN, a także możliwość konfiguracji na poziomie oprogramowania. Przetestowaliśmy dwa scenariusze przy użyciu przełącznika Netgear GS110TP. W pierwszym, NAS jest podłączony do przełącznika przez dwa porty LAN, więc każdy z dwóch komputerów może pobierać dane z NAS z pełną gigabitową prędkością.
Ta opcja jest celowym wykorzystaniem agregacji łączy i działa stosunkowo bezproblemowo. W drugiej opcji skonfigurowaliśmy komputer PC z dwoma portami LAN, aby dane mogły być pobierane z NAS z prędkością 2 Gb/s. Ta dość skomplikowana metoda obejmuje bardzo specyficzne rodzaje przesyłania danych i często (ale nie zawsze) zapewnia dwukrotnie większą prędkość.
Struktura i konfiguracja przełącznika
W każdym razie musisz najpierw uruchomić przełącznik: sieć elektrycznałączy się przez własne zasilanie; jeden z jego portów łączy się z routerem (użyliśmy ostatniego portu numer 8). Po około minucie uruchomi się, jego porty LAN zaczną działać, a interfejs sieciowy stanie się dostępny dla wszystkich komputerów podłączonych do przełącznika (lub routera) za pośrednictwem sieci kablowej lub bezprzewodowej.
Adres IP przełącznika można znaleźć wcześniej w ustawieniach routera Ustaw hasło określone w instrukcji obsługi. Przede wszystkim trzeba poszukać aktualizacji na stronie producenta; na naszym przełączniku Netgear, musieliśmy pobrać nowe oprogramowanie w menu „Konserwacja | Pobierz | Pobieranie pliku HTTP".
Interfejs sieciowy przełącznika Netgear konfiguruje grupy agregacji łączy, a także podłączone porty
Agregację łączy można skonfigurować przed podłączeniem powiązanych urządzeń. W interfejsie sieciowym przełącznika Netgear, w sekcji „Przełączanie | LAG”, kliknij pozycję „LAG1” (grupa agregacji łączy) i zaznacz pole „PORT” obok numerów portów, z których chcesz korzystać. Każda grupa służy do podłączenia jednego urządzenia: na schemacie w prawym górnym rogu, LAG1 to pamięć masowa NAS podłączona do portów 1 i 2, LAG2 to komputer PC na portach 5 i 6. W sekcji „Konfiguracja LAG” opuściliśmy ustawienia domyślne, zmieniono tylko parametr „Typ LAG” na „LACP”.
Szybkość portów nie należących do żadnej grupy pozostaje na zwykłym poziomie 1 Gb (na schemacie są to 3, 4 i 8). Podłącz urządzenia zgodnie z identyfikacją LAG. Na początku aktywne jest tylko proste połączenie kablowe z fizycznym pierwszym interfejsem urządzenia końcowego; agregacja łączy musi być również włączona na urządzeniach końcowych. Jak to zrobić, czytaj dalej.
Konfiguracja NAS do pracy w trybie podwójnego łącza
Do naszych testów użyliśmy QNAP TS-231P, który jest wyposażony w dwa porty LAN i zapewnia wysoką przepustowość. Zmierzyliśmy prędkości transferu FTP z szybkimi dyskami SSD SATA zainstalowanymi zarówno na serwerze NAS, jak i docelowym komputerze. Ustawienia sieciowe w interfejsie internetowym QNAP znajdują się w Panelu sterowania | Ustawienia systemowe| Internet".
Tutaj, w sekcji „Interfejsy”, pokazane są oba porty Ethernet. Kliknij łącze Trunking portów | Dodaj” i zaznacz pole dla każdego interfejsu. Jedynym trybem, który działał niezawodnie z przełącznikiem Netgear podczas testów i dawał pożądane wyniki, był „Balance-rr”, który wykorzystuje naprzemiennie oba kable do przesyłania danych.
Po kliknięciu przycisku Zastosuj serwer NAS na krótko przechodzi w tryb offline, aby zastosować nowe ustawienia. Jeśli ustawiony jest tryb, który nie jest obsługiwany, NAS będzie niedostępny; w takim przypadku naciśnij i przytrzymaj przycisk z tyłu urządzenia przez 3 sekundy. Spowoduje to zresetowanie hasła i przywrócenie ustawień sieciowych do wartości domyślnych.
Teoretycznie podstawowy tryb agregacji łączy wykorzystujący dwa komputery podłączone do prostych portów przełącznika Netgear powinien umożliwiać jednoczesne pobieranie dwóch plików z dysku NAS z prędkością 1 Gb/s każdy. Jednak pobieranie i pobieranie z dwóch komputerów nieco wytrąca system z rytmu: podczas pobierania na dysk sieciowy prędkość jest o około 25% niższa niż teoretycznie możliwa maksymalna.
Ponieważ ta konfiguracja jest stosunkowo przystępna cenowo i łatwa do wdrożenia, z pewnością nadaje się do sieci domowych, w których dostęp do NAS jest możliwy z wielu komputerów. Należy jednak zwrócić uwagę na następujące kwestie: podczas gdy równoległy transfer danych pomaga wyczerpać możliwości obu linii sieciowych, nakłada również zwiększone wymagania na dyski zainstalowane w urządzeniu NAS. Zaleca się używanie dysków SSD.
Możliwe jest również podwojenie szybkości przesyłania danych z serwera NAS do komputera, ale w praktyce ta opcja jest dość skomplikowana, o czym dowiedzieliśmy się dalej.
Konfigurowanie agregacji łączy na komputerze PC
To, co jest robione na serwerze NAS za pomocą kilku kliknięć, powinno być równie łatwe do zrobienia na komputerze PC. W każdym razie tak myślą. Jeśli chodzi o sprzęt, istnieje wiele płyt głównych z dwoma portami LAN lub płytami z możliwością zainstalowania drugiej karty sieciowej 1Gbps za niewielkie pieniądze. Z punktu widzenia oprogramowanie robi się bardziej skomplikowana: ta funkcja była pierwotnie obsługiwana w systemie Windows 10. Ale po aktualizacji jesienią 2015 r. narzędzia do tego istnieją, ale już nie działają. Dotyczy to również sieci Sterowniki Intel, za pomocą którego można skonfigurować agregację łączy alternatywny sposób.
Dlatego zainstalowaliśmy na komputerze do gier z Procesor Skylake oraz dwa złącza sieciowe systemu operacyjnego Ubuntu, w których można skonfigurować agregację, w świecie Linuksa zwane "Port Trunking". Aby to zrobić, najpierw dezaktywowaliśmy menedżera sieci Ubuntu, a następnie skonfigurowaliśmy agregację portów za pomocą pliku konfiguracyjnego systemu Linux („/etc/network/interfaces”). Prawdę mówiąc, próbowaliśmy różnych opcji z Internetu, dopóki technologia nie zadziałała na naszym testowym komputerze, ponieważ dokumentacja na ten temat jest raczej rzadka i często sprzeczna.
Nasza udana kombinacja składa się z czterech definicji interfejsu, z których każda zaczyna się od „auto...”: po pierwsze, określone jest urządzenie pętli zwrotnej ważne dla systemu, w którym nic nie można zmienić. W takim przypadku oba fizyczne porty LAN są wykrywane, ale nie są aktywowane. Dzieje się tak tylko w definicji „bond0” określonego interfejsu agregacji łączy. Większość wpisów dotyczy ręcznej konfiguracji ustawień IP, tryb połączenia jest określany za pomocą ciągu „bond-mode”. Tryb 4 jest przeznaczony do połączenia 802.3ad i zapewnia prędkość maksymalna do 1628 Mb/s.
Ewentualnie działa tryb 0 („Balance-rr”, czyli ten sam tryb co na dysku NAS), ale tylko przy 1202 Mb/s. Dla porównania: szybkość przesyłania danych na osobnej linii gigabitowej to 912 Mb/s. Tolerancja na awarie to pozytywny efekt uboczny: podczas przesyłania danych można odłączyć jedno z dwóch złączy - połączenie nie zrywa się, tylko prędkość spada o połowę.
Jest jednak co najmniej jeden haczyk: obie linie są używane tylko wtedy, gdy dwa pliki są przesyłane przez FTP w tym samym czasie (w menu ustawień Filezilla: "Transfers | Maximum Simultaneous Transfers: 2"). Wraz ze wzrostem tej wartości prędkość spada bardzo szybko. Ponadto należy upewnić się, że nie ma żadnego innego połączenia między komputerem a serwerem NAS (np. otwarty interfejs WWW NAS, połączenie SSH), ponieważ nawet minimalne obciążenie linii powoduje, że oba transfery danych są realizowane tylko jedną linią zamiast dwa.
Dodatkowe rozczarowanie: szybkość podczas eksperymentowania z protokołem SMB, którego Windows używa do zdalny dostęp do plików był znacznie wolniejszy niż w przypadku jednej gigabitowej linii. Wszystko to pokazuje małe prawdopodobieństwo, że tryb agregacji łączy w systemie Windows może działać szybko i bez problemów, ponieważ System Microsoft zapisuje sterowanie i inne połączenia.
Nasz wniosek dotyczący agregacji łączy jest taki, że proces ten jest dobrze dostosowany do wydajnego łączenia serwera NAS z wieloma klientami gigabitowymi. Jako szybkie połączenie serwera NAS z klientem jest pracochłonne i ma wiele pułapek. Wymagałoby to zasadniczo szybszej technologii sieciowej.
SFP+ jako nowy standard 10 Gigabit
Router Netgear Nighthawk X10 jest wyposażony w interfejs SFP+, dzięki czemu można do niego podłączyć urządzenie o szybkości transmisji danych 10 Gb/s. Jego dwa gigabitowe porty LAN są łączone poprzez agregację łączy.
Ethernet 10 Gb i SFP+
Na polu zawodowym standard 10-gigabitowy jest podstawą infrastruktury centrum danych od ponad dekady. Opcja okablowania miedzianego o nazwie „10GBase-T” opiera się na tych samych złączach RJ-45, co gigabitowa sieć LAN, ale wymaga ekranowanych (co najmniej kat. 6) kabli i drogiego sprzętu: np. karty sieciowej Intel X540-T1 kosztuje około 22 000 rubli, najtańszy przełącznik z dwoma portami 10GBase-T (ASUS XG-U2008) jest mniej więcej taki sam. Obsługiwane dyski NAS ten standard koszt od 50 000 rubli.
karta zawodowa
Karta sieciowa HP NC523SFP dodaje do komputera dwa dodatkowe interfejsy SFP+
Bardziej przystępny cenowo jest standard SFP+. Opisuje kompaktowe, modułowe urządzenie nadawczo-odbiorcze stosowane w sieciach kablowych i przeznaczone jest zarówno do kabli miedzianych, jak i znacznie droższych kabli światłowodowych. Obie opcje zapewniają transmisję danych z prędkością 10 Gb/s: kable miedziane na odległość 50-100 metrów, światłowody - do kilku kilometrów. Router Netgear Nighthawk X10 ma jeden port SFP+. Korzystając z modułu SFP + Direct Attach Copper Cable (około 2500 rubli), możesz podłączyć do niego dysk NAS.
Najtańszym modelem SFP+ jest QNAP TS-531X-2G (od 48 000 rubli). Karty sieciowe PCIe obsługujące SFP+ są dostępne od 15 000 RUB. (Ostrzeżenie! Większość z nich działa tylko ze sterownikami po stronie serwera. Wersje Windows!) Jednak, jak pokazuje router Netgear, sytuacja się rozwija, że SFP+ może przeniknąć na rynek masowy i „wysadzić” granicę gigabitową.
FOTO: Firmy produkcyjne; CHIP Studios