Przepisy na wybór odpowiedniego smartfona: który ekran jest lepszy? Porównanie ekranów OLED i IPS
Okuliści nie męczą się powtarzaniem, że kontakt wzrokowy z ekranem gadżetu nie jest najlepszą rozrywką dla naszych oczu. Jakie cechy ekranu smartfona wpływają na widzenie i co należy wziąć pod uwagę przy wyborze wyświetlacza, powiemy w tym materiale.
Medyczny „program edukacyjny” firmy CHIP
Osoba spędzająca dużo czasu w towarzystwie smartfona lub innego urządzenia z wyświetlaczem powinna uważać na dwie rzeczy. Pierwszy z nich to suchość gałki ocznej, drugi to ryzyko rozwoju krótkowzroczności.
Normalnie mrugamy około osiemnaście razy na minutę. Przy tej częstotliwości ruchu powiek rogówka oka jest stale nawilżana płynem łzowym. Patrząc na ekran, czy to monitor, ekran telewizora czy wyświetlacz smartfona, po prostu zapominamy mrugnąć, co powoduje uczucie suchości i zmęczenia oczu. Naukowcy obliczyli, że przy kontakcie z ekranem częstotliwość opuszczania powiek spada do 2-3 razy na minutę - prawie 9 razy!
Okulary ochronne bez dioptrii przydadzą się nie tylko hipsterom, ale także gadżetofilom
Krótkowzroczność, czyli krótkowzroczność, spowodowana kontaktem z ekranem, jest prawdą i fałszem. Najpierw pojawiają się skurcze mięśni oka, przez co przy ostrym oddzieleniu od ekranu otaczająca rzeczywistość zaczyna się „rozmywać”. To jest tak zwana fałszywa krótkowzroczność. Jeśli mięśnie oka są stale pod napięciem, stopniowo wzrasta, zamieniając się w prawdziwą krótkowzroczność, w której gałka oczna jest lekko wydłużona. Nic nie możesz na to poradzić - musisz nosić okulary.
Jak wyświetlacz urządzenia cyfrowego tak źle wpływa na nasze oczy? Jest parę Ważne cechy ekran smartfona, które określają, jak szkodliwy dla ludzkiego wzroku jest kontakt z nim.
PPI: liczba punktów na cal
Pierwszą cechą wyświetlacza smartfona, która jest ważna z okulistycznego punktu widzenia, jest stosunek jego wielkości do rozdzielczości, czyli liczby punktów na cal (pikseli na cal lub PPI).
Jeśli chodzi o uszkodzenie wzroku, stosunek ten należy rozpatrywać w następujący sposób. Mały ekran o wysokiej rozdzielczości jest znacznie bezpieczniejszy dla oczu niż duży, niski. Na małym ekranie o wysokiej rozdzielczości PPI będzie wyższy, ponieważ piksele będą bliżej siebie, a obraz będzie wyraźniejszy.
I odwrotnie: im większy ekran i niższa rozdzielczość, tym niższy PPI i bardziej rozmazany obraz. Z tego powodu nasze oczy będą zmuszone do wysiłku, niezależnie dostosowując ostrość. Prowadzi to do wspomnianego powyżej nadmiernego wysiłku i skurczu mięśni, co w konsekwencji może prowadzić do krótkowzroczności.
Jeśli nie zadbasz o siebie, okulary wkrótce staną się smutną koniecznością.
Jeśli chcesz wybrać smartfon, który będzie bezpieczniejszy dla oczu, przy zakupie zwróć uwagę na rozmiar ekranu (w calach) i rozdzielczość (szerokość w pikselach i wysokość w pikselach). Stosunek między nimi będzie wartością PPI.
Weźmy na przykład dwa ekrany o tej samej rozdzielczości 720x1280 (HD). Pierwszy z nich ma przekątną 4,3″, a jego PPI wyniesie 342. Drugi to 4,7″, a jego PPI to 312. Pomimo tego, że oba wyświetlacze to ekrany HD, ten pierwszy jest nadal bezpieczniejszy dla oczu.
Możesz obliczyć PPI swojego wymarzonego smartfona za pomocą specjalnych kalkulatorów online - na przykład tego. A jeśli jesteś ciekawy, jak zły dla oczu jest Twój obecny smartfon, możesz odwiedzić stronę DPI love, która automatycznie określi rzeczywistą przekątną i rozdzielczość ekranu oraz obliczy Twoje PPI.
Technologia jasności i podświetlenia
Ludzkie oko nie jest przystosowane do długiego patrzenia w jasne światło. Jak długo możesz wpatrywać się w żarówkę? Smartfony i inne cyfrowe gadżety umieszczają nas w sztucznym środowisku, w którym zmuszeni jesteśmy przez długi czas odróżniać tekst od obrazów na tle jasnego oświetlenia.
To jest powód nienaturalnej reakcji organizmu: przestajemy mrugać. Gałka oczna nie jest zwilżona wystarczającą ilością płynu łzowego, w oczach pojawia się suchość, napięcie i uczucie „piasku”. Wszystko razem nazywa się specjalnym terminem medycznym - „zespół suchego oka”.
Obowiązuje tu zasada: im jaśniejsze i ostrzejsze światło, tym bardziej szkodzi oczom. Pierwszy parametr zależy od tego, jak jasno ekran świeci w stosunku do otoczenia (czytanie z ekranu w nocy w ciemności jest zdecydowanie szkodliwe), ale można to skorygować w ustawieniach smartfona. Drugi jest bardziej uzależniony od rodzaju wyświetlacza i zastosowanej w nim technologii podświetlenia.
Chronimy się przed słońcem ciemnymi okularami, a z jakiegoś powodu niczym przed podświetleniem.
Starsze rodziny wyświetlaczy LCD wykorzystują technologię ciągłego podświetlenia. Ciekłe kryształy, które stanowią podstawę takich wyświetlaczy, są podświetlane od wewnątrz, dzięki czemu powstaje obraz. W zależności od podtypu wyświetlacza podświetlenie może być jaśniejsze lub bardziej wyciszone. Na przykład tańsze wyświetlacze LCD-TFT są ciemniejsze niż bardziej zaawansowane LCD-IPS, które wykorzystują ulepszone podświetlenie. Tutaj jednak efekt jest taki sam: oczy są stale wystawione na jasne światło.
Bardziej nowoczesne wyświetlacze OLED są pod tym względem mniej szkodliwe, ponieważ ich podświetlenie jest selektywne. W rzeczywistości wyświetlacz OLED jest „zawsze wyłączony”, a diody LED, które stanowią podstawę ekranu, zapalają się w zależności od tego, gdzie i co ma być wyświetlane. W związku z tym ekspozycja na światło tych ekranów jest znacznie mniejsza niż w przypadku ich poprzedników, a światło jest znacznie bardziej miękkie i nieszkodliwe dla oczu.
Generalnie można powiedzieć, że nie zadziała jednoznaczne uszeregowanie smartfonów pod kątem bezpieczeństwa dla oczu. Nie da się z całą pewnością stwierdzić, że smartfon nie psuje wzroku tylko dlatego, że ma rozdzielczość Ultra HD lub wykorzystuje technologię Super AMOLED. Aby ocenić, jak ekran jest odpowiedni dla Twoich oczu, musisz przejść od szeregu czynników, a przede wszystkim - ze względu na własny komfort.
Do 2018 roku rywalizacja pomiędzy technologiami ekranowymi została zredukowana do tego, że na rynku pozostały tylko dwie. godne opcje. Matryce TN zostały wypchnięte, VA nie było używane w urządzeniach mobilnych, a czegoś nowego jeszcze nie wymyślono. Dlatego rozwinęła się konkurencja między IPS i AMOLED. Tutaj warto przypomnieć, że IPS, LCD LTPS, PLS, SFT to to samo co OLED, Super AMOLED, P-OLED itp. to tylko odmiany technologii LED.
Na temat tego, co jest lepsze, IPS lub AMOLED. Ale technologia nie stoi w miejscu, więc w 2018 roku nie będzie zbyteczne dokonywanie korekt i analizowanie jej z uwzględnieniem dzisiejszych realiów. Przecież oba rodzaje matryc są ciągle ulepszane, pewne niedociągnięcia są eliminowane, bądź te wady stają się mniej znaczące.
Co jest lepsze dla smartfona, IPS czy AMOLED, teraz spróbujmy się dowiedzieć. W tym celu rozważymy wszystkie plusy i minusy każdej z technologii, aby zidentyfikować absolutnego lidera na podstawie przewagi mocnych stron lub, biorąc pod uwagę specyfikę, zdecydować, co jest najlepsze w określonych warunkach.
Plusy i minusy wyświetlaczy IPS
Rozwój i doskonalenie Wyświetlacze IPS trwa już od dwóch dekad i przez ten czas technologia zdołała zdobyć szereg zalet.
Zalety paneli IPS
Matryce IPS są najlepsze spośród wszystkich rodzajów paneli LCD ze względu na szereg zalet.
- Dostępność. Przez lata rozwoju wiele firm masowo opanowało tę technologię, dzięki czemu masowa produkcja ekranów IPS jest niedroga. Koszt ekranu smartfona o rozdzielczości FullHD zaczyna się teraz od około 10 USD. Ze względu na niską cenę takie ekrany sprawiają, że smartfony są bardziej przystępne cenowo.
- Renderowanie koloru. Dobrze skalibrowany ekran IPS odwzorowuje kolory z maksymalną wiernością. Dlatego na matrycach IPS produkowane są profesjonalne monitory dla projektantów, grafików, fotografów itp. Posiadają największe pokrycie odcieni, co pozwala na uzyskanie realistycznych kolorów obiektów na ekranie.
- Stałe zużycie energii. Ciekłe kryształy tworzące obraz na ekranie IPS prawie nie zużywają prądu, głównym konsumentem są diody podświetlające. Dlatego pobór mocy nie zależy od obrazu na wyświetlaczu i zależy od poziomu podświetlenia. Dzięki stałemu poborowi energii ekrany IPS zapewniają w przybliżeniu taką samą autonomię podczas oglądania filmów, surfowania po Internecie, pisania itp.
- Trwałość. Ciekłe kryształy prawie nie podlegają procesowi starzenia i zużycia, dlatego pod względem niezawodności IPS jest lepszy niż AMOLED. Podświetlenie diod LED może ulec degradacji, ale żywotność takich diod jest bardzo długa (kilkadziesiąt tysięcy godzin), więc nawet za 5 lat ekran prawie nie traci jasności.
Wady matryc IPS
Pomimo znaczących zalet IPS ma również wady. Te niedociągnięcia mają fundamentalne znaczenie, dlatego ulepszając technologię, nie są one eliminowane.
- Czarny problem z czystością. Ciekłe kryształy, które wyświetlają się na czarno, nie blokują w 100% światła z podświetlenia. Ale ponieważ podświetlenie ekranu IPS jest wspólne dla całej matrycy, jego jasność nie zmniejsza się, panel pozostaje podświetlony, w efekcie czarny kolor nie jest zbyt głęboki.
- Niski kontrast. Poziom kontrastu matryc LCD (około 1:1000) jest akceptowalny dla wygodnej percepcji obrazu, ale AMOLED jest lepszy niż IPS w tym wskaźniku. Z uwagi na to, że czerń nie jest zbyt głęboka, różnica między najjaśniejszym a najciemniejszym pikselem w takich ekranach jest zauważalnie mniejsza niż w matrycach LED.
- Świetny czas reakcji. Szybkość odpowiedzi pikseli paneli IPS jest niska, rzędu dziesięciu milisekund. To wystarcza do normalnego postrzegania obrazu podczas czytania lub oglądania wideo, ale nie wystarcza do treści VR i innych wymagających zadań.
Plusy i minusy wyświetlaczy AMOLED
Technologia OLED opiera się na wykorzystaniu szeregu miniaturowych diod LED umieszczonych na matrycy. Są niezależne, więc oferują szereg zalet w porównaniu z IPS, ale nie są pozbawione wad.
Zalety matryc AMOLED
Technologia AMOLED jest nowsza od IPS, a jej twórcy zadbali o wyeliminowanie wad charakterystycznych dla wyświetlaczy LCD.
- Oddzielna poświata pikseli. W ekranach AMOLED każdy piksel sam w sobie jest źródłem światła i jest kontrolowany przez system niezależnie od pozostałych. Wyświetlając czerń, nie świeci, a przy mieszanych odcieniach może wytwarzać zwiększoną jasność. Z tego powodu ekrany AMOLED demonstrują lepszy kontrast i czarna głębia.
- Niemal natychmiastowa reakcja. Szybkość reakcji pikseli Matryca LED rzędy wielkości wyższe niż IPS. Takie panele są w stanie wyświetlać dynamiczny obraz z dużą liczbą klatek na sekundę, dzięki czemu jest płynniejszy. Ta funkcja jest plusem w grach i podczas interakcji z VR.
- Zmniejszone zużycie energii podczas wyświetlania ciemnych tonów. Każdy piksel matrycy AMOLED świeci niezależnie. Im jaśniejszy kolor, tym jaśniejszy piksel, więc podczas wyświetlania ciemnych tonów takie ekrany zużywają mniej energii niż IPS. Ale w procesie wyświetlania białe panele AMOLED wykazują podobne, a nawet większe niż IPS zużycie baterii.
- Mała grubość. Ponieważ matryce AMOLED nie posiadają warstwy rozpraszającej światło z podświetlenia na ciekłe kryształy, takie wyświetlacze mają mniejszą grubość. Pozwala to na zmniejszenie rozmiarów smartfona, przy zachowaniu jego niezawodności i bez poświęcania pojemności baterii. Ponadto w przyszłości możliwe będzie tworzenie elastycznych (a nie tylko zakrzywionych) matryc AMOLED. W przypadku IPS nie jest to możliwe.
Wady matryc AMOLED
Matryce AMOLED mają również wady, a winowajcą większości problemów jest jeden. To są niebieskie diody LED. Opanowanie ich produkcji jest trudniejsze i są gorszej jakości od zielonych i czerwonych.
- Niebieski lub PWM. Wybierając smartfon z ekranem AMOLED, musisz wybierać między regulacją jasności szerokością impulsu a odcieniami niebieskiego światła. Wszystko przez to, że przy ciągłej poświacie subpiksele niebieskie są postrzegane mocniej niż czerwone i zielone. Możesz to naprawić za pomocą ściemniania PWM, ale pojawia się kolejna wada. Przy maksymalnej jasności ekranu nie ma PWM lub częstotliwość regulacji dochodzi do około 250 Hz. Ten wskaźnik znajduje się na granicy percepcji i prawie nie wpływa na oczy. Ale wraz ze spadkiem poziomu podświetlenia częstotliwość PWM również spada w rezultacie o niskie poziomy migotanie o częstotliwości około 60 Hz może prowadzić do zmęczenia oczu.
- Niebieskie wypalanie. Jest też problem z niebieskimi diodami. Ich żywotność jest krótsza niż zielonych i czerwonych, więc z czasem możliwe jest zniekształcenie kolorów. Ekran staje się żółty, balans bieli przesuwa się w kierunku ciepłych tonów, a ogólne odwzorowanie kolorów pogarsza się.
- efekt pamięci. Ponieważ miniaturowe diody LED są podatne na blaknięcie, miejsca na ekranie, które wyświetlają jasny, statyczny obraz (takie jak zegar lub jasny wskaźnik zasilania), mogą z czasem wyblaknąć. Dzięki temu nawet jeśli element nie jest wyświetlany, w tych miejscach widoczna jest sylwetka tego elementu.
- PenTile. Konstrukcja PenTile nie jest podstawową wadą wszystkich paneli AMOLED, ale nadal jest charakterystyczna dla większości z nich. Przy takiej strukturze matryca zawiera nierówną liczbę subpikseli czerwonego, zielonego i niebieskiego (Samsung ma dwa razy więcej niebieskich, LG dwa razy więcej). Głównym motywem korzystania z PenTile jest skompensowanie wad niebieskich diod LED. Jednak efekt uboczny ta decyzja występuje spadek klarowności obrazu, szczególnie zauważalny w zestawach VR.
Biorąc pod uwagę wszystkie cechy obu rodzajów matryc, można zauważyć, że IPS o wysokiej rozdzielczości jest lepszy, jeśli interesujesz się VR i potrzebujesz maksymalnej klarowności obrazu. W końcu AMOLED ma wygodną percepcję Wirtualna rzeczywistość PenTile trochę przeszkadza, a podświetlenie PWM nadal wyrównuje chwilową szybkość reakcji. Ponadto IPS jest lepszy, jeśli musisz więcej pracować z jasnymi kolorami (surfowanie po Internecie, komunikatory internetowe).
Ekrany AMOLED to przyszłość, ale póki co technologia nie jest idealna. Można jednak spokojnie kupić smartfon z ekranem LED, zwłaszcza jeśli jest to flagowiec. Jasność, kontrast, głęboka czerń i oszczędność energii podczas wyświetlania ciemnych tonów mogą przezwyciężyć wszystkie wady OLED.
LCD, TFT, IPS, AMOLED, P-OLED, QLED to tylko niektóre z technologii wyświetlania dostępnych obecnie na głównym rynku elektroniki użytkowej. Kiedy idziesz kupić inny gadżet, ciągle się z tym spotykasz i skarcisz się, że nie zrozumiałeś go na czas.
Oto jego szansa. Przeczytaj o specyfice każdego z nich i o tym, czym się różnią...
Wyświetlacz ciekłokrystaliczny, czyli wyświetlacz ciekłokrystaliczny - to ta technologia pod koniec lat 90. umożliwiła przekształcenie monitorów i telewizorów z wygodnych łóżek dla kotów ze szkodliwymi dla ludzi wewnątrz lampami katodowymi w cienkie, eleganckie urządzenia. Otworzyła też drogę do tworzenia kompaktowych gadżetów: laptopów, PDA, smartfonów.
Ciekłe kryształy są substancją zarówno płynną, jak ciecz, jak i anizotropową, jak kryształ. Ta ostatnia cecha oznacza, że wraz z różnymi orientacjami cząsteczek ciekłokrystalicznych zmieniają się właściwości optyczne, elektryczne i inne.
W wyświetlaczach ta właściwość LCD służy do sterowania przepuszczaniem światła: w zależności od sygnału z tranzystora kryształy są zorientowane w określony sposób. Przed nimi znajduje się polaryzator, który „zbiera” fale świetlne w płaszczyznę kryształów. Po nich światło przechodzi przez filtr RGB i staje się odpowiednio czerwone, zielone lub niebieskie. Następnie, jeśli nie jest blokowany przez przedni polaryzator, pojawia się na ekranie jako subpiksel. Kilka z tych strumieni światła jest ze sobą połączonych, a na wyświetlaczu widzimy piksel o oczekiwanym kolorze, a jego połączenie z sąsiednimi pikselami jest w stanie wytworzyć gamę widma sRGB.
Gdy wyświetlacz jest włączony, podświetlenie zapewniają białe diody LED rozmieszczone na całym obwodzie wyświetlacza i jest równomiernie rozłożone na całej powierzchni dzięki specjalnemu podłożu. Stąd znane „choroby” LCD. Na przykład piksele, które powinny być czarne, nadal są jasne. W starych i niskiej jakości wyświetlaczach łatwo rozpoznać „czarną poświatę”.
Zdarza się, że kryształy „utkną”, to znaczy nie poruszają się nawet po otrzymaniu sygnału z tranzystora, wtedy wyświetlacz pokazuje „ martwy piksel”. Ze względu na specyfikę źródła światła, na krawędziach monitorów LCD widać białe światło, a smartfony z LCD nie mogą być całkowicie bezramkowe, choć do tego dążą obie generacje Xiaomi Mi Mix i Essential Phone.
TN lub TN+film.
W rzeczywistości Twisted nematic to „podstawowa” technologia, która polega na polaryzowaniu światła i skręcaniu ciekłych kryształów w spiralę. Takie wyświetlacze są niedrogie i stosunkowo łatwe w produkcji, a na początku swojego istnienia na rynku miały najniższy czas reakcji – 16 ms – ale charakteryzowały się niskim kontrastem i małymi kątami widzenia. Dziś technologia posunęła się bardzo naprzód, a bardziej zaawansowany IPS zastąpił standard TN.
IPS (przełączanie w płaszczyźnie).
W przeciwieństwie do TN, ciekłe kryształy w matrycy IPS nie skręcają się w spiralę, lecz obracają się wszystkie razem w jednej płaszczyźnie równoległej do powierzchni wyświetlacza. Umożliwiło to zwiększenie komfortowych kątów widzenia do 178° (czyli w rzeczywistości do maksimum), znaczne zwiększenie kontrastu obrazu, pogłębienie czerni koloru przy jednoczesnym zachowaniu względnego bezpieczeństwa dla oczu.
Podświetlenie i podkładka Apple iPod Touch LCD
Początkowo matryce IPS miały wyższy czas reakcji i zużycie energii niż wyświetlacze z technologią TN, ponieważ cały szereg kryształów musiał być obracany, aby przesłać sygnał. Jednak z biegiem czasu macierze IPS straciły te wady, częściowo z powodu wprowadzenia tranzystorów cienkowarstwowych.
TFT LCD.
W rzeczywistości nie jest to odrębny rodzaj matrycy, ale raczej podgatunek, który charakteryzuje się wykorzystaniem tranzystorów cienkowarstwowych (thin-film-transistor, TFT) jako półprzewodnika dla każdego subpiksela. Wielkość takiego tranzystora wynosi od 0,1 do 0,01 mikrona, co umożliwiło tworzenie małych wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Wszystkie nowoczesne wyświetlacze kompaktowe mają takie tranzystory i to nie tylko w LCD, ale także w AMOLED.
Zalety LCD:
niedroga produkcja;
niewielki negatywny wpływ na oczy.
Wady LCD:
nieekonomiczna dystrybucja energii;
świecący kolor czarny.
Organiczna dioda elektroluminescencyjna, czyli organiczna dioda LED – z grubsza mówiąc, jest to półprzewodnik, który emituje światło w zakresie widzialnym, jeśli otrzyma kwant energii. Ma dwie warstwy organiczne zamknięte w katodzie i anodzie: po wystawieniu na działanie prąd elektryczny emitują iw rezultacie emitują światło.
Matryca OLED składa się z wielu takich diod. W większości przypadków są czerwone, zielone i niebieskie i razem tworzą piksel (pominiemy subtelności różnych kombinacji subpikseli). Ale prostsze wyświetlacze mogą być monochromatyczne i mieć diody tego samego koloru u podstawy (na przykład w inteligentnych bransoletkach).
Jednak niektóre „żarówki” nie wystarczą – do poprawnego wyświetlania informacji wymagany jest kontroler. I przez długi czas brak odpowiednich sterowników nie pozwalał na produkcję wyświetlaczy LED w ich obecnej formie, gdyż niezwykle trudno jest prawidłowo zarządzać takim szeregiem pojedynczych miniaturowych elementów.
Z tego powodu diody były napędzane grupami we wczesnych wyświetlaczach OLED. Kontroler w PMOLED to tak zwana matryca pasywna (PM). Wysyła sygnały do poziomego i pionowego rzędu diod, a punkt ich przecięcia jest podświetlany. Dla jednego cyklu możesz obliczyć tylko jeden piksel, więc uzyskaj złożony obraz, a nawet w wysoka rozdzielczość, a więc niemożliwe. Z tego powodu producenci są również ograniczeni wielkością wyświetlacza: na ekranie o przekątnej większej niż trzy cale obraz wysokiej jakości nie zadziała.
Przełom na rynku wyświetlaczy LED nastąpił, gdy stało się możliwe użycie tranzystorów cienkowarstwowych i kondensatorów do kontrolowania każdego piksela (a dokładniej subpiksela) indywidualnie, a nie grupowo. W takim układzie, zwanym aktywną matrycą (AM), jeden tranzystor odpowiada za początek i koniec transmisji sygnału do kondensatora, a drugi odpowiada za transmisję sygnału z diody na ekran. W związku z tym, jeśli nie ma sygnału, dioda nie świeci, a wyjście ma najgłębszy możliwy czarny kolor, ponieważ w zasadzie nie ma świecenia. Ze względu na to, że świecą same diody, które leżą niemal na powierzchni, kąty widzenia matrycy AMOLED są maksymalne. Ale kiedy odbiegasz od osi widzenia, kolor może zostać zniekształcony - przejść w odcień czerwony, niebieski lub zielony, a nawet przejść w fale RGB.
Takie wyświetlacze charakteryzują się dużą jasnością i kontrastem obrazu. Wcześniej był to prawdziwy problem: pierwsze ekrany AMOLED prawie zawsze były „wytrzeszczone”, oczy mogły się z nich męczyć i ranić. Niektóre wyświetlacze stosują modulację szerokości impulsu (PWM) do ciemny obraz nie „odchodził” w fioletowym odcieniu, co również okazało się bolesne dla oczu. Ze względu na organiczne pochodzenie diody czasami przepalały się po dwóch lub trzech latach, zwłaszcza gdy długi wyświetlacz niezmieniony obraz.
Jednak dzisiejsza technologia posunęła się daleko do przodu, a wymienione problemy w większości zostały już rozwiązane. Wyświetlacze AMOLED są w stanie dostarczać naturalne kolory bez nadmiernego obciążania oczu, podczas gdy wyświetlacze IPS, wręcz przeciwnie, podciągnęły się w obszarze bogactwa kolorów i kontrastu. Pod względem zużycia energii technologia AMOLED była pierwotnie około półtora raza wydajniejsza od LCD, ale po testach różnych urządzeń można powiedzieć, że dziś wskaźnik ten prawie się ustabilizował.
Niemniej jednak AMOLED niezaprzeczalnie wygrywa w obszarach, które zyskują na popularności. Mowa o gadżetach bezramkowych, w których znacznie łatwiej jest umieścić diody LED niż podświetlanych z boku ciekłokrystalicznych kryształach, oraz o zakrzywionych (a w przyszłości - wygiętych) wyświetlaczach, do których Technologia LCD zasadniczo nieodpowiednie. Ale tutaj wchodzi w grę nowy typ Matryce OLED.
W rzeczywistości jest trochę przebiegłości w umieszczaniu tych wyświetlaczy w osobnej kategorii. Rzeczywiście, w rzeczywistości podstawowa różnica między P-OLED (lub POLED, nie mylić z PMOLED) a AMOLED jest jedna - zastosowanie plastikowego (plastikowego, P) podłoża, które pozwala zginać wyświetlacz, zamiast szkła . Ale jest trudniejsze i droższe w produkcji niż standardowe szkło. Nawiasem mówiąc, wyświetlacze AMOLED, ze względu na mniejszą liczbę „warstw”, są znacznie cieńsze niż LCD, a P-OLED z kolei jest cieńszy niż AMOLED.
Wszystkie smartfony z zakrzywionym wyświetlaczem (głównie Samsung i LG) korzystają z P-OLED. Nawet w Flagowe produkty Samsunga 2017, gdzie według producenta znajdują się jednocześnie zarówno Super AMOLED, jak i Infinity Display. Faktem jest, że są to nazwy marketingowe, które praktycznie nie mają nic wspólnego z rzeczywistymi technologiami produkcji. Z tego punktu widzenia zainstalowane są tam organiczne wyświetlacze LED, które są sterowane aktywną matrycą tranzystorów cienkowarstwowych i leżą na plastikowym podłożu - czyli tym samym AMOLED, czyli P-OLED. Swoją drogą, w LG V30 wyświetlacz, choć się nie ugina, nadal leży na plastikowym podłożu.
Zalety OLED:
wysoki kontrast i jasność;
głęboki i mało energochłonny kolor czarny;
możliwość wykorzystania w nowych formach.
Wady OLED:
silny wpływ na oczy;
kosztowna i złożona produkcja.
Ruchy marketingowe
Retina i Super Retina.
W tłumaczeniu z angielskiego słowo to oznacza „siatkówka”, a Steve Jobs wybrał je nie bez powodu. Podczas prezentacji iPhone'a 4 w 2010 roku powiedział, że ludzkie oko nie jest w stanie odróżnić pikseli, jeśli ppi wyświetlacza przekracza 300. Ściśle mówiąc, każdy odpowiadający wyświetlacz można nazwać Retina, ale z oczywistych powodów nikt z wyjątkiem tego, że Apple używa tego terminu. Wyświetlacz nadchodzącego iPhone’a X został nazwany Super Retina, chociaż będzie miał wyświetlacz AMOLED, a nie wyświetlacz IPS, jak reszta smartfonów firmy. Innymi słowy, nazwa również nie ma nic wspólnego z technologią produkcji ekranów.
iPhone 4 to pierwszy smartfon z wyświetlaczem Retina
iPhone X – pierwszy i jak dotąd jedyny smartfon z wyświetlaczem Super Retina
Super AMOLED.
Ten znak towarowy jest własnością firmy Samsung, która produkuje wyświetlacze zarówno dla siebie, jak i dla konkurentów, w tym Apple. Początkowo główną różnicą między Super AMOLED a samym AMOLED było to, że firma usunęła szczelinę powietrzną między matrycą a warstwą ekranu dotykowego, czyli połączyła je w pojedynczy element wyświetlacz. W rezultacie, przy odchyleniu od osi widzenia, obraz nie rozwarstwia się. Bardzo szybko technologia dotarła do niemal wszystkich smartfonów, a dziś nie jest do końca jasne, dlaczego „super” jest lepszy od „zwykłych” AMOLED-ów tej samej firmy.
Wyświetlacz nieskończoności.
Tutaj wszystko jest dość proste: „nieskończony wyświetlacz” oznacza jedynie prawie całkowity brak bocznych ramek i obecność minimalnych ramek na górze i na dole. Z drugiej strony nie prezentowanie na prezentacji jakiegoś zwykłego bezramkowego smartfona należy nazwać pięknym.
Obiecujące technologie
Mikro-LED lub ILED.
Technologia ta jest logiczną alternatywą dla organicznych diod LED: oparta jest na nieorganicznym (nieorganicznym, I) azotku galu, bardzo małych rozmiarach. Zdaniem ekspertów mikro-LEDy będą w stanie konkurować ze zwykłymi OLED-ami we wszystkich kluczowych parametrach: wyższym kontraście, lepszym marginesie jasności, szybszym czasie reakcji, trwałości, mniejszym rozmiarze i połowie zużycia energii. Ale, niestety, takie diody są bardzo trudne do masowej produkcji, więc na razie technologia nie będzie w stanie konkurować na rynku z konwencjonalnymi rozwiązaniami.
To jednak nie powstrzymało Sony przed pokazaniem 55-calowego telewizora z matrycą z nieorganicznych diod LED na targach CES-2012. Apple w 2014 roku kupiło firmę LuxVue, specjalizującą się w badaniach w tym obszarze. I choć iPhone X korzysta z klasycznego AMOLED-a, to przyszłe modele mogą już mieć matryce micro-LED, co zapewniamy, zwiększy gęstość pikseli do 1500 ppi.
Kropki kwantowe lub QD-LED lub QLED.
Ta obiecująca technologia od Samsunga zabrała po trochu wszystkiego z tych, które już są na rynku. Z wyświetlaczy LCD dostała wewnętrzne podświetlenie, tylko że „ubija” nie w ciekłe kryształy, ale w bardzo małe kryształki z efektem glow, osadzane bezpośrednio na ekranie - cząstki kwantowe. Wielkość każdej kropki decyduje o tym, jaki kolor będzie świecić, zakres wynosi od dwóch do sześciu nanometrów (dla porównania: grubość ludzkiego włosa to 100 000 nanometrów). Efektem są jasne, nasycone i jednocześnie naturalne kolory. Ale jak dotąd ta technologia jest bardzo droga w produkcji: średni koszt telewizorów QLED wynosi około 2500-3000 USD. W elektronice mobilnej takie wyświetlacze nie są używane, ale nie wiadomo, czy i kiedy będą.
wnioski
W praktyce nowoczesne wyświetlacze LCD i AMOLED coraz mniej różnią się od siebie jakością obrazu i energooszczędnością. Ale przyszłość należy do technologii LED w takiej czy innej formie. Ciekłe kryształy przeżyły już swój czas i utrzymują się na rynku tylko ze względu na taniość i łatwość produkcji, chociaż wysoka jakość zdjęcia są również uwzględnione. Wyświetlacze LCD ze względu na swoją budowę są grubsze niż diody LED i są daremne wobec nowych trendów w krzywiźnie i bezramowości. Tak więc ich wyjście z rynku widać już na horyzoncie, podczas gdy technologie LED rozwijają się systematycznie w kilku kierunkach jednocześnie i, jak mówią, czekają na skrzydłach.
Piątą lekcję pierwszego etapu naszego szkolenia postanowiliśmy poświęcić jednemu z najważniejszych detali smartfona, który wymaga największej uwagi – ekranowi. To dzięki wyświetlaczowi uzyskujemy dostęp do wszystkich funkcji gadżet mobilny: połączenia, wybieranie SMS-ów, dostęp do Internetu, przeglądanie zdjęć i filmów i tak dalej.
Ale czy wiesz, jaka jest rozdzielczość wyświetlacza, czym IPS różni się od AMOLED i jak wybrać dla siebie optymalną przekątną? W naszym artykule szczegółowo przeanalizujemy, czym jest ekran smartfona i na jakie parametry wyświetlania należy zwrócić uwagę przy zakupie nowego smartfona.
Ekran nowoczesnego urządzenia mobilnego to rodzaj „kanapki”: połączenie warstw, z których każda pełni określoną funkcję:
- Ekran dotykowy lub Panel dotykowy
- Matryca
- Źródło światła
Ekran dotykowy znajduje się bezpośrednio pod palcami użytkownika. Długo na rynku telefony komórkowe można było spotkać dwa rodzaje paneli dotykowych: rezystancyjny i pojemnościowy. Pierwszy reagował na siłę nacisku, drugi - na zmianę impulsu elektrycznego po dotknięciu. Biorąc pod uwagę, że silny nacisk mógłby łatwo uszkodzić delikatny ekran dotykowy, ekrany oporowe stawały się coraz mniej popularne, a obecnie smartfony z tego typu touchpadem praktycznie nie są produkowane.
Jednocześnie pojemnościowe ekrany dotykowe mogą wytrzymać około 200 milionów kliknięć. Prawdą jest, że najbardziej namacalną wadą tego typu jest to, że nie można używać smartfona w rękawiczkach, ponieważ tkanina nie przekazuje impulsów elektrycznych.
Niektórzy producenci decydują ten problem wyposażając swoje flagowe modele w wyświetlacze dotykowe 3D. Takie ekrany reagują zarówno na ciśnienie, jak i na zmiany pojemności.
Matryca wyświetlacza zmienia ilość światła, które przechodzi przez każdy piksel od źródła do ekranu dotykowego, innymi słowy, dostosowuje przezroczystość pikseli. W takim przypadku obecność lub brak szczeliny powietrznej między czujnikiem a matrycą znacząco wpływa na końcową jakość obrazu.
Jeśli istnieje warstwa pośrednia, światło przechodzi sekwencyjnie przez trzy media: szkło matrycowe, powietrze, szkło ekranu dotykowego. W związku z tym każde medium ma swój własny współczynnik załamania i odbicia światła. Dlatego smartfony ze szczeliną powietrzną nie zawsze mogą pochwalić się bogatym i jasnym obrazem.
Teraz coraz więcej smartfonów jest wyposażonych w ekrany, w których czujnik jest przyklejony do matrycy (OGS - jedno szklane rozwiązanie). W takim przypadku światło ze źródła jest załamywane i odbijane tylko od jednego środowiska, stąd jakość obrazu staje się wyższa.
Ekrany OGS mają jedną istotną wadę. Jeśli upuścisz telefon z takim ekranem, istnieje duże prawdopodobieństwo, że panel dotykowy ulegnie uszkodzeniu wraz z matrycą, co znacznie komplikuje dalsze naprawy. Natomiast przy ekranie ze szczeliną powietrzną z reguły pęka tylko ekran dotykowy, który można wymienić nawet w domu.
Ostatnia warstwa ekranu to złożona lampa, która jest źródłem światła dla ciekłych kryształów. Z drugiej strony ekrany LED, które nie wymagają źródła światła, z roku na rok cieszą się coraz większą popularnością, ponieważ same się świecą.
Typy ekranów smartfonów
Do 2017 roku istniały dwa główne typy ekranów: LCD lub LCD oraz OLED. Jak wspomniano powyżej, te pierwsze oparte są na ciekłych kryształach, te drugie na diodach LED. Z kolei Wyświetlacze LCD dzielą się na trzy główne grupy:
TN to najprostsza i najtańsza technologia produkcji ekranów LCD. Takie wyświetlacze charakteryzują się błyskawiczną reakcją i niskim kosztem. Z drugiej strony ekrany TN nie mają największych kątów widzenia (około 120-130 stopni). Z reguły takie wyświetlacze są instalowane w niedrogich smartfonach budżetowych.
Na przykład być może najtańszy smartfon brytyjskiej firmy Fly jest wyposażony w 4,5-calowy wyświetlacz TN - Nimbus 14, który można kupić za jedyne 3290 rubli. Taki gadżet będzie świetne rozwiązanie jeśli potrzebujesz smartfona poziom podstawowy dla najbardziej proste zadania: sprawdzanie poczty, praca z prostymi aplikacjami, czatowanie i komunikatory internetowe.
Jednym z najpopularniejszych typów ekranów jest IPS. Takie wyświetlacze wyróżniają się wysokiej jakości odwzorowaniem kolorów (zwłaszcza jeśli między matrycą a matrycą nie ma szczeliny powietrznej), a także szerokimi kątami widzenia dochodzącymi do 178 stopni. Jeszcze kilka lat temu IPS był dość kosztowną technologią, ale teraz dany typ można znaleźć wszędzie, nawet w urządzeniach budżetowych.
Wśród nowości marki Fly jednym z najbardziej niezwykłych smartfonów z wyświetlaczem IPS jest model, który jest teraz dostępny za jedyne 8990 rubli. 5,2-calowy wyświetlacz IPS z ładnymi zaokrąglonymi krawędziami wykonany jest w technologii Full Lamination - między ekranem dotykowym a matrycą usunięto szczelinę powietrzną, dzięki czemu możliwe było uzyskanie realistycznego, soczystego i kontrastowego obrazu.
Przy okazji, w ten smartfon udało się rozwiązać problem zwiększonej podatności takiego połączenia bezpowietrznego. Ekran Fly Selfie 1 jest chroniony wytrzymałym szkłem Panda Glass, które nie boi się drobnych uderzeń i upadków.
Technologia PLS została opracowana przez firmę Samsung. W rzeczywistości jest to ten sam IPS, zmodyfikowany tylko w celu obniżenia kosztów produkcji. To prawda, że ta technologia nie zyskała dużej popularności.
OLED
Wyświetlacze OLED dzielą się na trzy główne typy:
- AMOLED
- SuperAMOLED
- ZŁOŻONE
Technologia OLED opiera się na miniaturowych diodach LED, które same emitują światło. Ze względu na brak zewnętrznego źródła światła wyświetlacze LED w smartfonach są odpowiednio cienkie, zmniejszając wymiary samego gadżetu. Do zalet diod LED należy również niski pobór mocy, wysoki kontrast i szybka reakcja.
Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę nieprzyjemne wady tej technologii:
- Wyświetlacze OLED są droższe w produkcji
- Z biegiem czasu diody LED zaczynają gasnąć, co zniekształca obraz.
- W jasnym świetle wyświetlacze OLED świecą bardziej niż wyświetlacze LCD.
Działanie wyświetlaczy AMOLED opiera się na aktywnej matrycy tranzystorów cienkowarstwowych. Takie ekrany charakteryzują się głęboką czernią, ponieważ niektóre diody LED są wyłączane podczas procesu obrazowania, co również zmniejsza obciążenie akumulatora.
Wyświetlacze SuperAMOLED usunęły warstwę powietrza, aby zwiększyć jasność i klarowność obrazu. A ekrany przyszłości coraz częściej nazywane są wyświetlaczami FOLED. Ta technologia umożliwia tworzenie elastycznych ekranów opartych na organicznych diodach elektroluminescencyjnych.
Rozmiary ekranu smartfona. Pozwolenie
Od tego parametru zależy bezpośrednio od celów, do których smartfon jest kupowany. Konwencjonalnie wszystkie smartfony według rozmiaru ekranu można podzielić na dwie duże grupy:
- Do 5,2 cala
- 5 do 7 cali
Ekran o przekątnej do 5,5 cala sprawia, że smartfon jest kompaktowy i lekki. Wygodne jest operowanie takim gadżetem jedną ręką nawet podczas jazdy. Często małe smartfony kupowane są jako pierwszy telefon komórkowy dla dziecka – trzymanie np. 4-calowego smartfona w dłoni dziecka jest o wiele wygodniejsze niż dużego, „dorosłego” gadżetu.
Jeśli przekątna ekranu smartfona sięga 6-7 cali, taki gadżet nazywa się phabletem lub tabletem. Na dużym ekranie szczególnie wygodnie jest oglądać filmy, przetwarzać i przeglądać zdjęcia, grać w gry z bogatą grafiką, tworzyć i edytować pliki tekstowe i wiele więcej.
Wybierając smartfon według rozmiaru, należy zwrócić szczególną uwagę na rozdzielczość ekranu, którą określa liczba punktów na jednostkę powierzchni. Jeśli więc smartfon ma duży ekran, ale niską rozdzielczość, obraz będzie rozmyty i ziarnisty. W smartfonach na rozdzielczość ekranu wskazuje parametr dpi - liczba punktów na cal.
Do tej pory dostępne są 4 najpopularniejsze rozdzielczości wyświetlania:
- 320x480 pikseli (HVGA) - rzadkie, ale spotykane w najtańszych smartfonach. Obraz na takim ekranie wydaje się dość ziarnisty.
- 480x800, 480x854 (WVGA) - obraz dobrze prezentuje się na małych ekranach o przekątnej do 4 cali.
- 854 x 480 (FWVGA) - całkiem wygodna jakość na wyświetlaczach do 4,5 cala.
- 720x1280 (HD) – smartfony o tej rozdzielczości są chyba najpopularniejsze. Ekran o rozdzielczości HD zapewnia wysoki poziom szczegółowości nawet na 5,5-calowym wyświetlaczu.
- 1080x1920 (FullHD) - ta rozdzielczość zapewnia najwyższą jakość obrazu, co jest szczególnie widoczne na smartfonach z 5-calowymi ekranami.
Uderzającym przykładem tego ostatniego jest model Fly Cirrus 13. Potężny, spektakularny i niedrogi za jedyne 8490 rubli, smartfon jest wyposażony w jasny i kontrastowy 5-calowy wyświetlacz IPS o rozdzielczości FullHD, w którym również brakuje szczeliny powietrznej między warstwami. Dzięki temu użytkownik jest w stanie wyczuć każdy szczegół obrazu. Aby nie uszkodzić delikatnego połączenia między matrycą a ekranem dotykowym, ekran Fly Cirrus 13 zabezpieczono odpornym na uderzenia szkłem Dragontrail, które jest 6 razy mocniejsze od popularnego Gorilla Glass.
Teraz już wiesz, czym są ekrany smartfonów i na co należy zwrócić uwagę przy wyborze nowego gadżetu. Następnym razem opowiemy Ci wszystko o procesorach urządzeń mobilnych. Dowiesz się, dlaczego nie należy mylić terminów „procesor” i „chipset”, w jaki sposób 4-rdzeniowy procesor może „założyć na łopaty” ośmiordzeniowy, a także na co wpływa Baran edytor.
Wybierając monitor, wielu użytkowników staje przed pytaniem: co jest lepsze PLS czy IPS.
Te dwie technologie istnieją od dawna i obie całkiem dobrze się prezentują.
Jeśli spojrzysz na różne artykuły w Internecie, to tam piszą, że albo każdy musi sam zdecydować, co jest lepsze, albo w ogóle nie udzielają odpowiedzi na pytanie.
Właściwie nie ma sensu w tych artykułach. W końcu w żaden sposób nie pomagają użytkownikom.
Dlatego przeanalizujemy, w jakich przypadkach lepiej wybrać PLS lub IPS i udzielimy wskazówek, które pomogą Ci dokonać właściwego wyboru. Zacznijmy od teorii.
Co to jest IPS
Należy od razu powiedzieć, że ten moment To właśnie dwie rozważane opcje są liderami na rynku technologicznym.
I nie każdy specjalista będzie w stanie powiedzieć, która technologia jest lepsza i jakie zalety ma każdy z nich.
Tak więc samo słowo IPS oznacza In-Plane-Switching (dosłownie „przełączanie na miejscu”).
A także ten skrót oznacza Super Fine TFT („super cienki TFT”). Z kolei TFT oznacza Thin Film Transistor („tranzystor cienkowarstwowy”).
Mówiąc prościej, TFT to technologia wyświetlania obrazu, która opiera się na aktywnej matrycy.
Wystarczająco trudne.
Nic. Teraz zastanówmy się!
Tak więc w technologii TFT cząsteczki ciekłokrystaliczne są kontrolowane przez tranzystory cienkowarstwowe, co oznacza „aktywną matrycę”.
IPS jest dokładnie taki sam, tylko elektrody w monitorach z tą technologią są na tej samej płaszczyźnie co cząsteczki ciekłokrystaliczne, które są równoległe do płaszczyzny.
Wszystko to wyraźnie widać na rysunku 1. Tam faktycznie pokazywane są wyświetlacze z obiema technologiami.
Najpierw filtr pionowy, potem przezroczyste elektrody, potem molekuły ciekłokrystaliczne (niebieskie patyczki, które nas najbardziej interesują), potem filtr poziomy, filtr kolorowy i sam ekran.
Ryż. Nr 1. Ekrany TFT i IPS
Jedyną różnicą między tymi technologiami jest to, że cząsteczki LC w TFT nie są ułożone równolegle, ale w IPS są równoległe.
Dzięki temu mogą szybko zmienić kąt widzenia (konkretnie tutaj jest to 178 stopni) i dać lepszy obraz (w IPS).
A także dzięki temu rozwiązaniu znacznie wzrosła jasność i kontrast obrazu na ekranie.
Teraz to jasne?
Jeśli nie, zamieść swoje pytania w komentarzach. Na pewno na nie odpowiemy.
Technologia IPS powstała w 1996 roku. Wśród jego zalet warto zwrócić uwagę na brak tzw. „podniecenia”, czyli nieprawidłowej reakcji na dotyk.
Posiada również doskonałe odwzorowanie kolorów. Monitory wykorzystujące tę technologię produkuje sporo firm, m.in. NEC, Dell, Chimei, a nawet.
Co to jest proszę
Przez bardzo długi czas producent w ogóle nic nie mówił o swoim potomstwie, a wielu ekspertów stawiało różne założenia dotyczące cech PLS.
Właściwie nawet teraz ta technologia jest objęta gwarancją duża ilość tajniki. Ale nadal znajdziemy prawdę!
PLS został wydany w 2010 roku jako alternatywa dla wspomnianego IPS.
Skrót ten oznacza przełączanie płaszczyzny na linię (czyli „przełączanie między liniami”).
Przypomnijmy, że IPS to In-Plane-Switching, czyli „przełączanie między liniami”. Oznacza przesiadkę w samolocie.
A powyżej mówiliśmy o tym, że w tej technologii cząsteczki ciekłokrystaliczne szybko stają się płaskie, dzięki czemu uzyskuje się lepszy kąt widzenia i inne cechy.
Czyli w PLS wszystko dzieje się dokładnie tak samo, ale szybciej. Rysunek 2 pokazuje to wszystko wyraźnie.
Ryż. nr 2. Praca PLS i IPS
Na tym rysunku sam ekran jest na górze, potem kryształy, czyli te same cząsteczki LCD, które na rysunku nr 1 oznaczono niebieskimi patyczkami.
Elektrodę pokazano poniżej. Po lewej stronie w obu przypadkach ich lokalizacja jest pokazana w stanie wyłączonym (kiedy kryształy się nie poruszają), a po prawej w stanie włączonym.
Zasada działania jest taka sama - gdy zaczyna się praca kryształów, zaczynają się one poruszać, podczas gdy początkowo są ustawione równolegle do siebie.
Ale, jak widzimy na rysunku nr 2, kryształy te szybko uzyskują pożądany kształt - taki, który jest niezbędny do maksimum.
Przez pewien czas cząsteczki w monitorze IPS nie stają się prostopadłe, ale w PLS tak.
Oznacza to, że w obu technologiach wszystko jest takie samo, ale w PLS wszystko dzieje się szybciej.
Stąd wniosek pośredni – PLS działa szybciej i teoretycznie tę technologię można uznać za najlepszą w naszym porównaniu.
Ale za wcześnie na wyciąganie ostatecznych wniosków.
To ciekawe: Samsung kilka lat temu złożył pozew przeciwko LG. Twierdził, że technologia AH-IPS stosowana przez LG jest modyfikacją technologii PLS. Z tego możemy wywnioskować, że PLS jest rodzajem IPS i sam deweloper to rozpoznał. Właściwie to się potwierdziło i jesteśmy trochę wyżej.
Co jest lepsze PLS lub IPS? Jak wybrać dobry ekran- kierownictwo
A jeśli nic nie zrozumiałem?
W takim przypadku pomoże Ci wideo na końcu tego artykułu. To wyraźnie pokazuje Monitory TFT i IPS w sekcji.
Będziesz mógł zobaczyć, jak to wszystko działa i zrozumieć, że PLS wszystko dzieje się dokładnie tak samo, ale szybciej niż w IPS.
Teraz możemy przejść do dalszego porównywania technologii.
Opinie ekspertów
Na niektórych stronach można znaleźć informacje o niezależnym badaniu PLS i IPS.
Eksperci porównali te technologie pod mikroskopem. Jest napisane, że w końcu nie znaleźli żadnych różnic.
Inni eksperci piszą, że nadal lepiej kupować PLS, ale tak naprawdę nie wyjaśniają, dlaczego.
Wśród wszystkich wypowiedzi ekspertów jest kilka głównych punktów, które można zaobserwować w prawie wszystkich opiniach.
Te chwile są następujące:
- Monitory z matrycami PLS są najdroższe na rynku. Najtańszą opcją jest TN, ale takie monitory są pod każdym względem gorsze zarówno od IPS, jak i PLS. Tak więc większość ekspertów zgadza się, że jest to całkiem uzasadnione, ponieważ obraz jest lepiej wyświetlany na PLS;
- Monitory z matrycą PLS najlepiej nadają się do wszelkiego rodzaju zadań projektowych i inżynierskich. A także ta technika doskonale poradzi sobie z pracą profesjonalnych fotografów. Ponownie, z tego możemy wywnioskować, że PLS lepiej radzi sobie z renderowaniem kolorów i zapewnianiem wystarczającej klarowności obrazu;
- Zdaniem ekspertów monitory PLS są praktycznie wolne od problemów, takich jak odblaski i migotanie. Doszli do tego wniosku podczas testów;
- Okuliści twierdzą, że PLS będzie znacznie lepiej postrzegany przez oczy. Co więcej, oczom będzie dużo łatwiej patrzeć przez cały dzień na PLS niż na IPS.
Ogólnie rzecz biorąc, z tego wszystkiego ponownie wyciągamy wniosek, który już wyciągnęliśmy wcześniej. PLS jest trochę lepszy niż IPS. I tę opinię potwierdza większość ekspertów.
Co jest lepsze PLS lub IPS? Jak wybrać dobry ekran – poradnik
Co jest lepsze PLS lub IPS? Jak wybrać dobry ekran – poradnik
Nasze porównanie
Przejdźmy teraz do ostateczne porównanie, który odpowie na postawione na wstępie pytanie.
Ci sami eksperci identyfikują szereg cech, według których konieczne jest porównywanie różnych.
Mówimy o takich wskaźnikach jak światłoczułość, szybkość reakcji (czyli przejście od szarości do szarości), jakość (gęstość pikseli bez utraty innych cech) i nasycenie.
Według nich ocenimy dwie technologie.
Tabela 1. Porównanie IPS i PLS według niektórych cech
Inne cechy, w tym nasycenie i jakość, są subiektywne i zależą od każdej osoby.
Ale nawet z powyższych wskaźników widać, że PLS ma nieco wyższą charakterystykę.
Tym samym ponownie potwierdzamy wniosek, że ta technologia działa lepiej niż IPS.
Ryż. Numer 3. Pierwsze porównanie monitorów z matrycami IPS i PLS.
Jest jedyne „popularne” kryterium, które pozwala dokładnie określić, co jest lepsze – PLS czy IPS.
To kryterium nazywa się „na oko”. W praktyce oznacza to, że wystarczy spojrzeć na dwa sąsiednie monitory i wizualnie określić, gdzie obraz jest lepszy.
Dlatego podamy kilka podobnych zdjęć i każdy będzie mógł sam zobaczyć, gdzie obraz wizualnie wygląda lepiej.
Ryż. Nr 4. Drugie porównanie monitorów z matrycami IPS i PLS.
Ryż. Nr 5. Trzecie porównanie monitorów z matrycami IPS i PLS.
Ryż. Numer 6. Czwarte porównanie monitorów z matrycami IPS i PLS.
Ryż. Nr 7. Piąte porównanie monitorów z matrycami IPS (po lewej) i PLS (po prawej).
Widać wizualnie, że na wszystkich próbkach PLS obraz wygląda znacznie lepiej, bardziej nasycony, jaśniejszy i tak dalej.
Wspomnieliśmy powyżej, że TN jest dotychczas najtańszą technologią, a monitory, które z niej korzystają, są również tańsze od pozostałych.
Po nich cena to IPS, a następnie PLS. Ale jak widać, wszystko to wcale nie jest zaskakujące, ponieważ obraz naprawdę wygląda znacznie lepiej.
Inne cechy w tym przypadku są również wyższe. Wielu ekspertów radzi kupować z matrycami PLS i rozdzielczością Full HD.
Wtedy obraz będzie wyglądał naprawdę dobrze!
Nie można powiedzieć na pewno, czy ta kombinacja jest obecnie najlepsza na rynku, ale na pewno jedna z najlepszych.
Przy okazji dla porównania widać, jak IPS i TN wyglądają pod ostrym kątem widzenia.
Ryż. nr 8. Porównanie monitorów z macierzami IPS (po lewej) i TN (po prawej).
Warto powiedzieć, że Samsung stworzył jednocześnie dwie technologie, które są wykorzystywane w monitorach i/i potrafiły znacząco ominąć IPS.
Mowa o włączonych ekranach Super AMOLED urządzenia mobilne ta firma.
Co ciekawe, rozdzielczość Super AMOLED jest zwykle niższa niż na IPS, ale obraz jest bogatszy i jaśniejszy.
Ale w przypadku PLS powyżej prawie wszystko, co może być, łącznie z rozdzielczością.
Można wyciągnąć ogólny wniosek, że PLS jest lepszy niż IPS.
PLS ma między innymi następujące zalety:
- możliwość przepuszczania bardzo szerokiej gamy odcieni (oprócz kolorów podstawowych);
- możliwość obsługi całego zakresu sRGB;
- mniejsze zużycie energii;
- kąty widzenia pozwalają na wygodne oglądanie obrazu przez kilka osób jednocześnie;
- wszelkiego rodzaju zniekształcenia są absolutnie wykluczone.
Ogólnie rzecz biorąc, monitory IPS są idealne do typowych zadań domowych, takich jak oglądanie filmów i praca w programy biurowe.
Ale jeśli chcesz zobaczyć naprawdę bogaty i wysokiej jakości obraz, kup sprzęt z PLS.
Jest to szczególnie ważne, gdy musisz pracować z programami do projektowania / projektowania.
Oczywiście cena będzie wyższa, ale warto!
Co jest lepsze PLS lub IPS? Jak wybrać dobry ekran – poradnik
Co to jest amoled, super amoled, LCD, Tft, Tft ips? Nie wiesz? Patrzeć!
Co jest lepsze PLS lub IPS? Jak wybrać dobry ekran – poradnik
4,8 (95%) 4 głosy