SCSI - co to jest? Szybkie interfejsy: SCSI Rodzaje złączy SCSI
W tym artykule skupimy się na tym, co umożliwia podłączenie dysku twardego do komputera, a mianowicie na interfejsie twardy dysk. Dokładniej o interfejsach dyski twarde, ponieważ przez cały okres ich istnienia wynaleziono ogromną różnorodność technologii łączenia tych urządzeń, a bogactwo standardów w tym zakresie może zmylić niedoświadczonego użytkownika. Jednak najpierw najważniejsze.
Interfejsy dysków twardych (a ściślej mówiąc, interfejsy dysków zewnętrznych, ponieważ nie tylko, ale także inne typy dysków, takie jak napędy optyczne, mogą działać jako te) są przeznaczone do wymiany informacji między tymi zewnętrznymi urządzeniami pamięci a płytą główną. Interfejsy dysków twardych, nie mniej niż fizyczne parametry dysków, wpływają na wiele z wydajności i wydajności dysku. W szczególności interfejsy napędów określają takie parametry jak szybkość wymiany danych pomiędzy dyskiem twardym a płytą główną, ilość urządzeń, które można podłączyć do komputera, możliwość tworzenia macierzy dyskowych, możliwość hot plug, obsługa NCQ i technologie AHCI itp. . Zależy to również od interfejsu dysku twardego, do którego kabla, przewodu lub adaptera należy go podłączyć płyta główna będziesz potrzebować.
SCSI — interfejs małego systemu komputerowego
Interfejs SCSI jest jednym z najstarszych interfejsów opracowanych do łączenia dysków w komputerach osobistych. Ten standard pojawił się na początku lat 80-tych. Jednym z jego twórców był Alan Shugart, znany również jako wynalazca stacji dyskietek.
Wygląd interfejsu SCSI na płycie i łączącego się z nią kabla
Standard SCSI (tradycyjnie skrót ten jest odczytywany w rosyjskiej transkrypcji jako „skazi”) był pierwotnie przeznaczony do użytku w komputerach osobistych, o czym świadczy choćby nazwa formatu – Small Computer System Interface, czyli interfejs systemowy dla małych komputerów. Zdarzyło się jednak, że dyski tego typu znalazły zastosowanie głównie w najwyższej klasy komputerach osobistych, a później w serwerach. Wynikało to z faktu, że pomimo udanej architektury i szerokiej gamy poleceń, techniczna implementacja interfejsu była dość skomplikowana i nie odpowiadała kosztom masowych komputerów.
Jednak ten standard miał szereg funkcji niedostępnych dla innych typów interfejsów. Na przykład przewód do podłączenia urządzeń z interfejsem małego systemu komputerowego może mieć maksymalna długość na 12 m, a prędkość transmisja danych– 640 MB/s.
Podobnie jak interfejs IDE, który pojawił się nieco później, interfejs SCSI jest równoległy. Oznacza to, że interfejs wykorzystuje magistrale, które przesyłają informacje przez kilka przewodów. Ta cecha był jednym z czynników ograniczających rozwój standardu, dlatego też jako jego zamiennik opracowano bardziej zaawansowany, szeregowy standard SAS (od Serial Attached SCSI).
SAS — Serial Attached SCSI
Tak wygląda interfejs SAS dysku serwera
Serial Attached SCSI został opracowany jako ulepszenie dość starego interfejsu dysku twardego Small Computers System Interface. Pomimo tego, że Serial Attached SCSI wykorzystuje główne zalety swojego poprzednika, to jednak ma wiele zalet. Wśród nich warto zwrócić uwagę na:
- Wykorzystanie wspólnej magistrali przez wszystkie urządzenia.
- Protokół komunikacji szeregowej używany przez SAS pozwala na użycie mniejszej liczby linii sygnałowych.
- Nie ma potrzeby zakończenia autobusu.
- Praktycznie nieograniczona liczba podłączonych urządzeń.
- Wyższy wydajność(do 12 Gb/s). Oczekuje się, że przyszłe implementacje protokołu SAS będą obsługiwać szybkości transmisji danych do 24 Gb/s.
- Możliwość podłączenia dysków z interfejsem Serial ATA do kontrolera SAS.
Zazwyczaj systemy Serial Attached SCSI składają się z kilku składników. Główne komponenty to:
- urządzenia docelowe. Ta kategoria obejmuje faktyczne dyski lub macierze dyskowe.
- Inicjatory to chipy zaprojektowane do generowania żądań do urządzeń docelowych.
- System dostarczania danych - kable łączące urządzenia docelowe i inicjatory
Złącza Serial Attached SCSI są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, w zależności od typu (zewnętrzny lub wewnętrzny) i wersji SAS. Poniżej złącze wewnętrzne SFF-8482 oraz złącze zewnętrzne SFF-8644 przeznaczone dla SAS-3:
Lewy - złącze wewnętrzne SAS SFF-8482; Po prawej zewnętrzne złącze SAS SFF-8644 z kablem.
Kilka przykładów wyglądu przewodów i przejściówek SAS: przewód HD-Mini SAS i przewód adaptera SAS-Serial ATA.
Po lewej - przewód HD Mini SAS; Po prawej - kabel przejściowy z SAS na Serial ATA
Firewire - IEEE 1394
Dziś dość często można zobaczyć dyski twarde z interfejsem FireWire. Chociaż każdy rodzaj urządzenia peryferyjnego może być podłączony do komputera za pośrednictwem interfejsu Firewire i nie można go nazwać wyspecjalizowanym interfejsem przeznaczonym wyłącznie do podłączania dysków twardych, niemniej jednak Firewire ma wiele funkcji, które czynią go niezwykle wygodnym do tego celu.
FireWire - IEEE 1394 - widok laptopa
Interfejs Firewire został opracowany w połowie lat 90-tych. Rozwój został zainicjowany przez znaną firmę Apple, która potrzebowała własnej, innej niż USB, magistrali do podłączenia urządzenia peryferyjne, przede wszystkim multimedia. Specyfikacja opisująca działanie magistrali Firewire nosi nazwę IEEE 1394.
Firewire jest obecnie jednym z najczęściej używanych formatów szybkiej magistrali szeregowej front-end. Główne cechy standardu to:
- Możliwość podłączenia urządzeń na gorąco.
- Otwarta architektura magistrali.
- Elastyczna topologia do łączenia urządzeń.
- Bardzo zróżnicowana szybkość przesyłania danych - od 100 do 3200 Mb/s.
- Możliwość przesyłania danych pomiędzy urządzeniami bez udziału komputera.
- Możliwość organizacji sieci lokalne za pomocą opony.
- Przesył mocy magistrali.
- Duża liczba podłączonych urządzeń (do 63).
Aby podłączyć dyski twarde (zwykle przez zewnętrzne obudowy dysków twardych) za pośrednictwem magistrali Firewire, z reguły używany jest specjalny standard SBP-2, który wykorzystuje zestaw poleceń protokołu Small Computers System Interface. Możliwe jest podłączenie urządzeń Firewire do zwykłego złącza USB, ale wymaga to specjalnego adaptera.
IDE – Zintegrowana elektronika napędu
Skrót IDE jest niewątpliwie znany większości użytkowników. komputery osobiste. Standard interfejsu dysku twardego IDE został opracowany przez znanego producenta dysków twardych, firmę Western Digital. Przewaga IDE nad innymi interfejsami, które istniały w tym czasie, w szczególności Small Computers System Interface, a także standard ST-506, polegała na tym, że nie było potrzeby instalowania kontrolera dysku twardego na płycie głównej. Standard IDE oznaczał instalację kontrolera napędu na obudowie samego napędu, a na płycie głównej pozostał tylko adapter interfejsu hosta do podłączania napędów IDE.
Interfejs IDE na płycie głównej
Ta innowacja poprawiła wydajność dysku IDE dzięki temu, że zmniejszono odległość między kontrolerem a samym dyskiem. Ponadto instalacja kontrolera IDE wewnątrz obudowy dysku twardego pozwoliła nieco uprościć zarówno płyty główne, jak i samą produkcję dysków twardych, ponieważ technologia ta dała producentom swobodę w zakresie optymalnej organizacji logiki działania dysku.
Nowa technologia nosiła pierwotnie nazwę Integrated Drive Electronics. Następnie opracowano opisujący to standard, zwany ATA. Nazwa ta pochodzi od ostatniej części nazwy rodziny komputerów PC/AT poprzez dodanie słowa Attachment.
Dedykowany kabel IDE służy do podłączenia dysku twardego lub innego urządzenia, takiego jak napęd optyczny, który obsługuje technologię Integrated Drive Electronics, do płyty głównej. Ponieważ ATA odnosi się do interfejsów równoległych (dlatego jest również nazywany Parallel ATA lub PATA), czyli interfejsów zapewniających jednoczesny transfer danych przez kilka linii, jego kabel danych ma dużą liczbę przewodów (zwykle 40, a w najnowszych wersjach protokołu można było użyć kabla 80-żyłowego). Typowy kabel danych dla tego standardu jest płaski i szeroki, ale można również znaleźć kable okrągłe. Kabel zasilający do napędów Parallel ATA ma 4-stykowe złącze i jest podłączony do zasilacza komputera.
Poniżej znajdują się przykłady kabla IDE i okrągłego kabla danych PATA:
Wygląd kabla interfejsu: po lewej - płaski, po prawej w okrągłej osłonie - PATA lub IDE.
Ze względu na względną taniość napędów Parallel ATA, łatwość implementacji interfejsu na płycie głównej oraz łatwość instalacji i konfiguracji urządzeń PATA dla użytkownika, napędy takie jak Integrated Drive Electronics wyparły z rynku urządzenia innych typów interfejsów. dyski twarde do tanich komputerów osobistych przez długi czas.
Jednak standard PATA ma również szereg wad. Przede wszystkim jest to ograniczenie długości, jaką może mieć kabel danych Parallel ATA - nie więcej niż 0,5 m. Ponadto równoległa organizacja interfejsu nakłada szereg ograniczeń na maksymalną szybkość przesyłania danych. Nie obsługuje standardu PATA i wielu zaawansowanych funkcji, które mają inne typy interfejsów, takich jak urządzenia do podłączania podczas pracy.
SATA — szeregowy ATA
Widok interfejsu SATA na płycie głównej
Interfejs SATA (Serial ATA), jak sama nazwa wskazuje, jest ulepszeniem ATA. To ulepszenie polega przede wszystkim na konwersji tradycyjnego równoległego ATA (Parallel ATA) na interfejs szeregowy. Jednak różnice między standardem Serial ATA a tradycyjnym nie ograniczają się do tego. Oprócz zmiany rodzaju transmisji danych z równoległego na szeregowy, zmianie uległy również złącza do transmisji danych i zasilania.
Poniżej znajduje się przewód danych SATA:
Kabel danych do interfejsu SATA
Umożliwiło to użycie znacznie dłuższego kabla i zwiększenie szybkości przesyłania danych. Minusem był jednak fakt, że urządzenia PATA, które były obecne na rynku w ogromnych ilościach przed pojawieniem się SATA, stały się niemożliwe do bezpośredniego podłączenia do nowych złączy. To prawda, że większość nowych płyt głównych nadal ma stare złącza i obsługuje połączenie starych urządzeń. Jednak operacja odwrotna - podłączenie nowego typu dysku do starej płyty głównej zwykle powoduje znacznie więcej problemów. Do tej operacji użytkownik zwykle wymaga adaptera Serial ATA do PATA. Adapter kabla zasilającego ma zwykle stosunkowo prostą konstrukcję.
Zasilacz Serial ATA do PATA:
Po lewej stronie znajduje się ogólny widok kabla; powiększony po prawej wygląd zewnętrzny Złącza PATA i Serial ATA
Bardziej skomplikowana jest jednak sytuacja z urządzeniem takim jak adapter do podłączenia urządzenia interfejsu szeregowego do złącza interfejsu równoległego. Zazwyczaj ten typ adaptera jest wykonany w postaci małego mikroukładu.
Wygląd uniwersalnego dwukierunkowego adaptera między interfejsami SATA - IDE
Obecnie interfejs Serial ATA praktycznie wyparł Parallel ATA, a dyski PATA można obecnie znaleźć głównie w dość starych komputerach. Kolejną cechą nowego standardu, która zapewniła jego dużą popularność, było wsparcie dla .
Rodzaj adaptera z IDE na SATA
Możesz powiedzieć trochę więcej o technologii NCQ. Główną zaletą NCQ jest to, że pozwala na wykorzystanie pomysłów, które już dawno zostały zaimplementowane w protokole SCSI. W szczególności NCQ obsługuje system zamawiania operacji odczytu/zapisu pochodzących z wielu dysków zainstalowanych w systemie. W ten sposób NCQ może znacznie poprawić wydajność dysków, zwłaszcza macierzy dysków twardych.
Rodzaj adaptera z SATA na IDE
Aby korzystać z NCQ, technologia musi być obsługiwana przez dysk twardy oraz adapter hosta płyty głównej. Prawie wszystkie adaptery obsługujące AHCI obsługują również NCQ. Ponadto niektóre starsze zastrzeżone adaptery obsługują również NCQ. Ponadto NCQ do działania wymaga wsparcia ze strony systemu operacyjnego.
eSATA — zewnętrzne złącze SATA
Osobno warto wspomnieć o formacie eSATA (External SATA), który wydawał się wówczas obiecujący, ale nie był powszechnie stosowany. Jak można się domyślić po nazwie, eSATA to rodzaj Serial ATA przeznaczony do łączenia wyłącznie z dyskami zewnętrznymi. Standard eSATA oferuje większość funkcji standardu dla urządzeń zewnętrznych, tj. wewnętrzny Serial ATA, w szczególności ten sam system sygnałów i poleceń oraz ta sama duża prędkość.
złącze eSATA w laptopie
Jednak eSATA ma również pewne różnice w stosunku do wewnętrznego standardu magistrali, który dał jej początek. W szczególności eSATA obsługuje dłuższy kabel do transmisji danych (do 2 m), a także ma wyższe wymagania dotyczące mocy pamięci masowej. Ponadto złącza eSATA różnią się nieco od standardowych złączy Serial ATA.
Jednak w porównaniu z innymi zewnętrznymi magistralami, takimi jak USB i Firewire, eSATA ma jedną istotną wadę. Jeśli te magistrale umożliwiają zasilanie urządzenia przez sam kabel magistrali, napęd eSATA wymaga specjalnych złączy zasilania. Dlatego pomimo stosunkowo dużej szybkości przesyłania danych, eSATA nie jest obecnie zbyt popularny jako interfejs do podłączania dysków zewnętrznych.
Wniosek
Informacje przechowywane na dysku twardym nie mogą stać się przydatne dla użytkownika i dostępne dla programy użytkowe do momentu uzyskania do niego dostępu przez jednostkę centralną komputera. Interfejsy dysków twardych zapewniają środki komunikacji między tymi dyskami a płytą główną. Do chwili obecnej istnieje wiele różnych typów interfejsów dysków twardych, z których każdy ma swoje zalety, wady i charakterystyczne cechy. Mamy nadzieję, że informacje zawarte w tym artykule będą przydatne dla czytelnika pod wieloma względami, ponieważ wybór nowoczesnego dysku twardego w dużej mierze zależy nie tylko od jego wewnętrznych cech, takich jak pojemność, pamięć podręczna, dostęp i prędkość obrotowa, ale również przez interfejs, dla którego został opracowany.
„Odważnie wkraczając w niezbadany ląd” – Dyski IDE na kontrolerach SCSI
Z każdą nową generacją dysków producenci dysków twardych wyciągają z rękawa nowe asy: najnowsze modele są szybsze, cichsze i bardziej obszerne niż ich poprzednicy. Osiągnęły już pojemność 200 GB - a niedługo zobaczymy dyski 300 GB. Ale dyski tego rozmiaru z interfejsem SCSI nie są dostępne, a SCSI jest standardem na rynku serwerów.
Potężne systemy serwerowe muszą być niezawodne, szybkie i wydajne pod względem mocy i pojemności. Pierwsze dwa parametry można łatwo osiągnąć przy użyciu najlepszych kontrolerów SCSI i najlepszych dysków twardych. Ale zwiększenie przestrzeni dyskowej może kosztować całkiem nieźle.
Dlaczego więc nie spróbujemy użyć taniej Rozwiązania IDE- wykonują tę samą pracę, co ich droższe odpowiedniki SCSI. Jednak kilka argumentów przemawia przeciwko stosowaniu dysków IDE: maksymalna liczba urządzeń, niezawodność nowoczesnych dysków twardych oraz brak funkcjonalności kontrolera.
Tajwański producent Acard opracował adapter, który umożliwia działanie napędom IDE na kontrolerach SCSI.
W rzeczywistości takie problemy nie dotyczą użytkowników domowych. Nawet jeśli systemy SCSI działają szybciej, nie są tak atrakcyjne ze względu na wysoki koszt. Oprócz pieniędzy, które płacisz za nowoczesny dysk twardy, będziesz musiał również kupić kontroler węzłów. Jeśli potrzebujesz kontrolera RAID, przygotuj się na koszt przynajmniej Pentium 4.
Dzięki dwóm torom Ultra160 SCSI, Adaptec 39160 zapewnia poziom elastyczności, który jest trudny do pobicia.
Obecnie dyski IDE charakteryzują się dużą szybkością i objętością. A jeśli chodzi o cenę, SCSI nie jest dla nich konkurentem.
Ale segment serwerów dyktuje zupełnie inne zasady gry. Nie chodzi o dodatkowe gigabajty - priorytet ma maksymalna niezawodność i wydajność, ponieważ nawet niewielki przestój serwera będzie kosztować poważne pieniądze, aw najgorszym wypadku podważy nawet istnienie firmy.
Dlatego rozwiązania SCSI są tak drogie: drogi rozwój, wysokiej jakości komponenty, a rynek jest stosunkowo niewielki.
Jednak nie tak dawno Maxtor zapowiedział wejście na rynek serwerów z nową linią dysków z interfejsem IDE. Przy niskiej minimalnej wydajności i odpowiedniej niezawodności, celem jest osiągnięcie znacznie większej pojemności niż dyski SCSI (gdzie obecne maksimum to 147 GB). W teorii plan jest dobry, bo za cenę pięciu dysków Ultra320 SCSI, każdy po 147 GB, można kupić 15 supernowoczesnych dysków IDE po 200 GB każdy.
Jedyne, czego dziś brakuje, to odpowiednie kontrolery. Jest niewielka szansa, że producenci wydadzą wersje IDE swoich kontrolerów high-end. Na rynku istnieje jednak ogromna liczba kontrolerów hostów SCSI.
Oprócz poniższych adapterów IDE2SCSI, Acard jest znany głównie ze swoich SCSI i Kontrolery IDE i produkty pokrewne, a także nietypowe rozwiązania danych, takie jak stacje do kopiowania CD lub DVD.
Również od Acard: dwukanałowy kontroler IDE RAID AEC-6880.
Niezwykła rzecz: adapter IDE2SCSI AEC7722, widok z przodu.
Adapter ma szerokość 5,25" i łączy się bezpośrednio z dyskiem twardym IDE. Jednak prąd na szynie IDE nie wystarcza do zasilania kontrolera, dlatego wymagane jest zewnętrzne podłączenie zasilania.
Do testów użyliśmy dysku twardego IBM (Hitachi).
Jak widać podłączony adapter wystaje lekko w lewo. Przed zakupem adaptera upewnij się, że masz wystarczająco dużo miejsca w obudowie komputera.
Zachowaj ostrożność podczas podłączania adaptera, ponieważ płyta ugnie się lekko pod naciskiem.
Z tyłu adaptera nie ma żadnych elementów. Tylko złącze IDE.
Według Acarda maksymalna prędkość interfejs adaptera to 80 MB/s. Nawet jeśli szczytowa szybkość transferu nowoczesnych dysków może być wyższa, ta przepustowość będzie wystarczająca dla większości aplikacji.
Chip, BIOS i zworki (góra). Ostatnie dwa są używane do ustawienia SCSI-ID.
Sercem adaptera IDE2SCSI jest kontroler firmy Achip (ARC765-D).
Widok adaptera z przodu iz tyłu.
Do góry nogami: adapter hosta SCSI firmy Adaptec wyszukuje dostępne dyski. Znaleziono dysk IDE o pojemności 180 GB od IBM.
Złącze SCSI ma 80 małych pinów (u góry). Natomiast IDE ma tylko 40 pinów.
Typowy kabel Ultra160 SCSI ma od trzech do pięciu złączy napędów. W droższych wersjach liczba złączy może sięgać nawet 15.
Specyfikacja SCSI przewiduje terminację obu końców magistrali, to znaczy, że musi tam być specjalny rezystor, aby zapobiec odbiciom sygnału.
Testowanie
system testowy | |
procesor | Intel Pentium 4, 2,0 GHz Pamięć podręczna L2 o pojemności 256 KB (Willamette) |
płyta główna | Chipset Intel D845EBT, 845E |
Pamięć | 256 MB DDR/PC2100, CL2, Infineon |
Kontroler | IDE: kontroler i845E UltraDMA/100 (ICH4) SCSI: Adaptec AHA-39160 Ultra160-SCSI |
karta graficzna | NVIDIA GeForce2 MX 400 |
Karta sieciowa | 3COM 905TX PCI 100 MBit |
OS | Windows XP Pro 5.10.2600, SP1 |
Testy | |
Zaawansowane aplikacje | ZD WinBench 99 - Wysokiej klasy dysk Winmark 1.2 |
Wydajność | HD Tach 2.61, PC Mark 2002 (test HD) |
Wydajność we/wy | Miernik we/wy Intel |
Sterowniki i ustawienia | |
Sterownik wideo | Sterownik referencyjny NVIDIA 29,42 |
Sterownik IDE | Akcelerator aplikacji Intel 2.2.2 |
Wersja DirectX | 8.1 |
Uprawnienia | 1024x768 16bit 85Hz odświeżanie |
Aby zobaczyć, jak nowoczesne IDE trudne dysk będzie działał na kontrolerze SCSI w zwykłej konfiguracji, przetestowaliśmy dysk testowy IBM IC35L180 w obu konfiguracjach.
Wniosek: przydatne, ale drogie
Wynik testów jest jasny: różnica między dyskiem twardym działającym na IDE a kontrolerem Adaptec 39160 SCSI jest pomijalna we wszystkich ważnych testach.
Nieznacznie zmniejszona wydajność we/wy wynika z konieczności konwersji protokołów interfejsów, co jest dość ważne w środowisku serwerowym. Każda operacja dostępu do dysku jest obsługiwana przez kontroler Achip. Dlatego dyski twarde IDE z adapterem nie powinny być używane w aplikacjach intensywnie korzystających z dysku (tj. bazach danych lub serwerach WWW). W tych obszarach dyski SCSI mają wyraźną przewagę nad swoimi odpowiednikami IDE, ponieważ mogą zapewnić duża ilość Operacje we/wy na sekundę.
Adaptery SCSI i dyski twarde IDE z adapterami są interesujące w zastosowaniach, w których wymagane są duże dyski twarde. Jeśli zainstalujesz większe dyski twarde, możesz wyposażyć swoją pamięć masową w mniej dysków, a co ważniejsze, będzie to kosztować znacznie mniej niż opcja SCSI. Nawet jeśli zainstalujesz kilka zapasowych dysków w przypadku awarii dysku twardego IDE (w dużym klastrze RAID), nadal zaoszczędzisz znaczną ilość pieniędzy. Oczywiście przejście na taką konfigurację to przede wszystkim kwestia zaufania do producenta dysków twardych.
Jeśli interesuje Cię adapter IDE2SCSI, to trochę Cię rozczarujemy: wcale nie jest tani. Na stronie Acard ceny zaczynają się od 69 USD, dość znacznej ceny za kontroler przeznaczony do rozwiązań przyjaznych dla budżetu.
Dlatego użycie adaptera Acard ma sens tylko w przypadkach, gdy zaoszczędzisz dużo pieniędzy, rezygnując z dysków SCSI i przechodząc na nieporęczne dyski IDE, bez uwzględnienia dodatkowych kosztownych środków bezpieczeństwa (redundancja, mirroring, zatoki hot-swap).
Pojęcia ogólne
SCSI (Small Computer Interface) został założony w 1980 roku. w oparciu o standard branżowy ANSIX3T9.2 (przekształcony do specyfikacji X3T10) w celu ujednolicenia standardowy interfejs(później nazwano SCSI-1). Szybkość przesyłania danych była stosunkowo niska, w zależności od wielu czynników i uśredniona od około 1 do 2 MB/s, ale nadal przewyższała najszybsze urządzenia (dyski twarde), które nawet przy użyciu MFM mogły zapewnić prędkość nie większą niż 625 KB/s kodowanie . Główną zaletą SCSI nad interfejsem IDE jest to, że SCSI, pierwotnie zaprojektowany jako interfejs dla wielozadaniowych i wieloużytkownikowych systemów operacyjnych, umożliwia dostęp do wielu urządzeń prawie jednocześnie. SCSI odegrało znaczącą rolę w tworzeniu systemów informatycznych i obliczeniowych, które wymagają podłączenia różnego rodzaju urządzeń. Interfejs ten zapewnia szeroką gamę podłączonych urządzeń, takich jak:
- Dyski twarde - dyski twarde (DASD - Direct Access Storage Device)
- Napędy taśmowe, napędy taśmowe i inne urządzenia dostępu szeregowego
- Napędy magnetooptyczne, CD-ROM, CD-Recoder
- Urządzenia we/wy, takie jak skanery
Urządzenia te są podłączone do komputera za pomocą specjalnego adaptera SCSI i system operacyjny uzyskuje do nich dostęp za pośrednictwem odpowiednich sterowników. Obecność natywnego adaptera procesora na karcie SCSI znacznie zmniejsza obciążenie procesora podczas operacji we/wy. Ta okoliczność jest bardzo korzystna podczas pracy w sieci, a także w środowiskach wieloużytkownikowych i wielozadaniowych, ze względu na skrócenie czasu uzyskania dostępu klienta do urządzenia. Pobieranie na komputery stacjonarne (komputery stacjonarne) procesor nie tak krytyczny dla większości programów i aplikacji użytkownika, jednak podczas pracy z grafiką (zwłaszcza podczas pracy z animacja komputerowa) użycie podsystemu SCSI pozwala zwiększyć wydajność systemu, ponieważ w tym przypadku większość obciążenia operacji we / wy zostanie przeniesiona na adapter SCSI.
Specyfikacje SCSI
Obecnie istnieje kilka specyfikacji SCSI:
- SCSI-1: 8-bitowa magistrala danych i synchroniczna szybkość transmisji danych 5 MB/s. Złącze 25- lub 50-pinowe;
- SCSI-2 lub Fast SCSI: Wzrost prędkości do 10 MB/s w przypadku magistrali 8-bitowej. Złącze 50 pin;
- Wide SCSI (Wide SCSI): zwiększenie szerokości magistrali do 16. Szybkość transmisji danych wzrosła z 10 MB/s do 20 MB/s. 68- lub 80-pinowe złącze (Single Connector), łączące obwody zasilania i sygnałowe;
- Ultra SCSI (Fast-20) / Ultra Wide SCSI lub SCSI-3: Szybkość przesyłania danych wzrosła do 20 MB/s na magistrali 8-bitowej i do 40 MB/s na magistrali 16-bitowej. SCSI-3 zapewnia wsparcie jeszcze urządzenia (do 15 na kanał). Złącze 50/68- lub 80-pinowe (Single Connector), łączące obwody zasilania i sygnałowe;
- Ultra2 SCSI (LVD): Dalsze zwiększenie szybkości SCSI wymagało użycia niskonapięciowej szyny różnicowej niskiego napięcia (LVD), w której sygnały są przesyłane jednocześnie dwoma przewodami, ale z różną polaryzacją. Dzięki temu odporność magistrali na zakłócenia jest znacznie zwiększona, możliwe staje się zwiększenie szybkości transmisji danych w magistrali 16-bitowej do 80 MB / s i zwiększenie długości kabla interfejsu do 12 m! Pełna implementacja wymaga adaptera Ultra2 SCSI, kabla Ultra2 SCSI z aktywnym terminatorem Ultra2 SCSI oraz napędów obsługujących Ultra2 SCSI. W przypadku braku któregokolwiek z wymienionych składników standard Ultra2 SCSI jest automatycznie wyłączany, a system działa w jednej z poprzednich specyfikacji SCSI. 68- lub 80-pinowe złącze (Single Connector), łączące obwody zasilania i sygnałowe;
- Ultra3 SCSI (Ultra160 SCSI): Szybkość transferu może osiągnąć do 160 MB na sekundę przy podwójnej synchronizacji danych (przesyłanie danych dwa razy szybciej bez zwiększania szybkości zegara), ulepszony mechanizm optymalizacji szybkości wymiany danych z różnymi urządzeniami i użytkowania algorytmu CRC zamiast parzystości dla poprawy niezawodności transmisji danych. Specyfikacja Ultra160 SCSI jest w pełni kompatybilna z Ultra2 SCSI pod względem kabli, złączy i terminatorów. Kontroler Ultra160 SCSI może jednocześnie obsługiwać zarówno urządzenia Ultra160 SCSI, jak i Ultra2 SCSI na tej samej magistrali, z których każde działa z maksymalną prędkością. 68- lub 80-pinowe złącze (Single Connector), łączące obwody zasilania i sygnałowe;
- Ultra160+ SCSI: Modyfikacja Ultra160 SCSI, która implementuje Packetized SCSI - pakietową metodę przesyłania informacji (polecenia, dane i rejestry statusu są przesyłane w jednym bloku z tą samą szybkością) oraz Quick Arbitration Select (QAS) metodę szybkiego przesyłania sterowania magistralą z jednego urządzenia SCSI do drugiego. W rezultacie opóźnienia są zmniejszone, a całkowita szybkość transmisji danych zwiększona.
Podstawowe wymagania dotyczące implementacji interfejsu SCSI
· Wszystkie napędy i inne urządzenia SCSI muszą być połączone ze sobą sekwencyjnie (łańcuch), tworząc kanał SCSI.
· Tylko te urzdzenia SCSI, które maj ten sam typ interfejsu SCSI, mog by podlczone do jednego kanalu SCSI.
· Urządzenia z interfejsem typu single-ended (single-ended) (unipolar) oraz urządzenia z interfejsem różnicowym (różnicowym) (bipolar) nie mogą być używane na tym samym kanale SCSI.
· Jeden kanał SCSI może jednocześnie podłączyć do 8 dla 8-bitowej (wąskiej) magistrali danych lub do 16 dla 16-bitowej (szerokiej) magistrali danych urządzeń SCSI, w tym kontroler SCSI. Istnieją jednak dodatkowe ograniczenia dotyczące liczby podłączonych urządzeń SCSI, w zależności od długości kabla połączeniowego i szybkości przesyłania danych.
· Każde urządzenie SCSI, łącznie z kontrolerem SCSI, musi mieć unikalny numer SCSI (SCSI ID). Prawidłowy zakres identyfikatorów SCSI: od 0 do 7 dla 8-bitowej (wąskiej) magistrali danych lub od 0 do 15 dla 16-bitowej (szerokiej) magistrali danych. Wszystkie identyfikatory SCSI są takie same, jednak domyślnie na kontrolerach SCSI ustawiony jest identyfikator SCSI = 7 i nie zaleca się przypisywania tego numeru innym urządzeniom SCSI.
· Oba końce kanału SCSI muszą być zakończone specjalnym pasującym urządzeniem - terminatorem (Terminator). Terminator może być umieszczony wewnątrz urządzenia SCSI, zamontowany na końcu kabla łączącego SCSI lub na płycie montażowej, albo wykonany jako oddzielne urządzenie podłączane do ostatniego złącza kanału SCSI.
· Wszystkie pośrednie (nie brzegowe) urządzenia SCSI muszą być niezaterminowane. Jeśli te urządzenia SCSI mają wbudowane terminatory, upewnij się, że przełącznik (zworka) „Włącz terminację (włączenie terminatora – TE)” jest w pozycji „Wyłącz / Wyłącz”.
· Kabel łączący SCSI musi spełniać wymagania ANSI X3T10/1142D (sekcja 6) dla:
Charakterystyczna impedancja
Opóźnienie propagacji
Łączna długość
Dopuszczalna długość gałęzi
Odstęp między urządzeniami
Aby spełnić wymagania dotyczące impedancji charakterystycznej, należy użyć nieekranowanego kabla płaskiego lub skrętki taśmowej. Nie wolno używać kabli o różnych impedancjach falowych na jednym kanale SCSI. Nie zaleca się również jednoczesnego używania ekranowanych i nieekranowanych kabli na tym samym kanale SCSI. Jest to szczególnie ważne w przypadku implementacji interfejsu SCSI zgodnego ze specyfikacjami Ultra SCSI, Ultra2 SCSI i Ultra3 SCSI.
Jaka jest dozwolona długość kabla SCSI?
1) Całkowita maksymalna długość kabla interfejsu SCSI typu single-ended zależy od kilku czynników. Poniższa tabela zawiera maksymalną długość kabla dla różnych specyfikacji i konfiguracji SCSI:
Specyfikacja | Szybkość transmisji | Maks. długość kabla | Maks. liczba urządzeń |
Szybki SCSI | 10 MB/s | 3 metry | 8 |
Szeroki SCSI | 20 MB/s | 3 metry | 16 |
Ultra SCSI (8-bitowy wąski) | 20 MB/s | 3 metry | 5 |
Ultra SCSI (16-bitowa szerokość) | 40 MB/s | 3 metry | 5 |
Ultra SCSI (8-bitowy wąski) | 20 MB/s | 1,5 metra | 6-8 |
Ultra SCSI (16-bitowa szerokość) | 40 MB/s | 1,5 metra | 6-8 |
Ultra2SCSI | 80 MB/s | 1,5 metra | 16 |
Notatka: Podczas gdy interfejs Ultra SCSI (wąski lub szeroki) powinien teoretycznie obsługiwać do 8 wąskich lub 16 szerokich urządzeń, specyfikacja X3T10/1071D nie pozwala na obsługę pełnej liczby urządzeń przy użyciu kabla. Aby podłączyć więcej niż 4 urządzenia, musisz użyć specjalnej płytki złączy (płyty bazowej). Ale mimo to maksymalna szybkość przesyłania danych będzie możliwa do osiągnięcia tylko przy podłączeniu nie więcej niż 8 urządzeń. Długość gałęzi nie powinna przekraczać 0,1 metra.
2) Maksymalna całkowita długość kabla interfejsu SCSI High Voltage Differential (HVD - High Voltage Differential) wynosi 25 metrów. Różnicowy interfejs SCSI wysokiego napięcia musi używać kabla wykonanego z zakręcona para przewody (skrętka). Długość gałęzi nie powinna przekraczać 0,2 metra. Odstępy między urządzeniami na głównej szynie SCSI muszą być co najmniej trzykrotnością długości ostróg. Jednak pomimo tego ograniczenia, do wysokonapięciowego różnicowego interfejsu SCSI, który może być adresowany przez 16-bitową magistralę SCSI, można podłączyć do 16 urządzeń SCSI.
3) Maksymalna całkowita długość kabla interfejsu SCSI niskiego napięcia różnicowego (LVD - Low Voltage Differential) wynosi do 25 metrów dla 2 urządzeń lub do 12 metrów dla więcej niż 2 urządzeń. Pozostałe wymagania są podobne do wymagań dotyczących interfejsu SCSI o wysokim napięciu.
Czy można określić typ interfejsu SCSI na podstawie wyglądu urządzenia SCSI?
Niestety na podstawie wyglądu urządzenia SCSI możemy powiedzieć tylko o interfejsie SCSI: „Wąski” lub „Szeroki”. Poniżej widok z boku złączy niektórych urządzeń SCSI:
Wąskie urządzenie z interfejsem SCSI-1, SCSI-2 lub Ultra SCSI.
Szerokie urządzenie z interfejsem SCSI-2, Ultra SCSI, Ultra2 SCSI lub Ultra3 SCSI.
Urządzenie Wide SCA z interfejsem SCSI-2, Ultra SCSI, Ultra2 SCSI lub Ultra3 SCSI.
Dodatkowe informacje można znaleźć na stronie producenta po oznaczeniu modelu urządzenia SCSI.
?"> Co to znaczy?
Interfejs SCA został zaprojektowany, aby zapewnić: standardowe połączenie dla systemów korzystających z dysków z możliwością wymiany podczas pracy. Napędy z interfejsem SCA są podłączone do specjalnej płyty bazowej SCSI (SCSI backplane), która zapewnia zasilanie, ustawienie identyfikatora SCSI i zakończenie magistrali SCSI. Osobliwość napędy z interfejsem SCA to 80-stykowe złącze, które łączy w sobie złącze interfejsu, złącze zasilania i styki dla identyfikatora SCSI.
Jak podłączyć dysk SCA do kontrolera SCSI ze standardowym 50 lub 68-pinowym interfejsem SCSI?
Aby podłączyć dysk z interfejsem SCA do standardowego kontrolera SCSI, potrzebny jest specjalny adapter SCA. Adapter SCA musi mieć 50- lub 68-stykowe złącze interfejsu, złącze zasilania oraz, jeśli napęd go nie posiada, terminator i urządzenie do ustawiania identyfikatora SCSI.
Zainstalowane w komputerze urządzenie SCSI nie działa (nie jest rozpoznawane). Jaki jest powód?
Wypróbuj następujące rozwiązania:
· Upewnij się, że kontroler SCSI, do którego podłączone jest urządzenie SCSI, jest rozpoznawany i działa prawidłowo. Oznaką tego jest komunikat o załadowaniu BIOS-u kontrolera SCSI po uruchomieniu BIOS systemu(jeśli kontroler SCSI ma własny BIOS) oraz komunikat o pomyślnym załadowaniu sterowników kontrolera SCSI (pod DOS) lub komunikat o normalnym funkcjonowaniu kontrolera SCSI (pod Windows). Jeśli nie, sprawdź ustawienie numeru przerwania, adresy I/O dla karty kontrolera SCSI i poprawną wersję sterowników ten typ Kontroler SCSI i system operacyjny.
Upewnij się, że kabel SCSI i kabel zasilający są kompatybilne dobra jakość a złącza są prawidłowo włożone.
· Upewnij się, że każde urządzenie SCSI ma inny identyfikator SCSI. Identyfikator SCSI dla urządzeń SCSI może być dowolny z wyjątkiem 7, który jest zwykle zarezerwowany dla kontrolera SCSI.
· Upewnij się, że terminacja szyny SCSI jest ustawiona prawidłowo: włączone (ustawione) tylko na brzegowych urządzeniach SCSI łańcucha i wyłączone (usunięte) na wszystkich pośrednich urządzeniach SCSI łańcucha.
· Jeśli kontroler SCSI ma własny BIOS, upewnij się, że parametry, za pomocą których kontroler SCSI uzyskuje dostęp do urządzeń SCSI (szybkość transmisji, magistrale danych, parzystość, itp.) odpowiadają charakterystyce podłączonych urządzeń SCSI.
Co jest potrzebne, aby komputer mógł uruchomić się z dysku SCSI.
Aby uruchomić komputer z dysku SCSI, muszą być spełnione następujące warunki:
· Płyta główna musi mieć BIOS, który umożliwia uruchamianie systemu operacyjnego z urządzeń SCSI. W takim przypadku dozwolona jest obecność dysków IDE w systemie. Jeśli płyta główna stary (BIOS nie ma możliwości rozruchu z urządzeń SCSI), wszystkie dyski IDE muszą być wyłączone. W ostateczności dozwolone jest posiadanie dysków IDE ze wszystkimi partycjami sformatowanymi jako (Rozszerzone).
· Kontroler SCSI musi mieć własny BIOS. Upewnij się, że w parametrach kontrolera SCSI, w sekcji, jest ustawiony numer odpowiedniego urządzenia SCSI.
· Partycja rozruchowa napędu SCSI musi być sformatowana jako (podstawowa) i (aktywna).
Co jest potrzebne, aby w pełni wykorzystać możliwości interfejsu LVD SCSI?
Dla normalnego funkcjonowania interfejsu LVD SCSI, oprócz standardowych wymagań interfejsu SCSI (unikalny identyfikator SCSI, terminacja szyny SCSI), muszą być spełnione szczególne wymagania dotyczące LVD:
Kontroler SCSI musi obsługiwać interfejs LVD
Oba końce łańcucha SCSI muszą mieć aktywne terminatory LVD
Wszystkie urządzenia SCSI na magistrali muszą obsługiwać interfejs LVD
Niespełnienie któregokolwiek z tych wymagań spowoduje, że system SCSI będzie mógł działać tylko na więcej niż specyfikacji SCSI.
Jak kompatybilne są urządzenia LVD z urządzeniami SCSI o poprzedniej specyfikacji?
Interfejs LVD SCSI jest w pełni kompatybilny z interfejsem single-ended SCSI. Dzięki unikalnej funkcji interfejsu LVD SCSI, znanej jako multi-moding, specjalny obwód wejścia/wyjścia (DiffSens) automatycznie wykrywa typ magistrali SCSI, do której jest podłączone urządzenie (LVD lub single-ended) i dostosowuje się do odpowiednie możliwości tej magistrali. Dlatego urządzenia LVD będą działać z interfejsami SCSI-1 i SCSI-2. Odwrotnie, urządzenia jednoprzewodowe SCSI-1 i SCSI-2 będą działać na szynie LVD. Kompatybilność jest ważną cechą SCSI, ale gdy używa się urządzeń SCSI różnych producentów na tej samej szynie SCSI, wszystkie urządzenia peryferyjne na tej szynie będą działać w specyfikacji SCSI obsługiwanej przez WSZYSTKIE urządzenia na tej szynie. Na przykład, jeśli urządzenie typu single-ended jest podłączone do magistrali LVD z urządzeniami LVD, wszystkie urządzenia na tej magistrali będą działać w trybie single-ended.
Urządzenia High Voltage Differential (HVD) wymagają dedykowanego kontrolera i nie są kompatybilne z urządzeniami LVD lub single-ended.
Gdy tylko jedno urządzenie (na przykład dysk twardy) jest podłączone do kontrolera SCSI, terminatory muszą być włączone zarówno na kontrolerze, jak i na urządzeniu. Jeśli jest to urządzenie zewnętrzne, które posiada dodatkowe złącze do podłączenia innych zewnętrznych urządzeń SCSI (np. zewnętrzny CD-ROM SCSI), wówczas można użyć zewnętrznego terminatora (najlepiej aktywnego). W takim przypadku wewnętrzny terminator urządzenia musi być wyłączony.Jeśli do kontrolera SCSI podłączonych jest wiele urządzeń, terminatory muszą być instalowane tylko na końcach magistrali SCSI. Jeśli więc wszystkie podłączone urządzenia są wewnętrzne, to terminatory muszą być włączone na kontrolerze SCSI i na jednym (i tylko jednym) urządzeniu, które jest fizycznie podłączone do ostatniego złącza szyny SCSI. Najlepsze wyniki uzyskuje się, gdy do ostatniego złącza podłączony jest aktywny terminator zewnętrzny, a terminatory wewnętrzne na wszystkich urządzeniach (z wyjątkiem kontrolera) są wyłączone. Przy okazji, w ostatnie czasy wiele urządzeń (takich jak dyski twarde SE/LVD) w ogóle nie ma wbudowanego terminatora.
Jeżeli wszystkie podłączone urządzenia są zewnętrzne, to na kontrolerze i ostatnim podłączonym urządzeniu zewnętrznym muszą być włączone terminatory. Należy zauważyć, że zdecydowana większość zewnętrznych urządzeń SCSI ma dwa złącza, z których jedno jest podłączone do magistrali SCSI komputera, a inne urządzenia SCSI można podłączyć do drugiego. W takim przypadku wskazane jest wyłączenie terminatorów wewnętrznych wszystkich urządzeń i użycie aktywnego terminatora zewnętrznego.
Jeżeli do jednego kontrolera SCSI konieczne jest podłączenie zarówno urządzeń wewnętrznych, jak i zewnętrznych, wówczas kontroler podłącza się do złącza pośredniego magistrali SCSI. Część szyny SCSI jest używana do połączenia urządzenia wewnętrzne, a druga część zakończona jest złączem do podłączenia urządzeń zewnętrznych. W takim przypadku wewnętrzny terminator sterownika musi być wyłączony. W jednostce wewnętrznej podłączonej do ostatniego złącza magistrali SCSI terminator musi być włączony, a w innych jednostkach wewnętrznych musi być wyłączony. Aktywny terminator zewnętrzny musi być zawsze zainstalowany na złączu do podłączania urządzeń zewnętrznych. Podłączając zewnętrzne urządzenie SCSI odłączany jest terminator zewnętrzny, do złącza SCSI podłączane jest urządzenie zewnętrzne, a do złącza dodatkowego urządzenia zewnętrznego podłączany jest wcześniej wyjęty terminator zewnętrzny (nie zapomnij ustawić numeru urządzenia zewnętrznego). urządzenie poprawnie, w przeciwnym razie komputer po prostu „zamrozi się”).
Podłączanie terminatorów dla urządzeń z różnymi interfejsami
Wszystkie powyższe są prawdziwe, jeśli wszystkie podłączone urządzenia mają ten sam interfejs (wszystkie urządzenia Wide SCSI-2 lub wszystkie urządzenia SCSI-2). Jeśli niektóre urządzenia mają interfejs Wide SCSI-2, a przynajmniej jedno (zazwyczaj CD-ROM) ma interfejs SCSI-2 (Wąski), to w niektórych przypadkach występują problemy z poprawnym podłączeniem terminatorów. Problemy spowodowane są tym, że interfejsy Wide i Narrow różnią się ilością linii danych w magistrali.Najczęstszym błędem jest podłączenie kilku dysków twardych Wide SCSI-2 (lub Ultra Wide SCSI-2) do magistrali Wide SCSI-2 i podłączenie do ostatniego złącza przez adapter CD-ROM SCSI-2. Chociaż terminator zostanie dołączony na płycie CD-ROM, terminator ten zaterminuje tylko 8 linii magistrali, podczas gdy pozostałe 8 linii używanych w interfejsie Wide SCSI będzie „wisiło w powietrzu”.
Bardziej poprawnym rozwiązaniem byłoby podłączenie urządzeń z 8-bitowym interfejsem SCSI do złączy magistrali pośrednich (terminatory urządzeń 8-bitowych są wyłączone). Podłącz urządzenie Wide SCSI z włączonym terminatorem (lub aktywnym terminatorem zewnętrznym) do ostatniego złącza. Oczywiście obecność adaptera nadal pogarsza wydajność systemu. Tej opcji należy unikać, jeśli to możliwe (jak również korzystania z szybkich i wolnych urządzeń na tej samej magistrali). Jednak w tej sytuacji jest to nadal poprawna opcja połączenia. Kontrolery Ultra2 SCSI mają wbudowany konwerter interfejsów, który umożliwia podłączenie wszystkich urządzeń w standardzie Ultra2 do oddzielnej magistrali bez mieszania ich z wolniejszymi urządzeniami.
Cechy sterowników z dwoma złączami
Wiele kontrolerów SCSI ma 2 złącza: jedno dla interfejsu SCSI i jedno dla interfejsu Wide SCSI. Są to tylko fizycznie różne złącza, kanał SCSI jest taki sam. Te różne złącza pozwalają uniknąć stosowania jakichkolwiek adapterów, ale nie eliminują problemu łączenia terminatorów. Sterowniki te mają przełączniki „Wysoki Wł/Wył” i „Niski Wł/Wył”. Są to osobne przełączniki dla aktywnych terminatorów odpowiednio dla wysokiego i niskiego bajtu magistrali. Co więcej, młodszy bajt („Low”) to linia interfejsu SCSI (Narrow), a starszy bajt to linia rozszerzenia interfejsu do standardu Wide.Jeśli do takiego sterownika podłączone są urządzenia tylko jednego standardu, to oba przełączniki są ustawione w pozycji „On”. Magistrala SCSI (lub WIDE SCSI) jest podłączona jednym złączem końcowym do kontrolera, urządzenie z terminatorem jest podłączone do drugiego złącza końcowego. Pozostałe urządzenia z wyłączonymi terminatorami podłącza się do złączy pośrednich.
W przypadku konieczności podłączenia kilku urządzeń z różnymi interfejsami wykorzystywane są dwie magistrale: SCSI i Wide SCSI. Obie magistrale połączone są złączami końcowymi z odpowiednimi złączami sterownika. Urządzenia podłączane są do magistral zgodnie ze standardem, który obsługują. Terminatory są włączone tylko w przyrządzie podłączonym do złącza końcowego szyny SCSI oraz w przyrządzie podłączonym do złącza końcowego szyny Wide SCSI. Na sterowniku wyłączniki terminatora ustawione są w pozycjach „High On” i „Low Off”.
Ostatnio kontrolery, w tym te zainstalowane na płycie głównej, nie mają takiego przełącznika (lub odpowiedniego elementu w menu BIOS). Jest tylko "Terminator On / Off". W tym przypadku mówimy tylko o dolnych 8 bitach magistrali. Wyższe bity są zawsze zakończone.
Zasilanie aktywnych terminatorów
Aktualnie używane terminatory aktywne wymagają do działania napięcia zasilającego. To napięcie może być przyłożone do aktywnego terminatora zarówno z dowolnego urządzenia SCSI, jak i ze sterownika. W nowoczesnych urządzeniach SCSI istnieje specjalny przełącznik do wyboru źródła zasilania aktywnego terminatora wbudowanego w te urządzenia. Zazwyczaj terminator jest zasilany przez samo urządzenie ("Zasilanie z dysku") w fabryce. Jeśli tylko jedno lub kilka wewnętrznych urządzeń SCSI z tym samym interfejsem jest podłączonych do kontrolera, nie ma problemów.Jeżeli w warunkach normalnej terminacji magistrali konieczne jest zastosowanie aktywnego terminatora zewnętrznego, należy zadbać o doprowadzenie do niego napięcia zasilającego. W tym celu na jednym z urządzeń podłączonych do tej magistrali musi być włączony tryb zasilania magistrali („Power to SCSI Bus”). Jeśli nie zostanie to zrobione, zewnętrzny terminator po prostu nie będzie działał normalnie.
We wszystkich omówionych powyżej przypadkach najlepsze wyniki osiąga się zwykle, gdy wszystkie terminatory są zasilane z tego samego źródła. W celu zasilania wszystkich terminatorów z jednego źródła na jednym (dowolnym) urządzeniu włączany jest tryb zasilania terminatora wbudowanego w to urządzenie z wewnętrznego źródła zasilania i jednocześnie autobus. Aby to zrobić, zworki (przełączniki) na tym urządzeniu są ustawione w pozycji „Zasilanie magistrali i napędu SCSI”. Na innych urządzeniach, na których konieczne jest włączenie terminacji, terminator zasilany jest z magistrali SCSI (zworki lub przełączniki są ustawione w pozycji „Zasilanie z magistrali SCSI”).
W zdecydowanej większości przypadków system będzie działał normalnie, nawet jeśli każdy terminator jest zasilany z własnego źródła. Najważniejsze, że każdy terminator zasilany jest napięciem z co najmniej jednego źródła. Co więcej, nic złego się nie stanie, jeśli kilka urządzeń zostanie ustawionych na zasilanie terminatorów w linii. Obwody zasilające terminatorów wszystkich urządzeń są zabezpieczone przed odwrotnym napięciem.
Dedykowane kontrolery SCSI
Często skanery i niektóre inne wolne urządzenia SCSI są dostarczane z prostym kontrolerem SCSI. Zwykle jest to kontroler SCSI-1 na 16 lub nawet 8-bitowej magistrali ISA z jednym (zewnętrznym lub wewnętrznym) złączem. Nie ma na nim BIOS-u, często działa bez przerw (tryb odpytywania), czasami obsługuje tylko jedno urządzenie (nie 7). Zasadniczo taki kontroler może być używany tylko z twoim urządzeniem. Inne urządzenia na takim kontrolerze najczęściej nie będą działać. Co więcej, wiele urządzeń (najczęściej skanery) nie będzie mogło współpracować standardowy kontroler. Dlatego lepiej nie polegać na kompatybilności, ale podłączyć standardowe urządzenia SCSI do oddzielnego standardowego kontrolera.SCSI (Small Computer Systems Interface - interfejs systemowy dla małych komputerów, wymawiany w języku rosyjskim jako „tell”) - interfejs przeznaczony do łączenia w pojedynczy system urządzenia o różnych profilach: napędy na twardych nośnikach magnetycznych, skanery, streamery, CD-ROMy itp. Istotą interfejsu jest zapewnienie elastycznego mechanizmu sterowania tymi urządzeniami i maksymalnej szybkości ich działania jako jednego, ale podzielnego mechanizmu.
Korzenie interfejsu SCSI sięgają odległego 1979 roku, kiedy producent urządzeń do przechowywania informacji M. Shugart zastanawiał się nad znalezieniem uniwersalnego standardu interfejsu dla swoich dysków, biorąc pod uwagę możliwe przyszłe potrzeby. W laboratoriach M. Shugarta w efekcie powstał interfejs obsługujący adresowanie logiczne i fizyczne (głowica/cylinder/sektor), oparty na protokołach 8-bitowego równoległego przesyłania danych przez interfejs składający się z kilku linii. Interfejs ten został nazwany SASI (Shugart Associates Systems Interface - Shugart's Connecting System Interface). Interfejs, oprócz opisu protokołów, zawierał również kilka 6-bitowych poleceń; Minusem było to, że interfejs został zaprojektowany do korzystania tylko z jednej pary host-urządzenie.
Później, w 1981 r., M. Shugart przedłożył dokumentację interfejsu SASI komisji ANSI (American National Standards Institute - US National Standards Institute, odpowiednik GOST), który przyjął ją jako podstawę do pracy nad projektem, który został nazwany SCSI. Większość najważniejszych punktów ze standardu SASI została przeniesiona do SCSI, na przykład tak ważne zasady, jak arbitraż urządzeń, mechanizmy zwalniania magistrali, możliwość korzystania z więcej niż jednego adaptera hosta na magistrali i tak dalej. W 1984 r. dokumentacja robocza Standard SCSI został przedłożony ANSI do rozpatrzenia, a po licznych poprawkach i uzupełnieniach w 1986 roku przyjęto dokument numer X3.131-1986 - pierwszy oficjalny standard SCSI, który obecnie jest powszechnie nazywany SCSI-1. Oprócz standardu SASI, SCSI-1 zyskało tak ważne funkcjonalność jako komendy 10-bitowe, synchroniczny i asynchroniczny protokół komunikacyjny, możliwość podłączenia do jednego adaptera hosta do 8 różne urządzenia. Podążając za SCSI-1, standardy ewoluowały zarówno w kierunku rozszerzenia języka poleceń, jak i zwiększenia i skomplikowania protokołów, a także zwiększenia szerokości magistrali, zwiększenia szybkości i liczby urządzeń podłączonych do jednego adaptera hosta. W obecnych standardach SCSI szerokość magistrali wynosi 16 bitów, liczba podłączonych urządzeń również wynosi 16.
Branża PC nie przeoczyła pojawienia się nowego standardu, który od razu został przyjęty głównie przez producentów dysków twardych. Na ryc. 1, 2 pokazują niektóre z pierwszych próbek dysków SCSI.
Ryż. 1, 2. Pierwsze próbki dysków SCSI - firma SONY (pojemność 40 megabajtów)
i Quantum (pojemność 120 megabajtów)
Krótka historia standardu SCSI
Pierwszym standardem jest SCSI-1; w tym standardzie do jednej magistrali można podłączyć do ośmiu urządzeń, w tym sterownik. Interfejs zawiera zaawansowane sterowanie, a jednocześnie nie koncentruje się na żadnym konkretnym typie urządzenia. Posiada 8-bitową magistralę danych, maksymalna prędkość transferu to do 1,5 MB/s w trybie asynchronicznym (zgodnie z metodą „żądanie-potwierdzenie”) oraz do 5 MB/s w trybie synchronicznym (wiele żądań - wielokrotne metoda potwierdzeń) . Parzystość może służyć do wykrywania błędów. Elektrycznie realizowane jako 24 linie (jednobiegunowe lub różnicowe), chociaż zdecydowana większość urządzeń wykorzystuje sygnały jednobiegunowe.
SCSI-2 to znacząca ewolucja podstawowego SCSI. Zwiększona prędkość transferu (do 3 MB/sw trybie asynchronicznym i do 10 MB/sw trybie synchronicznym) - Fast SCSI. Dodano nowe polecenia i komunikaty, obsługa parzystości stała się obowiązkowa. Wprowadzono możliwość rozszerzenia magistrali danych do 16 bitów (Wide SCSI), co zapewniało prędkości do 20 MB/s. Wprowadzono nowe 68-pinowe złącze. Kolejna specyfikacja, SCSI-3, nie tylko wprowadziła nowe szybkości transmisji, ale także znacznie rozszerzyła system dowodzenia. Ponadto jako medium transmisyjne mogą być używane inne protokoły równoległe i szeregowe, wraz z tradycyjnym interfejsem magistrali równoległej: Fibre Channel, IEEE 1394 Firewire i Serial Storage Protocol (SSP).
Interfejs Ultra SCSI, wykorzystuje częstotliwość magistrali 20 MHz. Interfejs Ultra/Wide SCSI obsługuje 16 urządzeń i zapewnia szybkość transferu do 40 MB/s. Szybszy Ultra-2 Wide SCSI, zapewniający szybkość transferu do 80 MB/s. Następujące interfejsy - Ultra-3 SCSI, Ultra 320 SCSI, Ultra 640 SCSI - nie wniosły niczego fundamentalnie nowego do standardu, z wyjątkiem szybkości. Pozostają również przy szerokości magistrali 16 bitów, a do interfejsu można podłączyć do 16 urządzeń. Charakterystyka porównawcza Standardy SCSI są wymienione w Tabeli 1.
Tabela 1. Charakterystyka porównawcza standardów SCSI
Standard | Maksymalna prędkość magistrali, MB/s. | Szerokość bitu magistrali | Maksymalna długość kabla, m | Maksymalna liczba urządzeń | ||
Jedyne usta | LVD | HVD | ||||
SCSI-1 | 5 | 8 | 6 | (3) | 25 | 8 |
SCSI-2 | 10 | 8 | 3 | (3) | 25 | 8 |
Szeroki SCSI-2 | 20 | 16 | 3 | (3) | 25 | 16 |
SCSI-3 | 20 | 8 | 1.5 | (3) | 25 | 8 |
Szeroki SCSI-3 | 40 | 16 | — | (3) | 25 | 16 |
Ultra— 2 SCSI | 40 | 8 | (4) | 12 | 25 | 8 |
Szeroki ultra-2 SCSI | 80 | 16 | (4) | 12 | 25 | 16 |
Ultra-3 SCSI,lubUltra-160SCSI | 160 | 16 | (4) | 12 | (5) | 16 |
Ultra 320 SCSI | 320 | 16 | (4) | 12 | (5) | 16 |
Ultra 640SCSI | 640 | 16 | (4) | (7) | (5) | 16 |
Co to jest adapter hosta?
Adapter hosta to urządzenie podłączone do magistrali PC, które zapewnia hosta (znaczenie słowa „host” w odniesieniu do standardów opisujących interfejsy transmisji danych (angielski host) najpełniej opisuje frazę „bus master”) komunikację z SCSI urządzenia. Nazwa „adapter” nie została wybrana przypadkowo – oznacza to, że cała logika urządzeń znajduje się w urządzenia peryferyjne w autobusie; dla urządzeń zwanych „sterownikami” logika znajduje się w sobie.
Następujący producenci produkują lub wyprodukowali w przeszłości adaptery hosta SCSI:
Przykładem adaptera hosta jest urządzenie pokazane na rys. 3.
Ryż. 3. Adapter hosta SCSI firmy Adaptec
Współcześni producenci dysków twardych SCSI
Obecnie rynek dysków twardych przechodzi gwałtowną ewolucję - nowe, szybkie standardy Serial ATA zastępują Parallel ATA. I chociaż nowe urządzenia SATA zbliżyły się już szybkością do urządzeń SCSI i gdzieś je wyprzedzają, urządzenia SCSI są nadal popularne w komputerach klasy High-End – serwerach i tablicach informacyjnych. Wynika to przede wszystkim z wysokiej niezawodności napędów SCSI – zarówno ze względu na względną prostotę standardów SCSI i przemyślany interfejs elektryczny, jak i ze względu na tradycyjnie dokładniejsze badania projektowe i produkcyjne urządzeń. SCSI stanowi około 30 procent całego rynku dysków twardych i jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek przekroczy tę granicę: wyposażenie komputera we wszystkie niezbędne kable, adaptery, a także zakup samego adaptera hosta będzie kosztować około 100 USD, dyski będą kosztować kilka razy więcej niż ich odpowiedniki IDE. Współcześni producenci dysków SCSI to:
Konkurencja na rynku dysków SCSI jest niska – najprawdopodobniej dlatego, że rynek jest wystarczająco zapełniony i nie rozwija się tak szybko jak rynek urządzeń IDE – a to przede wszystkim ze względu na to, że urządzenia SCSI są najczęściej wykorzystywane w serwerach, popyt za co nie jest tak wspaniale. Wygoda urządzeń SCSI polega na tym, że można je łatwo wymieniać w trakcie pracy, bez wyłączania i utraty wydajności serwera. Jest to bardzo ważne dla serwerów, a nie dla stacji roboczych. Z reguły serwery (rys. 4) wyposażone są w specjalne sanki (rys. 5), w które bardzo łatwo można włożyć dysk w specjalnym uchwycie (rys. 6).
Ryż. 4. Serwer wyposażony w dyski SCSI
Ryż. 5. Wnęka na napęd SCSI
Ryż. 6. Wspornik napędu SCSI używany w serwerach hot-swap
Warto zauważyć, że bardzo często producenci serwerów zmieniają etykiety dysków, nadając im własne marki. Jako przykład przytoczę dyski przejęte z serwerów Hewlett Packard i IBM e-Server (rys. 7, 8), na których prawdziwy producent Dysk twardy można rozpoznać tylko po nazwie modelu; autor widział również dyski pobrane z serwerów Dell, które nawet nie miały tych informacji.
Ryż. 7, 8. Nowoczesne dyski SCSI stosowane w serwerach
Typy złączy SCSI
Ryż. 9. Rodzaje aktualnie używanych złącz SCSI
Urządzenia SCSI mogą mieć różne rodzaje złącza do ich połączenia z adapterem hosta (patrz rys. 9) - wynika to przede wszystkim z cech konstrukcyjnych samego urządzenia. Najczęściej stosowanym złączem HDD jest HD68 (ryc. 10), nieco rzadziej - SCA80 (ryc. 11). W odległej przeszłości, pod koniec lat 80. i na początku lat 90., prawie wszystkie dyski SCSI były podłączone do hosta przez złącze HE50 (rys. 12). Obecnie tego złącza prawie nigdy nie można znaleźć.
Ryż. 10. Złącze HD68.
Ryż. 11. Złącze SCA80.
Ryż. 12. Złącze HE50.
Aby podłączyć do magistrali urządzenia o różnych konfiguracjach złączy, często mogą być wymagane specjalistyczne adaptery. Na przykład takie adaptery są produkowane przez firmę SCS (http://www.scaadapters.com) i kosztują od 10 do 35 dolarów za sztukę. Kompletny zestaw do pracy z dowolnym urządzeniem SCSI pokazano na ryc. 13, na ryc. 14 - 18 każdy adapter jest pokazany osobno
Ryż. 13. Niezbędne adaptery do podłączenia urządzeń SCSI
Ryż. 14 - 18. Tak samo jak na rys. 13, indywidualnie.
Jak działa SCSI
Aby dopasować obciążenia na szynie SCSI, stosuje się terminatory, które w zależności od właściwości elektrycznych dzielą się na terminatory pasywne, aktywne i terminatory FPT. Terminatory muszą być zasilane, więc interfejs posiada linie Terminator Power. Pasywne terminatory używane w urządzeniach SCSI-1 to zwykłe rezystory 132 omów. Terminatory aktywne to stabilizatory, które wytwarzają pożądany sygnał - podczas gdy każda linia jest podłączona do tego stabilizatora poprzez rezystor 110 omów. Obecnie stosuje się tylko terminatory aktywne, natomiast stosuje się pomocnicze źródła napięcia - do tych celów zwykle stosuje się diody pomocnicze, które ustalają napięcie sygnałów wejściowych na wymaganym poziomie. Wreszcie terminatory FPT (Forced Perfect Terminator - Accelerated Improved Terminator) są udoskonaleniem aktywnych terminatorów, wyposażając je w ograniczniki emisji. Ich zastosowanie - w wersjach SCSI o wysokiej częstotliwości.
Wszystkie urządzenia SCSI są zazwyczaj podzielone na inicjatory i executory. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę, że magistrala może mieć standardową (8 bitów) lub rozszerzoną (16 bitów) szerokość bitową. Biorąc to wszystko pod uwagę, całą liczbę możliwych kombinacji urządzeń łączących można zmniejszyć do czterech:
1. Standardowy inicjator - standardowy executor
2. Rozszerzony inicjator - Rozszerzony wykonawca
3. Standardowy inicjator - zaawansowany wykonawca
4. Rozszerzony inicjator - standardowy executor
Przy podłączaniu standardowych executorów do rozszerzonych inicjatorów nie ma problemów - rozszerzony standard obsługuje wszystkie funkcje standardowego, jednak przy ponownym podłączeniu może być trudno podłączyć terminatory. W rzeczywistości problemy te można łatwo rozwiązać za pomocą adapterów (patrz wyżej).
Stany magistrali SCSI są zwykle podzielone na fazy. Takich faz jest tylko pięć: magistrala jest wolna, arbitraż (w tym przypadku inicjator może przejąć kontrolę nad magistralą), selekcja (w tym przypadku inicjator, który jako pierwszy wszedł w fazę arbitrażu, wybiera wykonawcę dla dalsza praca), ponowny wybór (wykonawca potwierdza inicjatorowi, że został wybrany do pracy i jest gotowy do pracy) oraz fazę informacyjną (żądanie-przesyłanie poleceń, danych, komunikatów). Schemat blokowy kolejności faz jednego cyklu pracy na szynie SCSI pokazano na rys.1. 19.
Po fazie wyboru inicjator może przekroczyć limit czasu, dla którego może skorzystać z dwóch metod - wykonać reset sprzętowy lub przejść do fazy "bez magistrali". W każdym razie zakończeniem cyklu pracy na szynie SCSI będzie ustawienie statusu „polecenie zakończone” lub przesłanie odpowiedniego komunikatu wraz ze zwolnieniem szyny. Podobnie jak w przypadku standardu ATA, systemy SCSI mogą używać dwóch protokołów do resetowania urządzenia - protokołu resetu sprzętowego (twardego resetu) i protokołu miękkiego resetu (miękkiego resetu). W obu przypadkach w linii Reset zostanie ustawiony jeden bit, różnice w rodzajach resetów tkwią w ich mechanizmie i przeznaczeniu – z reguły reset sprzętowy jest wykonywany w celu resetowania operacji w całym systemie urządzeń SCSI, natomiast reset programowy służy do resetowania tylko jednego urządzenia, nie zakłócając pracy innych.
Ryż. 19. Schemat blokowy kolejności faz szyny SCSI
Magistrala SCSI wykorzystuje dziewięć sygnałów sterujących: BSY (zajęty, zajęty), SEL (wybór, wybór), C / D (polecenie / dane, sterowanie / dane), I / O (wejście / wyjście, wejście / wyjście), MSG ( Wiadomość, wiadomość), REQ (żądanie, żądanie), ACK (potwierdzenie, potwierdzenie), RST (reset, reset), ATN (uwaga, uwaga). Źródłami sygnału Zajęty, Wybierz i Resetuj mogą być inicjator lub pracownik; tylko executor może być źródłem sygnału potwierdzenia; inne sygnały są prerogatywą inicjatora. Rodzaje przesyłania informacji są kodowane przez kombinacje bitów ustawione dla sygnałów Komunikatu, Sterowania/Danych, Wejścia/Wyjścia, jak pokazano w tabeli. 2.
Tabela 2. Rodzaje przesyłania informacji na szynie SCSI
Interfejs jest kontrolowany przez system wiadomości. Jest ich w sumie 28, mogą być jednobajtowe, dwubajtowe (jedno słowo) i rozszerzone. System wiadomości jest szczegółowo opisany w dowolnym standardzie SCSI.
Do wyboru konkretne urządzenie na szynie SCSI znajduje się bit identyfikatora. Z reguły urządzenia SCSI są konfigurowane sprzętowo, co oznacza, że system identyfikuje urządzenie za pomocą zainstalowanych na nim zworek. Ograniczenie ilości podłączonych urządzeń w standardowej (8 bitowej) i rozszerzonej (16 bitowej) wersji SCSI narzuca właśnie istnienie bitu identyfikatora - w szynie 8 lub 16 bit nie można ustawić więcej niż 8 lub 16 bitów identyfikacyjnych, odpowiednio, i obejmuje to również bit identyfikatora adaptera hosta - czyli innymi słowy, oprócz adaptera hosta na magistrali może być 7 więcej urządzeń dla standardowego SCSI i 15 dla rozszerzonego.
Polecenia SCSI
Zespół | Kod polecenia |
Zmień definicję (ZMIEŃ DEFINICJĘ) Porównaj (PORÓWNAJ) Kopiuj (KOPIUJ) Skopiuj i zweryfikuj (KOPIUJ I WERYFIKUJ) Format (FORMAT JEDNOSTKI) Zapytanie (ZAPYTANIE) Zablokuj-otwórz pamięć podręczną (ZABLOKUJ-ODBLOKUJ pamięć podręczną) Wybór dziennika (WYBÓR DZIENNIKA) Czułość dziennika (LOG SENSE) Wybór trybu (WYBÓR TRYBU) Czułość trybu (MODE SENSE) Przedwzmacniacz (PRE-FETCH) Odmów pozwolenia na zmianę nośnika (ZAPOBIEGANIE-ZEZWALANIE NA USUNIĘCIE MEDIUM) Czytanie (CZYTAJ) Odczyt bufora (READ BUFFER) Pokaż pojemność (POJEMNOŚĆ ODCZYTU) Odczytaj uszkodzone dane (ODCZYTAJ DANE USZKODZONE) Długie czytanie (CZYTAJ DŁUGO) Ponowne przypisanie bloku (REASSIGN BLOCK) Otrzymuj wyniki diagnostyczne (ODBIERZ WYNIKI DIAGNOSTYCZNE) Zwolnienie (WYDANIE) Wrażliwość żądania (REQUEST SENSE) REZERWA Urządzenie zerujące (JEDNOSTKA REZERO) Znajdź te same dane (SEARCH DATA EQUAL) Znajdź wysokie dane (SEARCH DATA HIGH) Znajdź niski poziom danych (SEARCH DATA LOW) Ustaw się (SZUKAJ) Prośba o diagnostykę (WYŚLIJ DIAGNOSTYKĘ) Ustaw limit (USTAW LIMIT) Start-stop urządzenia (START STOP UNIT) Synchronizuj pamięć podręczną (SYNCHRONIZE CACHE) Żądanie gotowości urządzenia (TEST UNIT READY) Weryfikacja (ZWERYFIKUJ) Napisz (PISAĆ) Nagraj z weryfikacją (ZAPISZ I WERYFIKUJ) Napisz do bufora (WRITE BUFOR) Długie nagrywanie (WRITE LONG) Napisz to samo (WPISZ TO SAMO) | 40h 39h 18h 3ah 04h 12h 36h 4ch 4Dh 15h, 55h 1Ah, 5Ah 34h 1Eh 08h 28h, 3ch 25h 37h 3Eh 07h 1Ch 17h 03h 16h 01h 31h 30h 32h 0bh 2Bh, 1Dh 33h 1Bh 35h 00h 2Fh 0 Ach 2ah 2Eh 3bh 3Fh 41h |
W powyższej tabeli wymieniono główne standardowe polecenia SCSI mające zastosowanie do dysku twardego. Podobnie jak w standardzie ATA, dla standardu SCSI istnieją zarówno polecenia obowiązkowe, czyli takie, które muszą być obsługiwane przez dowolne urządzenie SCSI, jak i polecenia opcjonalne, opcjonalne, których obsługa może nie być zapewniona. Oprócz nich istnieją tzw. polecenia dostawcy, które nie są opisane w normie, specyficzne dla każdego producenta i często dla każdej konkretnej linii urządzeń – polecenia, które są wykorzystywane przez producenta w celu naprawy lub diagnozy urządzenia. Polecenia te są z reguły tajemnicą handlową producenta i nie są nigdzie publikowane.
SE, LVD, HVD
Zazwyczaj na urządzeniu SCSI można znaleźć oznaczenia, takie jak pokazane na rysunku 1. 20. To oznaczenie wskazuje rodzaj transferu danych na poziomie elektrycznym. Pierwszy - SCSI SE (Single Ended) oznacza rodzaj transferu danych, w którym każdy sygnał na magistrali jest dostarczany przez jeden przewodnik. SCSI LVD (Low Voltage Differential) i SCSI HVD (High Voltage Differential) – typy różnicowe niskonapięciowe i wysokonapięciowe – są fizycznie zorganizowane w ten sam sposób: dla każdego sygnału są dwa przewodniki, jeden dla sygnału o dodatniej polaryzacji, drugi za negatyw. Różnice między HVD i LVD dotyczą napięcia w przewodach, dla LVD jest ono niższe niż dla HVD.
Ryż. 20. Oznaczenia na urządzeniach SCSI, które zawierają informacje o elektrycznym typie transferu danych
Logiczne jest, że urządzenia HVD i LVD są niekompatybilne - jeśli podłączysz urządzenie LVD do magistrali urządzenia HVD, to pierwsze nieuchronnie umrze z powodu przepięcia sygnału. To samo można powiedzieć o urządzeniach SE i LVD - kable do nich są takie same, ale ze względu na właściwości elektryczne nie są kompatybilne. Jednak urządzenia LVD można podłączyć do przewodów SE, ponieważ rozpoznają napięcia na szynie i jeśli otrzymają sygnał dwubiegunowy w jednej parze przewodów, mogą przełączyć się na jego używanie. Zazwyczaj urządzenia, które mogą pracować w obu trybach, są oznaczone specjalną ikoną LVD/SE.
Kompatybilność wszystkich typów urządzeń na tej samej magistrali zwykle nie jest wymagana, jednak jeśli zajdzie taka potrzeba, zastosowanie specjalistycznych adapterów dość łatwo rozwiązuje ten problem (patrz wyżej).
Ciągły wzrost częstotliwości taktowania magistrali doprowadził do konieczności ograniczenia maksymalnej długości kabla połączeniowego w interfejsie Ultra SCSI do półtora metra. Jest to dość niewygodne w przypadku korzystania z zewnętrznych szybkich urządzeń SCSI, ale wystarczające, aby zapewnić połączenie urządzeń wewnątrz obudowy komputera.
Streszczenie. Perspektywy i możliwości
Interfejs SCSI jest bardzo wydajny i niezawodny, ale ma też wiele wad. Przede wszystkim jest to wysoki koszt samych urządzeń – zarówno napędów, jak i kontrolerów. Kolejną wadą jest złożoność konfiguracji i zarządzania, z którą mogą sobie poradzić tylko przeszkoleni ludzie. Wreszcie ostatnią wadą interfejsu, która czyni go jeszcze mniej atrakcyjnym dla użytkownika, jest brak możliwości przeniesienia nośnika na inny komputer, jeśli nie jest on wyposażony w specjalizowany adapter SCSI…
Stosowanie urządzeń SCSI jest nieodpowiednie dla rynku standardowych komputerów PC z bardzo prostego powodu: wysokiej ceny. Jednak producenci nie stawiają sobie za cel przebicia przeciętnego konsumenta: akurat historycznie zdarzyło się, że dyski SCSI są głównie standardem serwerowym, a IDE jest standardem stacji roboczych.
Tymczasem dyski SCSI depczą po piętach najnowszy standard urządzeń IDE: SATA. Szybkość i wydajność Urządzenia SATA są dość wysokie, a ich wykorzystanie w serwerach staje się coraz bardziej popularne. Jedyną wadą SATA jest dość liche złącze, co jest przyczyną dość częstych awarii tych urządzeń. Myślę, że interfejs SCSI bez wątpienia wygra bitwę z SATA w dziedzinie napędów serwerowych.
Rozwój standardu SCSI obiecuje nam w przyszłości szybsze urządzenia z tradycyjną niezawodnością SCSI; nie jest konieczne przewidywanie rychłego odejścia urządzeń SCSI z rynku.
Serial Attached SCSI (SAS)
Najnowszym trendem w świecie urządzeń SCSI jest Serial Attached SCSI, interfejs wykorzystujący trzy protokoły transmisji danych (SSP - Serial SCSI Protocol, STP - Serial ATA Tunneled Protocol, SMP - Serial Management Protocol). Jak widać z nazw protokołów, pierwsze dwa są przeznaczone do samego przesyłania danych, drugie przeznaczone jest do kontroli interfejsu. Dyski z tym interfejsem są obecnie produkowane przez firmy Seagate, Samsung i Fujitsu.
Cechą tego interfejsu jest to, że sygnał jest przesyłany nie dwoma (jak w SATA), ale czterema przewodami (jedna para służy do odbioru sygnału, druga do jego wysyłania). Deklarowane szybkości transmisji danych to 1,5 i 3,0 GB/s.