Pamięć trwała służy do przechowywania. Trwałe urządzenia pamięci masowej. Przenośne urządzenia pamięci masowej
Komuś wydaje się, że to bardzo prosta informacja, czy naprawdę potrzebujesz dodatkowych wyjaśnień? Ale są ludzie, którzy zadają pytanie „Do czego służy ROM?” i nie jest to rzadkością, więc chciałbym trochę wyjaśnić ten temat.
Co to jest pamięć tylko do odczytu?
Pamięć tylko do odczytu służy do przechowywania danych prezentowanych w postaci elektronicznej. Istnieje inne sformułowanie, które jest bardziej zrozumiałe dla przeciętnego użytkownika. Pamięć tylko do odczytu służy do przechowywania programów używanych w urządzeniach elektronicznych. Często jest wykonany w formie prostokąta, wewnątrz którego znajduje się niezbędny Sprzęt komputerowy, który umożliwia przechowywanie ograniczonej ilości danych w warunkach braku stałego napięcia elektrycznego. Innymi słowy, pamięci ROM mają niezależną od energii pamięć, w której przechowywane są niezbędne dane. Jeśli dana osoba czyta te słowa, możemy stwierdzić, że już korzysta z pamięci ROM, ponieważ korzysta z odpowiedniego urządzenia. Jeśli chcesz zobaczyć urządzenie na własne oczy, jest to całkiem możliwe. Jak – zależy od urządzenia, z którego czytają ten artykuł. Jeśli z komputera, musisz zdjąć panel ochronny blok systemowy i spójrz na przód komputera. Tam widać całkiem małe urządzenie mierzący około 20 * 10 * 4 centymetrów (uwaga, teraz mówimy o jednostce systemowej komputera, a nie o laptopie, nie mieszaj tego). ROM wygląda jak kawałek czarnego plastiku, oprawionego po bokach żelaznymi płytkami.
Można więc powiedzieć, że służy do przechowywania odpowiedzi na wszystkie możliwe pytania, ponieważ to tam przechowywane są wszystkie informacje, które użytkownik zapisuje na swoim komputerze. Ale więcej szczegółów zostanie omówionych później.
Czym oni są?
Zgodnie z cechami ich użycia można wyróżnić dwa rodzaje pamięci ROM:
- Przenośny. Obejmuje to trwałe urządzenia pamięci masowej, które są wygodne w użyciu, gdy są przenoszone z jednego komputera lub urządzenie elektryczne do innego. Obejmuje to elektroniczne księgi akumulacyjne, dyski flash i wiele innych urządzeń o podobnej funkcjonalności.
- Stacjonarny. Urządzenia te są przeznaczone do jednorazowej instalacji i użytkowania przez lata. Pamięć ROM zainstalowana w komputerze należy do tego typu.
Czym różnią się trwałe urządzenia pamięci masowej?
Do niedawna główną i najbardziej znaczącą różnicą między nimi była ilość informacji, które można zarejestrować. Głównymi nośnikami były więc taśmy magnetyczne i ich pochodne – dyskietki, które miały setki i tysiące razy mniej pamięci niż dyski twarde komputery. Ale czas mijał, a teraz przenośne ROMy nie są gorsze od stacjonarnych pod względem pojemności pamięci, czasami będąc komputerowymi dyskami twardymi zmodyfikowanymi do przesyłania. Ale nawet teraz jest zauważalna różnica:
- Rozmiar. Z reguły przenośne urządzenia pamięci masowej są nadal projektowane z mniejszą ilością pamięci, więc jest całkiem naturalne, że są mniejsze.
- Różne rodzaje połączeń z samym komputerem, a także punkty połączeń: zewnętrzne i wewnętrzne (na zewnątrz jednostki systemowej i wewnątrz niej).
- Szybkość interakcji. Zapewne zauważyło to wielu czytelników. Jeśli przesyłanie plików między folderami na samym komputerze zajmuje kilka sekund, to przesyłanie plików z urządzenia zewnętrznego do pamięci komputera zajmie kilka minut.
Przenośne urządzenia pamięci masowej
Przenośne urządzenia pamięci masowej obejmują następujące elementy elektroniczne:
- Elektroniczne książeczki oszczędnościowe. To trwałe urządzenie pamięci masowej służy do przechowywania ogromnych ilości danych. Tak więc książki te odpowiadają wielkością zwykłym książkom papierowym, ale ilość danych, które można na nich umieścić, jest imponująca: to aż 10 terabajtów (takie egzemplarze są w sprzedaży w chwili pisania tego tekstu).
- Płyty oparte na technologii laserowej (CD, DVD itp.). Zapewne wielu może znaleźć małe kolekcje takich nośników, na których znajdowały się gry czy filmy, a niektórzy nawet teraz, w dobie Internetu i swobodnego dostępu do informacji, kupują je do swojej domowej kolekcji.
- Urządzenia z taśmą magnetyczną (dyskietki, obecnie praktycznie nieużywane).
- Elektroniczne nośniki danych wielokrotnego użytku tworzone przy użyciu technologii flash (popularnie zwane pendrive'ami). Małe urządzenie pamięci tylko do odczytu służy do przechowywania danych o rozmiarze do kilku jednostek lub dziesiątek gigabajtów.
Stałe urządzenia pamięci masowej
Obejmują one:
- Dyski twarde instalowane w komputerach.
- cały Systemy informacyjne kumulację informacji, co widać w ogromnych ośrodkach gromadzenia danych.
A teraz, wiedząc ogólnie i ogólnie, do czego przeznaczone są trwałe urządzenia pamięci masowej, nie będzie zbyteczne dowiedzieć się, które urządzenie wybrać. Ale aby uniknąć nieprzyjemnego rozczarowania, musisz najpierw zrozumieć system obliczania danych. Faktem jest, że takie urządzenia działają system binarny, dla których ważna jest liczba 1024. Tak się złożyło, że 1 gigabajt to 1024 megabajty, 1 megabajt to 1024 kilobajty itd. (to temat na osobny artykuł). A producenci mediów czasem postępują nieuczciwie i biorą za podstawę liczbę 1000, zaokrąglając wartość. Możesz kupić pendrive o pojemności 16 000 megabajtów i powiedzą ci, że to 16 gigabajtów, ale w rzeczywistości będzie to tylko 14,9 GB. A teraz do wskazówek:
- Kupując zawsze sprawdzaj, czy nominał wskazany na dysku odpowiada rzeczywistemu stanowi. Poproś sprzedawcę o sprawdzenie komputera zainstalowanego w sklepie. W sklepach ceniących klientów taką procedurę przewidują przepisy, więc nie musisz się martwić i śmiało pytać.
- Sprawdź stałe urządzenie pod kątem zewnętrznych uszkodzeń. Przyda się tutaj również sprawdzenie wydajności z punktu nr 1.
- Sprawdź jakość gniazd. Jeśli widoczne są uszkodzenia, wybierz inny element.
- I zawsze o tym pamiętaj w przypadku zakupu produktu niskiej jakości.
I na koniec powtórzmy: pamięć trwała służy do przechowywania czego? Dane prezentowane w w formacie elektronicznym. Mamy nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu każdy czytelnik będzie w stanie bez problemu odpowiedzieć na to pytanie.
Komputer to zespół środków technicznych zbudowanych z elementów elektronicznych i przeznaczonych do automatycznego przetwarzania informacji.
Główną cechą konstrukcyjną nowoczesnych komputerów jest modułowa zasada ich budowy.
Zasada modułowa polega na blokowej strukturze budowy komputera. Moduły komputerowe to grupy urządzeń strukturalnie połączonych w oddzielne bloki.
Pod moduł rozumiane jest jako autonomiczne, logicznie i strukturalnie kompletne urządzenie, które wykonuje określone funkcje w proces obliczeniowy.
Modułowa budowa pozwala na zwartość komputera, znacznie usprawnia obsługę serwisową komputera, a także pozwala na zwiększenie jego wydajności i zapewnia rozbudowę funkcjonalność systemy komputerowe poprzez podłączenie różnych urządzeń zewnętrznych.
W skład komputera mogą wchodzić moduły następujących grup urządzeń:
1) urządzenia procesor;
2) urządzenia pamięci masowej (pamięć losowa i stała, a także zewnętrzne urządzenia pamięci masowej - HDD, NGMD, NML, CD-ROM itp.);
3) urządzenia wejścia-wyjścia (klawiatura, wyświetlacz, drukarka, skaner, ploter);
4) urządzenia interfejsowe (adaptery, kontrolery) itp.
Jednostka centralna (CPU) jest główną częścią komputera i jest zbiorem urządzeń przetwarzających i sterujących, w tym: jednostki arytmetyczno-logicznej (ALU), jednostki sterującej (CU) oraz pamięci procesora rejestrowego (RPM).
procesor :
· zarządza przebiegiem wykonywania programu, ustalając kolejność wykonywania jego poleceń;
Wykonuje działania arytmetyczne i operacje logiczne dostarczone przez program;
organizuje komunikację i działanie automatyczne wszystkie urządzenia komputerowe.
W technice komputerowej rodzajem jednostki centralnej jest mikroprocesor wykonany na bazie LSI lub VLSI.
Komputerowe urządzenia pamięci masowej (pamięć) przeznaczone do odbierania, przechowywania i wydawania informacji. Istnieje kilka poziomów pamięci. Każdy poziom pamięci ma określoną ilość (pojemność) i własną szybkość.
Pojemność pamięci urządzenia pamięci (pamięci) jest określona przez maksymalną możliwą liczbę kodów liczb i poleceń jednocześnie przechowywanych w pamięci. Pojemność pamięci jest mierzona w KB, MB i GB.
Wydajność pamięci charakteryzuje się czasem potrzebnym do wyszukania, zapisania lub odczytania informacji. Z reguły im większa pojemność pamięci, tym niższa jej wydajność.
W zależności od szybkości wyróżnia się następujące poziomy pamięci: superszybka, operacyjna, stała, buforowa i zewnętrzna.
SuperRAM- jest to zarejestrowana pamięć procesora (RPM) służąca do tymczasowego przechowywania poszczególnych operandów i przetwarzanych w niej poleceń ten moment czas.
Baran(RAM) to pamięć o dostępie swobodnym (RAM), która służy do odbierania, przechowywania i wydawania informacji, które są bezpośrednio zaangażowane w proces obliczeniowy. Pamięć RAM charakteryzuje się dużą szybkością i stosunkowo małą pojemnością pamięci. Ta pamięć jest ulotna. Po wyłączeniu zasilania wszystkie informacje w pamięci RAM są usuwane.
Pamięć tylko do odczytu (ROM) to pamięć tylko do odczytu (ROM), która jest używana do Stałe składowanie niezmienne informacje programowe i referencyjne. ROM pozwala szybko tylko czytać bez zmiany przechowywanych w nim informacji.
Forma pamięci RAM i ROM pamięć główna komputera.
Pamięć zewnętrzna to zewnętrzne urządzenie pamięci masowej (VZU), które służy do długoterminowego przechowywania dużych ilości danych i programów. VZU charakteryzują się dużą pojemnością i stosunkowo niską prędkością. Zewnętrzne urządzenia pamięci obejmują napędy na dyskach twardych i dyskietek magnetycznych (napędy dysków twardych i dyskietek), napędy na taśmach magnetycznych (NML - streamery), a także napędy na laserach dyski optyczne(CD-ROM, CD-RW) itp.
W trakcie przetwarzania informacji w postaci zestawu danych i poleceń różne programy z VZU jest wstępnie przepisywany (ładowany) do pamięci RAM w oddzielnych porcjach iw kolejności niezbędnej do rozwiązania określonego problemu. Procesor przetwarza informacje załadowane do pamięci RAM i sekwencyjnie wykonuje różne działania zgodnie z poleceniami programu.
Aby wyeliminować rozbieżności między prędkościami superszybkiej pamięci procesora i pamięci RAM, a także między szybkościami szybkiej pamięci RAM i wolnej VZU, komputer zapewnia bufor lub pamięć podręczna kilka poziomów.
Urządzenia we/wy dostarczać informacje wejściowe do komputera i jego wyjście. Do urządzeń tych należą: klawiatura, monitor wideo (wyświetlacz), drukarka, skaner, ploter itp. Istnieją również urządzenia wskazujące wejście-wyjście. Należą do nich różne manipulatory - mysz, joystick, trackball i pióro świetlne.
Urządzenia interfejsu służą do organizowania interakcji centralnego procesora z różnymi urządzeniami i modułami składającymi się na komputer. Należą do nich magistrala systemowa, która zapewnia interfejs i komunikację wszystkich urządzeń komputerowych, a także adaptery i kontrolery różnych urządzeń.
Pierwszy masowo produkowany komputer osobisty komputer), czyli komputer osobisty, pojawił się w 1975 roku. w USA. Pojawienie się komputerów osobistych zostało zdeterminowane potrzebą przybliżenia komputerów do użytkownika.
Komputer osobisty to kompleks połączonych ze sobą elementów urządzenia techniczne, z których każdy pełni określoną funkcję.
Schemat funkcjonalno-strukturalny komputera pokazano na rysunku 6:
Ryż. 6. Schemat funkcjonalno-strukturalny komputera
Główne części komputera to:
1. Blok systemowy.
2. Wyświetlacz lub monitor wideo.
3. Klawiatura.
Tworzą podstawowy zestaw, tj. najmniejszy zestaw urządzeń, bez których praca z komputerem jest niemożliwa.
Jednostka systemowa jest sercem maszyny i jej mózgiem. W przypadku jednostki systemowej są to: płyta główna, mikroprocesor, pamięć o dostępie swobodnym (RAM), pamięć tylko do odczytu (ROM), zewnętrzne urządzenia pamięci masowej (VZU), urządzenia interfejsu, zasilacz i inne urządzenia elektroniczne.
Mikroprocesor jest rdzeniem komputera. Organizuje przechowywanie i wykonywanie programów, zarządza przebiegiem obliczeń, wykonuje operacje arytmetyczne i logiczne, steruje pracą wszystkich bloków maszyny.
Strukturalnie mikroprocesor jest oparty na LSI lub VLSI w postaci pojedynczego kryształu. Najważniejsza cecha mikroprocesor to jego szybkość lub wydajność - to średnia liczba poleceń wykonywanych w jednostce czasu. O szybkości decyduje częstotliwość zegara, która obecnie sięga: 1400-1700 MHz.
Struktura mikroprocesora i jego baza elementarna to cechy determinujące generację komputerów. Pierwsze procesory były oparte na mikroprocesorach Intela pod numerem 8088, potem pojawiły się mikroprocesory 80286, 80386 i 80486. Obecnie produkowane są mikroprocesory takie jak Pentium, Celeron, AMD itp. Nazwa komputerów osobistych zależy od typu mikroprocesora i jego częstotliwość zegara.
Pamięć o dostępie swobodnym (RAM)- jest przeznaczony do rejestrowania i tymczasowego przechowywania informacji, które są bezpośrednio wykorzystywane podczas wykonywania programów w trakcie obliczeń. Pamięć RAM jest zbudowana na LSI lub VLSI. Ilość nowoczesnej pamięci RAM sięga 256-512 MB.
Pamięć tylko do odczytu (ROM)- przeznaczone do przechowywania programów, tablic referencyjnych i innych stała informacja. Wyłączenie komputera nie ma wpływu na informacje przechowywane w pamięci ROM.
Zewnętrzne urządzenia pamięci masowej (OVD) służą do długoterminowego przechowywania dużych ilości informacji, które nie są bezpośrednio wykorzystywane w procesie obliczeniowym i są dyskami twardymi dysk magnetyczny(takich jak dysk twardy), których pojemność pamięci dochodzi do setek GB, a także na dyskietkach o pojemności 1,4 MB. Istnieją również napędy na laserowych optycznych dyskach kompaktowych (CD-ROM lub CD-RW), których pojemność pamięci sięga setek MB.
DO urządzenia interfejsu obejmują: szkielet systemu do transmisji danych, a także różne kontrolery czy adaptery do sterowania zewnętrznymi urządzeniami I/O.
Zasilacz służy do zasilania napięciem obwody elektryczne komputer.
Wyświetlacz lub monitor wideo przeznaczony jest do wyświetlania informacji wprowadzanych przez użytkownika na ekranie oraz do wyświetlania informacji podczas pracy komputera PC. Działa jak telewizor. Kolorowe monitory, takie jak EGA, VGA i SVGA, są obecnie powszechne.
Klawiatura służy do wprowadzania informacji i sterowania pracą komputera. Na klawiaturze znajduje się 101-104 klawiszy, które podzielone są na pięć grup (pól):
1. Klawisze alfanumeryczne i znakowe do wprowadzania tekstu i cyfr (podobne do klawiszy maszyny do pisania).
2. Klawisze do sterowania kursorem ( , Home, End, Page UP i Page Down).
3. Klawisze kontrolne usługi dla rejestrów ruchomych (Shift, Zamek pokrywy), uruchamianie (Enter) i przerywanie programów (Esc), drukowanie zawartości ekranu (Print Scrn), ponowne uruchamianie system operacyjny(Ctrl+Alt+Delete) itp.
4. Klawisze funkcyjne(F1 - F12) do obsługi programu.
5. Pole pomocnicze klawiszy numerycznych i klawiszy kursora.
Oprócz podstawowych urządzeń komputera, jego zestaw może zawierać różne dodatkowe urządzenia peryferyjne, w tym drukarkę, skaner, modem, streamer, ploter (ploter), różne manipulatory itp.
Drukarka to zewnętrzne urządzenie służące do drukowania tekstów programów, dokumentów i wyników obliczeń. Drukarki dzielą się na następujące typy: igłowe, atramentowe i laserowe. Drukarki igłowe są najtańsze, ale obecność wielu części mechanicznych obniża ich niezawodność.
Więcej wysoka jakość zapewniają wydruki drukarki atramentowe, które są szczególnie przydatne do drukowania obrazów kolorowych. Ale drukarki atramentowe wymagają starannej konserwacji.
Drukarki laserowe najdroższy. Drukarki te dają niemalże typograficzną jakość druku. Ich prędkość druku jest 4-5 razy większa niż w przypadku matryc i drukarek atramentowych. Drukarki laserowe są najbardziej niezawodne.
Skaner służy do odczytywania i wprowadzania informacji graficznych i tekstowych. Podczas skanowania informacji graficznych i tekstowych ich obraz jest automatycznie konwertowany do postaci elektronicznej.
Modem (modulator-demodulator) służy do komunikacji między komputerami za pomocą linii telefonicznej, przekształcając informacje cyfrowe komputera na sygnały elektryczne i odwrotnie.
Napęd taśmowy służy do długoterminowego przechowywania informacji na taśmie magnetycznej.
Ploter lub ploter służy do wyświetlania informacji graficznych.
Manipulatory to urządzenia wskazujące wejście-wyjście. Należą do nich mysz, joystick, trackball i pióro świetlne.
Ponadto w komputerze mogą znajdować się również urządzenia multimedialne zapewniające dźwięk i akompaniament muzyczny programy. „Multimedia” obejmują kartę dźwiękową i wideo, głośniki dźwiękowe ( Blaster dźwięku) i oprogramowanie.
Pytanie 3.Klasyfikacja komputera
Komputer osobisty należy do klasy mikrokomputerów i jest maszyną do indywidualnego użytku. Jest to ogólnodostępne i uniwersalne narzędzie obliczeniowe, które znacznie zwiększa produktywność pracy intelektualnej specjalistów z różnych dziedzin.
Z uwzględnieniem celu i funkcjonalności komputery osobiste można podzielić na trzy grupy: gospodarstwa domowe, ogólny cel i profesjonalny.
Komputery konsumenckie przeznaczone do masowego użytku w domu, zarówno do celów rozrywkowych (gry wideo), jak i edukacyjnych, szkoleniowych oraz do sterowania sprzętem AGD. Ten typ komputera jest dość tani, niezawodny i zwykle ma najprostszą podstawową konfigurację minimalny zestaw urządzenia peryferyjne.
Komputery ogólnego przeznaczenia służą rozwiązywaniu problemów o charakterze naukowym, technicznym i ekonomicznym, a także do celów edukacyjnych i szkoleniowych. Umieszcza się je w miejscach pracy przedsiębiorstw, instytucji, firm, sklepów, magazynów itp.
Maszyny tej klasy posiadają dość wydajny mikroprocesor, stosunkowo dużą pojemność pamięci RAM i pamięci zewnętrznej, a także szeroką gamę urządzeń peryferyjnych i narzędzi do pracy w sieciach komputerowych.
Ta klasa komputerów jest najbardziej rozpowszechniona na rynku światowym.
Profesjonalne komputery są wykorzystywane w sferze naukowej i przemysłowej do rozwiązywania złożonych problemów informacyjnych i produkcyjnych, które wymagają dużej szybkości, sprawnego przesyłania dużych ilości informacji, dużej pamięci RAM i pamięci zewnętrznej. Mogą być wieloprocesorowe zdolne do konkurowania z komputerami typu mainframe.
Konsumentami tej klasy komputerów są z reguły profesjonalni programiści, dlatego też ich oprogramowanie musi być odpowiednio bogate i elastyczne, uwzględniające wszelkiego rodzaju narzędzia programistyczne.
Z założenia komputery dzielą się na stacjonarny i przenośny.
Komputery przenośne obejmują komputery kolanowe (LAPTOP), notebooki (NOTEBOOK) i kieszonkowe (POCKET) lub podręczne (HANDHELD).
Podkolanówki(LAPTOP ) komputery mieć wielkość walizki dyplomaty o wadze 5-10 kg. Obecnie praktycznie nie są produkowane.
Notatnik(ZESZYT) komputery o wadze nie większej niż 2-4 kg mają rozmiar standardowej kartki papieru A4 (210x297 mm) i grubość 2-5cm. Obecnie notebooki mogą mieć takie same możliwości jak komputery stacjonarne, choć ich koszt jest znacznie wyższy.
Kieszeń(KIESZEŃ) lub ręczny(RĘCZNY) komputery o wadze około 500g pełnią rolę elektronicznego notatnika.
Dobry dzień.
Jeśli chcesz wypełnić lukę w wiedzy na temat tego, czym jest ROM, to trafiłeś we właściwe miejsce. Na naszym blogu możesz przeczytać o tej pojemnej informacji w języku przystępnym dla prostego użytkownika.
Dekodowanie i wyjaśnienie
Litery ROM są pisane wielkimi literami w wyrażeniu „Pamięć tylko do odczytu”. Nadal można go równie nazwać „ROM”. Angielski skrót oznacza pamięć tylko do odczytu i jest tłumaczony jako pamięć tylko do odczytu.
Te dwie nazwy zdradzają istotę tematu naszej rozmowy. Jest to pamięć nieulotna, którą można tylko odczytywać. Co to znaczy?
- Po pierwsze, przechowuje niezmienne dane wprowadzone przez dewelopera podczas produkcji sprzętu, czyli takie, bez których jego działanie jest niemożliwe.
- Po drugie, termin „nieulotny” wskazuje, że po ponownym uruchomieniu systemu dane z niego nigdzie nie idą, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się z pamięcią RAM.
Możesz usunąć informacje z takiego urządzenia tylko za pomocą specjalnych metod, na przykład promieni ultrafioletowych.
Przykłady
Pamięć tylko do odczytu w komputerze to określone miejsce płyta główna, który przechowuje:
- Narzędzia testowe, które sprawdzają poprawność działania sprzętu przy każdym uruchomieniu komputera.
- Sterowniki do sterowania głównymi urządzeniami peryferyjnymi (klawiatura, monitor, dysk). Z kolei te gniazda na płycie głównej, których funkcje nie obejmują włączania komputera, nie przechowują swoich narzędzi w pamięci ROM. W końcu przestrzeń jest ograniczona.
- Boot boot program (BIOS), który po włączeniu komputera uruchamia program ładujący system operacyjny. Chociaż obecny BIOS może włączać komputer nie tylko z dysków optycznych i magnetycznych, ale także z dysków USB.
W gadżety mobilne magazyny pamięci trwałej standardowe aplikacje, motywy, obrazki i dzwonki. W razie potrzeby miejsce na dodatkowe informacje multimedialne można rozszerzyć za pomocą kart SD wielokrotnego zapisu. Jeśli jednak urządzenie służy tylko do rozmów, nie ma potrzeby rozbudowywania pamięci.
Ogólnie rzecz biorąc, teraz ROM znajduje się w każdym sprzęcie gospodarstwa domowego, odtwarzaczach samochodowych i innych urządzeniach z elektroniką.
Sprawności fizycznej
Abyś mógł lepiej zapoznać się z pamięcią trwałą, opowiem Ci więcej o jej konfiguracji i właściwościach:
- Fizycznie jest to mikroukład z kryształem odczytującym, jeśli jest dołączony na przykład do komputera. Ale są też niezależne tablice danych (CD, płyta gramofonowa, kod kreskowy itp.).
- ROM składa się z dwóch części „A” i „E”. Pierwsza to matryca diodowo-transformatorowa, flashowana za pomocą przewodów adresowych. Służy do przechowywania programów. Drugi dotyczy ich wydawania.
- Schematycznie składa się z kilku jednocyfrowych komórek. Kiedy zapisywany jest określony bit danych, jest on przylutowany do obudowy (zero) lub do źródła zasilania (jeden). W nowoczesne urządzenia obwody są połączone równolegle, aby zwiększyć pojemność ogniw.
- Ilość pamięci waha się od kilku kilobajtów do terabajtów, w zależności od urządzenia, na którym jest stosowana.
Rodzaje
Istnieje kilka odmian pamięci ROM, ale aby nie marnować czasu, wymienię tylko dwie główne modyfikacje:
- Pierwsza litera dodaje słowo „programowalny” (programowalny). Oznacza to, że użytkownik może raz samodzielnie sflashować urządzenie.
- Dwie kolejne litery z przodu ukrywają sformułowanie „elektrycznie kasowalne” (elektrycznie kasowalne). Takie ROMy można dowolnie nadpisywać. Pamięć flash jest tego typu.
W zasadzie to wszystko, co chciałem Wam dzisiaj przekazać.
Będzie mi miło, jeśli zasubskrybujesz aktualizacje i będziesz częściej odwiedzać.
Pamięć tylko do odczytu (ROM)- Pamięć przeznaczona do przechowywania niezmiennych informacji (programy, stałe, funkcje tablicowe). W procesie rozwiązywania problemów ROM umożliwia tylko odczyt informacji. Jako typowy przykład wykorzystania pamięci ROM można wskazać pamięć ROM LSI używaną w komputerze PC do przechowywania BIOS-u (Basic Input Output System - system podstawowy we/wy).
W ogólnym przypadku napęd ROM (tablica jego komórek pamięci) o pojemności słów EPROM, długości R+ 1 bit każdy, zwykle układ poziomy (adres) i R+ 1 przewody pionowe (rozładowania), które w punktach przecięcia można połączyć za pomocą elementów łączących (ryc. 1.46). Elementami komunikacyjnymi (EC) są bezpieczniki topikowe lub P-N-przejścia. Obecność elementu komunikacji między J-m poziomy i I m pionowych przewodów oznacza, że w I-ta cyfra numeru komórki pamięci J zapisana jest jedynka, brak ES oznacza, że wpisano tu zero. Pisanie słowa na numer komórki J ROM jest tworzony przez odpowiednie rozmieszczenie elementów łączących między przewodami bitowymi a numerem przewodu adresowego J. Przeczytaj słowo z numeru komórki J ROM idzie tak.
Ryż. 1.46. Napęd ROM o pojemności słów EPROM, o długości ok R+ 1 cyfra każda
Kod adresowy A = J odszyfrowany i na poziomym numerze przewodnika J napęd jest zasilany ze źródła zasilania. Te z przewodów wyładowczych, które są połączone z wybranym przewodem adresowym za pomocą elementów sprzęgających, są pod napięciem u 1 poziom jednostki, inne przewody wyładowcze pozostają pod napięciem u 0 poziom zero. Zestaw sygnałów u 0 i u 1 na przewodach rozładowczych i stanowi treść numeru JP J, czyli słowo pod adresem A.
Obecnie pamięci ROM są zbudowane z pamięci ROM LSI, które wykorzystują półprzewodnikowe ES. LIS ROM jest zwykle podzielony na trzy klasy:
- maska (MPZU);
– programowalny (PROM);
- przeprogramowalny (RPZU).
Maskuj ROMy(ROM - from Read Only Memory) - ROM, w którym zapisywane są informacje z fotomaski podczas procesu wzrostu kryształów. Na przykład BIS ROM 555RE4 o pojemności 2 kbajtów jest generatorem znaków według kodu KOI-8. Zaletą masek ROM jest ich wysoka niezawodność, a wadą jest ich niska zdolność produkcyjna.
Programowalne ROMy(PROM - Programmable ROM) - ROM, w którym informacje są zapisywane przez użytkownika za pomocą specjalnych urządzeń - programistów. Te LSI są produkowane z pełnym zestawem ES we wszystkich punktach przecięcia przewodów adresowych i rozładowczych. Zwiększa to możliwości produkcyjne takich LSI, a co za tym idzie masowy charakter produkcji i zastosowania. Rejestracji (programowania) informacji w PROM dokonuje użytkownik w miejscu ich zastosowania. Odbywa się to poprzez wypalenie elementów łączących w miejscach, w których należy wpisać zera. Wskazujemy na przykład na TTLSH-BIS PROM 556RT5 o pojemności 0,5 kB. Niezawodność LSI PROM jest niższa niż w przypadku zamaskowanych LSI. Przed programowaniem należy je przetestować na obecność ES.
W EPROM i EPROM nie można zmienić zawartości ich PL. Przeprogramowalne ROMy(RPZU) umożliwiają wielokrotną zmianę przechowywanych w nich informacji. W rzeczywistości EPROM to pamięć RAM, która ma T Zapytanie ofertowe>> T czw. Wymiana zawartości EPROM rozpoczyna się od wykasowania zapisanych w niej informacji. Wydawane są RPZU z elektrycznym (EЕPROM) i ultrafioletowym (UVEPROM) usuwaniem informacji. Na przykład KM1609RR2A LSI z kasowaniem elektrycznym o pojemności 8 kB można przeprogramować co najmniej 104 razy, przechowuje informacje przez co najmniej 15 000 godzin (około dwóch lat) w stanie włączonym i co najmniej 10 lat w stanie wyłączonym. LSI RROM z kasowaniem ultrafioletowym K573RF4A o pojemności 8 kB pozwala na co najmniej 25 cykli przepisywania, przechowuje informacje w stanie włączonym przez co najmniej 25 000 godzin, aw stanie wyłączonym przez co najmniej 100 000 godzin.
Głównym celem pamięci EPROM jest użycie ich zamiast pamięci ROM w systemach programistycznych i debugujących. oprogramowanie, mikroprocesorowe i inne, gdy trzeba co jakiś czas wprowadzać zmiany w programach.
Działanie pamięci ROM można postrzegać jako transformację jeden do jednego N-bitowy kod adresowy A V N-bitowy kod czytanego z niego słowa, tj. ROM to konwerter kodu (maszyna cyfrowa bez pamięci).
na ryc. 1.47 pokazuje warunkowy obraz pamięci ROM na schematach.
Ryż. 1.47. Symboliczny obraz ROM
Schemat funkcjonalny pamięci ROM pokazano na ryc. 1.48.
Ryż. 1.48. Schemat funkcjonalny ROM
Zgodnie z terminologią przyjętą w środowisku specjalistów od urządzeń pamięci masowej, kod wejściowy nazywa się adresem, 2 N opony pionowe - linijki numeryczne, M wyjścia - bity zapisanego słowa. Kiedy jakikolwiek kod binarny wchodzi do pamięci ROM, zawsze wybierana jest jedna z linii liczbowych. Jednocześnie na wyjściu tych elementów OR, których połączenie z daną osią liczbową nie zostanie zerwane, pojawia się 1. Oznacza to, że w danym bicie wybranego słowa (lub osi liczbowej) zapisywana jest 1. Zera pozostaną. Prawo programowania może być również odwrotne.
Zatem ROM jest jednostką funkcjonalną z N wejścia i M wyjścia, przechowywanie 2 N M słowa bitowe, które nie zmieniają się podczas pracy urządzenia cyfrowego. Gdy adres zostanie zastosowany na wejściu pamięci ROM, na wyjściu pojawi się odpowiednie słowo. W projektowaniu logicznym pamięć trwała jest traktowana albo jako pamięć ze stałym zestawem słów, albo jako konwerter kodu.
Na schematach (patrz ryc. 1.47) ROM jest określany jako ROM. Urządzenia pamięci tylko do odczytu mają zwykle wejście włączające E. Przy aktywnym poziomie na wejściu E pamięć ROM wykonuje swoje funkcje. W przypadku braku pozwolenia wyjścia mikroukładu są nieaktywne. Może być kilka wejść włączających, a następnie mikroukład jest odblokowywany przez zbieżność sygnałów na tych wejściach. W pamięci ROM sygnał E jest często nazywany odczytem CHT (odczyt), wyborem układu VM, wyborem kryształu VC (wybór układu - CS).
Chipy ROM są zaprojektowane tak, aby można je było skalować w górę. Aby zwiększyć liczbę cyfr zapisanych słów, wszystkie wejścia mikroukładów są połączone równolegle (ryc. 1.49, A), a ze zwiększonej całkowitej liczby wyjść pobierane jest słowo wyjściowe odpowiednio do zwiększonej długości słowa.
Aby zwiększyć liczbę samych przechowywanych słów (ryc. 1.49, B) wejścia adresowe układów są połączone równolegle i są traktowane jako najmniej znaczące bity nowego, rozszerzonego adresu. Dodane górne bity nowego adresu są przesyłane do dekodera, który poprzez wejścia E wybiera jeden z układów. Przy niewielkiej liczbie mikroukładów dekodowanie najwyższych bitów można wykonać na połączeniu wejść włączających samej pamięci ROM. Wyjścia tych samych bitów wraz ze wzrostem liczby zapisanych słów należy łączyć za pomocą funkcji LUB. Specjalne elementy OR nie są wymagane, jeśli wyjścia układów ROM są wykonane albo zgodnie z obwodem otwartego kolektora do łączenia przewodową metodą OR, albo zgodnie z trójstanowym obwodem buforowym, który umożliwia bezpośrednie fizyczne łączenie wyjść.
Wyjścia mikroukładów ROM są zwykle odwrotne, często odwrotne jest również wejście E. Rozszerzenie pamięci ROM może wymagać wprowadzenia wzmacniaczy buforowych w celu zwiększenia obciążalności niektórych źródeł sygnału, biorąc pod uwagę dodatkowe opóźnienia wprowadzane przez te wzmacniacze, ale generalnie przy stosunkowo niewielkiej ilości pamięci, co jest typowe dla wielu CU (na przykład urządzeń automatyki), zwiększenie ROM zwykle nie powoduje fundamentalnych problemów.
Ryż. 1,49. Wzrost liczby cyfr zapisanych słów kiedy połączenie równoległe wejść mikroukładów i wzrost liczby zapisywanych słów, gdy wejścia adresowe mikroukładów są połączone równolegle
Być może komuś wyda się, że to dość prosta informacja, dlaczego wymaga dodatkowych wyjaśnień? Jednak są ludzie, którzy zastanawiają się: „Do czego służy ROM?” Warto zauważyć, że nie jest to rzadkością, dlatego należy wyjaśnić ten temat.
Co oznacza trwałe przechowywanie?
Przechowywanie danych przekazywanych drogą elektroniczną jest niezbędne. Istnieje inne sformułowanie, które jest bardziej zrozumiałe dla przeciętnego użytkownika. Pamięć tylko do odczytu przeznaczona jest do przechowywania programów używanych w urządzeniach elektronicznych. Bardzo często jest on wykonany w formie prostokąta, w obrębie którego znajduje się wymagany sprzęt, zdolny do przechowywania ograniczonej ilości danych w warunkach, w których nie jest możliwe stałe zasilanie napięciem elektrycznym. W ten sposób pamięć ROM ma niezależną od energii pamięć, w której przechowywane są wymagane informacje.
Kiedy należy zdjąć panel ochronny znajdujący się na jednostce systemowej z komputera i spojrzeć na przód urządzenia. Umieszczono tam małe urządzenie o rozmiarze 20 * 10 * 4 centymetrów lub w przybliżeniu do tej wartości. Należy zauważyć, że w tej chwili mówimy o jednostce systemowej komputera, a nie o samym laptopie, więc nie należy się mylić. ROM wygląda jak wycinek czarnego plastiku, który jest po bokach oprawiony żelaznymi płytkami. Można zatem założyć, że urządzenie pamięci trwałej jest przeznaczone do przechowywania odpowiedzi na wszystkie pytania, ponieważ to tam przechowywane są wszystkie dane użytkownika na komputerze. Więcej informacji na temat takich mediów zostanie omówionych poniżej.
Co to są trwałe urządzenia pamięci masowej? Zgodnie z cechami użytkowania wyróżnia się dwa rodzaje pamięci ROM:
1. Przenośny (używany podczas przenoszenia z jednego urządzenia na drugie). Są to elektroniczne księgi akumulacyjne, dyski flash i tak dalej.
2. Stacjonarne (przeznaczone do jednorazowego montażu i użytkowania przez wiele lat).
ROM zainstalowany w komputerze należy do drugiego typu.
Jakie są różnice między trwałymi urządzeniami pamięci masowej?
Niedawno główną i najbardziej znaczącą różnicę między nimi zaobserwowano w ilości zarejestrowanych informacji. Tak więc głównymi nośnikami były taśmy magnetyczne, jak również ich pochodne. Należą do nich dyskietki, które mają setki i tysiące razy mniej pamięci w porównaniu do dysków twardych komputerów. Z biegiem czasu i do dnia dzisiejszego przenośne urządzenia pamięci trwałej nie różnią się pojemnością pamięci od stacjonarnych.
Czasami są to dyski twarde komputera zmodyfikowane do transferu. Jednak znacząca różnica nadal pozostaje. Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest rozmiar. Zazwyczaj przenośne urządzenia pamięci masowej tylko do odczytu są zaprojektowane z myślą o mniejszej ilości pamięci. W związku z tym są mniejsze, co jest dość logiczne. Ponadto należy zauważyć różne rodzaje połączenie z komputerem.
Również miejsca tego połączenia mogą się różnić. Wśród nich warto wyróżnić zewnętrzne i połączenia wewnętrzne, czyli na zewnątrz i wewnątrz jednostki systemowej. Różnice obserwuje się również w szybkości interakcji, co z pewnością zostało zauważone przez użytkowników. Pliki pomiędzy folderami na komputerze przesyłane są w ciągu kilku sekund, podczas gdy ten proces, przeprowadzony z zewnętrznego urządzenia do pamięci komputera, trwa kilka minut.
Co to są przenośne urządzenia pamięci masowej?
Przenośne urządzenia pamięci masowej obejmują:
Elektroniczne książeczki zbiorcze;
dyski oparte na technologii laserowej;
urządzenia z taśmą magnetyczną;
elektroniczne nośniki danych wielokrotnego użytku.
Elektroniczne książeczki oszczędnościowe są przeznaczone do przechowywania dużych ilości danych. Tym samym wymiary tych ksiąg odpowiadają zwykłym książkom wykonanym z papieru, jednak ilość umieszczonych na nich danych jest imponująca. To aż 10 terabajtów. Dyski oparte na technologii laserowej obejmują płyty CD, DVD i inne.
Z pewnością większość użytkowników posiada niewielkie kolekcje takich nośników, na których przechowywane są gry czy filmy. Niektórzy nawet kupują je, aby dodać je do swojej domowej kolekcji. Urządzenia z taśmą magnetyczną, czyli dyskietki, prawie nigdy nie są dziś używane. Elektroniczne nośniki pamięci wielokrotnego użytku, które są tworzone przy użyciu technologii flash, są popularnie nazywane dyskami flash. To urządzenie pamięci masowej ma niewielkie rozmiary i jest przeznaczone do przechowywania danych do kilku jednostek lub dziesiątek gigabajtów.
Stałe urządzenia pamięci masowej Należą do nich:
Dyski twarde zainstalowane w komputerach.
całe systemy informacyjne gromadzenia danych, które łatwo znaleźć w dużych ośrodkach gromadzenia informacji.
Zalecenia przy wyborze ROM
Nawet teraz, wiedząc ogólnie, do czego służą urządzenia pamięci masowej tylko do odczytu, kwestia wyboru urządzenia pozostaje aktualna. Aby uniknąć rozczarowania, musisz najpierw szczegółowo zrozumieć system zliczania danych. Cały sens polega na tym podobne urządzenia działać w systemie binarnym.
Jak wiadomo ważna jest dla niego liczba 1024. Warto zauważyć, że 1 gigabajt zawiera 1024 megabajty, a 1 megabajt to 1024 kilobajty. Należy również zauważyć, że czasami producenci mediów postępują nie do końca uczciwie i przyjmują za podstawę wartość 1000, zaokrąglając ten wskaźnik. Tak więc, kupując dysk flash za 16 000 megabajtów, sprzedawcy powiedzą, że to 16 gigabajtów. W rzeczywistości będzie tylko 14,9 GB.
Cóż, teraz musisz przejść do samych zaleceń. Są to:
1. Przy zakupie należy koniecznie sprawdzić, czy wartość nominalna wskazana na dysku odpowiada rzeczywistemu stanowi.
2. Zaleca się sprawdzenie nośnika pamięci pod kątem ewentualnych uszkodzeń.
3. Urządzenie należy sprawdzić pod kątem działania.
4. Sprawdź jakość gniazd. W przypadku wizualnego stwierdzenia uszkodzenia wskazane jest wybranie innego produktu.
5. Jeśli otrzymałeś produkt niskiej jakości, nie zapomnij o prawach kupującego.
Jeśli chodzi o pierwszy punkt zaleceń, musisz poprosić sprzedawcę o sprawdzenie komputera, który jest zainstalowany w samym sklepie. Gdzie ceni się klientów Tej procedury przewiduje regulamin, więc nie można przy tej okazji. W przeciwnym razie zaleca się wybór innego sklepu.
Na koniec jeszcze raz powtórzę: nośnik pamięci trwałej przeznaczony jest do przechowywania danych prezentowanych w formie elektronicznej. Być może ten artykuł pomoże użytkownikom odpowiedzieć na wiele pytań, które pojawiły się wcześniej, a także pozwoli prawidłowo korzystać z pamięci trwałej.