Częstotliwości 144. Plan częstotliwości pasm UKF dla amatorskich stacji radiowych w Rosji. Lista częstotliwości na stałe zakazanych w Rosji
Jeszcze do niedawna sprzęt domowej roboty używany był głównie do pracy w paśmie 144-145 MHz. Transwertery VHF były popularne wśród radioamatorów, z których wiele było porównywalnych rozmiarami do samego nadajnika-odbiornika. Radioamatorzy przekształcili wycofane z eksploatacji przemysłowe radiostacje VHF typu Palma na amatorskie pasmo VHF 145 MHz, odbierając stację radiową działającą na kilku kanałach. Następnie altówki stały się dostępne dla radioamatorów, a później Majaków, działających na czterdziestu kanałach. Te radia wyglądały wtedy fantastycznie w swoich możliwościach!
Obecnie stosunkowo niedrogi jest zakup wielokanałowych przenośnych transceiverów VHF znanych na całym świecie firm - YAESU, KENWOOD, ALINCO, które pod względem parametrów i łatwości obsługi znacznie przewyższają oba domowe urządzenia w 145 Pasmo MHz i przerobiony sprzęt przemysłowy - Palma ”, „Latarnie morskie”, „Violas”.
Ale aby pracować przez przemiennik z domu, biura, podczas jazdy samochodem, potrzebna jest antena, która jest bardziej efektywna niż „gumka” używana w połączeniu z przenośną stacją radiową. Przy korzystaniu ze stacjonarnej „zastrzeżonej” stacji VHF często zaleca się użycie domowej anteny VHF, ponieważ przyzwoita „zastrzeżona” antena zewnętrzna w zakresie 145 MHz nie jest tania.
Materiał ten poświęcony jest produkcji prostych anten domowej roboty, odpowiednich do użytku ze stacjonarnymi i przenośnymi stacjami radiowymi VHF.
Cechy anten 145 MHz
Ze względu na to, że do produkcji anten w paśmie 145 MHz stosuje się zwykle gruby drut - o średnicy od 1 do 10 mm (czasami stosuje się grubsze wibratory, zwłaszcza w antenach komercyjnych), wówczas anteny na pasmo 145 MHz są szerokopasmowe . To często pozwala, przy wykonywaniu anteny dokładnie według określonych wymiarów, obejść się bez niej. dodatkowe ustawienia w paśmie 145 MHz.
Aby dostroić anteny w zakresie 145 MHz, musisz mieć miernik SWR. To może być jak domowe urządzenie oraz produkcja przemysłowa. W paśmie 145 MHz radioamatorzy praktycznie nie używają mierników impedancji anteny mostowej ze względu na pozorną złożoność ich prawidłowego wykonania. Chociaż przy starannym wykonaniu miernika mostkowego, a tym samym jego prawidłowej pracy w tym zakresie, możliwe jest dokładne określenie impedancji wejściowej anten VHF. Ale nawet używając tylko SWR - miernika przelotowego, całkiem możliwe jest dostrojenie domowych anten VHF. Moc 0,5 W, którą zapewniają importowane przenośne stacje radiowe w trybie „LOW” i domowe przenośne radiostacje z zakresu VHF, takie jak „Dnepr”, „Viola”, „VEBR”, wystarcza do obsługi wielu typów liczników SWR. Tryb „LOW” pozwala na strojenie anten bez obawy o awarię stopnia wyjściowego radiostacji przy dowolnej impedancji wejściowej anteny.
Przed przystąpieniem do strojenia anteny VHF zaleca się upewnienie się, że odczyty miernika SWR są prawidłowe. Dobrym pomysłem jest posiadanie dwóch mierników SWR przystosowanych do torów transmisji 50 i 75 omów. Podczas konfigurowania anten VHF pożądane jest posiadanie anteny kontrolnej, którą może być „pasmo elastyczne” z przenośnej stacji radiowej lub domowej roboty ćwierćfalówka. Podczas strojenia anteny mierzony jest poziom natężenia pola wytwarzanego przez dostrojoną antenę w stosunku do anteny kontrolnej. Umożliwia to ocenę porównawczej wydajności dostrojonej anteny. Oczywiście, jeśli do pomiarów używany jest standardowy, skalibrowany miernik natężenia pola, można uzyskać dokładne oszacowanie wydajności anteny. Używając skalibrowanego miernika pola, łatwo jest również wziąć wzór anteny. Ale nawet przy użyciu domowych mierników natężenia pola do pomiarów i po otrzymaniu tylko jakościowego obrazu rozkładu natężenia pola elektromagnetycznego można w pełni wnioskować o wydajności dostrojonej anteny i w przybliżeniu oszacować jej charakterystykę promieniowania. Rozważ praktyczną konstrukcję anten VHF.
Proste anteny
Najprostszą zewnętrzną antenę VHF (rys. 1) można wykonać za pomocą anteny współpracującej z przenośną stacją radiową. Do ramy okiennej przymocowany jest metalowy narożnik od zewnątrz (ryc. 2) lub od wewnątrz na przedłużeniu drewnianym drążku, pośrodku którego znajduje się gniazdo do podłączenia tej anteny. Należy dążyć do tego, aby kabel koncentryczny prowadzący do anteny miał minimalną wymaganą długość. Wzdłuż krawędzi narożnika zamocowane są 4 przeciwwagi o długości 50 cm.Należy zapewnić dobry kontakt elektryczny przeciwwag, złącze antenowe z metalowym narożnikiem. Skrócona skręcona antena radiostacji ma impedancję wejściową w zakresie 30-40 omów, więc do jej zasilania można użyć kabla koncentrycznego o impedancji charakterystycznej 50 omów. Za pomocą kąta nachylenia przeciwwag można w pewnych granicach zmienić impedancję wejściową anteny, a tym samym dopasować antenę do kabla koncentrycznego. Zamiast markowej „opaski elastycznej” można tymczasowo zastosować antenę wykonaną z drutu miedzianego o średnicy 1-2 mm i długości 48 cm, który wkłada się do gniazda antenowego ostro zaostrzonym końcem.
Rysunek 1. Prosta zewnętrzna antena VHF
Rysunek 2. Budowa prostej zewnętrznej anteny VHF
Antena VHF, wykonana z kabla koncentrycznego z usuniętym zewnętrznym oplotem, działa niezawodnie. Kabel zakończony jest złączem RF podobnym do złącza „własnej” anteny (rys. 3). Długość kabla koncentrycznego użytego do wykonania anteny wynosi 48 cm Taka antena może być używana w połączeniu z przenośną stacją radiową w celu zastąpienia uszkodzonej lub zagubionej standardowej anteny.
Rysunek 3. Prosta, domowej roboty antena VHF
Do szybkiej produkcji zdalnej anteny VHF można użyć kabla koncentrycznego połączeniowego o długości 2-3 metrów, który jest zakończony złączami odpowiadającymi gniazdu antenowemu radiostacji i anteny. Antenę można podłączyć do takiego kawałka kabla za pomocą trójnika wysokiej częstotliwości (rys. 4). W tym przypadku z jednego końca trójnika dołączona jest antena „elastyczna”, a z drugiego końca trójnika nawijane są przeciwwagi o długości 50 cm lub inny rodzaj radiotechnicznego „uziemienia” dla anteny VHF. złącze.
Rysunek 4. Prosta zdalna antena VHF
Domowe anteny przenośna stacja radiowa
Jeśli standardowa antena przenośnej stacji radiowej zostanie zgubiona lub uszkodzona, możesz zrobić domową skręconą antenę VHF. W tym celu stosuje się podstawę - polietylenową izolację kabla koncentrycznego o średnicy 7-12 mm i długości 10-15 cm, na której początkowo nawija się 50 cm drutu miedzianego o średnicy 1-1,5 mm. Aby dostroić skręconą antenę, bardzo wygodnie jest użyć miernika odpowiedzi częstotliwościowej, ale można również użyć zwykłego miernika SWR. Początkowo określana jest częstotliwość rezonansowa zmontowanej anteny, następnie odgryzając część zwojów, przesuwając, popychając zwoje anteny, dostrajamy skręconą antenę do rezonansu na 145 MHz.
Ta procedura nie jest bardzo skomplikowana, a ustawiając 2-3 skręcone anteny, radioamator może dostroić nowe skręcone anteny w ciągu zaledwie 5-10 minut, oczywiście za pomocą powyższych urządzeń. Po dostrojeniu anteny konieczne jest mocowanie zwojów albo taśmą elektryczną, albo kambrem nasączonym acetonem, albo rurką termokurczliwą. Po ustaleniu zwojów należy ponownie sprawdzić częstotliwość anteny i, jeśli to konieczne, wyregulować ją za pomocą górnych zwojów.
Należy zauważyć, że w „zastrzeżonych” skróconych skręconych antenach do mocowania przewodu antenowego stosuje się rurki termokurczliwe.
Antena polowa półfalowa
Do efektywna praca Anteny ćwierćfalowe, muszą być stosowane wielokrotne przeciwwagi ćwierćfalowe. To komplikuje konstrukcję anteny ćwierćfalowej, która musi być umieszczona w przestrzeni względem transceivera VHF. W takim przypadku można zastosować antenę VHF o długości elektrycznej L/2, która do działania nie wymaga przeciwwag, a jej charakterystyka promieniowania jest dociśnięta do podłoża i łatwość montażu. W przypadku anteny o długości elektrycznej L/2 występuje problem dopasowania jej wysokiej impedancji wejściowej do niskiej impedancji falowej kabla koncentrycznego. Antena o długości L/2 i średnicy 1 mm będzie miała impedancję wejściową na paśmie 145 MHz około 1000 omów. Dopasowanie do optymalnego w tym przypadku rezonatora ćwierćfalowego nie zawsze jest wygodne w praktyce, ponieważ wymaga wybrania punktów do podłączenia kabla koncentrycznego do rezonatora dla jego wydajnej pracy i dokładnego dostrojenia wtyku anteny do rezonansu . Stosunkowo duże są również wymiary rezonatora dla pasma 145 MHz. Czynniki destabilizujące na antenie, gdy jest ona zestawiona z rezonatorem, będą się szczególnie silnie objawiać.
Jednak przy niskich mocach dostarczanych do anteny całkiem zadowalające dopasowanie można uzyskać za pomocą pętli P, podobnie jak opisano w literaturze. Schemat anteny półfalowej i jej urządzenia dopasowującego pokazano na ryc. 5. Długość szpilki anteny jest dobierana tak, aby była nieco krótsza lub dłuższa niż długość L/2. Jest to konieczne, ponieważ nawet przy niewielkiej różnicy długości elektrycznej anteny od L/2 rezystancja czynna anteny zauważalnie spada, a jej część bierna na początkowym etapie nieznacznie wzrasta. Dzięki temu możliwe jest dopasowanie tak skróconej anteny z pętlą P z większą wydajnością niż dopasowanie anteny o długości dokładnie L/2. Zaleca się użycie anteny nieco dłuższej niż L/2.
Rysunek 5. Dopasowanie anteny VHF za pomocą pętli P
W dopasowanym urządzeniu zastosowano kondensatory strojenia powietrza typu KPVM-1. Cewka L1 zawiera 5 zwojów drutu posrebrzanego o średnicy 1 mm, nawiniętego na trzpień o średnicy 6 mm i skoku 2 mm.
Strojenie anteny nie jest trudne. Włączając miernik SWR w tor kabla antenowego i jednocześnie mierząc poziom natężenia pola wytwarzanego przez antenę, zmieniając pojemność zmiennych kondensatorów C1 i C2, ściskając i rozciągając zwoje cewki L1 osiągane są minimalne odczyty miernika SWR i odpowiednio maksymalne odczyty miernika natężenia pola. Jeśli te dwa maksima się nie zgadzają, należy nieznacznie zmienić długość anteny i ponownie ją dostroić.
Dopasowane urządzenie zostało umieszczone w obudowie lutowanej z folii z włókna szklanego o wymiarach 50*30*20 mm. Podczas pracy ze stacjonarnego miejsca pracy radioamatora antenę można umieścić w otworze okiennym. Podczas pracy w terenie antenę można zawiesić u góry na drzewie za pomocą żyłki wędkarskiej, jak pokazano na ryc. 6. Do zasilania anteny można użyć kabla koncentrycznego 50 omów. Użycie 75-omowego kabla koncentrycznego nieznacznie zwiększy wydajność urządzenia dopasowującego antenę, ale jednocześnie będzie wymagało dostrojenia stopnia wyjściowego radia do pracy z 75-omowym obciążeniem.
Rysunek 6. Montaż anteny do pracy w terenie
Anteny okienne foliowe
W oparciu o folię samoprzylepną stosowaną w systemach antywłamaniowych można budować bardzo proste konstrukcje anten okiennych VHF. Taką folię można kupić już z podkładem samoprzylepnym. Następnie, po uwolnieniu jednej strony folii z warstwy ochronnej, wystarczy docisnąć ją do szyby i folia błyskawicznie skleja się bezpiecznie. Folię bez podkładu klejącego można przykleić do szkła za pomocą lakieru lub kleju typu Moment. Ale do tego musisz mieć pewne umiejętności. Folię można nawet przymocować do okna taśmą samoprzylepną.
Przy odpowiednim przeszkoleniu całkiem możliwe jest wykonanie wysokiej jakości połączenia lutowanego rdzenia centralnego i oplotu kabla koncentrycznego z folią aluminiową. Z własnego doświadczenia wynika, że każdy rodzaj takiej folii wymaga własnego topnika do lutowania. Niektóre rodzaje folii dobrze się lutują nawet przy użyciu samej kalafonii, niektóre można lutować tłuszczem lutowniczym, a inne rodzaje folii wymagają użycia topników aktywnych. Strumień należy przetestować na konkretnym rodzaju folii użytej do wykonania anteny z dużym wyprzedzeniem przed instalacją.
Dobre wyniki uzyskuje się stosując podłoże z folii z włókna szklanego do lutowania i mocowania folii, jak pokazano na rys. 7. Kawałek folii z włókna szklanego przykleja się do szkła klejem Moment, folia antenowa jest przylutowana do krawędzi folii, żyły kabla koncentrycznego są przylutowane do folii miedzianej z włókna szklanego w niewielkiej odległości od folii . Po lutowaniu połączenie należy zabezpieczyć lakierem lub klejem odpornym na wilgoć. W przeciwnym razie możliwa jest korozja tego połączenia.
Rysunek 7 Podłączanie folii antenowej do kabla koncentrycznego
Przeanalizujmy praktyczne projekty anten okiennych zbudowanych na bazie folii.
Pionowa antena dipolowa z okienkiem
Schemat anteny foliowej VHF z pionowym okienkiem dipolowym pokazano na ryc. osiem.
Rysunek 8. Okienkowa pionowa dipolowa antena VHF
Sworzeń ćwierćfalowy i przeciwwaga są ustawione pod kątem 135 stopni, aby zbliżyć impedancję wejściową systemu antenowego do 50 omów. Umożliwia to wykorzystanie kabla koncentrycznego o impedancji falowej 50 omów do zasilania anteny oraz wykorzystanie anteny w połączeniu z przenośnymi radiostacjami, których stopień wyjściowy ma taką impedancję wejściową. Kabel koncentryczny powinien przebiegać prostopadle do anteny na szybie tak długo, jak to możliwe.
Antena z pętlą foliową
Bardziej wydajna niż antena pionowa dipolowa, antena pętlowa VHF, pokazana na ryc. 9. Przy zasilaniu anteny z boku maksimum promieniowanej polaryzacji znajduje się w płaszczyźnie pionowej, przy zasilaniu anteny w dolnym rogu maksimum promieniowanej polaryzacji znajduje się w płaszczyźnie poziomej. Ale w dowolnym położeniu punktów zasilania antena emituje falę radiową o połączonej polaryzacji, zarówno pionowej, jak i poziomej. Ta okoliczność jest bardzo korzystna dla komunikacji z przenośnymi i mobilnymi stacjami radiowymi, których położenie anten będzie się zmieniać podczas ruchu.
Rysunek 9. Ramowa antena VHF
Impedancja wejściowa anteny okiennej wynosi 110 omów. Aby dopasować tę rezystancję do kabla koncentrycznego o impedancji charakterystycznej 50 omów, stosuje się przekrój ćwierćfalowy kabla koncentrycznego o impedancji charakterystycznej 75 omów. Kabel powinien biec prostopadle do osi anteny tak długo, jak to możliwe. Antena pętlowa ma około 2 dB większy zysk niż antena dipolowa.
Przy wykonywaniu anten z folii okiennej o szerokości 6-20 mm nie wymagają strojenia i działają w zakresie częstotliwości znacznie szerszym niż amatorskie pasmo 145 MHz. Jeżeli uzyskana częstotliwość rezonansowa anten okazała się niższa od wymaganej, wówczas dipol można wyregulować odcinając folię symetrycznie od jej końców. Antena pętlowa może być regulowana za pomocą zworki wykonanej z tej samej folii, z której wykonano antenę. Folia zamyka arkusz anteny w rogu naprzeciw punktów podawania. Po skonfigurowaniu styk między zworką a anteną można wykonać albo przez lutowanie, albo za pomocą taśmy samoprzylepnej. Taka taśma klejąca powinna wystarczająco mocno dociskać zworkę do wstęgi anteny, aby zapewnić jej niezawodny kontakt elektryczny.
Anteny foliowe mogą dostarczać znaczne poziomy mocy, do 100 lub więcej watów.
Zewnętrzna antena pionowa
Podczas umieszczania anteny na zewnątrz zawsze pojawia się pytanie o ochronę otworu kabla koncentrycznego przed wpływami atmosferycznymi za pomocą wysokiej jakości izolatora podtrzymującego antenę, odpornego na wilgoć drutu do anten itp. Problemy te można rozwiązać, wykonując zabezpieczoną zewnętrzną antenę VHF. Konstrukcję takiej anteny pokazano na ryc. dziesięć.
Rysunek 10. Chroniona zewnętrzna antena VHF
W środku plastikowej rury wodnej o długości 1 metra wykonany jest otwór, do którego może szczelnie wejść kabel koncentryczny. Następnie kabel jest tam wkręcany, wystaje z rury, odsłonięty w odległości 48 cm, ekran kabla jest skręcany i lutowany na długości 48 cm, kabel z anteną jest wprowadzany z powrotem do rury. Na górze i na dole rury umieszczane są standardowe korki. Zabezpieczenie przed wilgocią otworu, w który wchodzi kabel koncentryczny, nie jest trudne. Można to zrobić za pomocą samochodowego uszczelniacza silikonowego lub szybkoutwardzalnej samochodowej żywicy epoksydowej. W efekcie otrzymujemy piękną, odporną na wilgoć antenę, która może pracować przez wiele lat pod wpływem wpływów atmosferycznych.
Do zamocowania wibratora i przeciwwagi anteny w środku można użyć 1-2 podkładek kartonowych lub plastikowych ciasno nałożonych na wibratory antenowe. Rurę z anteną można zamontować na ramie okiennej, na niemetalowym maszcie lub umieścić w innym dogodnym miejscu.
Prosta współosiowa antena współliniowa
Z kabla koncentrycznego można wykonać prostą współliniową antenę koncentryczną VHF. Do ochrony tej anteny przed warunkami atmosferycznymi można użyć kawałka fajki wodnej, jak opisano w poprzednim akapicie. Konstrukcję współliniowej anteny koncentrycznej VHF pokazano na ryc. jedenaście.
Rysunek 11. Prosta współliniowa antena VHF
Antena zapewnia teoretyczny zysk o co najmniej 3 dB większy niż pionowa ćwierć fali. Do swojej pracy nie potrzebuje przeciwwag (chociaż ich obecność poprawia wydajność anteny) i zapewnia charakterystykę promieniowania dociśniętą do horyzontu. Opis takiej anteny wielokrotnie pojawiał się na łamach krajowej i zagranicznej literatury amatorskiej, ale najbardziej udany opis został przedstawiony w literaturze.
Wymiary anteny na rys. 11 są podane w centymetrach dla kabla koncentrycznego o współczynniku prędkości 0,66. Większość kabli koncentrycznych z izolacją PE ma ten współczynnik skracania. Wymiary pasującej pętli pokazano na ryc. 12. Bez tej pętli SWR systemu antenowego może przekraczać 1,7. Jeśli antena okazała się dostrojona poniżej pasma 145 MHz, należy nieco skrócić górną część, jeśli jest wyższa, to ją wydłużyć. Oczywiście, optymalne ustawienie możliwe przez proporcjonalne skrócenie-wydłużenie wszystkich części anteny, ale jest to trudne do zrobienia w warunkach radioamatorskich.
Rysunek 12. Wymiary pętli dopasowującej
Pomimo dużego rozmiaru plastikowej rury wymaganej do ochrony tej anteny przed wpływami atmosferycznymi, zastosowanie anteny współliniowej tej konstrukcji jest całkiem rozsądne. Antenę można odsunąć od budynku za pomocą listew drewnianych, jak pokazano na ryc. 13. Antena może wytrzymać dostarczaną do niej znaczną moc do 100 lub więcej watów i może być używana w połączeniu zarówno ze stacjonarnymi, jak i przenośnymi radiotelefonami VHF. Zastosowanie takiej anteny w połączeniu z przenośnymi radiotelefonami małej mocy da największy efekt.
Rysunek 13. Instalacja anteny współliniowej
Prosta antena współliniowa
Antena ta została zmontowana przeze mnie podobnie do konstrukcji anteny samochodowej stosowanej w radiotelefonie komórkowym. Aby przekonwertować go na pasmo amatorskie 145 MHz, proporcjonalnie zmieniłem wszystkie wymiary anteny „telefonicznej”. W rezultacie uzyskano antenę, której obwód pokazano na ryc. 14. Antena zapewnia charakterystykę kierunkowości prawie horyzontalną i teoretyczny zysk co najmniej 2 dB na prostej ćwierćfalowej szpilce. Antena była zasilana kablem koncentrycznym o impedancji charakterystycznej 50 omów.
Rysunek 14. Prosta antena współliniowa
Praktyczną konstrukcję anteny pokazano na ryc. 15. Antena została wykonana z całego kawałka drutu miedzianego o średnicy 1mm. Cewka L1 zawierała 1 metr tego drutu, nawinięty na trzpień o średnicy 18 mm, odległość między zwojami wynosiła 3 mm. Gdy projekt jest wykonany dokładnie w rozmiarze, antena praktycznie nie wymaga regulacji. Może być konieczne lekkie wyregulowanie anteny poprzez ściskanie i rozciąganie zwojów cewki w celu uzyskania minimalnego SWR. Antena została umieszczona w plastikowej rurze wodnej. Wewnątrz rury przewód antenowy został przymocowany kawałkami pianki. Na dolnym końcu rury zainstalowano cztery przeciwwagi ćwierćfalowe. Były gwintowane i za pomocą nakrętek zostały przymocowane do plastikowej rury. Przeciwwagi mogą mieć średnicę 2-4 mm, w zależności od możliwości nacinania na nich gwintów. Do ich produkcji można użyć drutu miedzianego, mosiężnego lub brązowego.
Rysunek 15. Budowa prostej anteny współliniowej
Antenę można zamontować na drewnianych szynach na balkonie (jak pokazano na rys. 13). Ta antena może wytrzymać znaczne poziomy dostarczanej do niej mocy.
Antena ta może być uważana za skróconą antenę HF z centralną cewką przedłużającą. Rzeczywiście, rezonans anteny w paśmie HF, mierzony za pomocą miernika rezystancji mostka, okazał się leżeć w zakresie częstotliwości 27,5 MHz. Oczywiście, zmieniając średnicę cewki i jej długość, ale jednocześnie zachowując długość jej drutu nawojowego, można zapewnić pracę anteny zarówno w paśmie VHF 145 MHz, jak i w jednym z pasm HF - 12 lub 10 metrów. Aby pracować na pasmach HF, do anteny muszą być podłączone cztery przeciwwagi L/4 dla wybranego pasma HF. To podwójne zastosowanie anteny sprawi, że będzie jeszcze bardziej wszechstronna.
Eksperymentalna antena 5/8 fali
Eksperymentując z radiotelefonami 145 MHz, często konieczne jest podłączenie testowanej anteny do jej stopnia wyjściowego, aby sprawdzić działanie toru odbiorczego radia lub dostroić stopień wyjściowy nadajnika. Do tych celów od dawna używam prostej anteny VHF 5/8 fali, której opis został podany w literaturze.
Antena ta składa się z odcinka drutu miedzianego o średnicy 3 mm, który jest połączony jednym końcem z cewką przedłużającą, a drugim końcem z sekcją strojenia. Na końcu drutu połączonego z cewką nacina się nić, a na drugim końcu lutowany jest odcinek strojenia wykonany z drutu miedzianego o średnicy 1 mm. Antena jest dopasowana do kabla koncentrycznego o impedancji falowej 50 lub 75 omów poprzez podłączenie do różnych zwojów cewki i może wystąpić niewielkie skrócenie odcinka strojenia. Obwód anteny pokazano na ryc. 16. Konstrukcję anteny pokazano na ryc. 17.
Rysunek 16. Schemat prostej anteny VHF 5/8 fali
Rysunek 17. Budowa prostej anteny VHF 5/8 fali
Cewka wykonana jest na walec z pleksiglasu o średnicy 19 mm i długości 95 mm. Na końcach cylindra wykonany jest gwint, w który wkręcany jest z jednej strony wibrator antenowy, a z drugiej strony do kawałka folii z włókna szklanego o wymiarach 20*30 cm, która służy jako „podłoże” " anteny. Z tyłu przyklejono do niego magnes ze starego głośnika, dzięki czemu antenę można przymocować do parapetu, do grzejnika, do innych żelaznych przedmiotów.
Cewka zawiera 10,5 zwojów drutu o średnicy 1 mm. Drut cewki jest równomiernie rozłożony na ramie. Kran do kabla koncentrycznego jest wykonany z czwartego zwoju od uziemionego końca. Wibrator antenowy wkręca się w cewkę, pod nią wkłada się płytkę stykową, do której przylutowany jest „gorący” koniec cewki przedłużającej. Dolny koniec cewki jest przylutowany do folii uziemiającej anteny. Antena zapewnia SWR w kablu nie gorszy niż 1:1,3. Antena jest strojona poprzez skrócenie jej górnej części za pomocą przecinaków do drutu, które początkowo są nieco dłuższe niż to konieczne.
Przeprowadziłem eksperymenty, aby zainstalować tę antenę na szybie okiennej. W tym przypadku na środku okna przyklejono wibrator z folii aluminiowej, pierwotnie o długości 125 centymetrów. Cewka przedłużająca została użyta w ten sam sposób i została zainstalowana na ramie okna. Przeciwwagi zostały wykonane z folii. Końce anteny i przeciwwagi były lekko wygięte, aby pasowały do szyby okiennej. Widok okna anteny VHF 5/8 fali pokazano na ryc. 18. Antenę łatwo dostroić do rezonansu poprzez stopniowe skracanie folii wibratora za pomocą ostrza i stopniowe przestawianie zwojów cewki na minimalny SWR. Antena okienna nie psuje wnętrza pomieszczenia i może służyć jako antena stała do pracy w paśmie 145 MHz z domu lub biura.
Rysunek 18. Okno 5/8 - fala anteny VHF
Wydajna przenośna antena radiowa
W przypadku, gdy komunikacja za pomocą standardowej gumki nie jest możliwa, można zastosować antenę półfalową. Nie wymaga do swojej pracy „uziemienia”, a przy pracy na duże odległości daje wzmocnienie w porównaniu ze standardowym „pasmem elastycznym” do 10 dB. To całkiem realne liczby, biorąc pod uwagę, że fizyczna długość anteny półfalowej jest prawie 10 razy większa niż „gumy”.
Antena półfalowa jest zasilana napięciem i ma wysoką impedancję wejściową, która może osiągnąć 1000 omów. Dlatego antena ta wymaga odpowiedniego urządzenia, gdy jest używana w połączeniu z radiem z wyjściem 50 omów. Jeden z wariantów urządzenia dopasowującego opartego na P-loop został już opisany w tym rozdziale. Dlatego dla odmiany dla tej anteny rozważymy użycie innego pasującego urządzenia wykonanego w obwodzie równoległym. Pod względem wydajności te pasujące urządzenia są w przybliżeniu równe. Schemat półfalowej anteny VHF wraz z urządzeniem dopasowującym w obwodzie równoległym pokazano na ryc. 19.
Rysunek 19. Półfalowa antena VHF z dopasowanym urządzeniem
Cewka obwodu zawiera 5 zwojów posrebrzanego drutu miedzianego o średnicy 0,8 mm nawiniętego na trzpień o średnicy 7 mm na długości 8 mm. Ustawienie urządzenia dopasowującego polega na ustawieniu obwodu L1C1 w rezonans za pomocą zmiennego kondensatora C1, połączenie układu z wyjściem nadajnika jest regulowane za pomocą zmiennego kondensatora C2. Początkowo kondensator jest podłączony w trzecim obrocie cewki od jej uziemionego końca. Kondensatory zmienne C1 i C2 muszą mieć dielektryk powietrzny.
W przypadku wibratora antenowego wskazane jest użycie anteny teleskopowej. Umożliwi to przenoszenie anteny półfalowej w kompaktowym stanie złożonym. Ułatwia również ustawienie anteny z prawdziwym transceiverem. Przy wstępnym strojeniu anteny jej długość wynosi 100 cm, podczas strojenia długość tę można nieznacznie dostosować zgodnie z lepsza praca anteny. Wskazane jest wykonanie odpowiednich oznaczeń na antenie, aby później, ze złożonej pozycji, zamontować antenę od razu na długość rezonansową. Pudełko, w którym znajduje się pasujące urządzenie musi być wykonane z tworzywa sztucznego, w celu zmniejszenia pojemności cewki do „gruntu” może być wykonane z folii z włókna szklanego. Zależy to od rzeczywistych warunków pracy anteny.
Antena jest strojona za pomocą wskaźnika natężenia pola. Przy pomocy miernika SWR strojenie anteny jest wskazane tylko wtedy, gdy nie działa ona na korpusie radiostacji, ale przy użyciu przedłużacza kabla koncentrycznego razem z nim.
Przy podwójnym działaniu anteny na korpusie radiostacji i przy użyciu przedłużacza kabla koncentrycznego, na bolcu anteny wykonywane są dwa oznaczenia, jeden odpowiadający maksymalnemu poziomowi natężenia pola, gdy antena pracuje na korpusie radiostacji, a drugie ryzyko odpowiada minimalnemu SWR, gdy jest używany razem z przedłużaczem antenowym kabla koncentrycznego. Zwykle te dwa znaki są nieco inne.
Pionowe anteny ciągłe z dopasowaniem gamma
Anteny pionowe wykonane z jednego wibratora są odporne na wiatr, łatwe w montażu i zajmują niewiele miejsca. Do ich realizacji można użyć rurek miedzianych, aluminiowego przewodu zasilającego o średnicy 6-20 mm. Anteny te można łatwo dopasować za pomocą kabla koncentrycznego o impedancji falowej 50 i 75 omów.
Bardzo prosta w realizacji i łatwa do dostrojenia jest nierozerwalna półfalowa antena VHF, której konstrukcję pokazano na ryc. 20. Aby zasilić go przez kabel koncentryczny, stosuje się dopasowanie gamma. Materiał, z którego wykonany jest wibrator antenowy oraz dopasowanie gamma muszą być takie same, np. miedź lub aluminium. Ze względu na wzajemną korozję elektrochemiczną wielu par materiałów niedopuszczalne jest stosowanie różnych metali do dopasowania anteny i gamma.
Rysunek 20. Ciągła półfalowa antena VHF
Jeśli do wykonania anteny używana jest nieosłonięta rura miedziana, zaleca się dostosowanie dopasowania gamma anteny za pomocą zworki zamykającej, jak pokazano na ryc. 21. W tym przypadku powierzchnia szpilki i przewodnika dopasowania gamma jest dokładnie czyszczona i za pomocą zacisku z drutu nieosłoniętego, jak pokazano na ryc. 21a osiągnąć minimalny SWR w koncentrycznym kablu zasilającym anteny. Następnie w tym momencie przewód dopasowujący gamma jest lekko spłaszczony, nawiercony i połączony śrubą z arkuszem anteny, jak pokazano na ryc. 21b. Możliwe jest również zastosowanie lutowania.
Rysunek 21. Ustawienie gamma - dopasowanie antena miedziana
Jeśli do anteny używany jest przewód aluminiowy z kabla zasilającego w izolacji z tworzywa sztucznego, zaleca się pozostawienie tej izolacji, aby zapobiec korozji przewodu aluminiowego przez kwaśne deszcze, co jest nieuniknione w środowisku miejskim. W takim przypadku dopasowanie gamma anteny jest regulowane za pomocą zmiennego kondensatora, jak pokazano na ryc. 22. Ten zmienny kondensator musi być starannie chroniony przed wilgocią. Jeśli nie jest możliwe osiągnięcie SWR w kablu poniżej 1,5, wówczas długość dopasowania gamma musi zostać zmniejszona, a regulacja powtórzona.
Rysunek 22. Regulacja anteny aluminiowo-miedzianej z dopasowaniem gamma
Przy wystarczającej przestrzeni i wystarczającej ilości materiałów można zainstalować ciągłą pionową antenę VHF. Antena falowa działa wydajniej niż antena półfalowa pokazana na ryc. 20. Antena falowa zapewnia charakterystykę promieniowania bardziej dociśniętą do horyzontu niż antena półfalowa. Możesz dopasować antenę falową za pomocą metod pokazanych na ryc. 21 i 22. Konstrukcję anteny falowej pokazano na ryc. 23.
Rysunek 23. Antena VHF z ciągłą falą pionową
Przy wytwarzaniu tych anten pożądane jest, aby koncentryczny kabel zasilający był co najmniej 2 metry prostopadle do anteny. Zastosowanie urządzenia wyważającego w połączeniu z anteną ciągłą zwiększy efektywność jego działania. Podczas korzystania z urządzenia równoważącego konieczne jest użycie symetrycznego dopasowania gamma. Podłączenie urządzenia wyważającego pokazano na ryc. 24.
Rysunek 24. Podłączanie baluna do anteny ciągłej
Każde inne znane urządzenie równoważące może być również używane jako urządzenie równoważące antenę. W przypadku umieszczania anteny w pobliżu obiektów przewodzących może być konieczne nieznaczne zmniejszenie długości anteny ze względu na wpływ tych obiektów na nią.
Okrągła antena VHF
Jeśli umieszczenie w przestrzeni anteny pionowe pokazano na ryc. 20 i ryc. 23 w ich tradycyjnej pionowej pozycji jest trudne, można je ustawić, składając arkusz anteny w okrąg. Położenie anteny półfalowej pokazane na ryc. 20 w wersji „okrągłej” pokazano na ryc. 25, a antena falowa pokazana na ryc. 23 na ryc. 26. W tej pozycji antena zapewnia połączoną polaryzację pionową i poziomą, co jest korzystne dla komunikacji z mobilnymi i przenośnymi stacjami radiowymi. Chociaż teoretycznie poziom polaryzacji pionowej będzie wyższy przy zasilaniu bocznym anten okrągłych VHF, to w praktyce różnica ta nie jest bardzo zauważalna, a zasilanie boczne anteny komplikuje jej instalację. Posuw boczny anteny okrągłej pokazano na ryc. 27.
Rysunek 25. Ciągła okrągła pionowa półfalowa antena VHF
Rysunek 26. Antena VHF z ciągłą okrągłą falą pionową
Rysunek 27. Zasilanie boczne okrągłych anten VHF
Okrągła antena VHF może być umieszczona wewnątrz np. między ramami okiennymi lub na zewnątrz, na balkonie lub dachu. Ustawiając antenę okrągłą w płaszczyźnie poziomej otrzymujemy kołową charakterystykę promieniowania w płaszczyźnie poziomej oraz pracę anteny z polaryzacją poziomą. Może to być konieczne w niektórych przypadkach podczas prowadzenia amatorskiej komunikacji radiowej.
Przenośna stacja pasywna „wzmacniacz”
Podczas testowania radiotelefonów przenośnych lub pracy z nimi czasami wciąż brakuje „nieznacznej” mocy do niezawodna komunikacja. Zrobiłem pasywny „wzmacniacz” do przenośnych stacji VHF. Pasywny „wzmacniacz” może dodać do 2-3 dB do sygnału stacji radiowej na antenie. To często wystarcza, aby bezpiecznie otworzyć blokadę szumów stacji korespondenta i zapewnić niezawodne działanie. Konstrukcję pasywnego „wzmacniacza” pokazano na ryc. 28.
Rysunek 28. Pasywny „wzmacniacz”
Pasywny „wzmacniacz” to dość duża puszka po kawie z puszki (im większa tym lepiej). Złącze podobne do złącza antenowego stacji radiowej jest włożone w spód puszki, a złącze do podłączenia do gniazda antenowego jest przylutowane do wieczka puszki. Do brzegu przylutowane są 4 przeciwwagi o długości 48 cm.Podczas pracy ze stacją radiową ten „wzmacniacz” jest włączany między standardową anteną a stacją radiową. Ze względu na wydajniejszą „masę” i w miejscu odbioru następuje wzrost siły emitowanego sygnału. Z tym „wzmacniaczem” mogą być używane inne anteny, na przykład wtyk L/4 wykonany z drutu miedzianego, po prostu włożony do gniazda antenowego.
Szerokopasmowa antena pomiarowa
Wiele importowanych radiostacji przenośnych zapewnia odbiór nie tylko w paśmie amatorskim 145 MHz, ale także w pasmach pomiarowych 130-150 MHz lub 140-160 MHz. W takim przypadku, dla pomyślnego odbioru w pasmach pomiarowych, na których skręcona antena dostrojona do 145 MHz nie działa skutecznie, można użyć szerokopasmowej anteny VHF. Obwód anteny pokazano na ryc. 29, a wymiary dla różnych zakresów pracy podano w tabeli. jeden.
Rysunek 29. Wibrator szerokopasmowy VHF
Zakres, MHz | 130-150 | 140-160 |
Rozmiar A, cm | 26 | 24 |
Rozmiar B, cm | 54 | 47 |
Tabela 1. Wymiary szerokopasmowej anteny VHF
Do pracy z anteną można użyć kabla koncentrycznego o impedancji charakterystycznej 50 omów. Arkusz anteny może być wykonany z folii i przyklejony do okna. Tkaninę antenową można wykonać z blachy aluminiowej lub nadrukowując ją na kawałku powleczonego folią włókna szklanego o odpowiednich rozmiarach. Antena ta może odbierać i nadawać w określonych zakresach częstotliwości z wysoką wydajnością.
Antena zygzakowata
W niektórych serwisach radia VHF komunikacja na odległość stosowane są szyki antenowe składające się z anten zygzakowatych. Radioamatorzy mogą również spróbować wykorzystać elementy takiego systemu antenowego do swojej pracy. Widok elementarnej anteny zygzakowatej zawartej w konstrukcji złożonej anteny VHF pokazano na ryc. trzydzieści.
Rysunek 30. Elementarna antena zygzakowata
Elementarna antena Zigzag składa się z półfalowej anteny dipolowej, która zasila wibratory półfalowe. Prawdziwe anteny wykorzystują do pięciu takich wibratorów półfalowych. Taka antena ma wąską charakterystykę promieniowania dociśniętą do horyzontu. Rodzaj polaryzacji emitowanej przez antenę jest łączony - pionowa i pozioma. Do działania anteny pożądane jest użycie urządzenia równoważącego.
W antenach stosowanych w biurowych stacjach komunikacyjnych reflektor wykonany z metalowej siatki jest zwykle umieszczany za elementarnymi antenami zygzakowatymi. Odbłyśnik zapewnia jednokierunkową kierunkowość anteny. W zależności od ilości wibratorów zawartych w antenie oraz ilości anten zygzakowatych w zestawie można uzyskać wymagany zysk anteny.
Radioamatorzy praktycznie nie używają takich anten, chociaż są one łatwe do wykonania dla amatorskich pasm VHF 145 i 430 MHz. Do produkcji wstęgi anteny można użyć drutu aluminiowego o średnicy 4-12 mm z kabla zasilającego. W literaturze krajowej w literaturze podano opis takiej anteny, na której tkaninie zastosowano sztywny kabel koncentryczny.
Antena Kharchenko w zakresie 145 MHz
Antena Kharchenko jest szeroko stosowana w Rosji do odbioru telewizji i usługowej komunikacji radiowej. Ale radioamatorzy używają go do działania w paśmie 145 MHz. Ta antena jest jedną z niewielu, która działa bardzo wydajnie i nie wymaga strojenia. Schemat anteny Kharchenko pokazano na ryc. 31.
Rysunek 31. Antena Kharchenko
Do obsługi anteny można użyć kabla koncentrycznego 50 i 75 omów. Antena jest szerokopasmowa, pracuje w paśmie częstotliwości co najmniej 10 MHz w paśmie 145 MHz. Aby stworzyć jednokierunkową charakterystykę promieniowania, za anteną stosuje się metalową siatkę, znajdującą się w odległości (0,17-0,22) L.
Antena Kharchenko zapewnia szerokość wiązki w płaszczyźnie pionowej i poziomej bliską 60 stopni. W celu dalszego zawężenia charakterystyki promieniowania zastosowano elementy pasywne w postaci wibratorów o długości 0,45L, umieszczone w odległości 0,2L od przekątnej kwadratu ramy. Aby stworzyć wąską charakterystykę promieniowania i zwiększyć wzmocnienie systemu antenowego, stosuje się kilka połączonych anten.
Anteny kierunkowe pętlowe 145 MHz
Anteny pętlowe to jedne z najpopularniejszych anten kierunkowych do pracy 145 MHz. Najbardziej rozpowszechnione w paśmie 145 MHz są dwuelementowe anteny pętlowe. W takim przypadku uzyskuje się optymalny stosunek ceny do jakości. Schemat dwuelementowej anteny pętlowej oraz wymiary obwodu odbłyśnika i elementu czynnego przedstawiono na rys.1. 32.
Rysunek 32. Antena pętlowa VHF
Elementy antenowe mogą być wykonane nie tylko w formie kwadratu, ale także koła, delty. Aby zwiększyć promieniowanie elementu pionowego, antenę można zasilać z boku. Impedancja wejściowa anteny dwuelementowej jest zbliżona do 60 omów, a do pracy z nią nadają się zarówno kable koncentryczne 50 omów, jak i 75 omów. Zysk dwuelementowej anteny pętlowej VHF wynosi co najmniej 5 dB (powyżej dipola), a stosunek promieniowania w kierunku do przodu i do tyłu może osiągnąć 20 dB. Podczas pracy z tą anteną przydatne jest użycie urządzenia równoważącego.
Okrągła spolaryzowana antena pętlowa
W literaturze zaproponowano ciekawy projekt anteny pętlowej o polaryzacji kołowej. Do komunikacji przez satelity wykorzystywane są anteny o polaryzacji kołowej. Podwójna antena pętlowa z przesunięciem fazowym 90 stopni pozwala na syntezę fali radiowej o polaryzacji kołowej. Obwód zasilania anteny pętlowej pokazano na ryc. 33. Projektując antenę należy wziąć pod uwagę, że długość L może być dowolna, a długość L/4 musi odpowiadać długości fali w kablu.
Rysunek 33. Antena pętlowa z polaryzacją kołową
Aby zwiększyć wzmocnienie, antena ta może być używana w połączeniu z reflektorem pętli i reżyserem. Rama musi być zasilana tylko przez urządzenie wyważające. Najprostsze urządzenie wyważające pokazano na ryc. 34.
Rysunek 34. Najprostsze urządzenie wyważające
Anteny przemysłowe 145 MHz
Obecnie w sprzedaży można znaleźć duży wybór markowych anten na pasmo 145 MHz. Jeśli masz pieniądze, oczywiście możesz kupić dowolną z tych anten. Należy zauważyć, że pożądane jest zakupienie jednoczęściowych anten już dostrojonych do pasma 145 MHz. Antena musi mieć powłokę ochronną, która zabezpieczy ją przed korozją przez kwaśne deszcze, które mogą spaść w nowoczesnym mieście. Anteny teleskopowe są zawodne w środowisku miejskim i mogą z czasem ulec awarii.
Podczas montażu anten należy ściśle przestrzegać wszystkich instrukcji zawartych w instrukcji montażu i nie oszczędzać smaru silikonowego do uszczelniania złączy, połączeń teleskopowych i połączeń śrubowych w dopasowanych urządzeniach.
Literatura
- I. Grigorow (RK3ZK). Pasujące urządzenia Pasmo 144 MHz//Radio amatorskie. HF i VHF.-1997.-Nr 12.-P.29.
- Barry Butelka. (W9YCW) Dopasowanie spinki do włosów Collinear – Coaxial Arrau//QST.-1984.-October.-P.39.
- Doug DeMaw (W1FB) Zbuduj własną antenę 5/8-falową na 146 MHz//QST.-1979.-czerwiec-P.15-16.
- S. Bunina. Antena do komunikacji przez satelitę // Radio.- 1985.- nr 12.-S. 20.
- D.S.Robertson ,VK5RN „Quadraquad” – polaryzacja kołowa w łatwy sposób //QST.-kwiecień-1984.-strony16-18.
Zasięg i częstotliwości radiowe
W tym artykule pokrótce rozważymy, jakie częstotliwości są przeznaczone do komunikacji radiowej i jakie stacje radiowe oraz jaki zasięg należy wziąć pod uwagę przy wyborze sprzętu w konkretnym przypadku. Artykuł prezentowany jest w formie swobodnej, z wykorzystaniem uproszczeń w niektórych koncepcjach i szczegółach. Nie twierdzi, że jest encyklopedyczną dokładnością, ale daje ogólne pojęcie o częstotliwościach używanych w Rosji i używanym sprzęcie radiokomunikacyjnym.
Rozważać, Na jakich pasmach działają radia? i dlaczego w takim czy innym przypadku jest inaczej? zakresy częstotliwości radiowych.
Zasięg krótkofalowy - 1-30 MHz
radio HF Wykorzystywany jest głównie przez wojsko, Ministerstwo Sytuacji Nadzwyczajnych, Marynarkę Wojenną, organizacje leśne i ekologiczne do profesjonalnej komunikacji na duże odległości – od 150 do 8000 km.
Głównymi wadami pasma HF są niska odporność na zakłócenia i konieczność stosowania ogólnych anten o długości do kilkudziesięciu metrów. Plusy - absolutna autonomia, duży zasięg komunikacji i niski koszt w porównaniu z komunikacją satelitarną.
Główne używane urządzenia: Icom, IC-M802., Vertex VX-1700, VX-1400, VX-1200/1210., Kenwood TK-90, Cordon R-12, Q-Mac HF 90M, Barrett PRC-2090, PRC- 2091, Karat, Angara.
Ponadto w zakresie 1-30 MHz znajduje się 9 sekcji częstotliwości przeznaczonych do komunikacji z radioamatorami. Najczęściej używanym sprzętem radioamatorskim HF są nadajniki-odbiorniki Kenwood, Icom, Yaesu, Elecraft. Jeśli dla profesjonalnej stabilnej łączności radiowej zasięg jest zwykle ograniczony do 8000 km, to radioamatorzy często prowadzą transkontynentalne sesje radiowe ze swoimi kolegami znajdującymi się po drugiej stronie globu.
Obecnie rynek urządzeń radiowych wdrażanych programowo - SDR nabiera rozpędu. Radio oparte na oprogramowaniu zaczyna być szeroko stosowane w zastosowaniach radioamatorskich, wojskowych i komercyjnych. Do tej pory Harris i Alcatel Lucent zrealizowali już kilka udanych projektów wykorzystujących sprzęt oparty na technologii SDR i radio kognitywne (system radiowy, który może odbierać informacje o cechach własnej pracy i na podstawie tych danych dostosowywać swoje parametry pracy) . W przyszłości technologia SDR ma wszelkie szanse stać się nowym standardem na rynku telekomunikacyjnym.
Pasmo cywilne - 27MHz
Warunkowo nazywany „zakresem 27 MHz”. Zakres częstotliwości 25,6-30,1 MHz (oficjalnie dozwolona sekcja - 26,965-27,860 MHz). Inna nazwa to seria CB od angielskiego skrótu CB - Citizen Band.
Zasięg kierowców ciężarówek na krótkofalówkach jest to 15 kanał, o częstotliwości 27,135 MHz, w trybie modulacji amplitudy (AM). Kanał jest aktywnie wykorzystywany przez truckerów do komunikacji na autostradach. w dużych miastach, zasięg walkie-talkie cb 27 MHz, używany przez kierowców do wymiany informacji o ruchu drogowym. W różnych miastach wykorzystywane są różne kanały komunikacji miejskiej. Na przykład w Krasnojarsku jest to kanał 40 o częstotliwości 27,405 MHz, w Kemerowie jest to kanał 27 o częstotliwości 27,275 MHz. Na częstotliwościach miejskich kanałów automatycznych stosowana jest modulacja częstotliwości (FM).
Ponadto stacje radiowe z tego zakresu są wykorzystywane przez małe firmy taksówkarskie i przewoźnicy ładunków, zespoły szybkiego reagowania firm ochroniarskich i przedsiębiorstwa użyteczności publicznej. Pomimo przystępnej ceny sprzętu oraz faktu, że zgodnie z Dekretem Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 13 października 2011 r. nr 837, Radia 27 MHz nie podlegają rejestracji, należy wziąć pod uwagę fakt, że pasmo cywilne podlega dużym zakłóceniom atmosferycznym i przemysłowym oraz użytkowaniu krótkofalówkaPasmo CB do celów komercyjnych nie jest odpowiedni dla przedsiębiorstw, w których potrzebna jest wysokiej jakości komunikacja radiowa. Przenośne radia CB, ze względu na mały promień działania i stosunkowo duże gabaryty, nie otrzymały dużej dystrybucji i są wykorzystywane głównie w operacjach załadunku i rozładunku lub na parkingach dla samochodów ciężarowych.
Większość stacji radiowych CB dostępnych w Rosji jest prezentowana w naszym sklepie internetowym.
CB radio do kupienia które możesz w naszym sklepie internetowym są przedstawione w .
Niski-Zakres pasma - 33-57,5 MHz
Jest to dolna część pasma radiowego VHF.
Z powodu duży wpływ zakłócenia przemysłowe w miastach oraz zakłócenia z nadajników telewizyjnych, ten zakres jest wykorzystywany głównie na terenach wiejskich. Głównymi użytkownikami od czasów ZSRR są stacje pogotowia i przedsiębiorstwa rolnicze. Do tej pory większość światowych producentów zaprzestała produkcji stacji radiowych na te częstotliwości. Sprzęt dla gamy Low-Band oferowany jest w tej chwili przez rodzimych producentów - firmy Granit i Vebr. W magazynach wciąż można znaleźć stacje radiowe znanych marek: Motorola GP340, GM360., Vertex Standard VX-3000L. Alinco, Inc. pozostaje jedynym dostępnym zagranicznym producentem sprzętu w zakresie 33-57,5 MHz. Firma oferuje radio przenośne DJ-V17L oraz radia samochodowe (bazowe) DR-135LH i DR-M06R.
Zasięg powietrza - 118-137 MHz
Samoloty przeprowadzają wymianę radiową między sobą oraz ze służbami naziemnymi w tym zakresie częstotliwości. W przeciwieństwie do większości innych rodzajów komunikacji VHF, stosowana jest modulacja amplitudy. Popularny sprzęt do gamy lotniczej -
zdatny do noszenia radiotelefony lotnicze:
156,8375-174 MHz - mobilna i stacjonarna łączność naziemna.
Zgodnie z ustawą podstawową „O łączności” z dnia 7 lipca 2003 r. nr 126-FZ, w celu zorganizowania łączności radiowej w tym zakresie konieczne jest uzyskanie zezwolenia Federalnego Przedsiębiorstwa Jednostkowego „GRCHTs”. W przypadku konieczności uzyskania częstotliwości służymy doradztwem i wsparciem towarzyszącym w uzyskaniu pozwoleń.
Wysoka odporność na zakłócenia i dobra transmisja sygnału sprawiły, że pasmo 136-174 MHz jest najpopularniejszym wśród użytkowników i producentów sprzętu. Większość popularnych modeli radiotelefonów i anten VHF jest prezentowana w naszym sklepie. krótkofalówkiPasmo UKF w naszym sklepie prezentowane są w .
Zasięg rzeki - 300 MHz
Używany do komunikacji na wewnętrznej drogi wodne.
Częstotliwości robocze krótkofalówek mieszczą się w zakresie 300,0125-300,5125 MHz i 336,0125-336,5125 MHz.
Walkie Talkie River Range jest wyposażony w wstępnie zainstalowane kanały przeznaczone do komunikacji ze statkami i usługami nabrzeżnymi, w tym czy innym celu.
Częstotliwości radiowe kanału- ich liczbę i przeznaczenie określa „Instrukcja organizacji łączności radiowej statków w dorzeczu (regionie)”, zatwierdzona przez Służbę Floty Rzecznej Ministerstwa Transportu Federacja Rosyjska i skoordynowane z lokalnymi władzami Państwowego Nadzoru Radiokomunikacyjnego. Tak więc główne kanały to:
Kanał 2 (300,05 MHz) - do komunikacji między statkami;
Kanał 3 (300,1 MHz) - do komunikacji z kontrolerami bramek;
Kanał 4 (300,15 MHz) - do komunikacji z innymi służbami floty rzecznej;
Kanał 5 (300,2 MHz) - do wzywania statków, koordynowania kolejności rozbieżności i wyprzedzania podczas manewrowania i nadawania sygnałów o niebezpieczeństwie.
Kanały 25 i 43 (336,2 MHz i 300,125 MHz) są powszechnie używane do komunikacji między jachtami.
Wszystkie stacje radiowe zainstalowane na statkach, na śródlądowych drogach wodnych, muszą koniecznie posiadać Pozwolenie Rejestru Rzecznego Rosji (RRR) i Certyfikat Ministerstwa Komunikacji, niezależnie od ich własności i tego, czy te stacje radiowe są głównym czy dodatkowym wyposażeniem.
Zgodnie z przydziałem częstotliwości zatwierdzonym przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU), na całym świecie do komunikacji między statkami (rzeki i morza) wykorzystywane są częstotliwości z zakresu 156-162 MHz. Pasmo rzeczne 300 MHz jest używane tylko w Rosji, a wybór sprzętu oferowanego dla tego pasma jest niewielki. Popularne stacje radiowe rzeczne: Radioma-300, Vertex Standard VX-451/VX-454.
Zakres VHF - 400-470 MHz
W źródłach zagranicznych zakres ten określany jest jako UHF, którego nazwa pochodzi od wielkich liter Ultra High Frequency.
Właściwości dystrybucji częstotliwości UHF pozwalają polecić ten zakres do stosowania w gęstych obszarach miejskich, w górach. W warunkach leśnych stacje radiowe o częstotliwości 400 MHz są gorsze od stacji radiowych w zakresie 136-174 MHz.
W zakresie pasma częstotliwości są przeznaczone do użytku profesjonalnego, dla radioamatorów i do użytku nielicencjonowanego przez wszystkich.
Częstotliwości radiowe, którego działanie, zgodnie z ustawą podstawową „O komunikacji” z dnia 7 lipca 2003 nr 126-FZ, jest możliwe tylko w przypadku posiadania zezwoleń:
420-430 MHz - mobilna i stacjonarna łączność naziemna;
430-440 MHz - amatorskie pasmo radiowe;
440-470 MHz - mobilna i stacjonarna łączność naziemna.
W przypadku konieczności uzyskania wskaźników częstotliwości służymy doradztwem i wsparciem towarzyszącym w uzyskaniu pozwoleń.
Sekcje asortymentu, które zgodnie z dekretem rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 31 grudnia 2004 r. Nr 896 nie wymagają zezwoleń - dozwolony zasięg radiowy(częstotliwości nielicencjonowane):
433,075-434,775 MHz - zakres LPD ("urządzenie o małej mocy"). Standardowa siatka częstotliwości 69 nominałów, z krokiem 25 kHz;
W. Stasenko (RA3QEJ)
Radioamator 8/94
Radioamator 3/95
Dane techniczne radiostacji:
Zakres częstotliwości pracy, MHz - 144-146
Modulacja częstotliwości z dewiacją, KHz - 3
Czułość odbiornika, μV - 0,3
Moc wyjściowa nadajnika, W - 0,7
Napięcie zasilania, V - 12
Wymiary gabarytowe, mm 125x125x30 Waga, g - 400
Radiostacja przeznaczona jest do pracy w amatorskim zakresie częstotliwości 144 - 146 MHz z przesunięciem między częstotliwością nadawania a częstotliwością odbioru 600 kHz. Główną uwagę przy opracowywaniu tej radiostacji zwrócono na prostotę konstrukcji, brak skąpej podstawy elementów, małą pracochłonność podczas strojenia i dobrą powtarzalność. Radiostacja działa na kilku stałych częstotliwościach pasma amatorskiego, w zależności od rezonatorów kwarcowych dostępnych dla radioamatorów. Schematy ideowe oscylator główny i część niskoczęstotliwościową stacji radiowej pokazano na ryc. jeden.
Rys.1
Oscylator główny jest wykonany zgodnie z pojemnościowym obwodem trzypunktowym na tranzystorze VT1 typu KT368A. Rezonator kwarcowy - przy częstotliwości 8 MHz wzbudzany jest przy częstotliwości rezonansu głównego. Indukcyjność L* i pojemność C* służą do przesunięcia częstotliwości głównego oscylatora w jednym lub drugim kierunku, aby uzyskać kilka kanałów roboczych. W tym schemacie możesz mieć do siedmiu z nich, jeśli ustawisz kanały na 12,5 kHz w zakresie 144 - 146 MHz, wówczas przesunięcie częstotliwości oscylatora głównego o jeden kanał powinno wynosić: 12,5 kHz: 18 = 0,694 kHz, ponieważ. podświetlona jest osiemnasta harmoniczna przy częstotliwości roboczej. Sygnał głównego oscylatora jest alokowany w obwodzie L1, C6, dostrojonym do częstotliwości 8 MHz. Przez pin 2 płytki wchodzi do płytki nadajnika w celu zwielokrotnienia i wzmocnienia. Modulacja częstotliwości jest realizowana za pomocą varicap VD1 typu KV109G. Sygnał o niskiej częstotliwości jest podawany do varicapa przez łańcuch R6, Ldr, C9 z kolektora tranzystora VT2. Sygnał z mikrofonu, którym jest kapsuła telefoniczna TEMK-3, podawany jest na wyjście 4 płytki. Wzmacniacz mikrofonowy zbudowany jest na tranzystorach VT2 i VT3 typu KT3102E. Nie ma żadnych specjalnych cech. Na tranzystorach VT4 typu KT3102V, VT5 - KT503V i VT6 - KT502G zbudowano odbiornik ULF. Rezystor R12 służy jako regulacja głośności. Sygnał o niskiej częstotliwości z płytki odbiornika przechodzi przez pin 5 płytki. Obciążenie ULF to głowica dynamiczna B1 typu 0.25GDSH2, można zastosować dowolną inną głowicę o rezystancji uzwojenia 9 - 500m. Na ryc. 2 przedstawia schemat nadajnika stacji radiowej. Rezystancyjny wzmacniacz buforowy zbudowany jest na tranzystorze VT1 typu KT368A. Kaskada na tranzystorze VT2 typu KT368A działa jako potrojenie częstotliwości. Jego obciążeniem są obwody L2, Sat i L3, C8. Są dostrojone do 24 MHz. Kaskada na tranzystorze VT3 typu KT368A jest również potrojeniem częstotliwości. Jego obwody L4, C12 i L5, C14 są dostrojone do częstotliwości 72 MHz. Kaskada na tranzystorze VT4 typu KT399A jest podwajaczem częstotliwości. Obwód L6, C18 jest dostrojony do częstotliwości 144 MHz. Wzmacniacze zbudowane są na tranzystorach VT5 typu KT399A i VT6 typu KT610A. Pracują w trybie C. Ich obwody są również dostrojone do częstotliwości 144 MHz. Poprzez pin 4 płytki sygnał z płytki nadajnika trafia do przekaźnika przełącznika.
Część odbiorcza stacji radiowej jest pokazana na ryc. 3. Odbiornik zbudowany jest w układzie superheterodynowym o niskiej częstotliwości pośredniej 600 kHz.
Rysunek 3
UHF zbudowany jest na tranzystorach VT1 i VT2 typu KP303E. Cewka L11 neutralizuje pojemność przelotową wzmacniacza. Obwody L12, C6 i L13, C9 są również dostrojone do częstotliwości 144,6 MHz. Mikser zbudowany jest na tranzystorze VT3 typu KT399A. Sygnał lokalnego oscylatora jest do niego podawany przez pin 4 płytki do obwodu emitera. W jego obwodzie kolektora przydzielany jest sygnał IF o częstotliwości 600 kHz. Obwody L14, C10 i L15, C15 są dostrojone do tej częstotliwości. Poprzez cewkę sprzęgającą L16 sygnał IF jest podawany do układu DA1 typu K174UR 1, który jest wielofunkcyjny i pełni rolę wzmacniacza, detektora częstotliwości i wstępnego ULF. Obwód odniesienia detektora częstotliwości L17, C20 jest dostrojony do częstotliwości 600 kHz. Z pinu 5 płytki sygnał o niskiej częstotliwości podawany jest do regulatora głośności. Schemat połączeń płyt radiostacji pokazano na ryc. cztery.
Rys.4
Przełącznik SA1 służy do przełączania w tryb transmisji. W tym przypadku przekaźniki K1 i K2 są aktywowane, przełączając napięcie zasilania i antenę. Cewka LCB służy do dostarczania napięcia lokalnego oscylatora do płytki odbiornika. Jest to prosty izolowany przewód przechodzący w pobliżu cewki L6 płytki nadajnika. Mikroamperomierz MA1 służy jako wskaźnik mocy wyjściowej nadajnika. Stacja radiowa jest produkowana na trzech płytki z obwodami drukowanymi ah z folii dwustronnej z włókna szklanego o grubości 1,5 mm. Dane uzwojeń cewek podano w tabeli. jeden.
Liczba tur |
Średnica ramy (mm) |
Notatka |
|||
Średnica (mm) |
|||||
Bezszkieletowy |
|||||
Bezszkieletowy |
|||||
Bezszkieletowy |
|||||
Bezszkieletowy |
|||||
Ponad L15 |
|||||
K7x4x2, F600NN |
|||||
K10x6x4, F200NN |
Korpus radiostacji najlepiej wykonać z metalu o dobrej przewodności lub lutować z włókna szklanego o grubości co najmniej 3 mm. Tablice w etui ustawione są w jednym rzędzie. Przedni panel radiotelefonu posiada regulację głośności połączoną z włącznikiem zasilania, złączem antenowym, selektorem kanałów, włącznikiem nadawczo-odbiorczym, gniazdem mikrofonowym i wskaźnikiem mocy wyjściowej.
Konfiguracja stacji radiowej powinna rozpocząć się od płyty głównego oscylatora. Po podaniu napięcia na płytkę podłącz woltomierz RF do punktu 2 płytki i ustaw obwód L1, C6 na maksymalne napięcie wyjściowe. Liczba indukcyjności L* i pojemności C* jest ustawiana zgodnie z liczbą wymaganych kanałów. W tym przypadku częstotliwość jest kontrolowana przez pin 2 z cyfrowym miernikiem częstotliwości. Radiostacja może być również wykonana w wersji jednokanałowej. wzmacniacz mikrofonowy dostroić, wybierając rezystory R8 i R11, aż do uzyskania niezniekształconego sygnału o niskiej częstotliwości na kolektorze VT2. Jednocześnie na wyjście 4 płytki z generatora dźwięku przykładane jest napięcie 5 mV i częstotliwość 1 kHz. W odbiorniku ULF rezystor R13 ustawia napięcie równe połowie napięcia źródła zasilania w punkcie połączenia rezystorów R15 i R16. Następnie poprzez przyłożenie napięcia z generatora dźwięku o wartości 50 mV i częstotliwości 1 kHz do pinu 5 płytki mierzy się napięcie wyjściowe na głowicy dynamicznej B1. Musi wynosić co najmniej 1 V. To kończy przygotowanie planszy. Teraz przejdź do konfiguracji płytki nadajnika. Przed podaniem napięcia zasilającego na płytkę odpowiednik anteny jest przylutowany do pinów 4 i 5 - rezystor o rezystancji 50 omów i mocy 0,5 wata. Z pinu 2 płyty głównego oscylatora napięcie RF jest podawane na pin 1 płyty nadajnika. Woltomierz RF i miernik częstotliwości są podłączone do bazy VT3. Obwody L2, C6 i L3, C8 są dostrojone do częstotliwości 24 MHz poprzez obracanie rdzeni i osiągane jest maksymalne napięcie wyjściowe. W ten sam sposób tripler częstotliwości jest dostrojony do tranzystora VT3, tylko jego obwody L4, C12 i L5, C14 są dostrojone do częstotliwości 72 MHz, a napięcie RF jest sterowane na podstawie tranzystora VT4. Obwód podwajacza częstotliwości L6, C18 jest dostrojony do częstotliwości 144 MHz. Następnie przystępują do konfigurowania wzmacniaczy na tranzystorach VT5 i VT6. Są one strojone poprzez rozciąganie i ściskanie zwojów cewek L7, L8, L9, a także obracanie wirników kondensatorów trymera C23, C26, C27, próbując uzyskać maksymalne napięcie wyjściowe na odpowiedniku anteny podłączonej do zacisków 4 i 5 planszy. Następnie przejdź do konfiguracji płytki odbiornika. Przed podaniem napięcia ze źródła zasilania na płytkę, lokalne napięcie oscylatora jest podawane na pin 4 płyty za pomocą pętli komunikacyjnej. Na pin 1 płytki przykładane jest napięcie o częstotliwości 144,6 MHz z generatora VHF (jego amplituda powinna wynosić około 50 mV, a odchylenie 5 kHz), modulowane tonem 1 kHz. Oscyloskop jest podłączony do pinu 5 płytki. Po przylutowaniu kondensatora C9 do podstawy tranzystora VT3 przykładane jest napięcie RF o częstotliwości 600 kHz, amplitudzie 150 mV i odchyleniu 5 kHz. Dostosuj obwody L14, C10, L15, C15 i L17, C20 do maksymalnego napięcia wyjściowego, stopniowo zmniejszając napięcie wejściowe. Następnie, po przywróceniu połączenia kondensatora C9, obwody UHF L10, C2, L12, C6 i L13, C9 są dostrojone do częstotliwości 144,6 MHz poprzez obracanie wirników odpowiednich kondensatorów. Cewka L11 osiąga brak wzbudzenia kaskady UHF. Czułość odbiornika z wejścia 1 płytki musi wynosić co najmniej 0,3 μV, natomiast na wyjściu 5 płytki musi występować napięcie o niskiej częstotliwości o częstotliwości 1 kHz i amplitudzie co najmniej 100 mV. To kończy konfigurację płytki odbiornika. Ponieważ radiostacja pracuje z przesunięciem między częstotliwością nadawczą a częstotliwością odbiorczą o 600 kHz, częstotliwość rezonatora kwarcowego drugiej radiostacji, która będzie sparowana z pierwszą, musi być nieznacznie przesunięta w górę w dowolny znany sposób. do radioamatora. Obliczmy tę częstotliwość. Ponieważ stacja radiowa wykorzystuje 18-tą harmoniczną rezonatora kwarcowego o częstotliwości 8 MHz, to: 144,6 MHz: 18-9,0333 MHz, dlatego częstotliwość rezonatora kwarcowego powinna zostać przesunięta o 33,3 kHz lub znaleźć do tego rezonator kwarcowy częstotliwość. Podczas testów radio pokazało bardzo dobre wyniki. Przy pracy z tym samym typem radiostacji i przy zastosowaniu anten zewnętrznych typu „ćwierćfalówka”, zainstalowanych na małej wysokości, połączenie było stabilne na odległość do 50 km. Podczas instalowania stacji radiowych w samochodach komunikacja odbywała się w odległości do 15 km. To radio może być również używane do pracy przez przemienniki. W celu zakupu rysunków płytek drukowanych prosimy o kontakt z autorem.
Plan częstotliwości dla pasm HF (częstotliwości poniżej 30 MHz) Region 1 IARU, dostosowany do rosyjskiego ustawodawstwa w dziedzinie łączności
Zasięg 2200 metrów:
Zasięg 160 metrów:
1810–1838 | 200 | CW, 1836 kHz - centrum aktywności QRP |
1838–1840 | 500 | widoki wąskopasmowe |
1840–1843 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe * |
1843–2000 | 2700 | Wszystkie typy* |
Zasięg 80 metrów:
3500–3510 | 200 | CW, głównie dla międzykontynentalnej łączności radiowej |
3510–3560 | 200 | 3555 kHz - centrum aktywności QRS |
3560–3570 | 200 | CW, 3560 kHz - Centrum Aktywności QRP |
3570–3580 | 200 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
3580–3600 | 500 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
3600–3620 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
3600–3650 | 2700 | 3630 kHz - środek aktywności DV* |
3650–3700 | 2700 | Wszystkie tryby, 3690 kHz - centrum aktywności SSB QRP |
3700–3775 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB, 3735 kHz - środek aktywności transmisji obrazu 3760 kHz – awaryjne centrum radioaktywności w Regionie 1 |
3775–3800 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB, |
Zasięg 40 metrów:
7000–7040 | 200 | CW, 7030 kHz - Centrum Aktywności QRP |
7040–7050 | 500 | |
7050–7053 | 2700 | Widoki wąskopasmowe — widoki cyfrowe |
7053–7060 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
7060–7100 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB, 7070 kHz - środek aktywności DV, 7090 kHz - centrum aktywności SSB QRP |
7100–7130 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB 7110 kHz – Centrum Awaryjnej Aktywności Radiowej w Regionie 1 |
7130–7175 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB, 7165 kHz - środek aktywności dla transmisji obrazu |
7175–7200 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB, głównie do międzykontynentalnej łączności radiowej |
Zasięg 30 metrów:
Transmisje SSB są dozwolone do stacji radiowych bezpośrednio zaangażowanych w ratowanie życia.
Pasmo częstotliwości radiowych 10120 - 10140 kHz może być wykorzystywane do transmisji SSB w Afryce na południe od równika w godzinach dziennych. Transmisja biuletynów z jakąkolwiek modulacją jest zabroniona.
Zasięg 20 metrów:
14000–14060 | 200 | CW, głównie na zawody, 14055 kHz - centrum aktywności QRS |
14060–14070 | 200 | CW, 14060 kHz - Centrum aktywności QRP |
14070–14099 | 500 | Widoki wąskopasmowe — widoki cyfrowe |
14099–14101 | ||
14101– 4112 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
14112– 4125 | 2700 | Wszystkie typy |
14125–14300 | 2700 | Wszystkie typy, głównie na zawody SSB, 14130 kHz - środek aktywności DV 14195 kHz ± 5 kHz - głównie do wypraw radiowych 14230 kHz - centrum aktywności transmisji obrazów 14285 kHz - centrum aktywności SSB QRP |
14300–14350 | 2700 | Wszystkie rodzaje 14300 kHz - ogólnoświatowe centrum ratownictwa radiowego |
Zasięg 17 metrów:
18068–18095 | 200 | CW, 18086 kHz - Centrum aktywności QRP |
18095–18109 | 500 | Widoki wąskopasmowe — widoki cyfrowe |
18109–18111 | IBP, wyłącznie dla latarni morskich | |
18111–18120 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
18120–18168 | 2700 | Wszystkie rodzaje 18130 kHz - centrum aktywności SSB QRP, 18150 kHz - środek aktywności DV, 18160 kHz - ogólnoświatowe centrum radioaktywności alarmowej |
Zasięg 15 metrów:
21000–21070 | 200 | cw, 21055 kHz - centrum aktywności QRS, 21060 kHz - centrum aktywności QRP |
21070–21110 | 500 | Widoki wąskopasmowe — widoki cyfrowe |
21110–21120 | 2700 | Wszystkie tryby oprócz SSB, tryby cyfrowe |
21120–21149 | 500 | widoki wąskopasmowe |
21149–21151 | IBP, wyłącznie dla latarni morskich | |
21151–21450 | 2700 | Wszystkie rodzaje 21180 kHz - środek aktywności DV, 21285 kHz - centrum aktywności SSB QRP, 21340 kHz - środek aktywności transmisji obrazu, 21360 kHz - ogólnoświatowe centrum ratownictwa radiowego |
Zasięg 12 metrów:
24890–24915 | 200 | CW, 24906 kHz - Centrum Aktywności QRP |
24915–24929 | 500 | Widoki wąskopasmowe — widoki cyfrowe |
24929–24931 | IBP, wyłącznie dla latarni morskich | |
24931–24940 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
24940–24990 | 2700 | Wszystkie rodzaje 24950 kHz - centrum aktywności SSB QRP, 24960 kHz - środek aktywności DV |
Zasięg 10 metrów:
28000-28070 | 200 | cw, 28055 kHz - centrum aktywności QRS, 28060 kHz - centrum aktywności QRP |
28070–28150 | 500 | Widoki wąskopasmowe — widoki cyfrowe |
28150–28190 | 500 | widoki wąskopasmowe |
28190–28199 | IBP, regionalne sygnały nawigacyjne z podziałem czasu | |
28199–28201 | IBP, światowe sygnały nawigacyjne z podziałem czasu | |
28201–28225 | IBP, ciągłe beacons | |
28225–28300 | 2700 | Wszystkie typy - latarnie morskie |
28300–28320 | 2700 | Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
28320–29000 | 2700 | Wszystkie rodzaje 28330 kHz - DV, 28360 kHz - centrum aktywności SSB QRP, 28680 kHz - środek aktywności dla transmisji obrazu |
29000–29100 | 6000 | Wszystkie typy Wszystkie typy - FM simplex - kanały z krokiem 10 kHz Wszystkie widoki — widoki cyfrowe |
29300–29510 | 6000 | Połączenie satelitarne |
29510–29520 | interwał ochronny | |
29520–29590 | 6000 | Wszystkie typy - wzmacniacze FM, częstotliwości wejściowe (RH1 - RH8) |
29600 | 6000 | Wszystkie typy - kanał wywoławczy FM |
29610 | 6000 | Wszystkie typy - obsługa FM za pośrednictwem wzmacniacza simplex |
29620–29700 | 6000 | Wszystkie typy - wzmacniacze FM, częstotliwości wyjściowe (RH1 - RH8)*** |
Dopuszczalne uprawnienia
Kategoria | Maksymalny szczyt moc |
Notatka |
Pierwszy i drugi | 1000 W | |
Trzeci | 10 W | Wszystkie pasma z wyjątkiem 2200 m i 160 m |
4. | Praca zabroniona | Wszystkie zespoły |
Notatka:
- na pasie 2200 m wszystkie kategorie, z wyjątkiem czwartej, mają efektywną moc wypromieniowaną izotropowo 1 W,
- na pasie 160 m wszystkie kategorie, z wyjątkiem czwartej, mogą mieć średnią moc 10 W, a dla kategorii 1 i 2 w okresie uczestnictwa w oficjalnych zawodach sportowych radiowych - 500 W.
+ Symbole
Wszystkie tryby: CW, SSB i tryby, dla których wskazane są centra aktywności, a także AM. (Podczas korzystania z AM należy uważać, aby nie zakłócać stacji w sąsiednim kanale)
Transmisja obrazu: Dowolna metoda transmisji obrazu - analogowa lub cyfrowa - w której sygnał ma odpowiednią szerokość pasma. Na przykład SSTV lub FAX.
Tryby wąskopasmowe: wszystkie tryby o szerokości pasma sygnału nieprzekraczającej 500 Hz. Na przykład CW, RTTY, PSK itp.
Tryby cyfrowe: Dowolne tryby cyfrowe, które mają odpowiednią szerokość pasma sygnału. Na przykład RTTY, PSK, MT63 itp.
+ Notatki
Częstotliwości w planie są rozumiane jako częstotliwości sygnału, a nie jako stłumione częstotliwości nośne. Całe pasmo sygnału musi mieścić się w przydzielonym paśmie częstotliwości radiowej.
Aby zapobiec transmisji poza przydzielonymi pasmami, maksymalna wartość częstotliwości na wskaźniku tłumienia dostrojenia nośnej dla trybu USB (głos) powinna wynosić 3 kHz poniżej górnej krawędzi pasma w pasmach od 20 m do 10 m.
(*) minimalna wartość częstotliwości na wskaźniku strojenia pokazująca stłumioną częstotliwość nośną dla trybu LSB (głos): 1843, 3603 i 7053 kHz
Łączności alfabetem Morse'a (CW) są dozwolone we wszystkich pasmach częstotliwości radiowych z wyjątkiem pasm zarezerwowanych wyłącznie dla radiolatarni.(Zalecenie IARU DV05_C4_Rec_13)
Modulacja amplitudy (AM) może być stosowana w sekcjach telefonicznych (LSB, USB) pod warunkiem, że nie koliduje ze stacjami na sąsiednich kanałach.(NRRL Davos 05).
+ Korzystanie z pasków bocznych
H Poniżej 10 MHz używane jest dolne pasmo (LSB), powyżej 10 MHz górne pasmo (USB).
+ Konkursy
Jeśli zawody nie obejmują ruchu DX-owego, zawody nie mogą być rozgrywane w pasmach 3500-3510 kHz i 3775-3800 kHz.
Podczas dużych zawodów międzynarodowych nieuczestniczących radioamatorów zachęca się do korzystania z pasm WARC HF (30, 17 i 12m).(DV05_C4_Rec_07)
Zawody muszą być ograniczone do strzelnic 160, 80, 40, 20, 15 i 10mW zawodach nie wolno używać 60, 30, 17 i 12 metrów.(VIE16_C4_Rec_06)
+ Zdalne sterowanie amatorskimi stacjami radiowymi - wyjaśnione przez IARU
Zachęca się krajowe organizacje radioamatorskie do uświadomienia swoim członkom, że zalecenie CEPT T/R 61-01 dotyczy radiooperatorów używających ich amatorskiego znaku wywoławczego z odpowiednim prefiksem kraju gospodarza tylko wtedy, gdy radiooperator fizycznie znajduje się w kraju. Powyższe zalecenie nie dotyczy pilot stacja radiowa. (Rekomendacja Konferencji IARU Sun City SC11_C4_REC_07)
Zdalne sterowanie ma miejsce, gdy radiooperator steruje swoim amatorskim radiem przez terminal, który nie jest fizycznie połączony z radiem.
W przypadku zdalnego sterowania muszą być spełnione następujące warunki:
Zdalne sterowanie musi być autoryzowane przez Administrację Komunikacji kraju, w którym znajduje się stacja radiowa, lub Administracja Komunikacji nie może sprzeciwiać się zdalnemu sterowaniu stacją radiową*.
1. Niezależnie od lokalizacji operatora, znak wywoławczy radiostacji sterowanej zdalnie musi być wydany przez Administrację Łączności kraju, na którego terytorium znajduje się radiostacja.
2. Należy zauważyć, że Rekomendacja IARU Sun City Conference SC11_C4_07 wzywa krajowe organizacje radioamatorskie do poinformowania ich członków, że CEPT T/R 61-01 ma zastosowanie do radiooperatorów używających znaku wywoławczego ich amatorskiej stacji radiowej z odpowiednim prefiksem kraju. , tylko jeśli radiooperator fizycznie znajduje się na terytorium kraju goszczącego. Powyższe zalecenie nie dotyczy pracy zdalnej.
3. Dowolny Dodatkowe wymagania w zakresie udziału radioamatorskich radiostacji zdalnie sterowanych w konkursach i programach nagród podlegają regulacjom organizatorów tych konkursów i programów nagród. (Rekomendacja konferencji IARU w Warnie VA14_C4_REC_04)
* W wielu krajach, w tym w Federacji Rosyjskiej (patrz 126-FZ „O komunikacji”), istnieje liberalna zasada dostępu do widma częstotliwości radiowych. W takich krajach nie wystarczy brak sprzeciwu ze strony Administracji Łączności, wymagana jest jej zgoda na korzystanie z radiostacji amatorskiej w trybie zdalnego sterowania. Warunki korzystania z amatorskiej stacji radiowej w trybie zdalnego sterowania na terytorium Federacji Rosyjskiej określa par. 2 pkt 3.1. Zasady korzystania z częstotliwości radiowych
+ Częstotliwości radiowe dedykowane dla amatorskich przemienników i radiolatarni
Pasma częstotliwości radiowych amatorskich przemienników: 29515-29595 kHz (odbiór), 29615-29700 kHz (nadawanie) z separacją częstotliwości odbioru i transmisji 100 kHz; 145-145,1875 MHz (odbiór), 145,6-145,7875 MHz (nadawanie), z separacją częstotliwości odbioru i nadawania równą 600 kHz; oraz na zasadzie wtórnej: 433,025-433,375 MHz (odbiór), 434,625-434,975 MHz (nadawanie), z odstępem częstotliwości odbioru i nadawania 1600 kHz, 1291-1291,475 MHz (odbiór), 1297-1297,475 MHz (nadawanie) z odstępy częstotliwości odbioru i transmisji równe 6000 kHz.
Maksymalna moc szczytowa obwiedni nadajnika repeatera nie powinna przekraczać 100 W, klasa emisji - F1D, F3E, D2D, D2W, D1D, D1E, D1W.
Pasma częstotliwości radiolatarni amatorskich: 14099-14101 kHz, 21149-21151 kHz, 28199-28201 kHz, 144,4-144,49 MHz oraz wtórnie: 18109-18111 kHz, 24929-24931 kHz, 432,4-432,49 MHz, 1296,8-1296,994 MHz .
Maksymalna moc szczytowa obwiedni nadajnika beacon nie powinna przekraczać 100 W, klasa emisji - A1A, J2A, A1B, J2B, A1D, J2D, D1W, D2W.
Częstotliwości amatorskich przemienników i radiolatarni są przydzielane przez Federalne Przedsiębiorstwo Państwowe „GRChTs”.
+ Jak korzystać z tabel Decyzje SCRF
Wstęp
W Federacji Rosyjskiej funkcję regulatora dystrybucji i użytkowania widma częstotliwości radiowych pełni Państwowa Komisja Częstotliwości Radiowych (SCRF). SCRF jest organem międzyresortowym, w którym uczestniczą przedstawiciele zainteresowanych ministerstw i resortów, zarówno organów ścigania, jak i osób cywilnych. Komisji tradycyjnie przewodniczy Minister Telekomunikacji i Komunikacji Masowej Rosji. SCRF reguluje m.in. tryb wykorzystania pasm częstotliwości radiowych przeznaczonych dla amatorskich i amatorskich służb satelitarnych, określa granice pasm amatorskich, dozwolone moce i rodzaje promieniowania, a także ustala wymagania techniczne dla amatorskich stacji radiowych.
Zgodnie z ust. 4. Artykuł 22 prawo federalne z dnia 7 lipca 2003 r. Nr 126-FZ „O komunikacji” (zwana dalej ustawą o komunikacji), wykorzystanie widma częstotliwości radiowych w Federacji Rosyjskiej odbywa się zgodnie z zasadą procedury zezwalającej dla użytkowników aby uzyskać dostęp do widma częstotliwości radiowych. Oznacza to, że korzystanie z widma częstotliwości radiowych przez amatorskie stacje radiowe, czego nie przewidują akty prawne w dziedzinie łączności, jest zabronione.
Odpowiedzialność za naruszenie zasad korzystania z częstotliwości radiowych jest przewidziana w art. 13.4 Kodeksu wykroczeń administracyjnych i przewiduje grzywnę z ewentualną konfiskatą sprzętu radioelektronicznego. Oprócz tego środka istnieje możliwość anulowania znaku wywoławczego amatorskiej stacji radiowej sprawcy.
Regulacja częstotliwości radiowej
Pierwotnym instrumentem międzynarodowym jest Regulamin Radiokomunikacyjny Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU RR). Artykuł 5 Regulaminu zawiera tabelę przydziałów częstotliwości radiowych dla usług radiowych dla każdego z trzech regionów ITU. W tej tabeli wskazano również pasma częstotliwości przydzielone do służby amatorskiej. Regulamin jest regularnie weryfikowany na Światowych Konferencjach Radiokomunikacyjnych (WRC). Konferencje odbywają się raz na trzy lata, a kolejne WRC odbędzie się w 2019 roku. Interesy środowiska krótkofalowców podczas przygotowań i organizacji WRC reprezentuje Międzynarodowa Unia Krótkofalowców (IARU), która jest członkiem stowarzyszonym ITU. Z kolei CPP, będąc członkiem IARU, również uczestniczy w przygotowaniach do WRC. Jednym z najważniejszych etapów przygotowań do WRC jest koordynacja stanowisk CRR i Komunikacji Rosji w kwestiach WRC wpływających na interesy służby amatorskiej.
Krajowym (krajowym) odpowiednikiem tabeli alokacji częstotliwości radiowych ITU RR jest tabela alokacji pasm częstotliwości radiowych między służbami radiowymi Federacji Rosyjskiej (TRFC), zatwierdzona dekretem rządu Federacji Rosyjskiej. Wszelkie przydziały pasm częstotliwości do ich wykorzystania przez OZE służby amatorskiej w Federacji Rosyjskiej są dokonywane na podstawie odpowiedniego wpisu w tej tabeli.
Jeżeli jedno lub drugie pasmo częstotliwości radiowej jest przydzielone służbie amatorskiej, wówczas procedurę jego wykorzystania określa stosowna decyzja SCRF.
Należy zauważyć, że ani tabela przydziałów częstotliwości ITU RR, ani TRFC nie określa szczegółowo warunków wykorzystania pasm częstotliwości. Na przykład, nie ma pasm częstotliwości radiowych przydzielonych według rodzaju promieniowania, pasm częstotliwości dla międzykontynentalnej łączności DX-owej, ekspedycji radiowych, a także do innych celów, które są interesujące wyłącznie dla radioamatorów. Na poziomie międzynarodowym wszystkie te kwestie reguluje Międzynarodowa Unia Krótkofalowców (IARU). Każdy Region ITU posiada Organizację Regionalną IARU. W pierwszym Regionie, który obejmuje kraje Europy, Afryki, byłego Związku Radzieckiego, istnieje organizacja regionalna pierwszego Regionu (IARU-R1), która publikuje plan częstotliwości - szczegółową tabelę rozkładu częstotliwości radiowych. Plan częstotliwości jest dostosowywany raz na trzy lata na Konferencji Generalnej IARU-R1. Kolejna konferencja odbędzie się w 2017 roku w Niemczech. IARU-R1 zaleca wszystkim swoim członkom – narodowym organizacjom radioamatorskim – przy opracowywaniu krajowych przepisów regulujących wykorzystanie częstotliwości radiowych przydzielonych służbie amatorskiej, kierowanie się, jeśli to możliwe, planem częstotliwości IARU-R1 i w części nieuregulowanej przez przepisy krajowe zaleca się, aby radioamatorzy stosowali zalecenia IARU-R1.
Dlaczego tabela częstotliwości radiowych w decyzji SCRF nie stanowi odniesienia?
Od 2015 r. tabele częstotliwości radiowych zawarte w decyzji SCRF zawierają jedynie informacje dotyczące podstawy wykorzystania określonego pasma częstotliwości radiowych (pierwotnego lub wtórnego), maksymalnej dopuszczalnej szerokości pasma sygnału, a także maksymalnych mocy według kategorii. Decyzja SCRF nie zawiera żadnych innych wymagań dotyczących korzystania z radiostacji amatorskich. W przypadku większości pasm częstotliwości radiowych kolumna „Typy modulacji” zawiera tekst „Wszystkie typy”.
Czy tak należy rozumieć, że możliwa jest praca ze wszystkimi rodzajami komunikacji radiowej, które nie przekraczają wymaganej przepustowości sygnału? Zupełnie nie. Oznacza to jedynie, że agencje rządowe nie dbają o to, jak to pasmo częstotliwości radiowej będzie wykorzystywane przez radioamatorów, o ile amatorskie radiostacje z niego korzystające nie przekraczają mocy i szerokości pasma emitowanego sygnału wskazanej w tabeli. Nieprzestrzeganie tych wymagań będzie skutkować grzywną. zgodnie z art. 13.4 Kodeksu wykroczeń administracyjnych (CAO). Bardziej szczegółowo na temat procedury korzystania z częstotliwości radiowych radioamatorzy sami się ze sobą zgadzają.
Na przykład w tabeli częstotliwości radiowych zawartej w decyzji SCRF nie można wskazać pasm częstotliwości radiowych do pracy z DX-em. Gdyby zostały określone, organy nadzorcze musiałyby ukarać radioamatorów za prowadzenie wewnątrzkontynentalnej łączności radiowej na tych częstotliwościach. Jest to nie do przyjęcia dla agencji rządowych. Tak, a także dla radioamatorów.
Dlatego wymagania dotyczące wykorzystania pasm częstotliwości radiowych przez agencje rządowe mają minimalne niezbędne ograniczenia. Wszystkie inne regulacje są przeprowadzane na poziomie IARU i krajowych organizacji radioamatorskich. Nieprzestrzeganie zaleceń IARU podlega cenzurze publicznej.
Plan częstotliwości IARU-R1
Plan częstotliwości IARU-R1 zakłada „miękką” regulację, która zapewnia efektywne wykorzystanie pasm częstotliwości radiowych przydzielonych służbie amatorskiej w różnych warunkach przy różnym „obciążeniu” pasm przez stacje z takim lub innym rodzajem promieniowania: podczas trzymania imprezy masowe (konkursy, „dni aktywności”), zmieniające się warunki propagacji fal radiowych itp.
Plan częstotliwości IARU-R1 zakłada grupowanie typów modulacji zgodnie z maksymalną szerokością pasma sygnału radiowego i przydziałem określonego pasma częstotliwości dla każdej grupy. Jako wartości standardowe dla szerokości pasma widma sygnału w paśmie HF stosuje się następujące wartości: 200 Hz, 500 Hz, 2700 Hz i 6000 Hz. Obecna tabela częstotliwości radiowych zawarta w decyzji SCRF jest w pełni zgodna z tą zasadą.
Na naszej stronie internetowej znajdują się tabele pasm częstotliwości radiowych przeznaczonych dla radioamatorów oraz zalecenia dotyczące ich wykorzystania. Zalecenia te są zgodne z aktualnym planem częstotliwości IARU-R1, a także uwzględniają wymagania szeregu przepisów regulujących działalność służby amatorskiej w Federacji Rosyjskiej.
Na przykład w paśmie częstotliwości radiowej 14125 - 14300 kHz amatorskie stacje radiowe mogą działać na zasadzie pierwotnej w trybach komunikacji radiowej o paśmie częstotliwości nieprzekraczającym 2700 Hz, a mianowicie: telegrafia, UBP, AM, transmisja obrazu ( SSTV). Nie ma oddzielnych pasm częstotliwości przydzielonych do AM, ale uwaga do tabeli stwierdza, że AM może być używany w pasmach przydzielonych przez SSB, pod warunkiem, że nie koliduje to z użytkownikami sąsiednich pasm częstotliwości radiowych, oraz zastosowanie modulacji amplitudy musi być ograniczona.
Z tabeli wynika, że radiostacje amatorskie małej mocy powinny być zgrupowane wokół częstotliwości 14285 kHz, a operatorzy stacji dużej mocy powinni zachować szczególną ostrożność w pobliżu tej częstotliwości. Radioamatorskie stacje posługujące się głosem cyfrowym (DV) zachęca się do grupowania około 14130 kHz, stacje wykorzystujące SSTV około 14230 kHz.
W tym przypadku teoretycznie możliwe jest nadanie ogólnego połączenia do SSTV na częstotliwości 14195 kHz, która jest tradycyjnie używana do pracy z dużymi ekspedycjami DX-owymi. Naruszyciel nie będzie ponosił żadnej odpowiedzialności przed władzami państwowymi, ale będzie to przejaw skrajnego braku szacunku dla społeczności radioamatorów. Sankcją dla sprawcy w tym przypadku będzie potępienie jego działań przez społeczność krótkofalowców.
Konieczne jest zrozumienie różnicy między centrum aktywności a częstotliwością dzwonienia. Jeśli radioamator jest pewien, że żadna stacja radiowa nie działa z tym rodzajem promieniowania, zaleca się, aby w przypadku połączenia ogólnego przyjąć częstotliwość wskazaną w tabeli jako centrum aktywności. Jednocześnie częstotliwość wywołania musi pozostać wolna: po wywołaniu i odpowiedzi na nie para stacji radiowych musi albo zakończyć komunikację radiową, albo kontynuować ją na innej częstotliwości. Korzystanie z częstotliwości wywoławczych reguluje Rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 26 lipca 2012 r. nr 184.
Weźmy inny przykład. Rysunek 2 to fragment tabeli pasm 7 MHz.
Z tabeli wynika, że w paśmie częstotliwości 7050-7060 kHz możesz użyć OBP, a nawet AM. W końcu jest wpis „wszystkie typy” i już wiemy, co to znaczy. Jednak wykorzystanie SSB w pasmach przeznaczonych głównie do: komunikacja cyfrowa może być bardzo ograniczona. Wszyscy doskonale zdają sobie sprawę, że wiele stacji korzystających z cyfrowych środków komunikacji, pozwalających na pracę na poziomie niższym niż poziom hałasu, nie jest wykrywanych przez ucho. Można je zobaczyć tylko na monitorze komputera za pomocą specjalnego program komputerowy. Oczywiście krótkie telefoniczne łącze radiowe z odległą stacją na tym odcinku nie może być uznane za naruszenie zaleceń IARU-R1, ale trzymanie „okrągłych stołów” i „skedów” w tych pasmach częstotliwości, przekazywanie ogólnego wywołania w przypadku, gdy częstotliwości w górnej części zakresu, przeznaczone specjalnie dla OBP, są wolne, jest praktyką absolutnie niedopuszczalną. Do tego celu służą inne pasma częstotliwości.
Uwaga 2 dla pasma 7 MHz przypomina, że podane w tabeli pasma częstotliwości muszą zawierać całe spektrum częstotliwości emitowanych przez radiostację. Dla modulacji SSB z dolną wstęgą boczną przyjętą do pracy w paśmie 7 MHz, minimalny odczyt skali transceivera wskazującej częstotliwość tłumionej nośnej powinien wynosić 7053 kHz. W tym przypadku dolna granica widma częstotliwości wyniesie dokładnie 7050 kHz.
Plan częstotliwości sporządzono na podstawie decyzji Państwowego Komitetu ds. Częstotliwości Radiowych z dnia 15 lipca 2010 r. nr 10-07-01 „W sprawie przydziału pasm częstotliwości radiowych dla obiektów radioelektronicznych satelity amatorskiego i amatorskiego usług” zmienionej decyzją z dnia 16 października 2015 r. Nr 15-35 w sprawie zmiany decyzji Państwowego Komitetu ds. Częstotliwości Radiowych z dnia 15 lipca 2010 r. Nr 10-07-01 „W sprawie przydziału pasm częstotliwości radiowych dla urządzenia elektroniczne amatorskich i amatorskich usług satelitarnych” (zmienione decyzjami Państwowego Komitetu ds. Częstotliwości Radiowych z dnia 10 marca 2011 r. Nr 11-11-03 z dnia 22 lipca 2014 r. Nr 14-26-04) z uwzględnieniem wyniki posiedzenia SCRF z dnia 4 lipca 2017 r. (
Efektywna moc promieniowania izotropowego około 100 W, rozkład typów modulacji zgodny z zaleceniami IARU-R1. Plan pracy:
Obciążenie pracą |
Termin ostateczny |
|
1 | Wysłanie pisma do Biura SCRF z uzasadnieniem konieczności uwzględnienia w planie pracy SCRF na III kwartał 2016 r. rozpatrzenia projektu Decyzji o zmianie Decyzji SCRF z dnia 15 lipca 2010 r. Nr 10 -07-01 „W sprawie przydziału pasm częstotliwości radiowych dla amatorskich i amatorskich usług satelitarnych” |
listopad 2015 Wykonywane. Termin złożenia projektu Decyzji upływa w III kwartale 2015 r. Odpowiedzialny - CRR. |
2 | Udział w przygotowaniu uchwały Państwowego Komitetu ds. Częstotliwości Radiowych w sprawie przydziału pasma częstotliwości radiowych 50080,0–50280,0 kHz dla OZE radioamatorów Republiki Krymu i miasta Sewastopol na zasadzie wtórnej, pod warunkiem uzyskania eksperta opinia o kompatybilności elektromagnetycznej z istniejącymi i planowanymi OZE, pozwolenie na użytkowanie częstotliwości radiowych i kanałów częstotliwości radiowych oraz zaświadczenia o rejestracji OZE. |
1-2 kwartał 2016 Wykonywane. |
3 | Przedłożenie projektu Decyzji do Państwowego Komitetu ds. Częstotliwości Radiowych Przygotowanie prezentacji. Wystąpienie Prezydenta SRR na posiedzeniu SCRF. |
II kwartał 2016 |
2. Przydział OZE służby amatorskiej w paśmie częstotliwości radiowych Federacji Rosyjskiej5351,5-5366,5 kHz.
Racjonalne uzasadnienie: uzgodnione stanowisko krajowych organizacji radioamatorskich - członków IARU w sprawie konieczności przydzielenia służbie amatorskiej pasma częstotliwości od 3,5 MHz do 7 MHz w celu nadawania komunikatów w sytuacjach awaryjnych w latach minimalnej aktywności słonecznej, a także w związku ze zmianami wprowadzonymi przez WRC-2015 (Genewa) w ITU RR, które weszły w życie 01.01.2017.
Planowane warunki użytkowania: skuteczna izotropowa moc promieniowana - nie więcej niż 15 W, rodzaj modulacji - tylko telegraf, imprezy masowe, z wyjątkiem szkolenia amatorskich stacji radiowych do przesyłania wiadomości w warunkach zbliżonych do zagrożenia, są zabronione. RICH nie jest wymagany. Plan pracy:
Zakres prac |
Termin ostateczny |
|
Koordynacja stanowisk CRR i Administracji Komunikacji Rosji w sprawie konieczności włączenia „przypisu” do ITU RR. Wprowadzenie „przypisu” do ITU RR. | Wykonywane podczas WRC-2015, obowiązujące od 01.01.2017 | |
Udział w przygotowaniu dekretu rządu Federacji Rosyjskiej w sprawie zatwierdzenia tabeli dystrybucji pasm częstotliwości radiowych z wpisem w paśmie częstotliwości radiowych 5351,5-5366,5 kHz „amatorski, wtórny”. |
2018 Pismo z propozycjami z dnia 28 listopada 2016 r., sygn. 03.05-343. Termin jej rozpatrzenia to koniec stycznia 2017 r. |
|
Udział w przygotowaniu Decyzji SCRF przyznającej zakres częstotliwości radiowych 5351,5-5366,5 kHz dla służby amatorskiej w Federacji Rosyjskiej na zasadzie wtórnej bez konieczności uzyskania RICH. | 2018 | |
2018 |
3. Przydział OZE służby amatorskiej w Federacji Rosyjskiej w zakresie częstotliwości radiowych 50000,0-54000,0 kHz (lub jego części) na zasadzie wtórnej.
Racjonalne uzasadnienie: Obecnie zakres częstotliwości radiowych 50000,0-54000,0 kHz nie jest przeznaczony dla służby amatorskiej w Regionie 1. Amatorskie stacje radiowe w Europie wykorzystują zakres częstotliwości radiowych 50000,0-52000,0 kHz na podstawie prywatnej europejskiej tabeli przydziału i wykorzystania częstotliwości radiowych w pasmo 8,3 kHz - 3000 GHz (TABELA ECA). Konieczne jest zainicjowanie zmian we wszystkich aktach normatywnych regulujących użytkowanie częstotliwości radiowych – od RR ITU do Decyzji SCRF.
Planowane warunki użytkowania: efektywna moc promieniowana izotropowo około 100 W, rozkład typów modulacji zgodny z zaleceniami IARU-R1. Użytkowanie na zasadzie wtórnej, pod warunkiem uzyskania ekspertyzy kompatybilności elektromagnetycznej z istniejącymi i planowanymi OZE, pozwolenia na użytkowanie częstotliwości radiowych i kanałów częstotliwości radiowych oraz zaświadczenia o rejestracji OZE.
Plan pracy:
Obciążenie pracą |
Termin ostateczny |
|
Koordynacja stanowisk CRR i Rosyjskiej Administracji Łączności w sprawie konieczności uwzględnienia w porządku obrad WRC-2019 rozważenia przeznaczenia zakresu częstotliwości 50-54 MHz (lub jego części) dla służby amatorskiej w Regionie 1. |
2015 Wykonywane. Przyjęto rezolucję 658 |
|
Koordynacja stanowisk CRR i Administracji Komunikacji Rosji w sprawie konieczności włączenia „przypisu” do ITU RR. Wprowadzenie „przypisu” do ITU RR. |
2019 (WRC-2019) Wykonywane. W ITU RR dla Rosji „przypis” został uwzględniony w paśmie 50080 - 50280 kHz |
|
Udział w przygotowaniu dekretu rządu Federacji Rosyjskiej w sprawie zatwierdzenia tabeli przydziału pasm częstotliwości radiowych z wpisem w paśmie częstotliwości radiowej 50-54 MHz (lub jego części) „amatorski, drugorzędny”. |
2021 Pismo z propozycjami z dnia 28 listopada 2016 r., sygn. 03.05.343 Ustalono termin jej rozpatrzenia – koniec stycznia 2017 r. |
|
Udział w przygotowaniu Decyzji SCRF o przydzieleniu pasma częstotliwości 50-54 MHz (lub jego części) służbie amatorskiej w Federacji Rosyjskiej na zasadzie wtórnej, pod warunkiem uzyskania ekspertyzy dotyczącej kompatybilności elektromagnetycznej z istniejącymi i planowanymi OZE, pozwolenie na użytkowanie częstotliwości radiowych i kanałów częstotliwości radiowych oraz dowód rejestracyjny OZE. |
2021 |
|
Przedłożenie projektu decyzji do Państwowego Komitetu ds. Częstotliwości Radiowych. Przygotowanie prezentacji. Wystąpienie Prezydenta SRR na posiedzeniu SCRF. |
2021 |
4. Koordynacja z Administracją Łączności terminowego usunięcia ograniczeń w działaniu radiolatarni. (2016)
Wykonywane: Rozporządzenie Ministerstwa Telekomunikacji i Komunikacji Masowej Rosji „W sprawie zmian wymagań dotyczących wykorzystania widma częstotliwości radiowych przez służbę amatorską i amatorską służbę satelitarną w Federacji Rosyjskiej, zatwierdzone rozporządzeniem Ministerstwa Telekomunikacji i Komunikacji Masowej Federacji Rosyjskiej nr 184 z dnia 26 lipca 2012 r.” z dnia 17 listopada 2016 r. nr 572
5. Koordynacja z Administracją Łączności warunków uznania przynależności do służby amatorskiej sieci OZE i przydziału im pasm częstotliwości radiowych.
6. Udział przedstawiciela RRR w grupie roboczej CEPT „Zarządzanie widmem”
Często w charakterystyce stacji radiowych jest to wskazywane jako zasięgi działania UKF oraz UHF Zastanów się, co to jest i jaka jest między nimi różnica.
Skróty te oznaczają dwa najczęstsze pasma komunikacji VHF.
zakres VHF odpowiada sekcji od 136 do 174 MHz
zakres UHF odpowiada sekcji od 400 do 512 MHz
W życiu codziennym radioamatorzy również nazywają te zakresy „dwa” (UKF) oraz „siedemdziesiąte” (UHF), takie nazwy są nadane tym pasmom zgodnie z długością fali, która dla VHF wynosi około 2 metry, a dla UHF około 70 centymetrów.
UKF- zakres, w którym znajdują się sekcje zarezerwowane dla wielu agencji rządowych, komunikacji kosmicznej i radioamatorów.
Główną zaletą tego zasięgu w porównaniu z UHF jest duży zasięg komunikacyjny, zwłaszcza poza miastem. Walkie-talkie z tej serii doskonale sprawdzają się zarówno na terenach wiejskich, w lesie, jak iw budynkach wielopiętrowych. Wady pracy w tym zakresie częstotliwości obejmują brak obszarów wolnych od licencji, stosunkowo niewielki obszar przeznaczony dla radioamatorów - od 144 do 146 MHz na zasadzie podstawowej.
Z uwagi na to, że są to dość niskie częstotliwości, skuteczne anteny dla tego pasma są większe niż dla UHF, a w przypadku krótkofalówek jest to spory problem ograniczający wykorzystanie VHF przy pracy z przenośnymi radiotelefonami. I oczywiście nie możesz nad nim pracować bez kategorii amatorów radiowych!
Poniżej znajduje się tabela z siatką częstotliwości przeznaczoną dla amatorskiej komunikacji radiowej. Zgodnie z decyzją SCRF z dnia 22 lipca 2014 r. nr 14-26-04 zakres od 144 do 146 MHz jest przeznaczony dla służby radioamatorskiej na zasadzie podstawowej. Radioamatorzy czwartej kategorii mają prawo do pracy na tych częstotliwościach z mocą nie większą niż 5 W, 2 i 3 po 10 W, a 1 kategorii po 50 W (w przypadku komunikacji EME i MC pierwszej kategorii jest może używać do 500 W). Do komunikacji głosowej z modulacją częstotliwości przydzielane są częstotliwości od 145.206 MHz do 145.594 MHz.
Zakres częstotliwości (MHz) | Pasmo (kHz) | |
---|---|---|
144,000-144,110 | 0,5 kHz | Tylko telegrafia. Głównie telegrafia EME. Częstotliwość wywołania telegraficznego to 144,05 MHz. Częstotliwość komunikacji MC bez uprzedniego uzgodnienia wynosi 144.100 MHz. Pasmo częstotliwości 144,0025 MHz - 144,025 MHz - głównie do komunikacji kosmicznej (kosmos-Ziemia). |
144,110-144,150 | 0,5 kHz | Typy wąskopasmowe. Przeważnie cyfrowe wąskopasmowe tryby EME. Centrum aktywności PSK31 - 144.138). |
144,150-144,165 | 2,7 kHz | Telegrafia, OBP, typy cyfrowe. Głównie cyfrowe typy EME. |
144,165-144,180 | 2,7 kHz | Telegrafia, OBP, typy cyfrowe. Głównie typy cyfrowe. Częstotliwość wywoływania trybów cyfrowych wynosi 144,170 MHz. |
144,180-144,360 | 2,7 kHz | Telegrafia i OBP. Częstotliwość wywołania OBP - 144,300 MHz. pasmo częstotliwości dla łączności MC OBP bez uprzedniego uzgodnienia - 144,195-144,205 MHz. |
144,360-144,399 | 2,7 kHz | Telegrafia, OBP, typy cyfrowe. Częstotliwość dla komunikacji FSK441 bez uprzedniego uzgodnienia wynosi 144.370 MHz. |
144,400-144,491 | 0,5 kHz | Widoki wąskopasmowe są tylko sygnałami nawigacyjnymi. |
144,500-144,794 | 20 kHz | Wszystkie rodzaje. Częstotliwości wywołania: SSTV - 144,500 MHz; dalekopis - 144,600 MHz; faks - 144.700 MHz; ATV - 144,525 i 144,750 MHz). Zalecane pasma częstotliwości dla transponderów liniowych: 144.630-144.690 MHz - nadawanie, 144.660-144.690 MHz - odbiór). |
144,794-144,990 | 12 kHz | Telegrafia, tryby cyfrowe, cyfrowa komunikacja głosowa, cyfrowe stacje automatyczne. Centrum aktywności APRS to 144,800 MHz. Zalecane częstotliwości cyfrowych stacji automatycznych dla cyfrowych komunikacja głosowa: 144.8125, 144.8250, 144.8375, 144.8500, 144.8625 MHz. |
144,990-145,194 | 12 kHz | FM, cyfrowa komunikacja głosowa - tylko dla przemienników, odbiór. Znamionowe częstotliwości 145.000-145.175 MHz, krok 12,5 kHz. |
145,194-145,206 | 12 kHz | |
145,206-145,594 | 12 kHz | Telegrafia, FM, cyfrowa komunikacja głosowa, cyfrowe automatyczne stacje FM ("Echolink"). Częstotliwości wywołania: FM - 145,500 MHz, cyfrowa komunikacja głosowa - 145,375 MHz. Centrum aktywności stacji pogotowia amatorskiego - 145,450 MHz. |
145,594-145,7935 | 12 kHz | FM, cyfrowa komunikacja głosowa - tylko dla przemienników, transmisja. Znamionowe częstotliwości 145,600-145,775 MHz, krok 12,5 kHz. |
145,794-145,806 | 12 kHz | Telegrafia, FM, cyfrowa komunikacja głosowa. Głównie do komunikacji kosmicznej. |
145,806-146,000 | 12 kHz | Wszystkie typy - tylko do komunikacji kosmicznej. |
UHF- jest uważany za asortyment „dla miasta” i pozwala uzyskać niezawodne połączenie w budynkach wysokościowych. Idealny do nawiązywania komunikacji na stosunkowo krótkie odległości, dzięki wysokiej częstotliwości anten radiotelefonów przenośnych w tym zakresie, są one kompaktowe bez poświęcania wydajności. Ale jednocześnie ten zakres nie nadaje się do otwartych przestrzeni i lasów ze względu na większe tłumienie w lesie i słabą zdolność pochylania się w terenie w porównaniu do VHF.
Zgodnie z decyzją SCRF z dnia 22 lipca 2014 r. nr 14-26-04 zakres od 430 do 440 MHz jest przydzielany służbie radioamatorskiej na zasadzie wtórnej. Radioamatorzy czwartej kategorii mają prawo działać na tych częstotliwościach o mocy nie większej niż 5 W, 1., 2. i 3. nie większej niż 10 W (na częstotliwościach od 433 MHz do 440 MHz), Również radioamatorzy z 1. kategoria może działać z mocą 500 watów w ograniczonym zakresie (dla komunikacji EME i MC). Na częstotliwościach 430.000-433.000 MHz można pracować tylko z mocą nie większą niż 5 W dla wszystkich kategorii bez wyjątku.
Jak widać z poniższej tabeli częstotliwości, wolna przestrzeń na UHF znacznie więcej przeznaczono na komunikację amatorską niż na VHF, co również pośrednio wpływa na dominujące wykorzystanie tego zakresu w dużych miastach.
Zakres częstotliwości (MHz) | Pasmo (kHz) | Rodzaje modulacji i przeznaczenie (MHz) |
---|---|---|
430,000-432,000 | 20 | Wszystkie typy |
432,000-432,025 | 0.5 | Tylko telegrafia i PSK31. Głównie EME. (Podczas prowadzenia komunikacji EME dla pierwszej kategorii, dozwolona moc wynosi 500 W) |
432,025-432,100 | 0.5 | Typy wąskopasmowe. Centra aktywności: telegrafia - 432,050 MHz, PSK31 - 432,088 MHz. (Podczas prowadzenia komunikacji EME dla kategorii 1, dopuszczalna moc wynosi do 500 W |
432,100-432,400 | 2.7 | Telegrafia, OBP, typy cyfrowe. Centrum Aktywności OBP - 432,200 MHz. Częstotliwość komunikacji FSK41 bez uprzedniego uzgodnienia wynosi 432,370 MHz. Częstotliwość planowania komunikacji w pasmach mikrofalowych i EHF wynosi 432,350 MHz. (Podczas prowadzenia komunikacji EME dla kategorii 1 dopuszczalna moc wynosi do 500 W) |
432,400-432,500 | 0.5 | Tryby telegraficzne i cyfrowe to tylko sygnały nawigacyjne. |
432,500-433,000 | 12 | Wszystkie rodzaje. Centra aktywności: APRS - 432.500 MHz, dalekopis - 432.600 MHz, faks - 432.700 MHz. |
433,000-433,400 | 12 | FM, cyfrowa komunikacja głosowa - tylko dla przemienników, odbiór. Znamionowe częstotliwości 433,025-433,375 MHz, krok 25 kHz. |
433,400-433,575 | 12 | FM, cyfrowa komunikacja głosowa. Centrum Aktywności SSTV - 433,400 MHz. Częstotliwości wywołania: głos cyfrowy - 433,450 MHz, FM - 433,500 MHz. Centrum Aktywności Krótkofalowców - 433,450 MHz. Zalecane kanały do komunikacji simplex 433,400-433,575 MHz, co 12 kHz |
433,600-434,000 | 20 | Wszystkie rodzaje, cyfrowe stacje automatyczne. Centra aktywności: dalekopis - 433 600 MHz, faks - 433 700 MHz. Zalecane kanały dla głosu cyfrowego 433.625-433.775 MHz, krok 25 kHz |
434,000-434,025 | 0.5 | Tylko telegrafia i PSK31. Głównie EME. (Podczas prowadzenia komunikacji EME dla kategorii 1, dopuszczalna moc wynosi 500 W |
434,025-434,100 | 0.5 | Typy wąskopasmowe. Centra aktywności: telegrafia - 434,050 MHz, PSK31 - 434,088 MHz. |
434,100-434,600 | 12 | Wszystkie typy, ATV. |
434,600-435,000 | 12 | FM, cyfrowe przemienniki tylko głosu, transmisja. Znamionowe częstotliwości 434,625-434,975 MHz, krok 25 kHz. |
435,000-438,000 | 20 | Wszystkie typy, ATV. Przede wszystkim komunikacja kosmiczna. |
438,000-440,000 | 20 | Wszystkie typy, ATV, cyfrowe stacje automatyczne. Zalecane kanały dla automatycznych stacji cyfrowych to 439,800-439,975 MHz, z krokiem 25 kHz. Zalecane kanały cyfrowej komunikacji głosowej to 438.025-438.175 MHz, z krokiem 25 kHz. Zalecane pasma częstotliwości dla eksperymentów z nowymi trybami komunikacji to 438,550-438,625 MHz. |
Nie zapominaj również, że w sekcji częstotliwości UHF są dwa nielicencjonowane pasma