sata kontakty. Szybkość dysku twardego (IDE, SATA1,2,3). Dalszy rozwój SATA
Dziś port eSATA już dawno przestał być czymś naprawdę nowym i egzotycznym. Jednak jednocześnie nie wszyscy użytkownicy są z nim zaznajomieni i nie do końca wyobrażają sobie, jakie zalety i wady daje ten standard dzienna praca z komputerem.
Trochę o eSATA
Oczywiście początkujących początkujących zainteresuje oczywiście eSATA – co to jest i z czym się ją jada. Jeśli spróbujesz odpowiedzieć łatwiej, to ten standard leży w szybkości i łatwości użytkowania gdzieś pomiędzy standardem USB2.0 a tradycyjnym SATA. Sam termin jest skracany jako External, czyli port, który wykorzystuje zaawansowane technologie szeregowej wymiany danych i ma możliwość wymiany na gorąco w locie jako dyski twarde i inne urządzenia podłączone do komputera.
Pomimo tego, że połączenie eSATA pojawiło się w 2004 roku, dziś użytkownicy często preferują bardziej tradycyjne technologie - USB i SATA.
Zalety
Oczywiście standard eSATA nie zyskałby popularności, gdyby nie miał własnych obiektywnych zalet. Należą do nich:
- możliwość przedłużenia kabla do transmisji danych do 2 metrów bez ryzyka zniekształcenia sygnału;
- kompatybilność sygnału eSATA z SATA;
- szybszy transfer danych niż USB2.0;
- taniość w produkcji pozwala wyposażyć chipsety w kilka portów eSATA i wykorzystać to złącze w wielu urządzeniach. Na przykład istnieje eSATA zewnętrzny twardy dyski, a nawet dyski flash;
- dyski twarde jednocześnie można go łączyć w macierze RAID;
- możesz wymieniać dyski twarde w podróży, co jest nie do pomyślenia, jeśli używasz tradycyjnego interfejsu SATA.
Jak widać, ten interfejs ma wiele zalet, przynajmniej w porównaniu z tak powszechnymi i znanymi standardami jak USB2.0 i SATA.
Wady
Odpowiadając na pytanie, eSATA - co to jest, nie można zignorować wad tego typu połączenia. Mimo że dany typ Interfejs został oddany do użytku od 2004 roku, nie wszystkie urządzenia są wyposażone w porty tego standardu, a póki co jego użytkowanie komplikują pewne niedogodności:
- fizyczna niekompatybilność portów eSATA i SATA;
- kurs wymiany danych jest nadal nieco niższy niż w przypadku SATA. Potwierdzają to liczne testy syntetyczne;
- długość kabla jest ograniczona do dwóch metrów, czyli mniej niż w przypadku USB;
- Dysk twardy eSATA będzie wymagała dodatkowego zasilania przez USB i 1394 lub przez zwykłe gniazdo (w nowych modelach urządzeń zewnętrznych taka potrzeba jest często eliminowana);
- eSATA i SATA wykorzystują różne poziomy sygnału;
- Organizacja eSATA czasami wymaga włączenia specjalnego kontrolera płyta główna;
- nie ma wielu urządzeń, które zostały jeszcze wydane, które wspierałyby ten standard.
Jeśli chodzi o bezpośrednio, eSATA przewyższa standard USB 2.0, który jest dziś dość rozpowszechniony, ale jest gorszy od współczesnego USB 3.0. Możliwe, że fakt, że złącza eSATA nie są dziś popularne, wiąże się właśnie z tym: w końcu łatwiej jest pracować z USB, a prędkość w wersji 3.0 jest wyższa.
Rodzaje eSATA
Co dziwne, ale ten interfejs ma swoje odmiany. Jednak jest ich niewiele. A raczej tylko dwa:
- Właściwie eSATA, której cechy zostały wymienione powyżej.
- ESATAp- cecha wyróżniająca tego typu portu jest to, że stało się możliwe zasilanie urządzenia bezpośrednio przez kabel eSATA, podczas gdy SATA wymagał, aby zasilanie było dostarczane bezawaryjnie ze źródła zewnętrznego. Postfiks p oznacza moc.
Wydawałoby się, że wraz z pojawieniem się takiego standardu jak eSATAp wszystkie problemy zostały rozwiązane, a port ten jest gotowy, aby stać się samowystarczalnym. Ale potem pojawiło się USB 3.0 i eSATAp nie mógł z nim konkurować.
I plus 12 woltów
Jednak podłącz dowolne urządzenie USB możesz również do portu eSATA. Umożliwiają to interfejsy. W takim przypadku urządzenie będzie podawane jednocześnie iw obu kierunkach.
Głównym problemem w tym przypadku jest to, że niektóre modele dysków twardych wymagają nie tylko standardowych 5 woltów do zasilania, ale nawet 12. Ale w laptopach tego potężne źródło jedzenie nie jest zapewnione. Dlatego opracowano ulepszoną wersję eSATAp, która zapewnia dodatkowe styki zasilania w złączu. Interfejs otrzymał nieoficjalną nazwę eSATAdp, czyli dual power.
Jeśli nie ma eSATA
Niezbyt często, ale czasami trzeba usunąć urządzenie eSATA, gdy na płycie głównej jest tylko port SATA. Na przykład, jeśli chcesz podłączyć zewnętrzne złącze eSATA do dowolnego urządzenia.
Można to zrobić, ale będzie to wymagało pasywnego przedłużacza, który łączy się bezpośrednio z SATA na płycie głównej. Jeśli mówimy o laptopie lub netbooku, to takie połączenie można wykonać za pomocą adapterów PC Card, a także za pomocą karty Express Card. Ale w tym przypadku maksymalna długość kabla będzie ograniczona tylko do jednego metra, co nie zawsze jest wygodne.
Urządzenia zewnętrzne z obsługą eSATA
Kiedyś, przed pojawieniem się USB 3.0, interfejs eSATA miał przed sobą całkiem świetlaną przyszłość. Dysk zewnętrzny eSATA można już znaleźć w sprzedaży. W końcu USB 3.0 nie był jeszcze w stanie wszędzie zastąpić swojego poprzednika USB 2.0.
A ponieważ standard eSATA jest przeznaczony przede wszystkim do szybkiej wymiany danych, całkiem logiczne jest, że wszelkiego rodzaju dyski stanowią lwią część rynku urządzeń zewnętrznych obsługujących ten interfejs. Są to zewnętrzne dyski twarde i dyski flash. Ale można również znaleźć w sprzedaży drukarki i skanery, które wykorzystują ten rodzaj połączenia w swojej pracy.
Niestety, pewne zamieszanie związane z niewielką różnorodnością między eSATA, eSATAp i eSATadp spowodowało, że konsumenci są zdezorientowani co do kompatybilności portów i kabli. I nawet adapter eSATA nie zawsze pomaga rozwiązać ten problem, zwłaszcza jeśli trudności związane są nie tylko z kompatybilnością, ale także koniecznością przeprowadzenia dodatkowego doładowania (te same 12 woltów). Ponadto standard eSATAdp nie został jeszcze ustandaryzowany.
Na razie pozostaje tylko uważnie monitorować kompatybilność kabli, aby nie pomylić kabla eSATA, SATA i innych. I mam nadzieję, że albo to wszystko zostanie w końcu ustandaryzowane, albo jakiś bardziej uniwersalny port zastąpi całą gamę portów SATA.
Dlaczego nie FireWire lub USB?
Oczywiście odpowiedzi na pytanie o eSATA - co to jest, nie można uznać za kompletną bez próby przeanalizowania możliwości ze strony konkurentów. W tym przypadku FireWire i USB.
A są trzy powody, dla których eSATA nie zostało jeszcze przez nie zastąpione:
- Aby zorganizować wymianę danych przez te dwa porty, musisz przekonwertować protokoły PATA lub SATA na USB lub ten sam FireWire. Ma jednak znaczne ograniczenia. W dawnych czasach nie było to zbyt zauważalne, ale wraz z pojawieniem się dysków półprzewodnikowych o pojemności 500 GB lub większej, które dziś nikogo nie dziwią, taki próg stał się bardzo zauważalny.
- Drugi powód polega na tym, że nawet w przypadku FireWire istnieje ograniczenie szybkości przesyłania informacji - 400 Mbit na sekundę, ponieważ kontrolery FireWire działają zgodnie ze standardem.Tutaj takie ograniczenie uderza nie tak bardzo, gdy używanie dużych dysków twardych jako szybkich, ale także obszernych macierzy RAID, które oczywiście wymagają dość sporych prędkości.
- Wreszcie, dyski FireWire i USB nie mają dostępu do niektórych funkcji niski poziom. Na przykład do S.M.A.R.T. Jednocześnie eSATA jest wolna od tej wady.
Chociaż konkurencyjne interfejsy cieszą się dużym zainteresowaniem wśród zwykłych użytkowników ze względu na ich wygodę, w niektórych przypadkach nie można obejść się bez interfejsu eSATA. Jeśli więc użytkownik potrzebuje dużej szybkości przesyłania informacji o dużej objętości, ten standard będzie idealnym rozwiązaniem do takich zadań. Niestety jego realizacja wiąże się z pewnymi trudnościami technicznymi, ale jeśli pojawi się dodatkowe zasilanie, na przykład za pomocą jednostki zewnętrznej, nie będzie to problemem.
Perspektywy eSATA
Chociaż trudno powiedzieć cokolwiek ze 100% gwarancją dotyczącą przyszłości tego interfejsu. Ale nie próbując przewidzieć, odpowiadając na pytanie, czym jest eSATA, jest również niezbędny.
Chociaż na rynku dostępne są urządzenia obsługujące porty takie jak USB 2.0, USB 3.0 i wspomniany FireWire, przyszłość eSATA jest niepewna. Z jednej strony producenci nie spieszą się z aktywnym wykorzystaniem tego portu we wszystkich swoich urządzeniach, a z drugiej strony nadal produkują dyski z tym interfejsem, ale nie zapominają też o USB 3.0.
ESATA wygląda dobrze, jeśli potrzebujesz np. podłączenia dużych dysków lub przetwarzania treści multimedialnych w jakości HD. Ponadto ten interfejs pomoże każdemu mieć w domu własną macierz RAID.
Jednak wielu użytkowników woli używać w codziennej pracy wolniejszego, ale tak prostego i intuicyjnego interfejsu jak USB 2.0. W końcu większość z nich nie musi współpracować z szybkimi i pojemnymi dyskami, dodatkowo użytkowników często odstrasza konieczność dodatkowego zasilania urządzenia z interfejsem eSATA. Ze względu na wygodę są gotowi pogodzić się z pewnymi ograniczeniami prędkości. Ale w niektórych przypadkach nie da się bez niego obejść.
Nie powinniśmy więc spodziewać się znaczącego wpływu na rynek w przyszłości od interfejsu eSATA, ale też nie zrezygnuje on szybko ze swoich pozycji, bo wciąż jest na to zapotrzebowanie.
Wielu ekspertów twierdzi, że ten standard będzie istniał do czasu rozpowszechnienia się bardziej nowoczesnego nowego standardu lub ostatecznie przejmie USB 3.0. Jednak dopóki tak się nie stanie, można bezpiecznie kupować dyski działające w oparciu o eSATA.
Podczas montażu komputera lub wymiany jego podzespołów użytkownik często styka się z ogromną liczbą interfejsów. Nie jest łatwo uporać się z nimi od razu, ponieważ po pierwsze jest ich dużo, a po drugie mają pewne odmiany. To często rodzi pytania, co to jest SATA lub ATA? Wraz z tym ważne jest również zrozumienie rodzajów tego interfejsu, różnic i zadań.
Interfejs
Zanim zrozumiesz, czym jest SATA, konieczne jest krótkie wyjaśnienie, czym jest interfejs. Jest to element interakcji, który składa się z linii sygnałowych, kontrolera i zestawu reguł.
Dowolny kabel systemu komputerowego komunikuje się z urządzeniem i płyta główna. Jeden koniec interfejsu łączy się z określonym sprzętem, a drugi koniec łączy się z gniazdem na platformie.
Wymiana danych
Co to jest SATA? Interfejs ten umożliwia szeregową wymianę danych z urządzeniami gromadzącymi informacje. Mówiąc przez przykład, w ten moment SATA jest używany do łączenie trudne dysk do płyty głównej.
Ten interfejs od jakiegoś czasu stał się uniwersalny, ponieważ uwzględniał błędy poprzednich wynalazków i okazał się najbardziej odpowiedni do podłączenia dysku twardego do systemu.
SATA ma 7-pinowe złącze, podczas gdy jego poprzednik PATA miał 40 pinów. W związku z tym rozmiar interfejsu został znacznie zmniejszony, co również doprowadziło do zmniejszenia oporu powietrza. Dzięki temu znacznie łatwiej było zorganizować układ chłodzenia, a powietrze przyspieszane przez jego chłodnice zaczęło docierać do wszystkich akumulatorów.
Kolejną pozytywną cechą kabla SATA była jego odporność na wielokrotne połączenia. Producenci zadbali o to, aby przewód zasilający był wykonany z wysokiej jakości i mocnych materiałów.
Kolejną zmianą była zasada łączenia kabli. Wcześniej, gdy popularny był interfejs PATA, połączenie odbywało się parami. Jedna pętla może łączyć dwa urządzenia. Teraz każdy komponent jest połączony jednym kablem.
Zmiana ta wpłynęła na technologię współpracy sprzętu. Dodatkowo znacznie zmniejszyły się problemy z konfiguracją systemu, zniknęły problemy z wykorzystaniem niezakończonych pętli.
Wariacje
Odkąd świat dowiedział się, czym jest SATA, interfejs ten przeszedł dwie generacje. Ponadto miał ogromną liczbę modyfikacji dla różne urządzenia. Wśród głównych typów wyróżnia się 1, 2 i 3 wersje. Ponadto SATA nabył wiele modyfikacji i adapterów.
Pierwsza rewizja
Pierwszy dysk twardy SATA pojawił się w 2003 roku. To była pierwsza próba stworzenia interfejsu. Autobus działał z częstotliwością 1500 MHz. Jednocześnie przepustowość nie przekraczała 150 MB/s. Tak wielu porównało tę wersję do Ultra ATA, która miała nieco niższe szybkości przesyłania danych.
Mimo to jest kilka innowacji. Po pierwsze, magistrala szeregowa zastąpiła magistralę równoległą. Po drugie, wiązało się to z działaniem przy wyższych prędkościach. Po trzecie, zniknął problem synchronizacji kanałów. Ten wynalazek był rewolucyjny technologia komputerowa.
Druga rewizja
SATA 2 nie pojawił się długo i pojawił się w zaktualizowanym formacie. Zaczął działać na częstotliwości 3000 MHz. Jednocześnie przepustowość wyniosła 300 MB/s netto. Gdy producenci innych mechanizmów dostrzegli potencjał w tym interfejsie, zaczęli go stosować w swoich nowych produktach. W efekcie pierwszą w produkcji nowych urządzeń była Nvidia, która zastosowała ten interfejs w chipsecie.
Nowość miała współpracować z poprzednią wersją SATA. Ale wielu użytkowników ma do czynienia z faktem, że w niektórych urządzeniach i kontrolerach konieczna była ręczna interwencja w tryby pracy. Dlatego niektórzy producenci wprowadzili specjalne zworki do przełączania między SATA 1 i SATA 2.
Trzecia rewizja
SATA 3 również nie pojawił się długo i pojawił się już w 2008 roku. Ta wersja uzyskała przepustowość 6 Gb/s brutto. Oprócz tego, że nowy interfejs zaczął działać szybciej, poprawiono także zarządzanie energią. Biorąc pod uwagę błędy poprzednich wersji, twórcy rozważyli kompatybilność wszystkich dotychczas wydanych interfejsów z tej serii.
SATA III został później opracowany. Były więc jeszcze dwa typy.
Wersja SATA 3.1 otrzymała sporo znaczących i nie tak znaczących zmian. Na przykład pojawił się wariant mSATA dla urządzeń mobilnych. Z Nowa technologia Interfejs o zerowym poborze mocy nie wymaga już energii w trybie uśpienia. Poprawiła się również wydajność dysków półprzewodnikowych, spadło ogólne zużycie energii, pojawiły się również możliwości identyfikacji hosta.
Następnie pojawiła się wersja 3.2 SATA. Ta wersja jest również powszechnie określana jako Express. Ogólnie interfejs ten współdziałał z klasycznym SATA, ale w tym przypadku PCI Express stał się interfejsem nośnika, co wynika z nazwy. Wszystko to doprowadziło do zmian w konstrukcji portu. Nowość otrzymała dwa porty SATA umieszczone na długości, co umożliwiło podłączenie zarówno dysków twardych, jak i dysków współpracujących z SATA Express. Jedno ze złącz pracowało z prędkością 8 Gb/s, a drugie – 16 Gb/s.
Wraz z tą rewizją stała się znana modyfikacja micro SSD. Został zaprojektowany specjalnie dla małych wbudowanych dysków.
„Hot swap”
Urządzenia ewoluowały, a wraz z nimi pojawiły się nowe odmiany interfejsów. Nieco później niż pierwsza wersja SATA, na rynku pojawił się wariant eSATA. Interfejs ten zakładał podłączenie sprzętu w trybie „hot swap”.
Co to za tryb? „Hot Swap” pozwala na włączenie lub wyłączenie urządzenia do systemu, który nadal może pracować w sposób ciągły. W takim przypadku nie trzeba wyłączać komputera, aby podłączyć do niego dysk twardy.
Wariant eSATA zyskał własne cechy:
- Interfejs okazał się mniej wrażliwy, a także mógł mieć jeszcze połączenia niż SATA. Jedynym problemem było to, że oba interfejsy były niekompatybilne.
- Wymagane dwa kable.
- Zwiększyła się długość drutu. Dokonano tego w celu skompensowania utraty zmian poziomu sygnału.
- Wskaźniki transferu były powyżej średniej.
Aby użyć tego złącza, na sali operacyjnej System Windows konieczne było włączenie trybu specjalnego. Aby to zrobić, trzeba było przejść do BIOS-u i wybrać Advanced Host Controller Interface.
W tym przypadku wielu użytkowników napotkało taki problem, że system operacyjny mógł przestać się ładować. Ale to było dopiero w czasach popularności Windows XP, który łączył się z kontrolerem z trybami ATA. Teraz ten problem w ogóle nie ma znaczenia, ponieważ ten system operacyjny praktycznie nie jest używany i nie ma takiego problemu w nowych.
Modyfikacja eSATA
Początkowo SATA kojarzył się z dyskiem twardym. Ale wielu programistów zaczęło tworzyć zmodyfikowane wersje. Tak narodził się Power eSATA. Ta opcja łączyła eSATA i USB. Interfejs umożliwił jednoczesne użycie kabla Power Over eSATA i podłączenie dysku bez żadnych przejściówek.
wersja mini
Klasyczny interfejs SATA również ma swoje modyfikacje. W 2009 roku znane stało się złącze Mini-SATA. Teraz jest definiowany jako obudowa dysków półprzewodnikowych, które mają mniejsze złącze w porównaniu z dyskami twardymi.
Mini-SATA działa w laptopach i innych urządzeniach współpracujących z małymi dyskami SSD. Najprawdopodobniej mSATA pojawił się z Interfejs PCI Ekspresowa Karta Górnicza. Oba złącza są kompatybilne elektrycznie, ale mają różne sygnały.
Adaptery SATA
Patrząc na szeroką gamę odmian SATA i ich różne modyfikacje, staje się jasne, że do tego wszystkiego trzeba kupić adaptery. Oczywiście adaptery nie zawsze są potrzebne. Ale są urządzenia, które mają przestarzały typ połączenia i wymagają odpowiedniego interfejsu.
Najpopularniejszym adapterem jest SATA na IDE i odwrotnie. Ponieważ IDE jest przestarzałą wersją, potrzeba adapterów praktycznie zniknęła. Wcześniej ten problem był istotny, ponieważ wiele urządzeń, w tym płyty główne, współpracowało z ATA. Teraz cały sprzęt działa na różnych wersjach SATA (głównie na trzeciej), więc nie wymaga adapterów.
Kwestia adapterów może być istotna w przypadku bardziej nowoczesnych interfejsów. Tak więc niektórzy użytkownicy szukają adaptera mSATA-M.2 lub USB-SATA.
Adaptery są łatwe do znalezienia. Szczególnie dużo z nich w popularnych Chińskie sklepy internetowe. Nawiasem mówiąc, to właśnie tam takie mechanizmy są najczęściej zamawiane.
wnioski
Złącze SATA ma długą historię. Rozwija się i co roku zdobywa nowe modyfikacje, które okazują się znacznie szybsze i wydajniejsze. Jak każdy inny interfejs, można się spodziewać, że ten wkrótce zostanie zastąpiony inną ulepszoną wersją, która pojawi się ze zwiększoną szybkością przesyłania danych.
SATA (Szeregowy ATA) to interfejs szeregowy do wymiany danych z urządzeniami do przechowywania informacji, z reguły z dyskami twardymi.
SATA jest rozwinięciem interfejsu ATA (IDE), którego nazwę zmieniono na PATA (Parallel ATA) po pojawieniu się SATA.
Pierwotnie standard SATA wymagał magistrali 1,5 GHz zapewniającej przepustowość około 1,2 Gb/s (150 MB/s).
20% utrata wydajności wynika z zastosowania systemu kodowania 8B/10B, gdzie na każde 8 bitów przydatna informacja są 2 bity serwisowe.
Pasmo SATA I (SATA/150) jest nieznacznie wyższy niż przepustowość Ultra ATA (UDMA/133).
Główną przewagą SATA nad PATA jest zastosowanie magistrali szeregowej zamiast równoległej.
Standard SATA II (SATA/300) działa z częstotliwością 3 GHz i zapewnia przepustowość do 2,4 Gb/s (300 MB/s).
Złącza SATA na płycie głównej
Teoretycznie urządzenia SATA I i SATA II powinny być kompatybilne (zarówno kontroler SATA / 300 i urządzenie SATA / 150, jak i kontroler SATA / 150 i urządzenie SATA / 300) ze względu na obsługę dopasowania prędkości (w dół), jednak dla niektórych urządzeń i kontrolery wymagają ręcznego ustawienia trybu pracy (na przykład dyski twarde Seagate obsługujące interfejs SATA/300 mają specjalną zworkę do wymuszenia włączenia trybu SATA/150).
W tej chwili standard SATA-2.5, który uzupełnia poprzednie i łączy poprzednie standardy w jeden dokument, nie jest już podzielony na SATA I i SATA II.
Daje możliwość zwiększenia prędkości do 600 Mb/s (6 GHz).
Mówiąc niezwykle precyzyjnie, jest to planowana stopniowa promocja na rynku trzech generacji interfejsu Serial ATA – druga powinna zapewniać prędkości do 300 Mb/s, a trzecia odpowiednio do 600 Mb/s.
Złącze danych SATA
SATA używa 7-stykowego złącza zamiast 40-stykowego złącza PATA.
Standard SATA przewiduje urządzenia „hot-plug” (Hot-plug) oraz funkcję kolejki poleceń (NCQ).
Do transmisji sygnału wykorzystywana jest technologia LVDS.
Kabel SATA ma mniejszą powierzchnię, co zmniejsza opór powietrza wiejącego nad podzespołami komputera i poprawia chłodzenie systemu.
Dzięki swojemu kształtowi jest bardziej odporny na wielokrotne łączenie.
złącze Zasilanie SATA
15-pinowy kabel zasilający SATA został również zaprojektowany z myślą o wielu połączeniach.
Złącze zasilania SATA zapewnia 3 napięcia zasilania: +12V, +5V i +3,3V, jednak nowoczesne urządzenia może pracować bez napięcia +3,3 V, co umożliwia zastosowanie pasywnego adaptera ze standardowego złącza zasilania IDE na SATA.
Wiersz Urządzenia SATA jest wyposażony w dwa złącza zasilania: SATA i 4-pinowy Molex.
Używanie obu typów złączy zasilających w tym samym czasie może spowodować uszkodzenie urządzenia.
Pinout
G- uziemienie (ziemia)
R- skryty
D1+, D1-- kanał transmisji danych ze sterownika do urządzenia,
D2+, D2-- kanał transmisji danych z urządzenia do sterownika,
Przewody każdej pary (D1+, D1- i D2+, D2-) to skrętki ekranowane.
Standard SATA zrezygnował z tradycyjnego połączenia PATA dwóch urządzeń na kabel; każde urządzenie opiera się na oddzielnym kablu, co zmniejsza opóźnienia, gdy dwa urządzenia działają jednocześnie na tym samym kablu, zmniejsza możliwe problemy podczas montażu (nie ma problemu konfliktu pomiędzy urządzeniami Slave/Master dla SATA).
logo eSATA
eSATA(External SATA) - interfejs do podłączenia urządzeń zewnętrznych.
Specyfikacje eSATA:
Wymaga dwóch kabli do podłączenia: magistrali danych i kabla zasilającego;
. Maksymalna długość kabel do transmisji danych - 2 m;
. Średnia praktyczna szybkość przesyłania danych jest wyższa niż w przypadku USB lub IEEE 1394;
. Znacznie mniejsze obciążenie procesor;
. Cel: zewnętrzny i połączenie wewnętrzne urządzenia;
. Posiada wbudowaną kontrolę błędów - ECC, dzięki czemu gwarantowana jest integralność danych;
. Obsługuje tryb hot-plug.
Istnieje również standard SAS(Serial Attached SCSI), który zapewnia połączenia SATA dla urządzeń sterowanych przez zestaw poleceń SCSI.
Posiadając wsteczną kompatybilność z SATA, teoretycznie umożliwia podłączenie dowolnych urządzeń sterowanych przez zestaw poleceń SCSI za pośrednictwem tego interfejsu - nie tylko dysku twardego, ale także skanerów, drukarek itp.
W porównaniu do SATA, SAS zapewnia bardziej zaawansowaną topologię, umożliwiając równoległe połączenie pojedynczego urządzenia przez dwie lub więcej magistral.
Obsługiwane są również ekspandery magistrali, umożliwiające podłączenie kilku urządzeń SAS do jednego portu.
SATA- interfejs szeregowy do wymiany danych z urządzeniami do przechowywania informacji. SATA to ewolucja interfejsu równoległego, którego nazwa została zmieniona na PATA (Parallel ATA) po pojawieniu się SATA. - złącze pętli danych. Złącze kabla danych dysku twardego —
Opis SATA
SATA używa 7-stykowego złącza zamiast 40-stykowego złącza PATA. Kabel SATA ma mniejszy obszar, dzięki czemu opór powietrza wiejący nad elementami komputera jest zmniejszony, a okablowanie wewnątrz jednostki systemowej jest uproszczone.
Kabel SATA jest bardziej odporny na wielokrotne połączenia ze względu na swój kształt. Przewód zasilający SATA został również zaprojektowany z myślą o wielu połączeniach. Złącze zasilania SATA dostarcza 3 napięcia zasilania: +12 V, +5 V i +3,3 V; jednak nowoczesne urządzenia mogą działać bez napięcia +3,3 V, co umożliwia zastosowanie pasywnego adaptera ze standardowego złącza zasilania IDE na SATA. Wiele urządzeń SATA jest wyposażonych w dwa złącza zasilania: SATA i Molex.
Standard SATA zrezygnował z tradycyjnego połączenia PATA dwóch urządzeń na kabel; każde urządzenie bazuje na osobnym kablu, co eliminuje problem braku możliwości jednoczesnej pracy urządzeń znajdujących się na tym samym kablu (i wynikających z tego opóźnień), ogranicza ewentualne problemy montażowe (nie ma problemu kolizji urządzeń Slave/Master dla SATA), eliminuje możliwość wystąpienia błędów podczas korzystania z niezakończonych pętli PATA.
Standard SATA obsługuje funkcję kolejkowania poleceń (NCQ od wersji SATA 2.x).
Standard SATA nie przewiduje hot-swap aktywnego urządzenia (używane system operacyjny) (do SATA Revision 3.x) należy stopniowo odłączać dodatkowo podłączone dyski - zasilanie, kabel i podłączać w odwrotnej kolejności - kabel, zasilanie.
złącza SATA
Urządzenia SATA wykorzystują dwa złącza: 7-pinowe (podłączenie magistrali danych) i 15-pinowe (podłączenie zasilania). Standard SATA zapewnia możliwość użycia standardowego 4-pinowego złącza Molex zamiast 15-pinowego złącza zasilania. Używanie obu typów złączy zasilających w tym samym czasie może spowodować uszkodzenie urządzenia.
Interfejs SATA ma dwie ścieżki danych, od kontrolera do urządzenia i od urządzenia do kontrolera. Do transmisji sygnału wykorzystywana jest technologia LVDS, przewody każdej pary to skrętki ekranowane.
Istnieje również 13-pinowe złącze combo SATA używane w serwerach, urządzeniach mobilnych i urządzenia przenośne do płaskich napędów CD/DVD. Urządzenia są połączone za pomocą kabla SATA Slimline ALL-in-One. Składa się z połączonego złącza 7-pinowego złącza do podłączenia magistrali danych oraz 6-pinowego złącza do podłączenia zasilania urządzenia. Ponadto w serwerach do łączenia się z tymi urządzeniami używany jest specjalny adapter.
Korzystanie z http://ru.wikipedia.org/wiki/SATA
Najciekawsze uwagi dotyczące kolorów kabla złącza zasilania SATA:
RU2012:„Dostępne są adaptery do konwersji 4-pinowego złącza Molex na złącze zasilania SATA. Jednak ponieważ 4-pinowe złącza Molex nie zapewniają napięcia 3,3 V, te adaptery zapewniają zasilanie tylko 5 V i 12 V i pozostawiają linie 3,3 V wyłączone. nie dopuszczać do stosowania takich przejściówek z napędami, które wymagają zasilania 3,3 V - przewód pomarańczowy.
Zdając sobie z tego sprawę producenci sztywnych napędy w dużej mierze pozostawiły wsparcie dla opcji pomarańczowego kabla zasilającego 3,3 V w swoich urządzeniach pamięci masowej - linie zasilające nie są używane w większości urządzeń.
JEDNAK BEZ ZASILANIA 3,3 V (pomarańczowy przewód) URZĄDZENIE SATA MOŻE NIE BYĆ W STANIE PODŁĄCZYĆ DYSKU NA GORĄCO...” - http://en.wikipedia.org/wiki/Serial_ATA
Masz pytania - pytaj- pomożemy w każdy możliwy sposób (do działania komentarzy wymagany jest dołączony skrypt java w przeglądarce):
Aby skomentować, po prostu zadaj pytanie w oknie poniżej, a następnie kliknij "Opublikuj jako" - wpisz swój e-mail i imię, a następnie kliknij "Opublikuj komentarz".
Coraz częściej pojawiają się pytania od czytelników bloga dotyczące pojawienia się SATA III (6 Gb/s) i potrzeby jego wykorzystania. Dla profesjonalistów pracujących w IT temat ten jest dobrze znany i ten artykuł nie będzie ich szczególnie interesował. A dla tych, którzy dopiero zaczynają lub kontynuują zapoznawanie się z komputerem, powiem, co jest wyjątkowego w nowym standardzie i czym różni się od poprzednich wersji.
Z punktu widzenia konstrukcji samego złącza nie ma znaczących zmian. Możesz podłączyć zarówno urządzenie SATA-3 do portu SATA-2, jak i odwrotnie, podłączyć SATA-2 do portu SATA-3. W pierwszym przypadku szybsze urządzenie zrozumie, że jest podłączone do wolniejszego portu i będzie działać w trybie zgodności przy niższych prędkościach. W drugim przypadku port zapewni znacznie większą przepustowość niż jest to wymagane przez dysk, który nadal będzie działał z pełną wydajnością.
Dodatkowo kupując płytę główną lub komputer z interfejsem SATA-3, mając tylko urządzenia SATA-2, robisz duży start na przyszłość. Z biegiem czasu producenci w pełni przestawią się na trzecią wersję, a wtedy zakup sam się usprawiedliwi. Przejście już się rozpoczęło, nowoczesne dyski twarde są produkowane z SATA-3, a jeśli chodzi o dyski SSD, to są produkowane tylko z SATA-3 (nie bierzemy pod uwagę egzotycznych), ponieważ poprzednie wersje nie jest w stanie utrzymać tak wysokich prędkości.
Teraz pokrótce przejdę przez wszystkie trzy wersje SATA.
SATA
Pierwsza wersja SATA, która zapewniała prędkości przesyłania danych w 150 MB/s. Wcześniej szeroko stosowane IDE w najnowszej, najszybszej wersji zapewniało tylko 133 MB/s. Ponadto zastosowanie interfejsu szeregowego pozwoliło uniknąć majstrowania przy zworkach, które i tak czasami przychodzą w koszmar doświadczonym informatykom. Teraz wystarczy podłączyć dysk twardy do płyty głównej, a zostanie on rozpoznany, po czym będzie działał w trybie normalnym.
SATA-2 (SATA II)
Zakładając, że z biegiem czasu prędkość półtora setki megabajtów na sekundę może nie wystarczyć, specjaliści opracowali i wdrożyli drugą wersję standardu. Tym razem prędkość została osiągnięta 300 MB/s. Muszę powiedzieć, że eksperci mieli rację w swoim rozumowaniu. Bardzo szybko okazało się, że zasoby pierwszej rewizji zostały wyczerpane. Nowoczesne, zaawansowane dyski twarde odczytują z prędkością około 150-160 MB/s. A ostatni gigant 4 TB firmy Seagate był w stanie wycisnąć ponad 180 MB/s, wysyłając pierwszą wersję SATA na emeryturę.
SATA-3
Jeśli w przypadku dysków twardych możliwości drugiej wersji okazały się więcej niż wystarczające, to wraz z wejściem na arenę szybkich dysków SSD stało się jasne, że do przesyłania danych z nośników potrzeba czegoś szybszego. To właśnie zastosowanie SATA-3 pozwala w pełni uwolnić potencjał dysków SSD. Nowoczesne dyski półprzewodnikowe wykazują prędkość odczytu 540-560 MB/s. Przepustowość SATA-3 — Ok. 600 MB/s. Jeśli wypróbujesz taki dysk w drugiej wersji SATA, to prędkość tego samego dysku spadnie do około 270-280 MB/s. To więcej niż dwa razy. Na klasycznym dyski twarde różnica między wersją drugą a trzecią jest nieznaczna.
Producenci dodają wsparcie Ostatnia wersja wyłącznie dla zgodności z przyszłością płyty główne.
Dzięki temu każda kolejna wersja SATA jest dwukrotnie szybsza od poprzedniej. To jest główna różnica między nimi. W takim przypadku nie można bać się konfliktów sprzętowych. Dysk podłączony przez dowolną wersję SATA będzie działał na każdym komputerze.
Polecam przeczytanie artykułu Korzystanie z nowoczesnego dysku SSD na komputerze z portem SATA 2, który opisuje wrażenia z korzystania z szybkiego dysku OCZ Vertex 4 (SATA 6 Gb/s) na starym porcie SATA II, a także artykułu Korzystanie nowoczesny dysk twardy z SATA 3 na komputerze z portem SATA 2, w którym przeprowadzany jest podobny eksperyment, ale z tradycyjnym twardy dysk.
A jak podłączyć dysk SATA do komputera, można znaleźć w artykule ”