Hyper-V i VirtualBox – jak ich zaprzyjaźnić? Jak przyspieszyć maszyny wirtualne VMWare, Oracle VirtualBox i Microsoft Hyper-V Uruchamianie wirtualnej maszyny wirtualnej na hiperv
W tym artykule przyjrzymy się kilka sposobów na poprawę wydajności maszyny wirtualnej VMware Workstation, Oracle VirtualBox, Microsoft Hyper-V lub jakikolwiek inny. Maszyny wirtualne są dość wymagające pod względem właściwości komputera, ponieważ podczas ich działania na komputerze działa jednocześnie kilka systemów operacyjnych. W rezultacie maszyna wirtualna może być znacznie wolniejsza niż główny system operacyjny, a nawet zacinać się.
W tym artykule przyjrzymy się kilku sposobom poprawy wydajności maszyny wirtualnej, Oracle VirtualBox, Microsoft Hyper-V lub dowolnej innej.
Zawartość:Dynamiczny czy stały wirtualny dysk twardy?
Tworząc maszynę wirtualną, możesz utworzyć dwie różne rodzaje wirtualne dyski twarde. Domyślnie maszyna wirtualna korzysta z dysku dynamicznego, który zajmuje niezbędne miejsce na fizycznym nośniku pamięci i powiększa się dopiero w miarę zapełniania się.
Na przykład podczas tworzenia maszyny wirtualnej z dyskiem dynamicznym o pojemności 30 GB nie zajmie ona od razu 30 GB dysku twardego komputera. Po zainstalowaniu systemu operacyjnego i niezbędnych programów jego rozmiar wyniesie około 10-15 GB. Dopiero po dodaniu danych może wzrosnąć do 30 GB.
Jest to wygodne z punktu widzenia tego, że maszyna wirtualna zajmuje miejsce na dysku twardym proporcjonalnie do ilości przechowywanych na nim danych. Jednak działanie dynamicznego dysku twardego jest wolniejsze niż dysku stałego (czasami nazywanego również rozproszonym).
Podczas tworzenia dysku stałego całe 30 GB na dysku twardym komputera zostanie natychmiast przydzielone do dysku maszyny wirtualnej, niezależnie od ilości przechowywanych na nim danych. Oznacza to, że stały dysk twardy maszyny wirtualnej zajmuje więcej miejsca na dysku twardym komputera, ale zapisywanie lub kopiowanie plików i danych na nim jest szybsze. Nie jest tak podatny na fragmentację, ponieważ przestrzeń na nią jest przydzielana tak duża, jak to możliwe, zamiast dodawać ją w małych częściach.
Instalowanie pakietu narzędzi maszyny wirtualnej
Po zainstalowaniu systemu operacyjnego gościa na maszynie wirtualnej, pierwszą rzeczą do zrobienia jest zainstalowanie pakietu narzędzi lub sterowników dla maszyny wirtualnej, na przykład: VirtualBox Guest Additions lub VMware Tools. Takie pakiety zawierają sterowniki, które pomogą systemowi operacyjnemu gościa działać szybciej.
Ich instalacja jest prosta. W VirtualBox uruchom system operacyjny gościa i wybierz Urządzenia / Zamontuj dodatkowy obraz dysku systemu operacyjnego gościa… "Ten komputer"
W VMware Workstation wybierz menu Maszyna wirtualna / Zainstaluj pakiet VMware Tools... Następnie uruchom instalator, który pojawi się jako osobny dysk w folderze "Ten komputer" system operacyjny gościa.
Dodaj folder z maszyną wirtualną do wyjątków programu antywirusowego
Program antywirusowy m.in. skanuje również pliki maszyny wirtualnej, co zmniejsza jej wydajność. Ale faktem jest, że program antywirusowy nie ma dostępu do plików w systemie operacyjnym gościa maszyny wirtualnej. Dlatego taki skan jest bez znaczenia.
Aby pozbyć się pogorszenia wydajności maszyny wirtualnej, możesz dodać z nią folder do wykluczeń program antywirusowy. Program antywirusowy zignoruje wszystkie pliki w tym folderze.
Aktywacja Intel VT-x lub AMD-V
Intel VT-x i AMD-V to specjalne technologie wirtualizacji zaprojektowane w celu zapewnienia większej wydajności maszynom wirtualnym. Współczesne procesory Intel i AMD zwykle mają tę funkcję. Ale na niektórych komputerach nie jest aktywowany automatycznie. Aby go włączyć, musisz przejść do BIOS komputera i aktywuj go ręcznie.
AMD-V jest często już aktywowany na komputerze, jeśli jest obsługiwany. A Intel VT-x jest najczęściej wyłączony. Dlatego upewnij się, że określone funkcje wirtualizacji są już włączone w systemie BIOS, a następnie włącz je na maszynie wirtualnej.
Więcej pamięci RAM
Maszyny wirtualne wymagają ilości dostępnych pamięć o dostępie swobodnym. Każda maszyna wirtualna zawiera kompletny system operacyjny. Dlatego konieczne jest rozdzielenie systemu operacyjnego komputera na dwa oddzielne systemy.
Firma Microsoft zaleca co najmniej 2 GB pamięci RAM dla swoich systemów operacyjnych. W związku z tym takie wymagania dotyczą również systemu operacyjnego gościa maszyny wirtualnej Windows. A jeśli planujesz używać oprogramowania wymagającego innych firm na maszynie wirtualnej, do jej normalnego działania wymagana będzie jeszcze większa ilość pamięci RAM.
Jeżeli po utworzeniu maszyny wirtualnej okazało się, że nie ma wystarczającej ilości pamięci RAM do jej normalnego działania, to można ją dodać w ustawieniach maszyny wirtualnej.
Zanim to zrobisz, upewnij się, że maszyna wirtualna jest wyłączona. Ponadto nie zaleca się dostarczania maszyny wirtualnej z ponad 50% pamięci wirtualnej fizycznie obecnej na komputerze.
Jeśli po przydzieleniu 50% pamięci komputera na maszynę wirtualną okazało się, że nie działa ona wystarczająco komfortowo, to komputer może nie mieć wystarczającej ilości pamięci RAM do normalnej pracy z maszynami wirtualnymi. Do normalnej pracy dowolnej maszyny wirtualnej wystarczy 8 GB pamięci RAM zainstalowanej na głównym komputerze.
Przydziel więcej procesora
Główne obciążenie podczas działania maszyny wirtualnej spada na procesor centralny. Dlatego im więcej mocy procesora może przyjąć maszyna wirtualna, tym lepiej (szybciej) będzie działać.
Jeśli maszyna wirtualna jest zainstalowana na komputerze z procesorem wielordzeniowym, to w ustawieniach dla niej maszyny wirtualnej możesz wybrać kilka rdzeni do jej działania. Maszyna wirtualna na co najmniej dwóch rdzeniach procesora będzie działać zauważalnie szybciej niż na jednym.
Instalowanie maszyny wirtualnej na maszynie z procesorem jednordzeniowym nie jest zalecane. Taka maszyna wirtualna będzie działać wolno, a jej wykonywanie jakichkolwiek zadań będzie nieefektywne.
Prawidłowe ustawienia wideo
Ustawienia wideo mogą również wpływać na szybkość maszyny wirtualnej. Na przykład włączenie akceleracji wideo 2D lub 3D w VirtualBox pozwala niektórym aplikacjom działać znacznie szybciej. To samo dotyczy możliwości zwiększenia pamięci wideo.
Ale, podobnie jak w przypadku pamięci RAM, wiele zależy od karty wideo zainstalowanej na głównym komputerze.
Maszyna wirtualna i dysk SSD
Pierwszą i najlepszą jak do tej pory aktualizacją komputera jest zainstalowanie na nim dysku SSD. To znacznie przyspieszy działanie komputera, a tym samym zainstalowanej na nim maszyny wirtualnej.
Niektórzy użytkownicy instalują maszyny wirtualne na innym dysku (HDD) swojego komputera, pozostawiając Dysk SSD tylko główny system operacyjny. To sprawia, że maszyna wirtualna działa wolniej. Zwolnij miejsce na dysku SSD i przenieś na niego maszynę wirtualną. Różnica w szybkości pracy będzie odczuwalna już od pierwszych minut.
Jeśli to możliwe, nie umieszczaj dysków maszyn wirtualnych media zewnętrzne Informacja. Są nawet wolniejsze niż wbudowany dysk twardy. Opcje są możliwe przy podłączeniu maszyny wirtualnej przez USB 3.0, ale USB 2.0 nie wchodzi w rachubę - maszyna wirtualna będzie działała bardzo wolno.
Zawieszenie zamiast zamykania
Po zakończeniu pracy z maszyną wirtualną możesz ją wstrzymać zamiast całkowicie ją wyłączyć.
Przy następnym uruchomieniu aplikacji maszyny wirtualnej możesz włączyć maszynę wirtualną w taki sam sposób, jak zwykle. Ale ładuje się znacznie szybciej i dokładnie w tym samym stanie iz miejsca, w którym ostatnio kończyłeś pracę.
Zawieszanie systemu operacyjnego gościa jest bardzo podobne do używania hibernacji zamiast wyłączania komputera.
Poprawa wydajności wewnątrz maszyny wirtualnej
Należy zawsze pamiętać, że system operacyjny zainstalowany na maszynie wirtualnej nie różni się zbytnio od tego, który działa na komputerze głównym. Jego pracę można przyspieszyć, przestrzegając tych samych zasad i stosując te same metody, które są odpowiednie dla każdego innego systemu operacyjnego.
Na przykład wydajność systemu wzrośnie, jeśli zamkniesz programy działające w tle lub te, które uruchamiają się automatycznie podczas uruchamiania systemu. Na wydajność systemu wpływa konieczność defragmentacji dysku (jeśli maszyna wirtualna znajduje się na Dysk twardy), i tak dalej.
Programy do pracy z maszynami wirtualnymi
Niektórzy użytkownicy twierdzą, że Oracle VirtualBox to najszybsze narzędzie do pracy z maszyną wirtualną, dla innych - VMware Workstation lub
VirtualBox i Hyper-V to bardzo potężne narzędzia do wirtualizacji. Każdy ma swoje wady i zalety, a czasami trzeba mieć możliwość korzystania z obu hipernadzorców na tej samej maszynie. To prawda, mimo że przy aktywowanym Hyper-V uruchomienie maszyny wirtualnej VirtualBox nie jest możliwe. To po prostu kończy się tym błędem.
Jednak dzięki jednej sztuczce możesz sprawić, że będą współistnieć. Aby to zrobić, musisz utworzyć plik bat z następującą zawartością:
MS DOS
@echo wyłączone cls echo. echo Wybierz opcje hipernadzorcy Hyper-V podczas uruchamiania systemu Windows. Po dokonaniu wyboru komputer automatycznie uruchomi się ponownie. Echo. echo 1. Włącz hiperwizor. echo 2. Wyłącz hiperwizor. echo 3. Wyjdź. Echo. set /p wybór= Twój wybór: if "%choice%"=="1" przejdź do 1 if "%choice%"=="2" przejdź do 2 if "%choice%"=="3" przejdź do 3 jeśli nie" %choice%"=="" echo "%choice%" nieprawidłowy element echo:1 cls echo Włącz hypervisor... bcdedit /set hypervisorlaunchtype auto shutdown -r -f -t 10 -c exit:2 cls echo Wyłącz hypervisor .. bcdedit /set hypervisorlaunchtype off shutdown -r -f -t 10 -c "Komputer uruchomi się ponownie za 10 sekund." wyjście: 3 wyjścia
@echo wyłączone Echo . Echo Wybierz opcje hiperwizora Hyper-V podczas uruchamiania systemu Windows. Po dokonaniu wyboru komputer automatycznie uruchomi się ponownie. Echo . Echo 1. Włącz hiperwizor. Echo 2. Wyłącz hiperwizor. echo 3. Wyjdź. Echo . zestaw / pwybór = Twój wybór: if "%choice%" == "1" przejdź do 1 if "%choice%" == "2" przejdź do 2 if "%choice%" == "3" przejdź do 3 jeśli nie "%choice%" == "" echo "%choice%" nieprawidłowy element Echo Echo Włączam hiperwizor... bcdedit /set hypervisorlaunchtypeauto wyłączenie -r -f -t 10 -c „Komputer uruchomi się ponownie za 10 sekund”. Wyjście Echo Wyłączanie hipernadzorcy... bcdedit /set hypervisorlaunchtypeoff wyłączenie -r -f -t 10 -c „Komputer uruchomi się ponownie za 10 sekund”. Wyjście Wyjście |
Ten plik wsadowy jest bardzo prosty. Dzięki niemu możesz tymczasowo wyłączyć lub włączyć hipernadzorcę Hyper-V bez dotykania samego Hyper-V, jego plików i ustawień. Maszyny wirtualne utworzone w Hyper-V również pozostaną bezpieczne i zdrowe. W razie potrzeby musisz uruchomić utworzony przez nas plik bat w imieniu administratora, wybierz żądaną opcję, a komputer automatycznie uruchomi się ponownie. Niestety, nie można obejść się bez ponownego uruchomienia, ale nadal jest to łatwiejsze niż zdejmowanie i instalowanie Hyper-V za każdym razem. Raz, dwa i jak widać, VirtualBox działa świetnie nawet z Hyper-V.
W razie potrzeby po prostu włącz hiperwizor Hyper-V i użyj go ponownie. Włączenie lub wyłączenie wystarczy wykonać raz, przy kolejnych uruchomieniach Windows użyje wcześniej ustawionego ustawienia.
Cześć.
1. Rozpoczynając transfer, najpierw skonwertujemy dysk twardy .vdi z VirtualBox na dysk .vhd Hyper-V
W katalogu VirtualBox wykonaj polecenie, aby przekonwertować obraz .vdi na .raw
Polecenia wewnętrzne VBoxManage.exe converttoraw d:\project\project.vdi d:\project.raw
Wyszukujemy i instalujemy WinImage, uruchamiamy, wybieramy Dysk -> Konwertuj obraz wirtualnego dysku twardego,
typ pliku *.*, otwórz obraz .raw, zapisz jako dynamicznie rozwinięty obraz .vhd
2. Tworzymy nową maszynę wirtualną w Hyper-V, używam starszej karty sieciowej, ponieważ jest syntetyczna Karta sieciowa nie zadziała dopóki Instalacje Linuksa Usługi integracyjne.
3. Usuń VirtualBoxAdditions z CentOS
w katalogu /etc/init.d/
zespół
chkconfig --del "vboxadd"
chkconfig --del "usługa vboxadd"
chkconfig --del "vboxadd-x11"
Następnie usuwamy te pliki z katalogu /etc/init.d (vboxadd, vboxadd-service, vboxadd-x11)
4. Przejdź do ustawień Hyper-V, ustaw statyczny adres mac na kartę sieciową
Następnie w Linuksie podążamy ścieżką
/etc/sysconfig/skrypty-sieciowe/
edytuj plik ifcfg-eth0 (lub ifcfg-seth0) i napisz analogicznie:
URZĄDZENIE=eth0
BOOTPROTO=statyczny
EMISJA=10.10.10.255
HWADDR=00:01:02:03:04 (pobrane z ustawień hyper-v)
IPADDR=10.10.10.10
MASKA SIECI=255.255.255.0
SIEĆ=10,10,10,0
ONBOOT=tak
Albo robimy to jeszcze prościej, uruchamiamy w konsoli system-config-sieci-tui i skonfiguruj eth0 (adapter fizyczny) lub seth0 (adapter syntetyczny).
Uruchom ponownie Linuksa.
5. Zaktualizuj CentOS, wpisz w konsoli:
mniam aktualizacja
yum group instaluje "narzędzia programistyczne"
restart
6. Pobierz Linux Integration Services v2.1 dla Windows Server 2008 Hyper-V R2, rozpakuj i zamontuj plik .iso na maszynie wirtualnej w oknie hyper-v.
Zainstalowane usługi integracji systemu Linux zapewniają nam:
- Wsparcie sterowników dla urządzeń syntetycznych - syntetyczny adapter Ethernet, szybszy niż starszy erhernet
- Obsługa Fastpath Boot dla Hyper-V - szybsze uruchamianie maszyny wirtualnej
- Timesync - synchronizacja czasu z maszyną hosta
- Zintegrowane wyłączanie - możliwość wyłączenia Linuksa z hyper-v snap
- Obsługa symetrycznego przetwarzania wieloprocesowego (SMP) - obsługa do 4 procesorów
- Heartbeat - możliwość monitorowania stanu systemu gościa
- Podłączane źródło czasu
Od niezrealizowanych:
- Usługi integracyjne: wymiana danych, kopie zapasowe migawek woluminów
- Sieć: Ramki Jumbo i odciążanie TCP
- Przechowywanie: Hot Add/Remove (dyski VHD i Passthrough)
7. Zamontuj Linux Integration Services v2.1 ISO:
mkdir -p /mnt/cdrom
montuj /dev/cdrom /mnt/cdrom
Skopiuj pliki na dysk twardy:
mkdir /opt/linux_ic
cp -R /mnt/cdrom/* /opt/linux_ic
odmontuj /mnt/cdrom
Zainstaluj usługi integracji systemu Linux
cd /opt/linux_ic
robić
zainstaluj
Dopóki nie zrestartujemy. Jeśli masz RedHat5.5 (a my mamy CentOS 5.5), musisz przejść do
/boot/grub/grub.conf plik i zmień hda=brak sondy hdb=brak sondy na ide0=brak sondy ide1=brak sondy. Jeśli nie naprawisz gruba, przechwycimy panikę jądra po restarcie:
Restartujemy konsolę i cieszymy się prawidłowe działanie CentOS 5.5 pod Hyper-V.
PS:
Skały podwodne:
1. Na początku nie mogłem zrozumieć, dlaczego Linux nie łączy karty sieciowej z hyper-v podczas ładowania, Google zasugerował, że najpierw musisz użyć starszej karty sieciowej.
2. Zgodnie z instrukcjami dołączonymi do Linux Integration Services v2.1 nic nie działało, dopóki nie wygooglowałem magicznego polecenia yum groupinstall "narzędzia programistyczne", w pakiecie brakowało tych narzędzi programistycznych, a jednocześnie jądro było świeższe.
3. W końcu zainstalowany LIS, radosny restart i… panika jądra. Przemyślana lektura dokumentacji sugeruje, że musisz edytować gruba.
Ponowna instalacja systemu operacyjnego lub zmiana urządzenia komputerowego nie oznacza zakończenia pracy z zainstalowanym systemem gościa w programie. To prawda, wyjątek może stanowić przypadek, gdy pliki dysku twardego maszyn wirtualnych znajdują się na dysku systemowym komputera, a sam system nie może zostać przywrócony po krytycznej awarii. Aby kontynuować pracę z istniejącymi systemami operacyjnymi gościa z zachowanym ich stanem, ale już na ponownie zainstalowanym systemie Windows lub na innym komputerze, VirtualBox ma narzędzie do eksportowania konfiguracji istniejących maszyn wirtualnych w celu późniejszego jej importowania. Inną możliwością kontynuowania pracy z istniejącymi systemami gościa jest dodawanie nowych maszyn wirtualnych na podstawie istniejących plików na ich dyskach twardych. Wszystkie te procesy zostaną omówione poniżej.
1. Uniwersalny format pliku eksportu maszyny wirtualnej
Konfiguracja istniejącej maszyny wirtualnej VirtualBox jest eksportowana do pliku " .ova”. Plik „.ova” (Open Virtual Appliance) to ogólny plik do przechowywania danych maszyny wirtualnej, którego można używać w różne programy do wirtualizacji systemu operacyjnego. To , . Maszyna wirtualna wyeksportowana do tego pliku może być następnie zaimportowana zarówno przez VirtualBox, jak i VMware Workstation lub Microsoft Hyper-V w ramach systemów gościa obsługiwanych przez te programy.
Przyjrzyjmy się bliżej procesowi eksportowania i importowania konfiguracji maszyny wirtualnej VirtualBox na głównym systemie Windows.
2. Eksportuj maszynę wirtualną
W oknie VirtualBox wybierz konkretną maszynę wirtualną do eksportu, kliknij menu " Plik” i wybierz „ Eksportuj konfiguracje».
W następnym oknie kliknij „ Następny».
Eksportowanie konfiguracji jest możliwe tylko wtedy, gdy maszyna wirtualna jest wyłączona, a jeśli zostanie wstrzymana, VirtualBox zaproponuje zresetowanie zapisanego stanu, aby kontynuować proces.
Następnie pojawi się okno opcji eksportu. Pozostawiamy wstępnie zainstalowany format, ale zmieniamy folder pliku eksportu „.ova”, który domyślnie znajduje się na dysku systemowym, na folder, na przykład, jak w naszym przypadku, specjalnie utworzony na dysk systemowy D.
W następnym oknie kliknij „ Eksport».
Czekamy na zakończenie procesu eksportu.
Wyeksportowana maszyna wirtualna w pliku „.ova” będzie znajdować się w określonym folderze, skąd można ją przenieść na inny komputer, nośnik wymienny, w usługa chmury. Lub możesz pozostawić, jak w naszym przypadku, na miejscu - na dysku niesystemowym, na którym ten plik będzie przechowywany podczas ponownej instalacji systemu Windows.
3. Importuj maszynę wirtualną
Po zainstalowaniu VirtualBox na nowe okna lub na innym komputerze otwórz program i w menu ” Plik" wybierać " Importuj konfiguracje».
W następnym oknie określ ścieżkę do pliku „.ova” z wyeksportowaną maszyną wirtualną. Kliknij " Następny».
Na samym końcu okna zostanie wskazana ścieżka, w której plik zostanie umieszczony po imporcie twardy dysk„.vdi”. Domyślnie jest to dysk systemowy i aby go nie zaśmiecać i zapobiec utracie pliku „.vdi” w przypadku awarii systemu, możesz zmienić ścieżkę, aby wskazywała folder przechowywania na innym -napęd systemowy. Kliknij " Import».
Czekamy na zakończenie procesu importu.
Następnie zobaczymy zaimportowaną maszynę wirtualną na liście maszyn VirtualBox. Teraz pozostaje tylko uruchomić maszynę.
System operacyjny gościa zostanie uruchomiony dokładnie tak, jak podczas eksportowania maszyny wirtualnej.
4. Dodawanie nowej maszyny z istniejącego pliku dysku twardego VirtualBox
Alternatywą dla eksportowania i importowania maszyny wirtualnej jest dodanie nowej maszyny z istniejący plik Dysk twardy VirtualBox .vdi”. Ta metoda nie jest w żaden sposób gorsza od procedury eksportowania i importowania maszyny wirtualnej. Co więcej, jeśli plik „.vdi” znajduje się na dysku niesystemowym, podczas ponownej instalacji systemu Windows do fizyczny komputer nie musisz nawet tracić czasu na eksportowanie konfiguracji. Plik „.vdi” przechowywany na dysku systemowym można po prostu przenieść na dysk niesystemowy. Ogólnie rzecz biorąc, proces eksportu i importu maszyny wirtualnej wygrywa tylko dzięki zaoszczędzeniu miejsca zajmowanego przez plik „.ova”. Na przykład w naszym przypadku wyeksportowaliśmy maszynę wirtualną z zainstalowanym systemem gościa Windows XP, a waga pliku „.ova” w danych wyjściowych była 4,11 GB. Chociaż rozmiar pliku dysku twardego „.vdi” tego samego systemu wynosi 10 GB.
Ta oszczędność miejsca może być istotna, jeśli przeniesiesz maszynę wirtualną na inny komputer za pomocą magazyn w chmurze lub nośniki wymienne o ograniczonym rozmiarze. W naszym przypadku, gdy mówimy konkretnie o ponownej instalacji systemu Windows, sposób dodania nowej maszyny z istniejącego pliku dysku twardego VirtualBox jest całkiem odpowiedni.
Uruchom VirtualBox i kliknij „ Tworzyć».
Ustaw wartość pamięci RAM. Kliknij " Następny».
W oknie wyboru dysku twardego wybierz opcję " Użyj istniejącego dysku twardego”, za pomocą przycisku przeglądania określ ścieżkę do przechowywania pliku „.vdi”. Kliknij " Tworzyć».
Maszyna wirtualna pojawi się na liście VirtualBox, możemy ją uruchomić.
System gościa uruchomi się dokładnie w stanie, w jakim został zapisany podczas ostatniej pracy z nim.
Dodanie nowej maszyny wirtualnej z istniejącego pliku „.vdi” jest również sposobem na przeniesienie pliku dysku twardego systemu gościa na dysk niesystemowy komputera, jeśli został pierwotnie utworzony na dysku systemowym, a z czasem przestrzeń zajmuje zaczął spadać wydajność systemu. Aby to zrobić, musisz usunąć maszynę wirtualną z listy w głównym oknie VirtualBox. Na wybranej maszynie zadzwoń menu kontekstowe i wybierz " Usuwać».
Następnie w wyświetlonym oknie kliknij „ Usunąć z listy».
Następnie możesz wyszukać plik dysku twardego „.vdi” na dysku systemowym (zwykle domyślnie jest to ścieżka C:\Użytkownicy\Nazwa użytkownika\VirtualBox VM), przenieś go na dysk niesystemowy i ponownie dodaj maszynę wirtualną.
Czy ten artykuł był pomocny?
W nowoczesnym, wysoce zwirtualizowanym świecie IT, wybór hipernadzorcy, który jest najbardziej odpowiedni do Twoich zadań, jest ważnym punktem. Istnieje wiele platform wirtualizacji dostarczanych przez różnych dostawców, a każda z nich prezentuje atrakcyjne funkcje. W tym poście na blogu wyjaśniono różnice między Oracle VirtualBox i Microsoft Hyper-V. Te dwie platformy zawierają przydatne funkcje, oprócz podobieństw i różnic, z którymi możesz się zapoznać, czytając dzisiejszy artykuł.
Pełne porównanie VirtualBox vs. VMware, zapoznaj się z tym wpisem na blogu.Hyper-V a Typy hiperwizorów VirtualBox
Hypervisor to specjalne oprogramowanie, które pozwala na uruchomienie jednego lub wielu maszyna wirtualna s z własnymi system operacyjny s (systemy operacyjne gościa) na fizycznym komputerze, zwanym komputerem hosta. Istnieją dwa typy hipernadzorców – typ 1 i typ 2.
Hyper-V to hiperwizor typu 1, zwany również hiperwizorem typu bare metal, który działa bezpośrednio na sprzęcie komputerowym. Po uruchomieniu fizycznego komputera (hosta) hiperwizor Hyper-V przejmuje kontrolę z systemu BIOS lub UEFI. Następnie Hyper-V uruchamia system operacyjny do zarządzania, którym może być Hyper-V Server, Windows lub Serwer Windows. Maszyny wirtualne mogą być uruchamiane ręcznie przez użytkownika lub automatycznie, w zależności od jego ustawień.
VirtualBox to hiperwizor typu 2, który jest czasami nazywany hostowanym hiperwizorem. Hiperwizor typu 2 to aplikacja działająca w systemie operacyjnym (OS) i już zainstalowana na hoście. Po uruchomieniu komputera fizycznego system operacyjny zainstalowany na hoście ładuje się i przejmuje kontrolę. Użytkownik uruchamia aplikację hiperwizora (w tym przypadku VirtualBox), a następnie uruchamia potrzebne maszyny wirtualne. Tworzone są procesy hostowane przez maszyny wirtualne.
Hyper-V jest zawsze włączony, jeśli host jest włączony, podczas gdy VirtualBox może być uruchamiany i zamykany przez użytkownika na żądanie.
Hyper-V tylko dla systemu Windows a Wieloplatformowy VirtualBox
Jak wyjaśniono powyżej, Hyper-V może działać tylko w systemach operacyjnych z rodziny Windows. Funkcja Hyper-V jest wbudowana od systemu Windows 8 i nowszych, a także jest dostępna jako rola serwera od systemu Windows Server 2008 do nowszych wersji.
Virtual Box może działać na większej liczbie systemów operacyjnych, takich jak Linux, Windows, Solaris i Mac OS. Jeśli system Windows jest używany na komputerach fizycznych w Twoim środowisku, możesz preferować funkcję Hyper-V. Jeśli Twoje środowisko jest wieloplatformowe, możesz skorzystać z VirtualBox i uruchomić swoje maszyny wirtualne na różnych komputerach z różnymi systemami operacyjnymi.
Obsługa gościnnych systemów operacyjnych Hyper-V i VirtualBox
System operacyjny gościa to system operacyjny zainstalowany i działający na maszynie wirtualnej. System operacyjny gościa i system operacyjny hosta mogą się różnić. Hyper-V może obsługiwać maszyny wirtualne z systemami gościa Windows, Linux i FreeBSD.
VirtualBox obsługuje więcej systemów operacyjnych gościa niż Hyper-V: Windows, Linux, FreeBSD, Solaris, Mac OS i inne. Możesz zobaczyć pełna lista obsługiwanych wersji systemów operacyjnych na oficjalnych stronach sprzedawców.
Usługi integracji Hyper-V a Dodatki dla gości VirtualBox
Usługi integracji Hyper-V to pakiet sterowników i narzędzi, który poprawia ogólną wydajność oraz interakcje między systemami operacyjnymi hosta i gościa. Usługi integracji są instalowane w systemie gościa, który działa na maszynie wirtualnej. W przypadku systemu operacyjnego Windows Integration Services można zainstalować, dołączając obraz dysku wirtualnego (plik ISO) do maszyny wirtualnej, która zawiera instalatora, lub za pośrednictwem usługi Windows Update. Jeśli chodzi o Linuksa, główne usługi integracyjne są wbudowane w jądro nowoczesnych systemów operacyjnych Linux. Integration Services mogą być aktualizowane w systemie Linux po zaktualizowaniu jądra. Alternatywnie możesz ręcznie pobrać pełny pakiet instalacyjny usług integracji Hyper-V dla systemu Linux z Centrum pobierania .
Dodatki dla gości VirtualBox zawierają aplikacje systemowe i sterowniki, które podobnie jak usługi integracji Hyper-V optymalizują system operacyjny gościa, a także poprawiają jego wydajność i użyteczność. Przeciągnij i upuść, dwukierunkowy schowek, automatyczna zmiana rozmiaru i tryb bezproblemowy stają się dostępne po zainstalowaniu dodatków dla gości. Proces instalacji jest podobny – dołączenie obrazu dysku ISO z instalatorem do maszyny wirtualnej i instalowanie dodatków gości za pomocą GUI (graficznego interfejsu użytkownika) lub wiersza poleceń.
Format dysku wirtualnego
Dyski wirtualne maszyn wirtualnych Hyper-V są przechowywane jako pliki VHD i VHDX. VHD to starszy format dysku wirtualnego dla Hyper-V. Format VHDX jest dostępny od Hyper-V w Windows Server 2012. Istnieją dwa rodzaje wstępnej alokacji dysków wirtualnych: Stała i Dynamiczna.
Stały dysk wirtualny zużywa całe aprowizowane miejsce w magazynie po utworzeniu dysku. Ten typ aprowizacji jest podobny do aprowizacji grubej. Przeczytaj wpis w blogu, aby dowiedzieć się więcej o wstępnej alokacji dysków wirtualnych.
Dynamiczny dysk wirtualny po utworzeniu prawie nie zajmuje miejsca do przechowywania i rośnie wraz z upływem czasu, gdy dane są zapisywane na dysku wirtualnym. Ten typ aprowizacji jest podobny do alokowania elastycznego.
VirtualBox obsługuje dyski wirtualne w następujących formatach: VDI, VMDK, VHD, HDD.
- VDI to natywny format VirtualBox
- VMDK to format dysku wirtualnego VMware
- VHD to format Hyper-V (VHDX nie jest obsługiwany przez VirtualBox)
- Dysk twardy jest w formacie Parallels Desktop
Możesz używać dysków o stałym rozmiarze i dysków przydzielanych dynamicznie w VirtualBox, podobnie jak w Hyper-V.
Możesz konwertować dyski stałe na dyski dynamiczne zarówno dla Hyper-V, jak i VirtualBox. Stałe dyski wirtualne potrzebują więcej czasu na utworzenie i zajmują więcej miejsca bezpośrednio po utworzeniu, ale zapewniają wyższą wydajność. Dynamiczne dyski wirtualne są tworzone niemal natychmiast i pozwalają zaoszczędzić miejsce na dysku, ale ich wydajność jest niższa niż w przypadku stałych dysków wirtualnych.
Punkty kontrolne Hyper-V a Migawki VirtualBox
Punkt kontrolny Hyper-V to funkcja, która pozwala na zapisanie stanu maszyny wirtualnej. Punkt kontrolny umożliwia przywrócenie maszyny wirtualnej do poprzedniego stanu przed wprowadzeniem niepożądanych zmian. W najnowszej wersji Hyper-V dostępne są dwa rodzaje punktów kontrolnych: standardowe punkty kontrolne i produkcyjne punkty kontrolne. W przeciwieństwie do standardowych punktów kontrolnych produkcyjne punkty kontrolne umożliwiają zamrożenie maszyny wirtualnej, aby zapobiec operacji zapisu na dysku wirtualnym za pomocą usługi VSS (Volume Shadow Copy Service) dla maszyn wirtualnych z systemem Windows lub zamrożenia systemu plików dla maszyn wirtualnych z systemem Linux. Takie podejście pozwala uniknąć problemów, które mogą wystąpić podczas używania standardowych punktów kontrolnych, takich jak niespójność danych. Dane na dysku nie mogą być zmieniane podczas wykonywania punktu kontrolnego. W przypadku, gdy dane nie są zmieniane podczas tworzenia punktu kontrolnego, migawka byłaby spójna z danymi i spójna z aplikacją .
Po utworzeniu punktu kontrolnego różnicujący dysk wirtualny (AVHD lub AVHDX) jest tworzony dla każdego dysku wirtualnego VHD (lub VHDX) maszyny wirtualnej. Wszystkie zmiany są zapisywane na dysku różnicującym po utworzeniu punktu kontrolnego. Różnicujące się dyski wirtualne są przechowywane wraz z nadrzędnymi dyskami wirtualnymi w tym samym katalogu.
Migawka VirtualBox jest odpowiednikiem punktu kontrolnego Hyper-V. Możesz zapisać bieżący stan maszyny wirtualnej za pomocą migawek i w razie potrzeby przywrócić poprzedni stan. VDI to natywny format pliku wirtualnego dysku używanego w VirtualBox. Po utworzeniu migawki nowy różnicujący dysk wirtualny jest tworzony jako nowy plik VDI. Po usunięciu migawki, która reprezentuje wcześniejszy stan maszyny wirtualnej w porównaniu z bieżącym stanem maszyny wirtualnej, różnicujący dysk wirtualny zostanie scalony z nadrzędnym dyskiem wirtualnym lub zostanie scalonych wiele różniących się dysków wirtualnych. Należy pamiętać, że migawki są używane głównie do celów testowych, ale nie do celów produkcyjnych.
Notatka: Punkty kontrolne i migawki są przydatne do testowania i ułatwiają przywracanie maszyn wirtualnych do poprzedniego stanu. Nie używaj ich jako kopii zapasowych maszyn wirtualnych. Przeczytaj nasz wpis na blogu, aby dowiedzieć się więcej o różnicy między migawkami a kopiami zapasowymi.
Hyper-V VMConnect a Zdalny wyświetlacz VirtualBox
Hyper-V Virtual Machine Connection (VMConnect) to narzędzie, które zapewnia dostęp do GUI lub interfejsu konsoli maszyny wirtualnej, za pomocą którego można zarządzać maszyną wirtualną. VMConnect używa do tego celu WMI (Windows Management Instrumentation). Możesz wchodzić w interakcję z systemem operacyjnym gościa maszyny wirtualnej za pomocą klawiatury i myszy, podobnie jak w przypadku interakcji z maszynami fizycznymi. Połączenie z maszyną wirtualną można nawiązać z komputera lokalnego, na którym zainstalowano funkcję Hyper-V i uruchomiona jest maszyna wirtualna, lub z maszyny zdalnej za pośrednictwem sieci. VMConnect jest zwykle domyślnie włączony po zainstalowaniu roli Hyper-V. W przeciwnym razie możesz dodać funkcję Narzędzia Hyper-V w Kreatorze dodawania funkcji. Protokół Microsoft Remote Desktop Protocol (RDP) służy do nawiązywania połączenia przez VMConnect.
Ulepszony tryb sesji umożliwia przekierowanie lokalnych urządzeń i zasobów do maszyny wirtualnej. schowek, dysk, flash USB można przekierować konfigurację napędu, dźwięku, drukarki i wyświetlacza. W ten sposób możesz użyć dysku flash USB włożonego do portu USB maszyny fizycznej na maszynie wirtualnej.
VirtualBox zawiera również narzędzia do wygodnego zarządzania maszynami wirtualnymi. Maszyny wirtualne uruchomione na maszynie lokalnej mogą być zarządzane za pomocą GUI VirtualBox z komputera lokalnego. VirtualBox Remote Desktop Extension (VRDE) to ogólny interfejs rozszerzeń, który zapewnia maksymalną elastyczność dzięki pakietom rozszerzeń, które mogą być opracowywane przez strony trzecie. VRDE jest kompatybilny z Microsoft RDP. VirtualBox Remote Display Protocol (VRDP) jest dostarczany z takimi pakietami rozszerzeń. Jest to zgodne z poprzednimi wersjami rozszerzenie protokołu RDP, które umożliwia używanie standardowych klientów RDP do kontrolowania zdalnych maszyn wirtualnych.
Aby połączyć się ze zdalną maszyną wirtualną gościa, należy wpisać adres IP maszyny hosta i zestaw portów dla zdalnego połączenia z maszyną wirtualną w ustawieniach wyświetlania maszyny wirtualnej. 3389 to numer portu używany domyślnie. Możesz ustawić różne numery portów RDP dla różnych maszyn wirtualnych VirtualBox.
Migracja na żywo Hyper-V a Teleportacja VirtualBox
Migracja na żywo to funkcja Hyper-V, która umożliwia przenoszenie działających maszyn wirtualnych z jednego hosta Hyper-V na inny w sposób przezroczysty i bez znaczących przestojów. Ta funkcja jest szczególnie przydatna w przypadku korzystania z klastra pracy awaryjnej, ponieważ pomaga zapewnić wysoką dostępność maszyn wirtualnych. Zaleca się użycie dedykowanej sieci migracyjnej dla klastra pracy awaryjnej Hyper-V. Pliki maszyn wirtualnych, takie jak dyski wirtualne, muszą znajdować się w magazynie udostępnionym. Jeśli musisz przenieść pliki maszyn wirtualnych z jednego magazynu do drugiego, należy użyć migracji magazynu.
VirtualBox Teleporting to funkcja migracji maszyny wirtualnej, która umożliwia przenoszenie maszyn wirtualnych z jednego hosta VirtualBox na inny przez sieć TCP/IP, nawet jeśli maszyna wirtualna jest uruchomiona. Źródłowe i docelowe maszyny wirtualne muszą korzystać z tego samego magazynu współdzielonego. Maszynę wirtualną można przenieść z hosta źródłowego na hosta docelowego z minimalnym przestojem, niezależnie od systemu operacyjnego hosta. Na przykład można przenieść działające maszyny wirtualne z systemem Windows z hosta Linux na host Solaris lub odwrotnie. Teleportacja jest dostępna od wersji VirtualBox 3.1 i nowszych. Migracja uruchomionych maszyn wirtualnych zwiększa elastyczność środowiska wirtualnego.
Wirtualizacja sprzętu i wirtualizacja oprogramowania
Hyper-V obsługuje wirtualizację sprzętu. Wirtualizacja sprzętu to technologia wykorzystująca hiperwizor do tworzenia warstwy abstrakcji między oprogramowaniem a sprzętem fizycznym w celu emulacji komputerów. Wszystkie urządzenia potrzebne do prawidłowej funkcjonalności komputera są emulowane specjalnym oprogramowaniem. Wirtualizacja sprzętu musi być włączona w UEFI/BIOS na maszynie fizycznej.
VirtualBox obsługuje wirtualizację sprzętu i oprogramowania. Wirtualizacji oprogramowania można używać tylko w przypadku maszyn wirtualnych z 32-bitowymi systemami operacyjnymi gościa, które korzystają z architektury x86. W przypadku 64-bitowych systemów gościa można używać tylko wirtualizacji sprzętowej. W przeciwieństwie do większości innych produktów do wirtualizacji, dzięki obsłudze wirtualizacji oprogramowania, VirtualBox może uruchamiać wiele systemów operacyjnych gościa na komputerach ze starymi procesorami, nawet jeśli te procesory nie obsługują wirtualizacji sprzętu.
Zdalne zarządzanie z GUI
Hyper-V Manager to narzędzie z graficznym interfejsem użytkownika, które pomaga zarządzać maszynami wirtualnymi Hyper-V. Możesz tworzyć, importować, konfigurować, uruchamiać, zatrzymywać i usuwać maszyny wirtualne za pomocą Menedżera funkcji Hyper-V, a także wykonywać inne czynności, takie jak konfigurowanie wirtualnych przełączników, wirtualnych dysków twardych, tworzenie punktów kontrolnych, łączenie się z interfejsem systemu operacyjnego gościa za pomocą VMConnect itp. . Możesz także połączyć się ze zdalnym serwerem Hyper-V i zarządzać maszynami wirtualnymi znajdującymi się na tym serwerze.
phpVirtualBox to narzędzie typu open source z interfejsem internetowym napisanym w PHP, które umożliwia zarządzanie zdalnymi instancjami VirtualBox za pomocą maszyn wirtualnych. phpVirtualBox zapewnia interfejs, który jest taki sam jak interfejs GUI VirtualBox, dzięki czemu możesz zdalnie zarządzać instancjami VirtualBox za pomocą przeglądarki, podobnie jak zarządzasz lokalnymi instancjami. To narzędzie może być fajną alternatywą dla GUI VirtualBox, jeśli uruchamiasz VirtualBox na serwerze bezgłowym (serwer z systemem operacyjnym bez GUI).
Zdalne zarządzanie z interfejsem konsoli
Serwerami Hyper-V można zarządzać za pomocą PowerShell, który jest interfejsem wiersza poleceń systemu Windows opracowanym przez firmę Microsoft. PowerShell to natywne narzędzie dla systemu Windows, ale PowerShell Core jest również kompatybilny z systemami Linux i macOS. W tym celu musi być włączona usługa PowerShell Remoting. Używanie PowerShell to sposób na zautomatyzowanie zarządzania Hyper-V i maszynami wirtualnymi, szczególnie w dużych środowiskach.
VBoxManage to interfejs wiersza poleceń (CLI) dla VirtualBox. Możesz uzyskać dostęp do wszystkich funkcji dostępnych w GUI VirtualBox. Co więcej, możesz uzyskać dostęp do wszystkich funkcji zapewnianych przez silnik wirtualizacji VirtualBox za pomocą VBoxManage (nie wszystkie funkcje są dostępne w GUI). CLI może być również używany do zarządzania instancjami VirtualBox w systemach operacyjnych bez GUI (które mają tylko interfejs konsoli). Kolejną zaletą jest możliwość tworzenia skryptów i automatyzacji. VBoxManage jest kompatybilny z systemami Linux, Windows, Solaris i Mac OS.
Analiza ruchu w sieci maszyn wirtualnych
Port Mirroring to narzędzie do analizy ruchu sieciowego dla Hyper-V. Ta funkcja umożliwia wysyłanie kopii wszystkich odebranych i przesłanych pakietów z jednego portu do drugiego w celu dalszej analizy pakietów. Głównym celem korzystania z Port Mirroring jest rozwiązywanie problemów. Możesz utworzyć maszynę wirtualną, która ma wirtualną kartę sieciową podłączoną do odpowiedniego przełącznik wirtualny> port, zainstaluj oprogramowanie do analizy pakietów na docelowej maszynie wirtualnej i wyślij pakiety sieciowe z wielu maszyn wirtualnych do docelowej maszyny wirtualnej w celu analizy.
VirtualBox zapewnia funkcję śledzenia sieci, dzięki której można włączyć rejestrowanie pakietów sieciowych w celu dalszej analizy. W rezultacie VirtualBox wykorzystuje wbudowaną funkcję i zapisuje cały przechwycony ruch interfejsu sieciowego VM w plikach PCAP. Później możesz otworzyć te pliki w narzędziu do analizy ruchu, takim jak Wireshark. Tę funkcję można aktywować za pomocą interfejsu wiersza poleceń. Wyłącz tę funkcję po zakończeniu badania, aby zapobiec zapełnianiu całego dysku plikami PCAP.
Współdzielone foldery, przeciągnij i upuść w Hyper-V i VirtualBox
Udostępnione foldery są przydatne do wymiany plików między różnymi komputerami. Dlatego to podejście może być używane do kopiowania plików z systemu operacyjnego hosta do systemu operacyjnego gościa i na odwrót.
Hyper-V nie zawiera takiej wbudowanej funkcji. Możesz ręcznie udostępnić folder w systemie operacyjnym hosta za pomocą graficznego interfejsu użytkownika systemu Windows lub programu PowerShell i zapewnić dostęp do tego folderu określonym użytkownikom lub grupom używanym w systemie-gościu. Możesz również użyć narzędzia Copy-VMFile PowerShell w środowiskach wirtualnych Hyper-V jako alternatywnej metody kopiowania plików między maszynami fizycznymi i wirtualnymi.
VirtualBox zawiera wbudowaną funkcję Shared Folders, którą można łatwo włączyć z interfejsu użytkownika VirtualBox. Przesyłanie plików między komputerem hosta VirtualBox a komputerem gościa za pomocą folderów współdzielonych jest wygodne. Powinieneś otworzyć Ustawienia maszyny wirtualnej, a następnie wybrać Foldery udostępnione. Dodaj udział: ustaw ścieżkę folderu (folder znajduje się na komputerze hosta, na przykład C:\temp), wprowadź nazwę folderu, która będzie wyświetlana w systemie gościa. W razie potrzeby włącz lub wyłącz następujące opcje: Tylko do odczytu, Automatyczne montowanie i Ustaw na stałe, zaznaczając pola. Zauważ, że dodatki VirtualBox Guest muszą być zainstalowane w systemie gościa.
Przeciągnij i upuść to funkcja GUI, która umożliwia przenoszenie obiektów, takich jak pliki lub foldery, z jednej części ekranu do drugiej. W kontekście środowiska wirtualizacji funkcja Drag & Drop umożliwia przenoszenie plików lub folderów z komputera hosta na komputer gościa i odwrotnie. Zarówno produkty Hyper-V, jak i VirtualBox obsługują funkcję Drag & Drop.
Usługi integracji Hyper-V (w tym usługi dla gości) lub dodatki VirtualBox dla gości muszą być odpowiednio zainstalowane w systemie gościa. Tryb sesji rozszerzonej musi być używany podczas logowania do maszyny wirtualnej Hyper-V. W VirtualBox przejdź do Urządzenia> Przeciągnij i upuść i wybierz kierunek (możesz wybrać "dwukierunkowy"), aby włączyć tę funkcję.
Wniosek
Zarówno Hyper-V, jak i VirtualBox to atrakcyjne rozwiązania do wirtualizacji, a wybór między nimi może być trudny. Hyper-V jest hiperwizorem typu 1, podczas gdy VirtualBox jest hiperwizorem typu 2. Hyper-V można zainstalować tylko w systemach Windows, podczas gdy VirtualBox jest produktem wieloplatformowym. Hyper-V obsługuje funkcje klastrowania, takie jak klastry pracy awaryjnej i równoważenie obciążenia. Rozwiązanie wirtualizacyjne firmy Microsoft byłoby dobrym wyborem dla firm, które już korzystają ze środowiska Windows. Oracle VirtualBox jest bezpłatny, obsługuje dużą liczbę systemów operacyjnych gościa i hosta, dzięki czemu nadaje się do środowisk wieloplatformowych. W dzisiejszym poście na blogu wyjaśniono różnice między tymi dwoma rozwiązaniami do wirtualizacji, aby pomóc Ci podjąć właściwą decyzję. Wybór należy jednak do Ciebie.
Hyper-V czy VirtualBox — który wybrać do swojej infrastruktury?
5 (100%) 34 głosy